بعد از این که شرکت کنندگان کنفرانس آناپولیس پراکنده شدند و به کشورهای خود بازگشتند بسیاری از حقایق برای ناظران آگاه و پیگیری کنندگان این کنفرانس آشکار گردید . با توجه به بیانیه مشترکی که در آغاز کنفرانس آناپولیس درباره روند گفت و گوها میان تشکیلات خود گردان و اشغالگران صادر شد و با توجه به سخنرانی های جرج بوش و ایهود اولمرت و محمود عباس و اظهارات آنان در این کنفرانس کاملا مشخص شد که برندگان اصلی این گردهمایی آمریکا و رِژیم صهیونیستی و بازندگان آن نیز فلسطینیان و کشورهای عربی هستند و حجم زیان فلسطینیان و عرب ها به مراتب بیش تر از آنی است که قبل از برپایی این کنفرانس حدس زده می شد.
بهبود وجهه جنایت کاران
دکتر خلیل جهشان، استاد روابط بین الملل دانشگاه پییر راین معتقد است از دیدگاه آمریکایی ها کنفرانس آناپولیس تلاشی در جهت سرپوش گذاشتن برناکامی های نیروهای نظامی و سیاست خارجی این کشور در عراق و افغانستان به شمار می رود و همچنین تلاشی است تا به افکارعمومی آمریکا بقبولاند که دیپلوماسی این کشور در عرصه بین المللی دستاوردهایی داشته است؛ حتی اگر به صورت آغاز گفت و گوهای میان صهیونیست ها و فلسطینیان باشد.
جالب این که این دیدگاه نظرات بسیاری از نخبگان و اقشار مخلتف جامعه آمریکا را نادیده می گیرد که معتقدند این کنفرانس از همان آغاز شکست خورده و ناکام بوده است.
تحلیل گران صهیونیست و غربی معتقدند که کنفرانس آناپولیس علی رغم تلاش های بسیار زیاد آمریکاییان برای برگزاری آن صرفا گردهمایی تشریفاتی و در حد یک دید و بازدید عمومی بود و به مضامین اصلی و نتایج آن چندان توجهی نشده است. مناخیم کلاین رییس بخش علوم سیاسی دانشگاه بار ایلان اسراییل می گوید: واشنگتن تلاش می کند تا در اواخر دوره ریاست جمهوری بوش وجه بین المللی وی را بهبود بخشد.
آمریکایی ها تلاش می کنند این کنفرانس را به چیزی که آن را جنگ علیه تروریست می نامند؛ ارتباط دهند؛ جنگی که شش سال به طول کشیده است و بخش عظیمی از سیاست خارجی آمریکا را اشغال کرده است و پیوسته می خواهند آن چه را که تهدید اصولگرایان اسلامی می نامند بر جهان سایه گستر باشد . امروزه این اقدام آنان علیه مقاومت فلسطینیان به خصوص حماس و جهاد اسلامی و پرونده هسته ای ایران متمرکز شده است و می خواهند چهره نامطلوبی از اینان در غرب ارائه دهند . به همین دلایل بوش مدعی است که اکنون به دلیل تهدید افراط گراهای منطقه، فرصت مناسبی برای صلح پیش آمده است و محمود عباس و تشکیلات تحت نظر او را تشویق می کند تا زیر ساخت های آن چه را که تروریست می نامند، نابود کند و از فعالیت های گروه های مسلح در راستای تحقق نقشه راه جلوگیری به عمل آورد و کاملا واضح است که هدف اصلی آنان سرکوب مقاومت فلسطینیان می باشد.
به رسمیت شناختن یهودیت رژیم صهیونیستی
بنا بر نظریات بسیاری از تحلیل گران، رژیم صهیونیستی به دلایل زیر بیش ترین سود را از کنفرانس آناپولیس برده است:
ـ با برپایی این کنفرانس این رژیم توانسته است؛ به رسمیت شناخته شدن این رژیم به عنوان وطن تمامی قوم یهود را به دست آورد و در این راستا توانسته است، حمایت سیاسی و پایبندی کامل آمریکا به این موضوع را جلب کند . رِژیم صهیونیستی توانسته است این موضوع را در چارچوب طرح حل و فصل قضیه فلسطین به صورت ایجاد دو دولت فلسطینی و صهیونیستی در کنار هم مطرح کند و این موضوع را نه تنها برای حذف حق بازگشت شش ملیون آواره فلسطینی مطرح کرده است بلکه می خواهد به نحوی ازدغدغه وجود یک و نیم میلیون فلسطینی داخل خط سبز نیز رهایی یابد که توطئه ای بی سابقه و بسیار خطرناک است.
