در حالی که مردم جهان هر ساله اول ژوئن را به عنوان “روز جهانی کودک” جشن می گیرند و در این روز برای کودکان خود هدایا می خرند و بار دیگر بر حقوق مسلم کودکان بر اساس همه پیمان نامه ها بین المللی و کنوانسیون های جهانی تاکید می کنند، اما کودک فلسطینی به شیوه دیگری این روز را جشن می گیرد و تلخی اشغالگری و ویرانگری های آن و حملات ددمنشانه صهیونیست ها را در این روز بیش از پیش لمس می کند. اکنون تنها خواسته کودک فلسطینی دستیابی به امنیتی است که از سالیان سال در فلسطین خبری از آن نیست. کودک فلسطینی به جای برپایی جشن های بزرگ در این روز می خواهد که حداقل اگر برای یک بار هم که شده بتواند با خیال راحت به مدرسه و یا برای خرید به مغازه برود. کودک فلسطینی با توجه به وضعیت کنونی نمی خواهد به پارک رود، فوتبال بازی کند، بلکه می خواهد برای یک بار هم که شده در مسیر خود شاهد حضور نیروهای تا بن دندان مسلح صهیونیست و تانک ها و ادوات نظامی آن ها نباشد. می خواهد در راه رفتن به مدرسه یا منزل هم کلاسی اش یا مغازه، گلوله کینه و نفرت صهیونیست ها سینه پاکش را نشکافد تا بتواند چند صباحی را در این دنیا سر کرده و از ایام عمرش بهره ای ببرد. و بالاخره می خواهد برای یک بار هم که شده در طول دوران طفولیتش آزادی، کرامت و استقلال را از نزدیک لمس کند.
گزارش های آماری از رنج های کودکان فلسطینی سخن می گویند:
گزارش های نهادهای بین المللی و فلسطینی نشان می دهند که مشکلات کودک فلسطینی همه جوانب زندگی او را در برگرفته است و بخش بزرگ این مشکلات مربوط به بخش آموزش آن ها می شود. قید و بندها و ایست بازرسی های صهیونیست ها و به تبع آن، محدودیت تردد فلسطینیان به صورت روزانه مدارس فلسطینی را در آستانه تعطیلی قرار داده است. بارها اتفاق افتاده است که کودکان فلسطینی در حین عزیمت به مدرسه بیش از چهار تا پنج ساعت و حتی یک روز در ایست بازرسی ها معطل می مانند و وقتی هم به آن ها اجازه ورود داده می شود، یا کلاس درس تعطیل شده و یا به خاطر وجود این مشکل برای همه کودکان، اصلا کلاسی تشکیل نشده است.
گزارش ها حاکی از آن است که از اول انتفاضه تا تاریخ 8/8/2006 ، 12 مدرسه و دانشگاه به دستور نظامی صهیونیست ها تعطیل و در این مدت هم، کلاس های درس 1125 مدرسه و نهاد آموزش عالی به تعطیلی کشیده شده است و باز هم در این مدت، 359 مدرسه، مرکز آموزشی و دانشگاه هدف سخت ترین حملات هوایی و زمینی صهیونیست ها قرار گرفته و 43 مدرسه نیز به پادگان نظامی تبدیل شده اند.
فشارهای سخت روانی
عبله محروم مدیر مرکز “کودک” جنین در این باره می گوید: کودکان فلسطینی تا حدی تحت فشارهای روانی هستند که بیش تر آن ها انواع بیماری روانی و رفتاری پیدا کرده اند و در سایه اوضاع خطرناک امنیتی ملت فلسطین ناشی از حملات رژیم صهیونیستی و کشتارهای روزانه، جز شهادت یا اسارت و یا معلولیت در طول عمر خود، آینده ای برای آن ها متصور نیست.
احمد عمارنه پژوهشگر و روانشناس فلسطینی درباره مهم ترین مشکلات کودکان فلسطینی می گوید: مهم ترین این مشکلات عبارتند از: دیدن کابوس های پیاپی در هنگام خواب، شب اداری غیر ارادی، ترس و دلهره دائم، نرسیدن به موقع در کلاس های درس و به دنبال آن افت تحصیلی، خشونت و بیماری های روانی.
اشغالگری عامل اصلی مشکلات
رسمیه مصری مدیر مرکز فرهنگی “کودک” در شهر نابلس می گوید که عامل اصلی مشکلات کودکان فلسطینی اشغالگران صهیونیست هستند که به هیچ موجود زنده و جنبنده ای در فلسطین رحم نمی کنند و حتی جنین موجود در رحم مادران فلسطینی را هم به قتل می رسانند و گزارش های موجود حکایت از وجود صدها مورد قتل جنین در ایست بازرسی های صهیونیست ها دارد. نظامیان صهیونیست در این ایست بازرسی ها مانع انتقال زنان بارار که در آستانه وضع حمل قرار دارند، به بیمارستان می شوند و عمدا باعث تلف شدن جنین وی در این ایست بازرسی ها شده و تاکنون صدها مورد از این دست جنایت ها به ثبت رسیده است.
رحاب سعدی روانشنان مرکز “ارشاد فلسطین” در شهر جنین می گوید: به دنبال حمله آوریل سال 2002 نظامیان صهیونیست به اردوگاه جنین با همکاری چند روان پزشک تحقیقی علمی برای بررسی تاثیرات این حمله در میان کودکان این اردوگاه انجام دادیم و متوجه شدیم که همه کودکان بلا استثنا به انواع مشکلات روانی و روحی گرفتار شده اند و خیلی از آن ها هم همچنان این جنایت هولناک را فراموش نکرده و اصلا نمی توانند فراموش کنند. بیش تر آن ها پس از مشاهده حمله وحشیانه نظامیان صهیونیست به اردوگاه جنین دچار لکنت زبان شده اند که به گفتار درمانی نیاز دارند، اما درصد بیش تر این کودکان دچار بیماری های روحی و روانی شدند.
راه حل های بی فایده
سمیر ابوالرب مدیر مرکز جوانان شهرداری جنین می گوید که کودکان فلسطینی نیازمند فضایی هستند که بتوانند آزادانه نفس بکشند و آن ها را از خشونت و حملات ویرانگر صهیونیست ها و زندگی دشوار کنونی نجات دهد.
باید گفت که تنها راه تحقق این هدف واداشتن دشمن صهیونیستی به توقف جنایت ها و تجاوزاتش است که با توجه به حمایت آمریکا و غرب از آن تحقق این هدف ناممکن است.
