كشتار هولناكی را كه “باروخ گولد اشتاین” افسر تروریست صهیونیستی در 25/2/1994در مسجد ابراهیم (ع) در شهر الخلیل واقع در جنوب كرانه باختری به راه انداخت موجب شد تا این شهر به یك شهرك بزرگ صهیونیستی مبدل گردد. این ترورییست خون آشام 25 نمازگزار بی گناه را در این مكان مقدس به خاك و خون كشید. این اقدام در راستای سرپوش گذاشتن برای اقدام دشمن صهیونیستی در سلطه و حاكمیت بر دو سوم این مسجد صورت گرفت. مسجدی كه به خاطر مهبط وحی بودن ارج و قرب خاصی در نزد مسلمانان دارد.
شیخ “تیسیر التمیمی” حاكم شرع فلسطین به بهانه دوازدهمین سالروز این جنایات ددمنشانه گفت:” كشتار وحشیانه نمازگزاران بی دفاع فلسطینی در این مكان مقدس تعدی به ارزش های اخلاقی، آموزه های دینی، قوانین و قطعنامه های بین المللی به شمار می رود و این اقدام همچنین به منزله هتك حرمت و قداست زمان و مكان و لحظات روحانی ارتباط با خدا است.”
وی افزود كه به رغم این جنایت هولناك، اما شهر نستوه الخلیل در سایه تلاش های فرزندان غیور و وفادارش همچنان سرافرزانه ایستاده است؛ آنانی كه با پروردگار (عز و جل) عهد و پیمان بسته اند كه از آن دفاع كنند و به بازسازی و عمران و آبادانی آن ادامه دهند و هماره نماز را با شكوه و جلال خاص و همیشگی اش در مسجد این شهر برگزار كنند.
این چهره دینی فلسطین تاكید كرد كه مسئله وجود یك مسجد ویژه تمامی مسلمانان مطرح است و یهودیان هیچ حقی در آن ندارند و فضای روحانی دوران زندگی پیامبران و صالحان تنها زمانی بر این شهر سایه می افكند كه تمامی شهرك نشینان و نظامیان صهیونیست به حضور ناخوانده و نامیمون خود در این شهر پاك و مقدس پایان بخشند.
خشم و تظاهرات
كشتار مسجد ابراهیم (ع) یك لكه سیاهی در كارنامه سراسر ننگین و خونین دشمن صهیونیستی به شمار می رود كه از كشتار دیر یاسین در سال 1948 گرفته تا كشتار بیت حانون كه در جریان آن بیش از 18 تن از اعضای یك خانواده فلسطینی به خاك و خون كشیده شدند. در جریان كشتار دیریاسین نیز 254 فلسطینی بی گناه در خون خود غلطیدند.
كشتار مسجد ابراهیم (ع) را باروخ گولد اشتاین ساكن شهرك اشغالی “كریات اربع” واقع در شهر الخلیل به راه انداخت. وی یكی از افسران ذخیره ارتش “اسرائیل” و یكی از اعضای جنبش صهیونیستی “كهانا حی” از شاخه های جنبش “كاخ” محسوب می شود. این جلاد خون آشام دوره آموزش خود را در پادگان های آمریكایی گذراند تا ماموریت های شومش را به نحو احسن انجام دهد. اشتاین كه در واقع یك پزشك است عادت داشت روزهای شنبه بدون محافظ در اطراف و اكناف مسجد ابراهیم می گشت و اطلاعات مورد نیاز خود را برای تكمیل نقشه شومش جمع آوری كرد و سپس با كمك گروهی از یهودیان رادیكال و نظامیان كینه توز صهیونیست كه به بهانه نگهبانی در گوشه و كنار این مسجد پرسه می زدند به اجرا درآورد.
در سپیده دم روز بیست و پنجم فوریه سال 1994 ماه كه مصادف با ایام مبارك رمضان بود 29 فلسطینی به دست این اهریمنان جنایت پیشه به خاك و خون كشیده شد كه این اقدام خونین خشم فلسطینیان ساكن این شهر را برانگیخت و مردم فلسطین در جای جای اراضی اشغالی به خیابان ها ریختند و حتی تظاهراتی كه در داخل اراضی اشغالی 48 برپا شده بود به نزاع خونین كشیده شد. نظامیان صهیونیست تا بن دندان مسلح به تظاهر كنندگان حمله كردند و به سوی آنان آتش گشودند و كه در پی این اقدامات غیرانسانی ده ها تن از این تظاهر كنندگان به شهادت رسیدند.
انجام حفاری برای یافتن اماكن تاریخی كذایی یهودی
به محض وقوع این حادثه خونین نظامیان صهیونیست مسجد ابراهیم و بخش قدیمی شهر الخلیل را به مدت 6 ماه متوالی به محاصره كامل خود درآوردند و شهرك نشینان صهیونیست طی این مدت به بهانه یافتن مناطقی تاریخی كذایی یهودی دست به حفاری های زیادی در آنجا زدند. پس از اعلام بازگشایی این مسجد به روی نمازگزاران، ساكنان این شهر با تقسیم این مسجد به دو بخش شگفت زده شدند؛ زیرا شهرك نشینان صهیونیست و ارتش اشغالگر قدس دو سوم این مسجد را به تصرف خود درآورده و فقط یك سوم آن را به مسلمانان اختصاص داده بودند. اما این امر به استثنای هفت روز از ایام سال بود و در این هفت روز كه شامل اعیاد و مناسبت های دینی و مذهبی می باشد این مكان مقدس به روی نمازگزاران باز بود و همزمان با آن به شهرك نشنیان صهیونیست اجازه داده می شد تا مراسم رقص و پایكوبی در محوطه های داخلی و خارجی این مسجد به راه بیندازند. بالاتر از آن اینكه از مجموع 5 درب ورودی این مسجد 4 تا به یهودیان و فقط یك درب به نمازگزاران فلسطینی اختصاص داده شد.
اشغالگران صهیونیست به دنبال این كشتار چندین درب الكترونیكی در داخل این مسجد و خارج آن نصب كردند كه اجازه ورود به نمازگزاران داده نمی شد مگر اینكه از این درب عبور می كردند و مورد بازرسی قرار می گرفتند و در پی این اقدامات غیر انسانی نمازگزاران مسلمان مجبور می شدند تا چندین ساعت منتظر بمانند تا اجازه عبور به آن داده شود. علاوه بر آن اشغالگران صهیونیست چندین درب آهنی كه شبیه گذرگاه بود در خیابان اصلی ارتباطی میان این مسجد و بازار نصب كردند و اجازه ورود به شهروندان از جاده های دیگر داده نمی شد.
گفتنی است كه پس از جنایت هولناك مسجد ابراهیم یك وضعیت استعماری نگران كننده ای در بخش قدیمی شهر نابلس پدیدار شد؛ به نجوی كه اشغالگران صهیونیست تمامی نهادها و ارگان های فلسطینی موجود در این بخش از جمله دادگاه شرعی، دفتر مدیریت اوقاف، دفتر كمیته بازسازی، جاده شهدا، السهله، بازار سنتی تره بار و ده ها مغازه و فروشگاه این منطقه را بستند.
مسئله ای كه منجر به تشدید بحران در شهر الخلیل شد توافقنامه الخلیل بود كه میان مقامات تشكیلات خودگردان فلسطین و تل آویو در دوره نخست وزیری بنیامین نتانیاهو به امضا رسید. این توافقنامه ظالمانه باعث سلطه و حاكمیت مستقیم اشغالگران غاصب بر بخش قدیمی این شهر و مسجد ابراهیم (ع) شد.
