دکتر یحیی موسی از نمایندگان جنبش مقاومت اسلامی حماس در مجلس قانونگذاری فلسطین انکار محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان در رابطه با وجود بازداشت شدگان سیاسی در زندان های این تشکیلات در کرانه باختری را همسو با سیاست های رژیم صهیونیست در زمینه اسرای فلسطینی می داند.
موسی که ریاست کمیسیون نظارت مجلس قانونگذاری فلسطین را به عهده دارد در مصاحبه ای اختصاصی با خبرنگار مرکز اطلاع رسانی فلسطین همچنین تاکید کرد: عباس و دستگاه های امنیتی وابسته به آن جوانان فلسطینی را در کرانه باختری به بهانه مقاومت علیه اشغالگری و اخلال گری در امنیت اسراییل در چارچوب همکاری گسترده با رژیم صهیونیستی برای سرکوب مقاومت بازداشت می کنند و این جنایت در راستای اجرای بندهای طرح نقشه راه صورت می گیرد.
این نماینده فلسطینی در بخشی دیگر از مصاحبه با ابراز انزجار از اظهارات عباس در کنفرانس خبری اخیرش با رایس مبنی بر این که هدف از گفت و گوی ملی تشکیل حکومتی است که به برنامه سازمان آزادی بخش فلسطین پایبند باشد تاکید کرد که عباس از زبان آمریکا و رژیم صهیونیستی و بر اساس خواسته های آنان در زمینه به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی و توافقنامه های زیان بار ساف و نیز بر اساس توقف مقاومت که آن را “خشونت” می نامد، سخن می گوید. متن گفت و گو از نظر خوانندگان محترم می گذرد:
انکار وجود بازداشت شدگان
س: نظر شما در خصوص انکار وجود بازداشت شدگان سیاسی از سوی عباس در کرانه باختری چیست؟
ج: عباس مجری سیاست ها و برنامه های رژیم صهیونیستی از جمله سیاست این رژیم در زمینه بازداشت شدگان و اسرای فلسطینی است. رژیم صهیوینستی با اسرای فلسطینی نه به عنوان بازداشت شدگان سیاسی که بر اساس مسائل امنیتی برخورد می کند و رییس تشکیلات خودگردان نیز همین سیاست را دنبال می کند بر همین اساس می توان گفت که عباس به عنوان بخشی از یگان ارتش رژیم صهیونیستی عمل و برنامه های صهیونیستی و آمریکایی را اجرا می کند.
عباس به بهانه مقاومت علیه اشغالگری و اخلال گری در امنیت اسراییل و نیز بر اساس پرونده های سری امنیتی جوانان فلسطینی را بازداشت می کند و با رژیم صهیونیستی برای سرکوب مقاومت و نابودی همه زیر ساخت های آن بر اساس آن چه که در نقشه راه آمده است همکاری می کند. عباس و گروهش باید به آغوش ملت خود باز گردند و از ارتکاب جنایت های خود اظهار پشیمانی و شرم نمایند.
برنامه های شکست خورده
س: محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان در کنفرانس خبری مشترک با کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا گفته بود که هدف از گفت و گوی قاهره تشکیل دولتی است که به برنامه “ساف” پایبند باشد و انتخابات همزمان ریاست تشکیلات خودگردان و مجلس برگزار شود آیا واقعا هدف گفت و گو این است؟
ج: عباس از گفت و گو همین را می خواهد عباس هر روز که می گذرد طرز فکر خود را نشان می دهد و ثابت می کند که تحولات و مسائل را خوب دنبال نمی کند و همچنان ساز تسلیم و شکست را می نوازد. عباس همچون گذشته به برنامه رژیم صهیونیستی و آمریکا دل بسته و به آنان اعتماد دارد و به حقوق حقه ملت هیچ توجهی نمی کند عباس به حق بازگشت و آزادی قدس و دیگر آرمان های ملی اعتقاد و پایبندی ندارد بنابراین جای هیچ گونه شگفتی نیست که نامبرده از زبان آمریکا و رژیم صهیونیستی و بر اساس خواسته های آنان در زمنیه به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی و توافقنامه های زیان بار ساف و نیز بر اساس توقف مقاومت که آن را “خشونت” می نامد سخن گوید. به باور بنده، این مرد خود را از تاریخ فلسطین جدا کرده و بیان کننده آمال و آرزوهای ملت نیست.
س: عباس تا به کی به این رویه ادامه خواهد داد؟
ج: ملت ما باید به این تراژدی خاتمه دهد و از دست این گروهک مزدور خلاصی یابد تا بتواند راه آزاد سازی فلسطین را به سرانجام برساند.
