مذاکرات سیاسی میان “اسرائیل” و فلسطینیان از هم اکنون برای مدتی طولانی کاملا متوقف می گردد که ممکن است تا پایان زمستان سرد و پر از تحولات غیر منتظره و تغییرات گسترده در نقشه سیاسی داخلی رژیم صهیونیستی به طول انجامد. این وضع پس از خروج آریل شارون از حزب لیکود و تشکیل حزب جدید از جانب وی و رقابت شدید وی با تندروهای لیکودی و نیز رقابت با حزب کار با رهبر جدید آن یعنی آمیر پرتز شکل گرفته است.
پس از انحلال پارلمان و اعلام برگزاری انتخابات پیش از موعد انتظار بهترین گزینه خواهد بود. ممکن است در این مدت جریان های سیاسی با ائتلاف ها و برنامه های گوناگونی پدید آیند که تغییراتی نامشخص را در خصوص روند مذاکرات سیاسی ایجاد کنند. به نظر می رسد شارون ـ بر اساس اظهارات اخیرش ـ علاقه مند است که برای اجرای برنامه ها و رؤیاهای شخصی اش درباره حل و فصل مسائل با فلسطینیان از “اسرائیلی ها” چراغ سبز بگیرد، اما رهبر جدید حزب کار که نگرشی مشابه رابین دارد، با تمام قدرت وارد صحنه نبرد سیاسی در اسرائیل شده است تا برنامه های ویژه کارگری خود را که با آنچه تاکنون مطرح بود تفاوت دارد، به اجرا بگذارد. میان این دو جریان گروه های تندروی راستگرای لیکود هم درصدد فرصتی هستند تا هر دو برنامه را نابود کنند و برنامه های تندروانه ویژه خود را اجرا کنند.
به همین سبب می توان پیش بینی ها و احتمالات درباره نظر توده صهیونیست ها درباره حل و فصل مناقشه را در چند مورد خلاصه کرد:
اول، موفقیت شارون در تأسیس حزب جدید که اکثریت را در پارلمان آینده رژیم صهیونیستی کسب کند به او امکان خواهد داد که اندیشه ها و طرح هایش را که بخشی از آنها را یکی از مشاوران نزدیکش افشا کرد، به اجرا گذارد. “شارون که پس از عقب نشینی از غزه شخصیتی متفاوت پیدا کرده آماده است تا از 75 درصد از اراضی کرانه باختری به نفع فلسطینیان عقب نشینی کند”.
دوم، موفقیت آمیر پرتز رئیس حزب کار در ایجاد شگفتی دیگری در عرصه سیاسی “اسرائیل” به ویژه پس از پیروزی قاطع وی بر پرز که از رهبران تاریخی حزب کار به شمار می رود. این تحول می تواند فضایی مثبت در عرصه سیاسی پدید آورد و از تندی سیاست های افراط گرایان صهیونیست بکاهد، زیرا پرتز از مطالبی سخن گفته است که به نظر شماری از سران کشورهای عربی معقول تر می نماید و می تواند زمینه را برای از سرگیری روند مذاکره با کشورهای عربی مرتبط با قضیه فلسطین بر اساس بنیان های مشخص که می تواند زمینه ساز صلح گردد، فراهم سازد.
سوم، بازگشت حزب لیکود با رهبرانی تندروتر و متعصب تر که این امر مناقشات را با شانه خالی کردن از پایبندی به آنچه شارون در طرح عقب نشینی یکجانبه از برخی مناطق فلسطینی نشین اجرا کرد و نیز به وسیله طرح شروط تازه که فرصت های سازش را کاهش می دهد یا از بین می برد، به همان نقطه صفر باز می گرداند. همه این تحولات ممکن است به سبب برنامه های تبلیغاتی که “لیکودی های جدید” برای شرکت در انتخابات پارلمانی آینده طرح کرده اند و در آن بر نادیده گرفتن همه اقدامات شارون و “امتیازاتی که وی به فلسطینیان داده است”!، رخ دهد.
تازه ترین نظرسنجی ها در جامعه صهیونیستی نشان می دهد که حزب میانه ای که شارون قصد تأسیس آن را دارد، خواهد توانست حدود 28 کرسی از مجموع 120 کرسی کنست را از آن خود کند و در مقابل حزب لیکود تنها خواهد توانست 18 کرسی را به دست آورد. این نظرسنجی ها همچنین نشان می دهد که حزب کار نیز در صورتی که انتخابات هم اکنون برگزار گردد موفق به کسب 28 کرسی از کرسی های “کنست” خواهد شد.
این وضع موجب می شود که حزب شارون در وضعیتی مساوی با حزب کار قرار گیرد، اما فرصت لیکودی ها اندک خواهد بود، مگر آنکه تحولات غیر منتظره ای رخ دهد که لیکودی ها را از طریق ائتلاف با احزاب تندرو یهودی به سریر قدرت برساند.
همان گونه که پیش از این گفتیم، امکان دارد هر یک از این گزینه ها بر اساس نگرش افکار عمومی در رژیم صهیونیستی صورت عینی به خود بگیرد که می تواند گامی در مسیر صلح باشد یا تشدید درگیری ها و مناقشات.
منبع: روزنامه الوطن چاپ قطر
