ابراهیم بورگ از نمایندگان حزب کار در کنست رژیم صهیونیستی و یکی از رؤسای سابق کنیست و رئیس سابق آژانس یهود در ماه سپتامبر سال 2003 میلادی در مقاله ای با نام “مرگ انقلاب صهیونیستی” چنین نوشت:
صهیونیسم مرده است، انقلاب صهیونیستی بر دو پایه استوار بود، تاکید بر عدالت(!) و گروه رهبری که به اخلاق مدنی پایبند بود(!) هر دو پایه از بین رفته اند و جامعه صهیونیستی امروز مخلوطی از ظلم و ستم و فساد و زور است. پایان ریسک صهیونیسم اکنون جلو چشمانمان است و اکنون به کشوری تبدیل شده ایم که مرتب شهرک [اشغالی] تولید می کند و گروهی فاسد بر آن حکمرانی می کنند. از کودکانتان بپرسید که کدام یک از آنها یقین دارد که تا بیست سال دیگر در اینجا خواهد ماند”.
پروفسور یسرائیل اومان و پروفسور اهارون چاخنوور از دانشمندان صهیونیستی در علم فیزیک و ریاضی که جایزه نوبل دریافت کرده اند در تاریخ 27/10/2006 میلادی گفت و گویی با روزنامه صهیونیستی یدیوت آهارانوت انجام داده اند که ما بخشی از آن را در اینجا می آوریم:
“اسرائیل در تاریکی به سوی نابودی احتمالی پیش می رود، سیستم فرهنگی اسرائیل واژگون شده است. در تمام عرصه ها فرهنگ نابود شده است. مقامات “اسرائیلی” مأیوس کننده اند، زیرا هیچ یک از آنها عمیق فکر نمی کند. ارکان دولت طرحی ندارند. ما رهبرانی داریم که همیشه جای سؤالند. تمام کسانی که در پست های مختلف قرار گرفته اند و تمام دستگاه ها بجز پرچم و سرود ملی تحت بازجویی قضائی قرار دارند. تحولات خطرناکی در داخل جامعه صهیونیستی در جریان است و حتی ارتش از نظر اخلاقی و عملیاتی نابود شده است”.
دیوید گروسمن از ادبای صهیونیست در تاریخ 5/11/2006میلادی در سخنانی در مراسم سالگرد ترور اسحاق رابین گفت: دولت عبری با بحرانی عمیق روبه رو است. جنگی رخ داد و “اسرائیل” عملیات نظامی بزرگی انجام داد، اما ناتوانی و ضعفش در این جنگ کاملا مشخص شد. اکنون برای ما روشن شده است که قدرت نظامی ما نمی تواند موجودیت ما را تضمین کند، “اسرائیل” به سمت پیری می رود و به انحلال و نابودی نزدیک می شود. “اسرائیل” رهبر مناسبی ندارد. رهبران ما تهی و مأیوس کننده اند، هم در بخش نظامی و هم در بخش سیاسی.
“مؤسسه دمکراسی اسرائیل” در ماه مه گذشته نظرسنجی را درباره وضعیت دمکراسی در این رژیم منتشر کرد. در این گزارش تاکید شده است که اعتماد صهیونیست ها به سیاستمدارانشان به شدت کاهش یافته است. فقط 22% از اسرائیلی ها به احزاب اعتماد دارند ،62 درصد بر این باورند که “اسرائیل” در فساد غوطه ور است. 50 درصد بر این باورند که نامزد رهبری سیاسی “اسرائیل” باید فاسد باشد، 10 درصد فکر می کنند که آنهایی که دولت را اداره می کنند، به مصالح عمومی فکر نمی کنند. اعتماد به پلیس به 13 درصد کاهش یافته است و دادستانی فقط مورد اعتماد 9 درصد از صهیونیست هاست. کنیست نیز وضعش بدتر است و فقط 7% به آن اعتماد دارند. رسانه ها نیز مورد اعتماد 6 درصد از صهیونیست ها و رئیس رژیم مورد اعتماد 5 درصد، و البته ارتش مورد اعتماد 79 درصد صهیونیست ها بود.
پس از تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان در تاریخ 2/11/2006م. کنگره امور اجتماعی سدیروت با انتشار گزارشی از یک نظرسنجی اعلام کرد که 51 درصد از صهیونیست ها به هیچ وجه به مؤسسات دولتی رژیم صهیونیستی اعتمادی ندارند و حال آنکه یک سال پیش از آن این بی اعتمادی 46 درصد بود. 25% از صهیونیست ها هم گف تند که دیگر اعتمادی به ارتش ندارند و فقط 40 درصد گف تند که به ارتش اعتماد دارند. 45 درصد هم به صراحت از عدم اعتماد خود به پلیس سخن گفتند.
بر اساس این گزارش میزان بی اعتمادی کامل به دستگاه قضائی 38 درصد و میزان بی اعتمادی به سازمان آموزشی 35 و بی اعتمادی به دستگاه بهداشتی رژیم صهیونیستی نیز به 23 درصد افزایش یافته است.
شمار صهیونیست های بی اعتماد به حزبی که آن را برگزیده اند نیز به 44 درصد رسید و 46 درصد نیز گفتند که به ادارات محلی اعتماد ندارند. شمار بی اعتمادها به بانک ها 48% و به اتحادیه کارگران نیز به 48 درصد رسیده است.
در این نظرسنجی همچنین آمده است که 80 درصد از صهیونیست ها بر این باورند که فساد بزرگ ترین مشکل “اسرائیل” است و ایهود اولمرت فاسدترین شخص صهیونیست لقب گرفت.
