ناظران بین المللی به دلایل مختلف معتقدند که کنفرانس بین المللی کشورهای کمک کننده به تشکیلات خودگردان فلسطین که دیروز دوشنبه 17/12/2007 در پاریس پایتخت کشور فرانسه آغاز به کار کرد، در آینده نزدیک شکست خواهد خورد و این مساله تنها به دلیل بروز اختلاف در زمینه وعده های این کشورها برای ارسال کمک های مالی هنگفت به تشکیلات خودگردان که در عمل جز اندکی از این کمک ها ارسال نمی شوند، نیست بلکه نشات گرفته از مسائل اساسی دیگری است.
به اعتقاد ناظران، اقدامات گذشته و کنونی رژیم صهیونیستی در راستای سلطه بر اقتصاد فلسطین و تخریب آن، وارد کردن خسارت های سنگین بر زندگی فلسطینیان و رویکرد آمریکایی ـ غربی که ارسال کمک های مالی به تشکیلات خودگردان را مشروط به اجرای برنامه های سیاسی شان در زمینه سازش با رژیم صهیونیستی و به رسمیت شناختن آن و نیز حذف مقاومت می کند، در کل باعث می شود که این کنفرانس از همان آغاز بی محتوا باشد و هیچ امیدی نسبت به نتایج آن وجود نداشته باشد.
کمک های مالی بدون محاکمه اخلالگران
ناظران چندین دلیل را برای شکست قریب الوقوع این کنفرانس برشمرده اند که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
سیاست های رژیم صهیونیستی از قبیل محاصره رقت بار نوار غزه و اخلال در روند تردد آزاد ساکنان این منطقه از طریق ایجاد پست های بازرسی و نیز سیاست های شهرک سازی و غیره که باعث بی نتیجه شدن این کمک ها می شود.
تعدادی از سازمان های وابسته به سازمان ملل متحد که در زمینه سرمایه گذاری و اقدامات بشر دوستانه فعالیت می کنند و نیز برخی سازمان های خیریه و توسعه بین المللی نسبت به خطرات این سیاست ها و تاثیرات آنها بر پیشرفت تشکیلات خودگردان در آینده هشدار داده اند و در همین زمینه بانک جهانی، موفقیت طرح توسعه اقتصادی سرزمین های فلسطینی را منوط به توقف اقدامات دولت عبری و آزادی آمد و شد در این سرزمین ها دانسته و در گزارشی که به کنفرانس پاریس ارائه کرده است، آمادگی خود برای حمایت از “طرح اصلاح و توسعه” تشکیلات خودگردان را اعلام و در همین حال اعلام کرده است که وجود بیش از 500 پست بازرسی رژیم صهیونیستی در کرانه باختری و محاصره نوار غزه مانع از موفقیت هر طرحی در زمینه اصلاح اقتصادی سرزمین های فلسطینی خواهد شد.
دفتر سازمان ملل متحد در زمینه هماهنگی در امور انسانی نیز به نوبه خود اعلام کرده است که « محاصره 6 ماهه نوار غزه، اقتصاد فلسطین را در معرض خسارت های جبران ناپذیر قرار می دهد و باعث وابستگی بیشتر ساکنان این منطقه به کمک های خارجی می شود.» این دفتر همچنین تاکید کرده است که «کمبود میزان ذخیره مواد غذایی و افزایش قیمت ها و نیز افزایش نرخ بیکاری و کاهش درآمدها می تواند عواقب خطرناکی را به دنبال داشته باشد.»
“جرمی هوبز” مدیر شرکت آکسفام اینترنشنال نیز در این زمینه تصریح کرد که «کمک های بیشتر نمی تواند راهگشای بحران اقتصادی کنونی در سرزمین های فلسطینی شود مگر اینکه کشورهای کمک کننده به تشکیلات خودگردان فلسطین، خواستار برچیده شدن هر چه سریعتر پست های بازرسی رژیم صهیونیستی در کرانه باختری و نوار غزه شوند…» وی همچنین خاطر نشان کرد که بسیاری از کشورهای جهان، ارسال کمک به تشکیلات خودگردان را عاملی مهم در شکل گیری اقتصاد فلسطین و تقویت این کشور می دانند، اما در عین حال این کشورها از سیاست های رژیم صهیونیستی که باعث بی نتیجه شدن و شکست طرح های مورد حمایت این کشورها می شود، به حد کافی انتقاد نمی کنند. وی در پایان بر این مساله تاکید کرده است که تا زمانی که این کشورها، رژیم صهیونیستی را به خاطر سیاست های اخلالگرانه اش مورد بازخواست قرار ندهند، کمک های مالی آنها هیچ تاثیری در رهایی فلسطینیان از این وضعیت نخواهد داشت.
مطبوعات فلسطینی در اشاره به خیره سری های رژیم صهیونیستی و پافشاری آن بر سیاست های خود که مانع از توسعه اقتصاد فلسطین با وجود کمک های بین المللی می شود، اعلام کرده اند که “سلام فیاض” نخست وزیر دولت غیر قانونی، در نشستی که چند روز قبل از برگزاری کنفرانس پاریس با حضور “ایهود باراک” وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و “تونی بلر” فرستاده کمیته چهار جانبه در منطقه خاورمیانه برگزار شد، نتوانست تضمین هایی مبنی بر کاهش محدودیت های اعمال شده در زمینه آمد و شد ساکنان کرانه باختری از باراک کسب کند.
