597 پیش از میلاد: پادشاه كلدانی پس از محاصره قدس، این شهر را اشغال کرد.
168 پیش از میلاد: حاكمیت سلوكی ها بر قدس
164 پیش از میلاد: مكابی های یهودی وارد قدس شدند. یهودیان هنوز هم این مناسبت را در 25 آوریل هر سال با نام عید “حانوكا” جشن می گیرند.
63 پیش از میلاد: رومی ها به فرماندهی “بامبی” وارد قدس شدند.
54 پیش از میلاد: كراسوس خزانه های شهر قدس را به غارت برد.
70 میلادی: دولت روم، تیفوس را به عنوان پادشاه فلسطین برگزید.
135 میلادی: “آدریانوس” پادشاه روم دستور ممانعت از ورود یهودیان به قدس و اقامت در آن را صادر کرد و تنها به مسیحیان اجازه داد تا در این شهر ساکن شوند ؛ البته به شرطی كه دارای ریشه های یهودی نباشند.
2/5/636 میلادی: سپاهیان اسلام موفق به فتح شهر قدس شدند كه به دنبال آن ساكنان این شهر به اسلام گرویدند.
691 میلادی: عبدالملك بن مروان، خلیفه اموی “قبه الصخره” را احداث كرد.
15/7/1099 میلادی: صلیبی ها قدس را به اشغال خود درآوردند و دست به كشتار گسترده مسلمانان زدند و در حدود 70 هزار نفر را به شهادت رساندند.
2/10/1187 میلادی: صلاح الدین ایوبی فرمانده سپاه اسلام در نبرد “حطین” صلیبی ها را شكست داد و قدس را آزاد كرد.
7/12/1239 میلادی: داود، پادشاه ایوبی از پایان اعتبار زمانی صلح یافا استفاده كرد و صلیبی ها را از شهر قدس اخراج كرد.
23/8/1244 میلادی: نیروهای نجم الدین ایوبی بیت المقدس را تحت كنترل كامل خود در آوردند و حاكمیت مسلمانان بر این شهر نهایی شد.
20/4/1799میلادی: ناپلئون بناپارت در نشریه رسمی خود اعلام کرد که انجمن یهودیان برای همراهی سپاه فرانسه جهت ورود به شهر قدس اعلام آمادگی کرده است.
9/11/1917 میلادی: نیروهای انگلیسی به فرماندهی “ژنرال آلن بی” وارد شهر قدس شدند. این ژنرال انگلیسی هنگام ورود به شهر عبارت مشهور خود را بیان كرد و گفت: “امروز جنگ های صلیبی پایان یافت.”
4/4/1920 میلادی: قیام قدس رخ داد و تا تاریخ 10/4/1920 ادامه یافت. قیام قدس اولین قیام مردمی در فلسطین بود كه نتیجه آن هلاكت 5 یهودی و زخمی شدن 211 تن بود كه حال 8 نفر از آنان نیز وخیم بود. در جریان قیام قدس، 4 فلسطینی نیز به شهادت رسیدند و 24 تن دیگر نیز زخمی شدند. ضمنا 7 سرباز انگلیسی نیز جراحت هایی برداشتند.
24/10/1921 میلادی: در سالروز وعده شوم بالفور، ناآرامی ها در شهر قدس از سر گرفته شد.
9/2/1924 میلادی: ادموند الن بی، ژنرال انگلیسی قدس را به اشغال خود درآورد و سپس، حرم قدس شریف به کنترل انگلیسی ها درآمد.
16/8/1929 میلادی: قیام براق آغاز شد. در این قیام، فلسطینی ها ضمن دفاع از دیوار براق مسجد الاقصی، در مقابل یهودیانی که قصد تصاحب آن را داشتند، ایستادگی نمودند.
7/12/1931 میلادی: برای اولین بار كنفرانس اسلامی در شهر قدس برگزار شد. در این دوره از كنفرانس كه ریاست آن به حاج امین الحسینی سپرده شده بود، 21 كشور اسلامی از سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا حضور داشتند.