مذاکرات با دشمن
س: نظر شما در خصوص این گفته عباس که قصد ادامه دیدارها و مذاکرات با دولت اولمرت را دارد چیست؟
ج: بدون شک ما در برابر یک توطئه بزرگ قرار داریم که تنها انسان های کودن فریب آن را می خورند؛ کسانی که از گذشته عبرت نمی گیرند و مسائل را به دقت بررسی نمی کنند. به هر حال، از زمانی که توافقنامه اسلو شکل گرفت، هدف دستیابی به یک توافق نبود بلکه هدف وقت کشی برای این بود که رژیم صهیونیستی فرصتی یابد تا خود را به کشورهای عربی نزدیک تر کند به نظر آنان مذاکرات خود اقدامی مطلوب است اما هدف از آن تحقق یک دستاورد نیست و در این میان بیهوده بودن مذاکرات در سال های گذشته این مدعا را ثابت می کند. ما با یک توطئه و نیرنگ بزرگ سر و کار داریم و متاسفانه عده ای کودن فریب خورده تلاش می کنند تا همه را نیز مانند خود فریب دهند.
س: نظر شما در خصوص درخواست عباس از رییس جمهور منتخب آمریکا برای ادامه اهتمام ورزی به مساله خاورمیانه چیست؟
ج: ما از عباس سخن شگفت آوری را می شنویم. هنگامی که کلینتون رییس جمهور بود عباس به وی دل بسته بود و هنگامی که دوره ریاست کلینتون در آستانه اتمام قرار گرفت گفت که با رییس جمهور آینده تعامل خواهیم کرد سپس بوش آمد و هشت سال وعده داد اما هیچ یک از وعده هایش محقق نشد امروز مجددا همان سناریو تکرار می شود. آنان باید به شکست خود اقرار کنند و به آغوش ملت و مقاومت باز گردند.
س: آیا به نظر شما بین سفر اخیر عباس و نشست کمیته چهار جانبه بین المللی و فضای منفی به وجود آمده در زمینه گفت و گو و پییچیده شدن آن رابطه ای وجود دارد؟
ج:بدون شک رژیم صهیونیستی و آمریکا و گروهی که در اندیشه تحقق اهدف حزبی و خارجی اند طرف هایی هستند که بین گروه های فلسطینی سنگ اندازی می کند و اختلاف می اندازند. یقینا حضور رایس در منطقه بد یمن است و رایس برای افزایش دامنه شکاف و ناکام گذاشتن تلاش ها برای تحقق آشتی ملی بین فلسطینیان به منطقه سفر کرده است.
و اما در خصوص نشست کمیته چهار جانبه بین المللی نیز باید گفت که این کمیته کما فی السابق تنها کاری که می کند این است که برای ملت ما شرط و شروط تعیین می کند و به رژیم صهیونیستی هیچ گونه فشار و محدودیتی اعمال نمی کند بنابراین می توان گفت که نمایندگان کمیته چهار جانبه ظلم و ستم و تجاوز گری را قانونمند و تنها برای غصب و مصادره اراضی ما تصمیم گیری و نشست برگزار می کنند. ما بار دیگر تاکید می کنیم که گله مندی نه از دشمنان خارجی خود که از کسانی است که تسلیم دشمنان می شوند و زمام امور فلسطین را در اختیار آنان سپرده اند.
ناکام گذاشتن گفت و گوی قاهره
س: نقش عباس در زمینه گفت و گو را چگونه ارزیابی می کنید؟
ج: همه به چشم خود دیدند که از زمانی که موضوع گفت و گوی ملی و تلاش مصر در این زمینه آغاز شد عباس و سرویس های امنیتی وابسته به وی برای ضربه زدن به حماس و مقاومت در کرانه باختری دست به چه اقدامات زشتی زدند. آنان صدها نفر را بازداشت کردند این به صراحت نشان دهنده آن است که عباس نه تنها خواهان گفت و گو نیست که حتی چوب لای چرخ گفت و گو می گذارد به این دلیل که عباس همچنان تحت تاثیر مخالفت های آمریکا و رژیم صهیونیستی با هر گونه گفت و گوی ملی فلسطینی و این مساله ای است که رهبران فتح خود به آن اذعان داشته اند و ملت ما به چشم خود آن را می بینند.
همچنین طرح پیشنهادی مصر بر اساس فلسفه کمیته چهار جانبه تدوین شده است و همه این مسائل موانعی آشکار در راه گفت و گو به شمار می آیند. تاکید ما بر این است که ما خواهان گفت و گویی هستیم که ما را از اختلافات مجدد رهایی و به سوی همبستگی و آشتی حقیقی سوق دهد و بر اساس آن بتوانیم امور داخلی خود را از نو و بر اساس اصول و آرمان های ملی و پشت پا زدن به برنامه های خارجی پی ریزی کنیم.
