تفکجی: رژیم صهیونیستی به پاکسازی نژادی در قدس ادامه می دهد

وضعیت قدس را با تکیه بر آمار و ارقام پس از گذشت سالیان سال از اشغالگری و در سی و هفتمین سالگشت “روز زمین” چگونه ارزیابی می کنید؟  

شما سوال خود را در مورد قدس از زمان اشغال آن از سال 1967 آغاز کردید، زمانی که عرب های ساکن سرزمین های اشغالی 48 متوجه شدند پس از یهودی سازی النقب و الجلیل تنها 4 درصد زمین هایشان باقی مانده است، ولی در کرانه باختری و مشخصا در شهر قدس همین سیاست در داخل سرزمین های اشغالی 48 به اجرا درآمد، (مصادره زمین ها برای تحقق منافع عمومی) بنابراین وقتی توده های فلسطینی در داخل سرزمین های اشغالی 67 قیام کردند، همین سیاست که در قدس پیاده می شد، به اجرا در می آمد. 

دشمن صهیونیستی در آن زمان نزدیک به 15 کیلومتر مربع از شهر قدس را برای تحقق منافع عمومی خود مصادره کرد.

در سال 68 نزدیک به 3445 دونم از زمین های فلسطینی مصادره شد و در سال 1976 در حدود 11 کیلومتر مربع برای احداث شهرک های راموت و گیلو و تلبیوت شرقی مصادره شد. طرف اسرائیلی یک برنامه روشن داشت. 

دولت صهیونیستی از سال 76 تا سال 99 به شهرک سازی اوج بخشید؛ به نحوی که بر روی 4400 دونم از زمین های فلسطینیان شهرک “بسگات زیو” و بر روی 1850 دونم از زمین های فلسطینیان شهرک “ابوغنیم” را احداث کرد و اشغالگران صهیونیست در سال 1995 نزدیک به 525 دونم از زمین های فلسطینی را برای شهرک سازی مصادره کردند. در آن برهه ما به سازمان ملل مراجعه کردیم.  

ما با 37 سال گذشته کاری نداریم، رویدادهای قدس در سال مذکور یک سیاست برنامه ریزی شده بود، بی آنکه ارتباطی با روز زمین داشته باشد، رژیم صهیونیستی یک طرح کاملا سیاسی ایدئولوژیک را پی ریزی کرد، این مساله دو مولفه اساسی دارد، قدس برای یهودیان حکم قلب را داشت، آنان سعی داشتند تا جمعیت یهودیان را در این شهر به حداکثر برسانند و آنان تلاش داشتند تا از طریق مصادره زمین ها و ویران سازی خانه ها و تدوین پاره ای طرح ها و خیابان سازی به این هدف تحقق بخشند.  

درست است که در سال 1967 شهر قدس به عنوان پایتخت معرفی شد، ولی در سال 1980 این تصمیم اتخاذ گردید، مساله قدس در روز زمین با مساله کرانه باختری یا سرزمین های اشغالی 48 فرق می کند، زیرا رژیم صهیونیستی می خواهد قدس را با تحمیل واقعیت هایی از طریق اعمال سیاست واقعیت موجود به پایتخت خود مبدل سازد. 

آیا می توانید در مورد شهرک سازی در قدس و مساحت زمین های مصادره شده آمار ارائه دهید؟

ما همواره در مورد میزان زمین های مصادره شده در بیت المقدس صحبت می کنیم. واقعیت این است که 35 درصد زمین های بیت المقدس برای تحقق منافع عمومی مصادره گردید. نیروهای صهیونیستی به منظور تحقق منافع عمومی از سال 68 شروع به مصادره زمین های فلسطینی کردند و تا این لحظه تنها 13 درصد زمین های قدس برای فلسطینیان باقی مانده است. آمارهای منتشره اخیر بر گفته های ما مهر تایید می زند.

در ارتباط با مساله منافع عمومی باید گفت که اشغالگران صهیونیست 24 کیلومتر مربع را مصادره کردند. اسرائیل برای اجرای طرح ها و نقشه های شهرک سازی 52 درصد زمین ها را در نظر گرفته بود.

در سال 1967 هیچ شهرک نشین صهیونیستی وجود نداشت، ولی امروز بیش از 200 هزار شهرک نشین وجود دارد. حال آنکه تعداد فلسطینیان به 300 هزار نفر می رسد.