13/10/1933 میلادی: مردم فلسطین دست به اعتصاب عمومی زدند و تظاهرات گسترده ای را در شهر قدس برپا كردند. در جریان تظاهرات یادشده كه برگزاری آن را كمیته اجرایی عربی به عهده داشت، پلیس انگلیسی فلسطین وارد عمل شد و برای متفرق كردن تظاهركنندگان از زور استفاه كرد كه این مسئله به زخمی شدن 11 تن از جمله 5 انگلیسی انجامید.
16/7/1948 میلادی: یهودیان به حرم قدس شریف حمله کردند و هواپیماهای جنگی آنان شصت بمب را بر روی این حرم مقدس ریختند که یکی از این بمب ها به مسجد قبه الصخره و دیگری به مسجدالاقصی اصابت کرد.
7/6/1967 میلادی: اشغالگران صهیونیستی شهر قدس را به اشغال کامل خود درآوردند و مسجدالاقصی و قبه الصخره را در اختیار خود گرفتند و پرچم رژیم صهیونیستی را بر فراز قبه الصخره بر افراشتند.
11/6/1967 میلادی: حفاری ها در بخش زیرین حرم قدس شریف آغاز شد.
15/8/1967 میلادی: شلومو گرون، خاخام اعظم ارتش صهیونیستی به همراه پنجاه تن از پیروانش با توسل به زور وارد صحن حرم قدس شریف شدند و مناسک خاصی را به جا آوردند.
7/3/1968 میلادی: نیروهای اشغالگر روحی الخطیب، رئیس شورای شهر قدس را از منصبش عزل كردند.
1/9/1968 میلادی: نیروهای اشغالگر صهیونیست 3345 دونم از اراضی مختلف شهر قدس از جمله شیخ جراح، ارض السمار، وادی اللوز و خله نوح را مصادره كردند و به ساخت شهرك های صهیونیست نشین “رامات اشكول” و “گفعاد همبتار” و دانشگاه عبری اختصاص دادند.
21/8/1969 میلادی: یک یهودی استرالیایی تبار به نام دنیس مایکل به تشویق گروه های تندرو یهودی مسجد الاقصی را به آتش کشید.
14ـ 24/8/1969میلادی: اشغالگران صهیونیست 31 بنای تاریخی اسلامی در شهر قدس را تخریب كردند. اشغالگران در تاریخ شانزدهم، بخشی از صحن غربی مسجدالاقصی را تحت كنترل خود درآوردند. از دیگر مكان هایی كه اشغالگران در ده روز یادشده اشغال كردند، می توان به مدرسه تنكزیه اشاره كرد كه در آن زمان به نام “المحكمه” مشهور بود. این مدرسه كه همجوار باب السلسله از ورودی های مسجدالاقصی است، در حال حاضر در اختیار سربازان اشغالگر قدس قرار دارد.
30/4/1976 میلادی: یكی از دادگاه های صهیونیست ها با صدور حكمی اعلام كرد : یهودیان این حق را دارند كه در هر موقع از روز به عبادات در مسجدالاقصی بپردازند.
14/8/1979 میلادی: تلاش های گروه های تندروی یهودی برای حمله به مسجدالاقصی ادامه یافت و این بار گروهی موسوم به “گورشون سلمون” به این اقدام دست زدند ؛ ولی ساكنان شهر قدس طرح شیطانی این عده را ناكام گذاشتند.
ضمنا “مائیر كاهانا” از چهره های تندروی یهودی نیز همین كار را تكرار كرد، ولی مسلمان این بار به شدت با یهودیان در گیر شدند .
1/5/1980 میلادی: با كشف هزار كیلو “تی . ان . تی” كه اشغالگران در نزدیكی مسجدالاقصی كار گذاشته بودند، دسیسه یهودیان برای تخریب این مسجد مبارك بر ملا شد. گفتنی است كه تصمیمات مربوط به این طرح انفجار در نشست 19/4/1980 خاخام های یهودی قدس اشغالی اتخاذ گردید.
25/7/1982: طرح “یائول لیرند” از پیروان مائیر كاهانا، خاخام افراطی یهودیان و رهبر جنبش صهیونیستی “كاخ” برای تخریب قبه الصخره فاش شد.
