از آغاز اشغال سرزمین ها عربی در سال 1967 توسط نظامیان صهیونیست، رژیم اشغالگر قدس دست به بازداشت دسته جمعی فلسطینیان می زند. موشه دایان وزير جنگ وقت “اسرائیل” در تشريح فلسفه و انگیزه خود از سیاست بازداشت و محاكمه گسترده گفت:« زمانی فلسطینیان از این زندان ها آزاد می شوند كه دیگر پیر و فرتوت شده اند و این امر به یك مشكل و معضل برای ملت فلسطین مبدل می شود.»
دولت صهیونیستی طی سال های انتفاضه نخست (1987 تا 1993) اين سیاست را در طیف گسترده ای در پیش گرفت و طی سال های انتفاضه الاقصی 2000 نیز آن را ادامه داد؛ به گونه ای كه بر اساس تازه ترين داده های مراكز آماری صهیونیستی و فلسطینی یك میلیون نفر در بازداشتگاه های دسته جمعی رژیم صهیونیستی به اسارت درآمدند و این رقم یك رقم واقعی است. آمارها و داده های متنوع در واقع حكايت از آن دارد كه بخش اعظم اراضی اشغالی عملا به بزرگ ترین بازداشتگاه در كره زمین مبدل شده است.
بر پایه گزارش تازه وزارت امور اسیران فلسطین، نظامیان صهیونیست از سال 1967 میلادی تا 31/7/2007 يك میلیون فلسطینی را بازداشت كرده اند كه 420 هزار تن از آنان طی سال های 1967 تا 1987 و 210 هزار تن دیگر طی سال های انتفاضه نخست بازداشت شده اند و اين تعداد نيز از نيمه سال 1994 تا زمان تهيه اين گزارش افزايش یافته است. بر پايه این گزارش، 11200 فلسطینی در 30 زندان و بازداشتگاه و اسارتگاه صهیونیستی بسر می برند كه 9630 تن آنان از اهالی كرانه باختری و 840 تن آنان از ساكنان نوار غزه و 520 تن ديگر نیز از اهالی قدس اشغالی و 58 نفر دیگر هم از كشورهای عربی مختلف می باشند.
در بخش دیگر این گزارش آمده است كه اشغالگران صهیونیست از آغاز انتفاضه الاقصی در سال 2000 تاكنون بیش از 6 هزار كودك فلسطینی را اسیر كرده اند. اين داده ها يادآْور اقدامات مربوط به آغاز اشغالگری است؛ زمانی كه اسحاق رابین وزیر “سركوب انتفاضه” در دوره نخست وزيری اسحاق شامیر رژيم صهیونیستی تئوری خود را در كنفرانس مسئولان سازمان های يهودی با شفافیت هر چه تمامتر اعلام كرد:« انتفاضه در واقع نزاع میان دو رژیم است و دليل آن تعداد بالای بازداشت شدگان فلسطینی می باشد.»
وی خاطر نشان میسازد كه حل و فصل این درگیری فقط در گرو يك میانجیگری سیاسی نظامی مشترك است. اين چهره خون آشام صهيونيستی در پایان اظهارات خود تاكید می كند: تا زمانی كه انتفاضه تداوم پیدا كند كتسیعوت (بازداشت گاه های دسته جمعی فلسطینیان) به قوت خود باقی خواهد ماند كه معروف ترین آنها بازداشتگاه صحرای النقب است؛ مسئله ای كه منابع صهیونیستی از ابعاد آن پرده برداشتند. بر پايه اين منابع؛ بدون گزافه گویی می توان گفت كه اقشار مهمی از میان طبقات فعال در انتفاضه الاقصی يا دست كم بخش اعظم آنها در بازداشتگاه انصار 3 در النقب بازداشت شده اند كه اكنون اين بازداشتگاه به یك كوره ملی فلسطینی مبدل شده است كه در آن نیروهای فعال انتفاضه آماج اقدامات سركوبگرانه و قلع و قمع قرار می گيرند.
بنابراین بازداشت های دسته جمعی عمری به درازی اشغالگری در فلسطين دارد و هدف از اين نوع بازداشت قلع و قمع مبارزان فلسطینی، قتل عام، حذف فیزیكی آنان و همچنین زنده به گور كردن رزمندگان فلسطینی، تضعیف روحیه ملت فلسطین و پاشيدن بذر ياس و نااميدی در نهاد اين ملت از طریق بازداشت همه رهبران، فعالان و مبارزانشان بود. این سیاست خصمانه در انتفاضه نخست به اوج خود رسید و با گذشت 7 سال از این نهضت خونین همچنان ادامه دارد. تا زمانی كه اشغالگری ادامه داشته باشد انتفاضه و مقاومت و مبارزه نیز ادامه خواهد داشت و تا زمانی كه كتسیعوت (بازداشتگاه های دسته جمعی) ادامه داشته باشد انتفاضه و مبارزه نیز ادامه خواهد داشت. رژیم صهیونیستی همچنان به ایجاد و توسعه بازداشتگاه ها پافشاری میكند؛ بر پايه داده های مراكز صهیونیستی و فلسطینی، 27 بازداشتگاه و زندان صهیونیستی وجود دارد که مخوف ترین آنها همان زندان ها و بازداشتگاه هایی است كه در دوره انتفاضه نخست احداث گرديد.
در همین راستا، توافقنامه و معاهدات بین المللی و منطقه ای مربوط به حقوق بشر یك سری موازینی را مشخص کرده اند که باید دوره بازداشت و زندان و محاكمه رعایت گردد كه از جمله آنها می توان به نمونه های زير اشاره كرد:
منشور جهانی حقوق بشر كه در سال 1948 صادر گرديد، منشور ویژه ابتدایی ترین اصول رفتار با زندانبانان كه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل آن را در ژوئيه سال 1957 تدوین كرد، پیمان بین المللی ویژه حقوق مدنی و سیاسی که در سال 1966 تدوين شد و مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1988.
