اظهارات سربازان ارتش عبری که از نزدیک شاهد عملیات اوهام بر باد رفته و اسارت گلعاد شلیت به دست مبارزان فلسطینی بودند، آشکارا از دست پاچگی نیروهای صهیونیستی حکایت داشت که البته این امر باعث شد تا ارتش عبری در انجام وظیفه خویش در مقابله با عملیات مذکور ناکام بماند.
در اظهارات سربازان مذکور که برای اولین بار منتشر می شود، آمده است اکثر نیروهای مستقر در مرکز کنترل و نظارت بر مرزها و همچنین اتاق عملیات این مرکز که مشرف بر منطقه کرم ابوسالم واقع در جنوبی ترین نقطه شهر رفح (جنوب نوار غزه) می باشد، به تازگی خدمت نظامی خود را شروع کرده بودند و فاقد تجربه لازم بودند. در عملیات اوهام بر باد رفته که به همت رزمندگان مقاومت صورت گرفت، یک تانک رژیم صهیونیستی در بامداد روز 25 ژوئن 2006 هدف قرار گرفت.
عومر کرتاس از شاهدان عینی می گوید: “عملیات در ساعت 5:13 بامداد و با شلیک خمپاره آغاز شد. پیش بینی ما این بود که این حمله خمپاره ای با هدف منحرف کردن توجه سربازان می باشد که موظف شده بودند تا خط دودی که خمپاره پشت سر خود باقی گذاشته است را دنبال کنند. چند دقیقه نگذشته بود که هشداری را در خصوص تلاش فلسطینیان برای گذشتن از دیوار مرزی و ورود به اراضی اسرائیلی دریافت کردیم.”
وی در ادامه می افزاید: “به سربازان اعلام کردند که احتمالا شماری از افراد قصد نفوذ به داخل اراضی اسرائیل را دارند و این در حالی بود که مجریان عملیات موفق شده بودند تا از طریق تونل های زیر زمینی وارد خاک ما شوند. در همین اثنا یکی از دوربین ها از کار افتاد و یک سرباز زن که دو ماه و نیم از خدمتش می گذشت و مشغول بررسی و نظارت بر تصاویر ارسالی دوربین ها بود، شروع به گریه کردن نمود و دیگر نتوانست ماموریت محوله خویش را به انجام برساند. بعدا مشخص شد که دوربین ها به خاطر اصابت گلوله آر.پی.جی از کار افتاده است. زمان زیادی گذشت. سربازان فکر می کردند ماجرا مربوط به حمله تعدادی از افراد به دیوار مرزی و ورودشان به خاک اسرائیل است. به ذهن کسی خطور نمی کرد که شماری فلسطینی از طریق تونل وارد خاک ما شده و یک سرباز را به اسارت گرفته اند.”
یوم توفیان، سرباز زن صهیونیست می گوید: “احدی فکر نمی کرد که فلسطینی های مسلح از دیوار مرزی گذشته باشند. ضمنا در این لحظات بود که کرتاس بر خلاف دستورات عمل کرد و برای آنکه خود را به سلاح و جلیقه ضد گلوله مجهز سازد و خبر از کار افتادن دوربین ها را ابلاغ نماید، اتاق عملیات را ترک کرد.”
سرباز کرتاس نیز در مقابل اتهامات یوم توفیان در مقام دفاع از خویش بر آمد و گفت: “هراس آن را داشتیم که کل اردوگاه ارتش هدف حمله قرار گرفته باشد. ضمنا توان ارتباط با اتاق عملیات گردان را نیز نداشتیم ؛ زیرا در تمام طول آن مدت، خط ارتباطی مشغول بود. در میان دوربین ها تنها یک دوربین کار می کرد که البته فاصله آن با مکان حمله نسبتا زیاد بود. تنها تصویری که از طریق دوربین مذکور دریافت داشتیم، مربوط به سه شخص از جمله گلعاد شلیت بود که وارد نوار غزه می شدند.”
نواقص و کوتاهی ها
مجله نظامی “بمحانیه” تنها مجله ای که به انتشار اظهارات شاهدان عینی عملیات اوهام بر باد رفته مبادرت ورزیده بود، تاکید کرد: «تحقیقاتی که بعد از به اسارت گرفته شدن گلعاد شلیت و کشته شدن دو سرباز اسرائیلی انجام شد، از وجود نواقص فراوان حکایت داشت که از جمله آن موارد باید از نواقص مربوط به انتقال اطلاعات میان ارتش و سازمان اطلاعات داخلی اسرائیل (شاباک)، عملکرد گردان در برخورد با موضوع حمله فلسطینی ها، عملکرد سرنشینان تانک و نیز تیم موسوم به گشتی ها یاد کرد.»
در گزارش مجله مذکور آمده است: “در طول چهار سال گذشته تغییرات فراوانی را در زمینه کنترل محدوده دیوار مرزی نوار غزه شاهد بودیم. دیگر مسئولیت مرکز کنترل بر عهده سربازان زن اسرائیلی است که وابسته به یگان شناسایی هستند. اعضای تیم کنترل مدت سه ماه و زیر نظر فرماندهان و افسران زن ماهر و کار کشته آموزش می بینند.”
مجله بمحانیه همچنین خاطرنشان ساخت که صهیونیست ها وسایل کنترل و نظارت را افزایش داده و به پیشرفته سازی آنها مبادرت ورزیده اند و از دستگاه جدیدی به نام “می بیند و تیراندازی می کند” استفاده می کنند. این دستگاه توسط شرکت تولید و تجهیز جنگ افزارهای نظامی موسوم به “رافائل” تهیه شده است و به سمت هر هدفی که در اطراف دیوار مرزی حرکت کند، تیراندازی می نماید. ضمنا دستور العمل های نیز به سربازان صهیونیست برای جلوگیری از انجام عملیات های اسیر گیری فلسطینیان و یا خنثی سازی عملیات هایی از این دست ابلاغ شده است.
منبع: گزارش 27/6/2010 مرکز پژوهش و تحلیل اطلاعات روزنامه ای (مرکز دراسات و تحلیل المعلومات الصحفیة)