شایان ذكر است كه جنبش صهیونیستی “كاخ” در همین دوره نامه ها و پیام های تهدیدآمیز مختلفی را به زبان های مختلف عبری، انگلیسی و اسپانیایی برای مسئولان سازمان اوقاف اسلامی قدس می فرستاد و از آنها می خواست كه مسجدالاقصی را ترك كنند ؛ البته تمامی این تهدیدات با اقدام تروریستی “گلدمن” شكل عملی به خود گرفت. گلدمن كه از سربازان ارتش رژیم اشغالگر قدس بود، وارد مسجدالاقصی شد و اقدام به تیراندازی كرد كه در این اقدام وحشیانه شماری از شهروندان شهید و 60 تن دیگر نیز زخمی شدند. ضمنا این جنایتكار صهیونیست قصد تخریب قبه الصخره را نیز داشت كه با مقاومت فلسطینیان رو به رو شد.
10/3/1983 میلادی: انجمن صهیونیستی “گوش آمونیم” سعی داشت با استفاده از بمب و مسلسل، مسجدالاقصی را در اختیار خود بگیرد.
26/5/1983 میلادی: اشغالگران صهیونیست تونلی را به طول سه متر در زیر مسجدالاقصی ایجاد كردند كه این اقدام به فرو ریختن ورودی ساختمان سازمان اوقاف اسلامی انجامید.
21/8/1985 میلادی: پلیس صهیونیستی به یهودیان تندرو اجازه داد كه به شرط تنظیم درخواست، آزادانه به انجام مراسم دینیشان در مسجدالاقصی بپردازند.
16/10/1986 میلادی: گروهان های “جهاد” عملیات باب المغاربه را انجام دادند كه نتیجه آن زخمی شدن 80 صهیونیست بود. گفتنی است كه این عملیات در واكنش به تصمیم خاخام های صهیونیستی مبنی بر آزادی یهودیان در انجام مراسم دینی در مسجدالاقصی و همچنین ایجاد یك معبد در صحن این مسجد صورت گرفت.
8/10/1990 میلادی: نیروهای اشغالگر قدس دست به كشتار گسترده نمازگزاران فلسطینی در مسجدالاقصی زدند. نظامیان صهیونیست ضمن تیراندازی به سمت نمازگزاران، تا چندین ساعت درهای مسجد را به روی آمبولانس ها و خودروهای امداد بستند كه این اقدام به شهادت 20 فلسطینی و زخمی شدن 1500 تن دیگر انجامید.
9/10/1994 میلادی: گردان های قسام در واكنش به كشتار نمازگزاران فلسطینی در مسجدالاقصی، عملیات شهادت طلبانه ای را در خیابان یافای شهر قدس انجام دادند و مجریان آن دو تن به اسامی عصام الجوهری و حسن عباس بودند . آنان در این عملیات به سوی اشغالگران تیراندازی کردند.
5/2/1996 میلادی: در عملیات شهادت طلبانه ای كه یكی از اعضای گردان های قسام به نام “مجدی ابوورده” در شهر قدس انجام داد، ده ها صهیونیست کشته و زخمی شدند. این عملیات در واكنش به ترور یحیی عیاش، فرمانده گردان های قسام صورت گرفت.
3/3/1996 میلادی: در واكنش به ترور یحی عیاش ؛ رائد الشفنوری خود را در داخل اتوبوسی در شهر قدس منفجر كرد كه در نتیجه آن 19 صهیونیست كشته و ده ها تن دیگر زخمی شدند.
27/7/1996 میلادی: یك گروه یهودی افراطی موسوم به “هیات امنای معبد” با همراهی نظامیان صهیونیست وارد مسجدالاقصی شدند.
25/9/1996 میلادی: ملت فلسطین با برپایی راهپیمایی های گسترده، اعتراض و خشم خود را از اقدام اشغالگران در احداث تونل در زیر مسجدالاقصی اعلام كردند.
13/5/1998 میلادی: شماری از شهرك نشینان صهیونیست وارد حرم قدسی شدند و یكی از درهای ورودی مسجد را به آتش كشیدند.