در خصوص دیوار حایل، شهرداری اسرائیلی قدس اعتراف کرد که با ساخت این دیوار بیش از 120 هزار فلسطینی ساکن بیت المقدس از این شهر جدا افتاده اند.

به نوشته روزنامه عبری زبان “هاآرتص”، 90 هزار فلسطینی از طریق ساخت این دیوار از شهر قدس جدا افتادند، حال آنکه آمارها به رقم 125 هزار نفر اشاره دارد.

ما در داخل مرزهای شهرداری صهیونیستی قدس به یک اقلیت مبدل گشته ایم و این امر نگران کننده است، زیرا دولت عبری قانون نژاد پرستانه دیگری را به اجرا درآورده است و آن هم قانون املاک افراد غائب می باشد.

در ارتباط با دیوار حایل باید گفت:دولت عبری از مساله امنیت بهره برداری سیاسی می کند و در کرانه باختری از دیوار حایل برای انگیزه های امنیتی استفاده می کند، حال آنکه متوجه شدیم این دیوار برای 5 هدف راهبردی احداث شده است، هدف اصلی از ساخت این دیوار ترسیم مرزهایی است که مورد قبول شهرداری قدس باشد. این اقدام پس از آن صورت می گیرد که ساخت دیوار حایل با مساله آب ها، شهرک سازی، مصادره زمین ها و دیگر مسائل ارتباط دارد.

در ارتباط با مساله قدس باید اشاره کنیم که صهیونیست ها به بهانه تامین امنیت اسرائیل دیوار حایل را می سازند تا تمامی مناطق مسکونی فلسطینی را از صهیونیست ها جدا کنند.

در همین راستا، رژیم صهیونیستی مرزهای قدس بزرگ (به تعبیر صهیونیستی) را ترسیم کرد، این مرزها معادل 10 درصد مساحت کرانه باختری را تشکیل می دهد و این مرزها مجتمع های شهرک نشینی “گوش عتصیون” و “معالیه ادومین” و “گفعات زئیف” را در بر می گیرد.  

البته بخش اعظم کار این دیوار به اتمام رسیده است و زمانی که در مورد گوش عتصیون سخن می گوییم مراد ما تونل های زیر بیت لحم و معالیه ادومیم است.

منظور ما 8 شهرک یهودی کشیده شده تا بحر المیت است. این کانون شهرک نشینی با استفاده از تونل ها به شهر قدس وصل شده است.  

ساخت بخشی از این دیوار به اتمام رسیده است، ولی بخشی دیگر هنوز ناتمام مانده است.

در ارتباط با قانون املاک غائبان و اجرای این قانون و تاثیرات آن بر قدس توضیح دهید؟   

دیوان عالی رژیم اشغالگر قدس دو حکم را در این زمینه صادر کرده است. ولی باید این نهاد قضایی اسرائیلی به دو سوال زیر پاسخ بدهد، اولی اینکه آیا کسی که در کرانه باختری سکونت دارد، غائب است؟ دوم اینکه آندسته از شهروندان بیت المقدسی که در برخی کشورهای عربی زندگی می کنند، افراد غائب محسوب می شوند؟

قانون املاک در مورد ساکنان اراضی منقول و غیر منقول پیاده می شود یا به افرادی مربوط می شود که در سال 1348 در همان خانه یا همان روستا حضور نداشتند و به این ترتیب مالکیت املاک آنان به نگهبانان “املاک غائبان” منتقل شده است که از جمله آنان املاک کشورهایی است که با دولت عبری وارد جنگ شدند، این کشورها شامل لبنان، سوریه، شرق اردن، عراق، سعودی، یمن، مصر می شود. مالکیت املاک این کشورها به نگهبانان املاک غائبان منتقل می شود. این نهاد قضایی اعلام نکرد که کرانه باختری جزء املاک غائبان است. کرانه باختری تحت اشغال است.

در حقیقت، این مساله تازه ای نیست. اسرائیل از سال 1968 تاکنون 116 دونم از زمین های حاره الشرف و الجواعنه و البشیتیه و النمامره را مصادره کرده است. در اینجا یک مساله راهبردی مطرح است، زیرا بخش قدیمی قدس شامل اماکن دینی است و کسی که این منطقه را به سلطه خود در می آورد در واقع کل جهان را به سیطره خود درآورده است. 