همه اين پيمان ها و توافقنامه ها معیارهایی را در خصوص حمایت از افرادی كه بازداشت يا شكنجه يا محاكمه می شوند، مشخص كرده اند؛ حال آنکه زندانبان صهیونیست در تعامل و رفتار خود با بازداشت شدگان فلسطينی به هیچ یک از این اصول و موازین و پیمان ها و معاهدان و مصوبات پایبند نیست و به آنها وقعی نمینهند.
بر پایه داده های فلسطینی و صهيونيستی موجود، زندانبان و ماموران صهیونیست تاکنون 46 ماده از 57 مواد مندرج در منشور حقوق کودک را نقض کرده اند به عنوان مثال دشمن صهیونیستی كودكان فلسطينی را بازداشت و آنان را محاکمه می كند که این اقدامات غير انسانی با اين معاهدات در تضاد است، اما دامنه سخن پيرامون شيوه های شكنجه كودكان فلسطینی بسيار گسترده است.
از سوی ديگر، انجمن حمایت از اسیران و آزادگان فلسطینی طی گزارشی اعلام كرد كه بازپرسان و ماموران زندان های صهیونیستی برای تضعيف روحيه پولادين اسيران از 100 شیوه شکنجه استفاده می کنند و برای تحقق اين خواسته شوم خود به هر شيوه جديد نيز متوسل میشوند.
در بخش ديگر اين گزارش آمده است که استفاده از باتوم در سلول ها و بندهای زندان های صهيونيستی؛ به ويژه زندان های نفحه و شطه روند فزاینده ای به خود گرفته است. از سوی ديگر، انجمن بین المللی حمایت از حقوق بشر اعلام کرد که زندانبانان صهیونیست اسیران و بازداشت شدگان موقت را به شیوه های مختلفی شکنجه می کنند.
این انجمن پس از یک جستار دامنه داری بیانیه ای را صادر کرد که در آن آمده است که ماموران سرویس های اطلاعات رژیم صهیونیستی (موساد) بازداشت شدگان فلسطینی را در داخل سلول های انفرادی و بندهای زندان های صهیونیستی به طرز فجیعی تحت شکنجه روحی و بدنی قرار می دهند و برای واداشتن این اسیران به اعتراف از بیش از 150 شیوه شکنجه استفاده می کنند.
این اقدام در حالی صورت می گیرد: اسیرانی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته اند، گفته اند که در اثر شکنجه های وحشیانه دچار افسردگی های روحی و روانی و بیمار شده اند و از پا درد و كمر درد و میگرن و زخم معده و غیره رنج مي برند و هیچ اسیر فلسطینی از این عوارض شكنجه ها در امان نبوده است.
لازم به ذکر است که اقدامات سرکوبگرانه ماموران و زندانبانان صهیونیست در جریان انتفاضه نخست روند فزاینده ای به خود گرفت؛ اين اقدام در حالی صورت می گيرد كه سرکوب و ارعاب و شکنجه کودکان از زمان انتفاضه نخست تا انتفاضه دوم (الاقصی) اوج گرفته است.
داده ها و واقعیت های مربوط به سیاست بازداشت ها و محاکمه های دسته جمعی که رژیم صهیونیستی آن را در قبال فلسطینیان در پیش گرفته است نشان می دهد که دشمن صهيونيستی تمامی موازین و معاهدات و پیمان های بین المللی را بارها نقض کرده است و شیوه های شکنجه بازداشت شدگان با مجوز قضایی “اسرائیل” نمايشگر میزان وحشیگری رژیم اشغالگر قدس است كه کرانه باختری و نوار غزه را به بزرگ ترین بازداشتگاه جهان مبدل کرده است؛ همان طوری که “ولفرید جینز “سفیر بلژیک در تل آویو به آْن اعتراف كرد و پيش از او نيز شیرارد کاوبر ـ كولز سفیر انگلیس در تل آويو نيز آن را عنوان کرد. کولز طی نطقی خاطر نشان ساخت:« فلسطين اشغالی بزرگ ترین بازداشتگاه جهان به شمار می رود که در آن 3 میلیون و پانصد هزار فلسطینی در اسارت به سر می برند.»
گفتنی است رنج و محنت های اين اسيران فقط به قتل عام، بازداشت، محاکمه دسته جمعی محدود نمی شود، بلکه این رنج و محنت ها به تمامی ابعاد زندگی اجتماعی و آموزشی و اقتصادی فلسطینیان تسری پيدا كرده و بر تمامی ابعاد زندگی آنان تاثير منفی گذاشته است.
ما از رهگذر گزارش های مربوط به افزايش بازداشت گاه ها و زندان های مخوف در فلسطين اشغالی و وضعيت اسفبار اسيران فلسطينی در اين زندان ها به جهانيان اعلام می داريم كه اينك فلسطین از سکوت مرگبار و ننگین سران کشورهای عربی به زجر آمده و خواستار بيداری وجدان خفته اين سران و موضع گيری شجاعانه و ملی گرايانه آنان است، آری! اينك فلسطين بانگ برآورده است و اعلام میدارد كه ديگر از صدور بيانيه های خشك و خالی به ستوه آمده است فلسطین بار دیگر نیازمند بازوهای توانای دلاورمردانی است که از همان آغاز اشغال فلسطین از مبارزه خسته نشده و به امید چیدن میوه پیروزی و آزادی هستند.