پاداش آمریکا به تشکیلات خودگردان
مساله ای که در اینجا باید به آن اشاره کرد این است که کمک های بین المللی به تشکیلات خودگردان در راستای برنامه های سیاسی ویژه ای صورت می گیرد. صرف نظر از میزان، پیامدها و تاثیر کمک های بین المللی به تشکیلات خودگردان فلسطین، بدیهی است که این کمک ها، پاداشی به خط مشی به اصطلاح میانه روی این تشکیلات است و این کشورها با ارائه این کمک ها سعی دارند تشکیلات خودگردان را به تداوم روند سازش با رژیم صهیونیستی تشویق کنند. طرفین فلسطینی و صهیونیستی آخرین مرحله از سریال دیدار های خود در زمینه سازش را در کنفرانس بین المللی آناپولیس برگزار کردند، اما مقامات تل آویو در این کنفرانس علاوه بر عدم پذیرش هیچ شرطی در زمینه سازش، از پذیرش جدول زمانی مشخص برای اجرای توافقات صورت گرفته در این کنفرانس طفره رفتند تا بدین ترتیب بیش از پیش بر اختلافات داخلی فلسطین و دو دستگی در این کشور دامن بزنند. این رژیم با افراطی و تروریست خواندن جنبش مقاومت اسلامی حماس، گفتگو با این جبنش را رد کرد و بر گوشه نشین کردن این جنبش در عرصه داخلی فلسطین و نیز عرصه بین المللی تاکید کرد که مطمئنا این مساله ناشی از به رسمیت نشناختن رژیم صهیونیستی و چشم پوشی نکردن از حق مقاومت مسلحانه در برابر اشغالگران است.
ناظران بین المللی، اظهارات “کاندولیزا رایس” وزیر امور خارجه آمریکا در آستانه کنفرانس بین المللی پاریس مبنی بر تعهد کشورش برای ارسال کمک های بیش از 550 میلیون دلاری به منظور تقویت مذاکرات سازش فلسطینی ـ صهیونیستی را تاییدی بر این مساله می دانند.
“دیوید مارتینون” سخنگوی کاخ الیزه نیز به نوبه خود اعلام کرد که “نیکولای سازکوزی” رئیس جمهور این کشور بار دیگر به “محمود عباس” اعلام کرد که وی به منظور تشکیل کشور فلسطینی در آینده نزدیک تلاش می کند و در عین حال کنفرانس پاریس را کنفرانسی اقتصادی ـ سیاسی خواند.
رئیس جمهور فرانسه در ادامه به عباس اطمینان داد که در صورت عدم پذیرش شروط جامعه بین المللی از سوی جنبش حماس، کشورش هیچگاه با این جنبش رابطه برقرار نخواهد کرد و هیچ مذاکره ای را نیز با آن انجام نخواهد داد.
“زیپی لیونی” وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی نیز در این کنفرانس خاطر نشان کرد که این رژیم در عین حالی که برای بهبود اوضاع اقتصادی فلسطینیان تلاش می کند، نیازهای امنیتی خود را نیز مد نظر دارد. وی تاکید کرد:« در کنار تلاش برای بهبود اوضاع اقتصادی فلسطینیان، باید مسائل امنیتی رژیم صهیونیستی نیز در نظر گرفته شود و من انتظار دارم که کشورهای جهان به هر دو طرف این معادله توجه داشته باشند.»
لازم به ذکر است که کمک های آمریکا به فلسطینیان قبل از پیروزی جنبش مقاومت اسلامی “حماس” در انتخابات پارلمانی سال 2006 در حدود 250 میلیون دلار در سال بود، اما از آن تاریخ به بعد، دولت آمریکا کمک های خود به فلسطینیان را کاهش داده است و تنها در ماه ژوئن 40 میلیون دلار به ساکنان نوار غزه که جنبش حماس بر آن سیطره دارد کمک ارسال کرده است.
محدود کردن مساله فلسطین
– جامعه بین المللی تلاش می کند که مساله 60 ساله فلسطین را در یک مشکل معیشتی یا اقتصادی محدود کند و ابعاد سیاسی آن را مطرح نمی کند. علاوه بر این، جامعه بین المللی به جای اینکه به حل مساله اشغالگری بپردازد، بر حل آثار اشغالگری تاکید می کند. از همین رو ناظران بین المللی، کنفرانس پاریس و دیگر کنفرانس های مشابه را قرص آرام بخش موقتی توصیف کرده اند. “اسماعیل هنیه” نخست وزیر دولت منتخب فلسطین نیز در واکنش به این مساله اعلام کرده است که مساله فلسطین در درجه اول، یک مساله سیاسی و نه مساله ای معیشتی و اقتصادی است و در همین راستا از کشورهای کمک کننده درخواست کرده است که به اشغالگری رژیم صهیونیستی در فلسطین پایان دهند و حقوق مردم فلسطین را به طور کامل به آنها بازگردانند.
