انتخابات اخیر رژیم صهیونیستی پیامدهای اجتماعی و سیاسی گوناگونی متعلق به نظر شمار زیادی از رای دهندگان را نشان می دهد که این امر نیازمند بررسی و تحلیل جدی این مسأله است.
نخستین بخش آن، اعتراضی است که گروه زیادی از رای دهندگان از خود نشان دادند که در تمام انتخابات های گذشته رژیم صهیونیستی بی سابقه بوده است. این گروه از رفتن به پای صندوق های رای گیری امتناع کرده اند که شمارشان به 37 درصد از کل کسانی که برای شرکت در رای گیری نام نویسی کرده بودند، می رسد. با بررسی مصاحبه هایی که کانال های مختلف تلویزیون رژیم صهیونیستی با برخی از این افراد انجام داده اند، متوجه می شویم که آنها دلایلی را برای این کار خود ذکر کرده اند که مهم ترین آنها عبارتند از:
برخی از آنها احساس می کنند که سیاستمداران رژیم صهیونیستی همه “سر و ته یک کرباسند” و تفاوتی اساسی میان افراد و رفتار آنان به ویژه پس از به دست گرفتن قدرت وجود ندارد. علت دیگر هم این است که برخی احساس می کنند که کشورشان نیازمند تغییری عمیق تر از آن چیزی دارد که فهرست های انتخاباتی مطرح کرده اند و این تغییرات به ویژه در عرصه فساد گسترده ای باید باشد که دولت به آن دچار است.
علت سوم این وضع آن بود که برخی نسبت به انتخابات بی مبالات بودند و احساس خود را این چنین نشان دادند که ترجیح می دهند به جای شرکت در انتخابات وقت خود را در کارهای مفیدتر یا شیرین تری صرف کنند.
بعد دیگر این اعتراض را تحلیلگران حزب کادیما با بررسی نتایج انتخابات یافته اند، زیرا به رغم آنکه این حزب، حزب برتر انتخابات لقب گرفت و بیست و نه کرسی را به دست آورد، اما امیدهای سران این حزب را که به نظرسنجی ها دل خوش کرده بودند، بر باد داد و آنها انتظار داشتند که 37 تا 40 کرسی را از آن خود کنند. به همین سبب بود که تحلیلگران بر آن شدند تا علل عدم تحقق آن پیش بینی ها را بررسی کنند. آنان پس از بررسی ها علت این امر را عدم تمایل عموم رای دهندگان در ایجاد یک حزب بزرگ، عنوان کردند که بر حیات سیاسی “اسرائیل” سیطره یابد، زیرا به تجربه دریافته اند که اعطای کرسی های زیاد (تا 40 کرسی) به حزب لیکود یا حزب کار در دوره های گذشته، نتایج منفی در بر داشته است. از این رو تحلیلگران معتقدند که عموم رای دهندگان حضور احزاب متوسط از نظر تعداد نمایندگان در مجلس را ترجیح می دهند تا آنکه یک حزب بر تمام امور سیطره نیابد.
سومین بعد اعتراضات در حمایت بی سابقه از حزب سالمندان “بازنشسته” بود که خواهان دست یابی به حقوق اجتماعی و اقتصادی هستند. آنان هم اکنون از خدمات اجتماعی محرومند. ملاحظه شد که بیشتر جوانان و افراد میانسال از این فهرست حمایت کردند تا به این ترتیب اعتراض خود را به احزاب بزرگی مانند کادیما یا کار یا لیکود نشان دهند.
از پدیده های اجتماعی قابل توجه آن است که مجموع احزابی که قضایای اجتماعی مانند مبارزه با فقر و کنترل بیکاری و افزایش مستمری ها و دستمزدها و افزایش بودجه بهداشت و بیمه بیکاری و کاهش شکاف طبقاتی را در اولویت قرار دادند، شمار زیادی از کرسی ها را به خود اختصاص دادند که این امر آنان را به یک قدرت مهم پارلمانی تبدیل کرده است و این امر تآثیر زیادی بر سیاست های اقتصادی و اجتماعی “اسرائیل” خواهد داشت. بر این اساس حزب کار 19 کرسی کسب کرد که این حزب را در مقدمه احزاب مدافع حقوق یهودیان شرقی به رهبری عامیر پرتز که یک یهودی مغربی الاصل است، قرار داده است. این حزب همچنین خود را مدافع حقوق کارگران و دستمزد آنها می داند. حزب شاس نیز که 13 کرسی را کسب کرده است خود را مدافع اصلی بودجه های اختصاصی به یهودیان مذهبی شرقی تبار می داند. حزب “یهود هتورات” مدافع بودجه اختصاصی به یهودیان مذهبی غربی تبار و حقوق اقتصادی آنها نیز 4 کرسی کسب کرده است. علاوه بر این احزاب، میرتز چپگرا حامی تحولات اجتماعی نیز 4 کرسی و احزاب عربی نیز مجموعا 10 کرسی کسب کرده اند. این احزاب نیز از حقوق اجتماعی و اقتصادی عرب ها حمایت می کنند و به این ترتیب شمار کرسی های احزاب مدافع مسائل اجتماعی به 51 کرسی می رسد.
اما مهم ترین پدیده سیاسی، ضربه مهلکی است که به حزب تندرو لیکود به رهبری نتانیاهو وارد آمد. وی به شدت با تأسیس دولت فلسطین و عقب نشینی از مناطقی از کرانه باختری مخالفت کرده است. حزب نتانیاهو 11 کرسی را کسب کرد تا یک حزب تندرو راستگرای دیگر به نام “اسرائیل خانه ما” که نماینده یهودیان روسی تبار در “اسرائیل” است، با کسب 12 کرسی از این حزب پیشی بگیرد.
این حزب نیز از طرح جدایی یکجانبه حمایت می کند و علت کسب این تعداد کرسی نه تنها تندروی های مذهبی این حزب است، بلکه بخشی از تبلیغات این حزب درباره مسائل اجتماعی است و این بدان معناست که در نظر رای دهندگان جامعه “اسرائیل” ایده های نژادپرستانه و مصلحت های قشری در کنار توجه به سیاست خارجی مطرح بوده است.
منبع: روزنامه الاتحاد/ امارات
