استان الخلیل این روزها با بحران بی آبی سختی مواجه است و این امر زندگی ساکنان این استان را با مشکلات فراوانی روبرو ساخته است. این بحران به سبب فقدان شبکه های آب در مناطق مختلف و نیز سرقت آب مناطق فلسطینی نشین به دست اشغالگران صهیونیست و سیطره و سلطه اشغالگران بر منابع آبی و توزیع آب منطقه جنوبی کرانه باختری و دیگر مناطق فلسطینی نشین به وجود آمده است.
بسیاری از نهادهای بین المللی در فصل تابستان هر سال برنامه هایی برای برطرف کردن بخشی از نیازهای آبی فلسطینیان اجرا می کنند. با تشدید بحران بسیاری از مؤسسات و هیأت های محلی از جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشر برای کمک به آنها در جهت رفع این مشکل درخواست کمک کرده اند.
30 سال دشوار
جلال مخارزه عضو شورای شهر شهر الظاهریه در جنوب استان الخلیل تاکید کرد که منطقه جنوبی این استان از 30 سال پیش تاکنون با مشکل کم آبی روبروست زیرا میزان آب این منطقه تاکنون حتی یک لیوان هم اضافه نشده است، اما جمعیت آن چندین برابر شده است. همچنین ساخت خانه و مراکز تجاری و صنعتی در این منطقه نیز در ناکافی بودن آب مورد لزوم این منطقه تاثیر دارد. وی تاکید کرد که منابع آبی این شهرک بسیار اندک است و این شهرک تنها 10 درصد نیازمندی های ساکنان خود را از چاه مجاور این شهرک به نام “السیمیا” تأمین می کند و بقیه مردم نیز مجبورند از آب باران گردآوری شده و خرید تانکرهای آب از مناطق مجاور یا از شهر الخلیل استفاده کنند که گاهی قیمت هر بشکه آب به بیش از 250 شیکل می رسد.
مخارزه یادآور شد که پروژه بزرگی که انتظار می رفت مشکل آب شهرک را حل کند به سبب مخالفت شهرداری الخلیل با عبور لوله های آب از این شهر به سمت جنوب استان، انجام نشده است. قرار بود این آب از منبعی در شهرک حلحول ـ با عبور از شهر الخلیل ـ به شهرک الظاهریه انتقال یابد.
مخارزه تاکید کرد که نهادهای بین المللی به درخواست شهرداری شهرک الظاهریه برای دخالت جهت حل این بحران پاسخ مثبت نداده اند و حتی کمیته صلیب سرخ نیز کمک های خود به شهروندان برای خرید آب از شهرک ها و مناطق مجاور را متوقف کرده و مدعی شده است که در حال کمک به پروژه های بزرگی است که قرار است در منطقه اجرا شود که این امر بحران کمبود آب را بیشتر کرده است.
مخارزه در ادامه گفت: برخی از شهروندان بیش از 120 روز است که از دریافت آب محرومند.
درخواست
شهرداری شهر السموع در جنوب شهر الخلیل نیز از نهادها و مؤسسات بین المللی و داخلی خواست که برای حل بحران آب آشامیدنی این منطقه وارد عمل شود.
جمال ابو الجدایل شهردار السموع گفت: شهروندان این شهر بخش اعظم منابع آبی خود را از ایستگاهی به نام “السیمیا” که در اختیار و سیطره اشغالگران صهیونیست است، تأمین می کنند و یک شرکت صهیونیستی این ایستگاه پمپاژ را اداره می کند. این منبع آب، آب مورد نیاز شهرک های السموع، الظاهریه و منطقه السیمیا و شماری از کارخانه های این منطقه را تامین می کند. وی افزود که مشکل با آغاز فصل تابستان و خرابی موتور پمپ این منبع تشدید شده است و اشغالگران صهیونیست از تعمیر آن شانه خالی می کنند. به همین سبب شهرداری مجبور شده است که شهر السموع را به چند بخش تقسیم کند تا آب در این مناطق نوبت بندی شود.
ابو الجدایل تاکید کرد که شهرداری از نهادهای بین المللی از جمله یک سازمان انگلیسی و چند مؤسسه بین المللی دیگر استمداد کره است، اما پاسخ آنها دائما این است که حل این مشکل به وضعیت سیاسی بستگی دارد. ابو الجدایل بر این باور است که این اقدام در حقیقت مجازات ملت فلسطین به سبب انتخاب دمکراتیکی است که انجام داده اند و نیز در راستای اجرای دیکته های رژیم صهیونیستی است.
سرقت آب
در همین راستا، اداره آب فلسطین اعلام کرد که مشکل کمبود آب یک مشکل جدی است و در همه مناطق کرانه باختری به شدت احساس می شود. مهندس فضل کعوش رئیس اداره آب تشکیلات خودگردان می گوید مشکل اصلی کمبود آب، در کنار عوامل متعدد دیگر، اشغالگران و اقدامات سرکوبگرانه آنهاست. وی افزود که رژیم صهیونیستی همچنان آب مناطق فلسطینی نشین را به سرقت می برد و توزیع آن را نیز در سیطره خود دارد و از ارائه خدمات به شهروندان فلسطینی اراضی اشغالی 1967م. امتناع می کند و تاکنون در هیچ منطقه ای از کرانه باختری، شبکه های آب تکمیل نشده است. وی افزود، مناطق حکومت خودگردان فلسطین فقط از 15 درصد از مجموع آب فلسطین استفاده می کند.
کعوش یادآور شد که پس از امضای توافق مرحله ای مربوط به آب با صهیونیست ها، رژیم صهیونیستی موانع زیادی بر سر راه اجرای پروژه های توسعه شبکه های آبی ایجاد کرده است، مضاف بر آنکه نمی گذارد چاه های آبی جدیدی ساخته یا چاه های قدیمی توسعه یابد، به ویژه که بسیاری از مناطق فلسطینی نشین از کمبود آب و خدمات آن محرومند، زیرا بسیاری از مراکز پمپاژ آب در مناطق “ C ” که در سیطره ارتش رژیم اشغالگر قدس است، قرار دارند و این رژیم نیز با صدور فرمان های نظامی متعدد، از حفر یا توسعه چاه های آب جلوگیری می کند و مانع از اجرای پروژه های توسعه شبکه های آبی مناطق فلسطینی نشین می شود. از آن گذشته، مؤسسات تأمین کننده منابع مالی نیز کمک های خود را به وجود منابع آبی مشروط می کنند که اکثر آنها در سیطره رژیم صهیونیستی قرار دارد.
کعوش تاکید کرد که 250 منطقه مسکونی شبکه داخلی و مستقل آب آشامیدنی ندارد و بسیاری از آنها حتی از استفاده از منابع آبی دیگر نیز محرومند. شمار ساکنان این مناطق حدود 400 هزار نفر است و آنان نیازهای خود را از آبی که تانکرهای آب به این مناطق منتقل می کنند و نیز از چاه های جمع آوری آب و چشمه ها، تأمین می کنند.
میزان آب برای تأمین نیازها کافی نیست
مهندس کعوش درباره استان الخلیل می گوید که بیش از 50 درصد از 96 منطقه مسکونی این استان از دریافت آب آشامیدنی مناسب محرومند و از این میزان حدود 7 درصد به هیچ وجه نمی توانند از خدمات آب آشامیدنی بهداشتی استفاده کنند.
