بازسازی اصولی ساختار تشکیلاتی و نقش های کلیدی نظام کنونی بین الملل، در راس طرح های ضربتی گروه ها و عناصر لابی صهیونیستی قرار گرفته است و اطلاعات رسیده از نیویورک و واشنگتن حاکی از این است که روز یکشنبه (19/11/2007) گروه ها و عناصر لابی صهیونیستی در آمریکا اقدامات گسترده ای را در این زمینه ترتیب دادند.
این گروه ها روز یکشنبه گردهمایی را با عنوان “نقض حقوق بشر” سازمان ملل متحد و روند نهادینه سازی اقدامات شیطانی علیه “اسرائیل” را در خیابان مقابل ساختمان سازمان ملل متحد برگزار کردند.
در این گردهمایی، چند تن از صاحب نظران سیاسی، سفرا و اعضای کنگره آمریکا سخنرانی کردند. تاکنون این کنفرانس، مجمع عمومی سازمان ملل متحد بیش از 20 قطعنامه علیه این رژیم به تصویب رسانده است، اما قطعنامه های مجمع عمومی الزام آور نیستند و تاکنون بارها آمریکا قطعنامه های شورای امنیت علیه “اسرائیل” را وتو کرده است و از صدور قطعنامه در شورای امنیت جلوگیری می کند. در واقع می توان گفت که صهیونیست ها به دنبال سیطره کامل بر سازمان ملل هستند، چرا که این سازمان تاکنون در قبال جنایت های آن ها سکوت اختیار کرده و هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهد. اما صهیونیست ها با بیش شرمی هر چه تمام تر راضی نیستند. سخنرانان کنفرانس مذکور در اظهارات خود ادعا کردند که سازمان ملل متحد مسائل زیر را در کانون توجه خود قرار داده است:
– یهودی ستیزی: که به معنای دشمنی و خصومت سازمان ملل متحد با یهودیان است.
– صهیونیسم ستیزی: که به معنای مخالفت سازمان ملل متحد با حق یهودیان و هم پیمانان آنها در تحقق آرمان های قومی خود در قالب طرح “جمع آوری” یهودیان پراکنده در نقاط مختلف جهان.
– دوگانگی معیارها: این مساله بدین معناست که سازمان ملل متحد سیاست یک بام و دو هوا را در پیش گرفته است و سیاست ها و تعاملات این سازمان با “اسرائیل” نسبت به سیاست های آن در قبال دیگر کشورهای جهان تفاوت دارد.
در همین راستا سخنرانان کنفرانس “نقض حقوق بشر” به بهانه های مختلف سعی کردند اظهاراتی علیه سازمان ملل متحد بیان کنند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– از این به بعد لازم است که نحوه تعامل خود با سازمان ملل متحد را تغییر دهیم و علاوه بر اعمال فشار بر این سازمان، تبلیغات سازمان یافته ای علیه گرایش ها و رویکردهای این سازمان اتخاذ کنیم.
– هیئت “اسرائیل” در سازمان ملل متحد از تبعیض و برخوردهای ناشایست با آنان در داخل این سازمان رنج می برد.
– سازمان ملل متحد باید شیوه تصویب قطع نامه های خود را که مبتنی بر رای اکثریت نمایندگان کشورهاست تغییر دهد؛ چرا که برخی موارد، رای اکثریت عادلانه نیست.
– دبیرخانه و دبیر کل سازمان ملل متحد باید این مساله را در نظر بگیرند که این سازمان ویژگی ها و مشکلات خاص خود را دارد و از همین رو باید شیوه ای غیر از “اکثریت آرا” را مبنای صدور قطع نامه های خود قرار دهد.
– سازمان ملل متحد نباید به برخی از کشورها اجازه دهد که در رای گیری و تصویب قطع نامه هایی که ارتباطی با آن ها ندارد، مشارکت کنند؛ به ویژه این که بسیاری از کشورها در سال های گذشته در تصویب قطع نامه های این سازمان علیه “اسرائیل” موضع گیری جانبدارانه می کنند. از همین رو درباره مسائل مربوط به این رژیم نباید به کشورهای آفریقایی و آسیایی اجازه شرکت در رای گیری داده شود.
– سازمان ملل متحد باید همه کشورهای عضو این سازمان را ملزم به تصویب قوانینی در راستای مبارزه با سامی ستیزی کند و شورای حقوق بشر این سازمان نیز این مساله را در راس اولویت های خود قرار دهد و با ارائه گزارش هایی درباره کشورهای متخلف (در زمینه تصویب قانون مبارزه با سامی ستیزی) خواستار مجازات این کشورها شود.
– سازمان ملل متحد باید قطع نامه های قبلی خود را که به نفع فلسطین و ایران و لبنان اتخاذ شده است، لغو کند.
در کل باید گفت که این سخنرانان در اظهارت خود در کنفرانس لابی صهیونیستی اعلام کردند که سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته به این سازمان در طول سال های گذشته تا حد زیادی نسبت به “اسرائیل” بی توجهی قطع نامه ها و بیانیه های زیادی علیه این رژیم صادر کرده است که این اقدامات در حال حاضر قابل قبول نیست. از سوی دیگر شرکت کنندگان و سخنرانان در این کنفرانس به سازمان ملل متحد نسبت به تداوم اقدامات خود در راستای به حاشیه راندن و بی توجهی به “اسرائیل” هشدار داده و اعلام کردند که این اقدامات سازمان ملل در نهایت نمی تواند باعث به حاشیه رانده شدن این رژیم شود، بلکه بر عکس باعث خواهد شد که “اسرائیل” و هم پیمانان آن مانند آمریکا و کشورهای اروپای غربی با بی توجهی نسبت به این سازمان، آن را به حاشیه رانده و نقش محوری آن را سلب کنند.
