معتز سلامه
میشل روكار نخست وزیر اسبق فرانسه اخیرا در كتابخانه اسكندریه ضمن انتقاد شدید از ”اسرائیل“، وعده بالفور را كه انگلستان به یهودیان داد، اشتباهی تاریخی خواند و اظهار داشت كه رژیم صهیونیستی بر پایه نژادپرستی بنیان نهاده شده و تنها رژیم و ”وضعیت استثنایی“ است كه بر پایه تهدید و قدرت نظامی تشكیل شده است.
اظهارات روكار مشابه مطالبی است كه چند وقت پیش كریج فیلو از استاتید برجسته دانشگاه‌های انگلستان بر زبان راند. وی گفته بود كه پوشش خبری اوضاع اراضی فلسطینی در شبكه‌های انگلیسی بسیار ضعیف است و حتی برخی از انگلیسی‌ها فكر می‌كنند كه فلسطینیان سرزمین ”اسرائیل“ را اشغال كرده‌اند و یا این كه آن‌ها پناهندگانی هستند كه از افغانستان به این سرزمین آمده‌اند!!
كلماتی مانند ”وعده (بیانیه) بالفور“، ”وضعیت استثنایی“ و ”اشتباه تاریخی“ در اظهارات روكار، علی‌رغم این كه اساسا جوهره آگاهی عرب‌ها و مسلمانان در مورد مسأله فلسطین را تشكیل می‌دهد، اكنون در میان جوامع مسلمان و عرب زیاد به گوش نمی‌خورد. این اصطلاحات و كلمات همراه مسائل زیادی در طول تاریخ فاجعه فلسطین به فراموشی سپرده شده است. به عنوان مثال، جو حاكم بر كشورهای عربی خالی از چنین اصطلاحاتی است و مقامات عربی نیز در اظهارات خود درباره قضیه فلسطین از كاربرد چنین اصطلاحات و كلماتی ابا دارند. اكنون رسانه‌های عربی ضمن این كه هیچ اشاره‌ای به تاریخچه مسأله فلسطین نمی‌كنند، به زبان گویای طرح‌های میشل، نقشه‌راه، عقب‌نشینی یكجانبه و دیگر طرح‌ها تبدیل شده‌اند. بعدها خواهیم فهمید كه چه اشتباهاتی مرتكب شده‌ایم و بدون نقشه می‌خواستیم دور جهان را برگردیم كه به ناگاه در بیابان بی‌سرانجام سرگردان شدیم. هم اكنون رسانه‌های عربی همان شیوه رسانه‌های انگلیسی را در پیش گرفته‌اند. این رسانه‌ها اصلا به تاریخ این درگیری نمی‌پردازند و اگر در این خصوص مطلبی گفته شود، از دایره سیاسی خارج نمی‌شود و تنها مطالبی پوشالی از سخنان رهبران، نشست سران عرب و جنگ‌ها و شكست‌های پیاپی عنوان می‌شود. اما اطلاع زیادی از داستان رنج انسان فلسطینی، تاریخ و جغرافیای فلسطین نداریم. اكنون جغرافیای انسانی فلسطین نیازمند شناخت عمیق تاریخچه دینی و تلاقی زمان و مكان در شكل‌گیری اسطوره مجاهد فلسطینی و … است و باید فعالیت خود را برای آگاه ساختن مسلمانان درباره فلسطین و جغرافیای انسانی و طبیعی آن، از طریق رسانه‌ها متمركز كنیم و در این میان به جرأت باید گفت كه گوش دادن به سخن یك كودك مظلوم فلسطینی هزار بار بهتر از نشستن پای سخنان رهبران عرب است و فایده مصاحبه با یك زن مظلوم فلسطینی هزار بار بیش‌تر از مصاحبه با رهبران و مقامات كشورهای عربی است. این‌ها (ستمدیدگان فلسطین) وارثان تاریخ واقعی فلسطین هستند.
آیا تاریخ مظلومیت فلسطین را می‌توان از چشمان و جبین انسان ستمدیده فلسطینی خواند یا از اظهارات پوشالی مقامات و رهبران عرب؟
