آیا ممکن است حماس روزی تغییر کند؟ پاسخ اروپا به این سوال “شاید” است. حماس تا حدی معقول به پیمان آتش بس و آرام سازی اوضاع پایبند بوده و دولت آن اعلام کرده است که در صورت حفظ منافع ملی فلسطینیان، به توافقنامه های پیشین احترام خواهد گذارد. همچنین مقامات آن اظهار داشته اند که شاید راه حل های تشکیل دو دولت (“اسرائیل” و فلسطین) را قبول کنند، اما طولی نکشید که از این اظهارات خود دست برداشتند.
توقف کمک های مالی از تشکیلات خودگردان اوضاع را نه تنها بهتر نمی کند که بدتر نیز می کند. کسانی که کمک های خود به ملت فلسطین را قطع کرده اند، امروزه می گویند که به ارائه کمک های بشر دوستانه خود به ملت فلسطین ادامه می دهند.
واقعیت این است که این کمک ها تنها بخش اندکی از نیازهای ملت فلسطین را تشکیل می دهد. آنچه را که فلسطینیان در حقیقت به آن نیازمند هستند، اموالی است که به هزینه های اشتغال زایی در تشکیلات خودگردان اختصاص دارد. “اسرائیل” امروزه بخش اعظم درآمدهای تشکیلات خودگردان به قیمت 55 میلیون دلار به طور ماهانه را در اختیار دارد و این در حالی است که کشورهای کمک کننده که غالبا اروپایی هستند ماهانه 35 میلیون دلار به فلسطینیان کمک می کنند و در حقیقت همین کمک هاست که تشکیلات خودگردان را اندکی سرپا نگه داشته و به آن امکان پرداخت حقوق کارمندان و ارائه برخی خدمات اساسی را داده است. چه بسا قطع این کمک ها اسلام سیاسی را به طرف اقدامات خشونت آمیز سوق دهد. اگر حماس به شکست کشانده شود، شاید بار دیگر دست به اقدامات خشونت آمیز بزند. گرسنه نگه داشتن فلسطینیان حتما تاثیر بدی بر فلسطینیان خواهد گذارد. بانک جهانی اعلام کرده است که با حذف درآمدهای ناشی از اخذ مالیات و حمایت مالی کشورهای کمک کننده، نرخ بیکاری در فلسطین به 50 درصد رسیده و به دنبال آن 75 درصد فلسطینیان زیر خط فقر به سر خواهند برد.
بروز چنین معضلی قطعا بر امور “اسرائیل” نیز تاثیر بدی خواهد گذاشت؛ چرا که هر گونه تحریم به معنای از سرگیری عملیات های ضد صهیونیستی در سطحی گسترده و خارج از کنترل خواهد بود. اگر تشکیلات خودگردان هزینه کافی برای رسیدگی به اموری همچون محیط زیست و بهداشت در اختیار ندارد، این معضل تنها به ضرر فلسطینیان نیست بلکه به همان میزان “اسرائیل” را نیز متضرر خواهد ساخت.
به منظور رفع این ضرر و زیان ها می توان به پیشنهادهای ذیل اشاره نمود:
اولا، باید به عملکرد و نه به گفتار حماس بنگریم. اگر دولت حماس بتواند آتش بس را حفظ کرده و امنیت و ثبات را در غزه برقرار کند، در حقیقت کاری انجام داده است که جنبش فتح از انجام آن عاجز بود.
به رسمیت شناختن “اسرائیل” امری ضروری است، اما باید این موضوع را بدانیم که مصر و اردن در پایان مذاکرات مسالمت آمیز و نه در آغاز آن، “اسرائیل” را به رسمیت شناختند.
ثانیا، اتحادیه اروپا می بایست به طور آزمایشی صد روز را برای کمک به تشکیلات خودگردان اختصاص دهد و طی آن کمک ها به صورت شفاف و از طریق بانک جهانی به فلسطینیان ارائه شود. “اسرائیل” نیز می بایست در این مدت به تعهد مالی خود در قبال تشکیلات خودگردان عمل کند. سپس در پایان این مدت عملکرد تشکیلات خودگردان ارزیابی شده و پس از آن هر گونه مذاکره آتی با اتحادیه اروپا بر اساس نتایج این ارزیابی صورت خواهد گرفت. حقیقت مطلب این است که شکست دولت فلسطین نه تنها به ضرر حماس که به زیان غرب نیز هست و در نتیجه آن طرف های ذیربط دیگر نمی توانند به زندگی آرام و مسالمت آمیز خود ادامه دهند.
منبع روزنامه الوطن چاپ قطر