ـ این کنفرانس رژیم صهیونیستی را موظف نکرده است که به تعهدات خویش در مقابل خواسته های رییس تشکیلات خودگردان فلسطین پایبند باشد که از جمله می توان به مخالفت با توافق سیاسی جامع که در برگیرنده مسایل اساسی مربوط به حل و فصل نهایی که در جدول زمانی مشخصی باید اجرا شود اشاره کرد .
قدس خط قرمز
ـ رژیم صهیونیستی در این کنفرانس کنترل این رژیم بر قدس را مطلقا غیر قابل مذاکره دانست . بنا بر گزارش روز پنج شنبه 29/ 11/ 2007 رادیو عبری اولمرت گفته است که کنترل اسراییل بر قدس قابل بحث و گفت و گو نیست.
ـ وارد شدن تعدادی از کشورهای عربی به دایره عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی . ناظران بر این باورند که صرف حضور کشورهای عربی در این کنفرانس بدون در نظر گرفتن فشار های آمریکا و رژیم اشغالگر به کشورهای عربی و اسلامی در جهت تسریع روند این موضوع؛ اولین گام در این مسیر است . جرج بوش از عرب ها خواسته است که در راستای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی عمل کنند و در همین راستا اولمرت از کشورهای عرب خواسته است که بعد از کنفرانس آناپولیس دفاتر و نمایندگی های خود را در اسراییل بازگشایی کنند و زیپی لیونی در این زمینه بی شرمی را به حد اعلای خود رسانیده و گفته است : آن چه اسراییل در این کنفرانس عرضه می کند مهم نیست؛ مهم حجم مشارکت کشورهای عرب در این کنفرانس است .
عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر بدون هیچ گونه دستاورد
ـ با در نظر گرفتن مشارکت گسترده کشورهای عربی که در واقع این مشارکت در راستای عادی سازی روابط صورت گرفته است؛ ناظران بر این باورند که این اقدام به صورت رایگان و بدون هیچ گونه دستاوردی صورت گرفته است. دراین کنفرانس درباره مذاکره با سوریه و مسئله جولان اشغالی واراضی اشغالی لبنان هیچ سخنی به میان نیامده است و در بیانیه مشترک و سخنرانی های آمریکایی ها و صهیونیست ها در این کنفرانس بین المللی هیچ گونه اشاره ای به این موارد نشده است.
موضوع به این جا ختم و بسنده نشده است و آمریکایی ها و صهیونیست ها بر ضرورت عدم مداخله کشورهای عرب در گفت و گوهای میان فلسطینیان و اشغالگران تاکید کرده اند و لیونی افراط گرا گفته است که کشورهای عرب به هیچ وجه نباید در این گفت و گوها شرکت کنند . واضح است که اولمرت و بوش در صددند که این مذاکرات بدون حضور کشورهای عرب و میانجی و یا بدون نظارت کمیته های بین المللی صرفا دو جانبه برگزار شود.
ـ اهمیت دادن بسیار زیاد به امنیت رژیم صهیونیستی و نابودی مقاومت که جزء لاینفک مذاکرت بعد از کنفرانس آناپولیس باشد. این ها همان چیزهایی هستند که در مرحله اول اجرای طرح نقشه راه مطرح شده و بوش و اولمرت و لیونی بر آن تاکید کرده اند.
ناظران معتقدند که گام برداشتن تشکیلات خود گردان در این مسیر به معنی وارد شدن به عرصه درگیری با جنبش های مقاومت از جمله حماس و تبرئه اشغالگران در مورد حملات و یورش های آنان به مناطق مسکونی فلسطینی است که اشغالگران می خواهند؛ دوباره این مناطق را اشغال کنند ؛ در این زمینه می توان به حمله گسترده به نوارغزه را نام برد که اشغالگران تلویحا به آن اشاره می کنند.
تحلیل گران با توجه به این نکته که یاسر عرفات نتوانست بخش امنیتی نقشه راه را اجرا کند بعید می دانند که عباس این مسئولیت را بپذیرد؛ زیرا وی می داند که اجرای این طرح برای امنیت و اتحاد فلسطینیان بسیار خطرناک است.
ناظران معتقدند که اگر گروه های فلسطینی با پیامد های کنفرانس آناپولیس مقابله نکنند و در جهت به شکست کشانیدن آن متحد نشوند؛ این پیامدها فضای زندگی آنان را تیره وتار خواهد کرد.