طرف صهیونیستی به مصادره زمین ها جهت تحقق منافع عمومی اکتفا نمی کند، بلکه به پاره ای از قوانین متوسل می شود که از جمله آنها قانون املاک غائبان است؛ به نحوی که گروهی از این املاک را به سیطره خود درآورد. بعضی املاک یهودی وجود دارد که قبل از سال 48 به سیطره طرف صهیونیستی درآمد و از سوی نگهبانان املاک دشمن مدیریت می شد.

دشمن صهیونیستی از مساله امنیتی در جهت تصرف بعضی املاک و مستغلات به بهانه های امنیتی سوء استفاده می کند.

طرح 2020 دولت عبری مربوط به خانه هایی است که در آستانه فرو ریزی قرار دارد، یکی از اهداف دولت اسرائیل از اجرای این طرح کاهش تعداد عرب های ساکن بیت المقدس است. رژیم اشغالگر قدس به صراحت اعلام می دارد که از هیچ کس شرم و حیا ندارد. بیش از 38 درصد زمین های داخل بخش قدیمی قدس املاک شخصی است، بی آنکه املاک اوقاف اسلامی و مسیحی در آن گنجانده شود. اگر رژیم صهیونیستی این قانون را به اجرا درآورد در آن صورت یک فاجعه بزرگ در داخل بخش قدیمی قدس  رخ می دهد.

در سال 1982 بیش از 300 دونم از زمین های الصوانه مصادره شد. دولت عبری از قانون املاک سوء استفاده می کند. همان طوری که این مساله در شیخ جراح و کبانیه ام هارون رخ داد. این اقدام هیچ دستاورد جدیدی در برنداشت، بلکه در چارچوب قانونی صورت گرفت که در دوره های عثمانی و قیمومیت انگلیس وجود داشت.

این مساله کاملا روشن است، در دهه 70 قرن گذشته که آریل شارون نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس بود، طرح احداث 26 دروازه در اطراف قدس را مطرح کرد.

اهداف این طرح کاملا مشخص است. این روزها بخش اعظم این طرح در راس العمود و جبل الزیتون و شیخ جراح و جبل المکبر به اجرا درآمده است. هدف دشمن صهیونیستی از اجرای این طرح کوچاندن فلسطینیان از خانه و کاشانه شان و اسکان شهرک نشینان صهیونیست به جای آنان است. رژیم اشغالگر قدس یک شهرک صهیونیستی را احداث کرده است و تصمیم دارد آن را بر روی زمین های فلسطینی توسعه بخشد.  

اسرائیل برای اجرای طرح ها و تحقق منویات شوم خود در قدس چقدر هزینه کرده است؟ طرف های فلسطینی و عربی در قبال اقدام دولت عبری دست به چه کارهایی زده اند؟  

امکان مقایسه وجود ندارد، چنین کاری در واقع مقایسه ذره با موشک است، طرف صهیونیستی یک هدف روشن دارد و آن هم تبدیل قدس به یک پایتخت است، بنابراین این اقدام برای طرف صهیونیستی اولویت نخست به شمار می رود، به این معنی که تمامی وزارتخانه به این شهر انتقال می یابد و تمامی بودجه ها به آن اختصاص می یابد. دولت عبری ده ها هتل احداث کرده است که 25 هزار اتاق دارد. رژیم غاصب صهیونیستی 58 هزار واحد مسکونی برای صهیونیست ها در این شهر احداث کرده است. طرف های فلسطینی و عربی و اسلامی فقط به این گفته بسنده می کنند که قدس یگانه پایتخت و نخستین قبله گاه مسلمانان است. هزینه ها غیر قابل قیاس است، موسکویتش تاجر یهودی به تنهایی مبالغ هنگفتی را برای ساخت و ساز در بیت المقدس در اختیار انجمن های شهرک سازی قرار داده است.

این تاجر برای ساخت یک شهرک در محله ابودیس قدس طرحی را ریخته است. وی پیشتر نیز از ساخت شهرکی در محله راس العمود بیت المقدس حمایت مالی به عمل آورد. بحث نظارت اردن بر مقدسات اسلامی دقیق نیست.
بنابراین آنچه که این روزها ملاحظه می کنیم

در ارتباط با مسجد مبارک الاقصی آیا گمان می رود که وارد مرحله خطرناکی شده است، آیا تقسیم زمانی این مکان آغاز شده است تا تقسیم مکانی در مورد آن صورت بگیرد؟  

تقسیم مکانی از مدت ها پیش آغاز شده است، چندین قرائن و شواهد در این زمینه وجود دارد. ما در آستانه تقسیم زمانی این مکان مقدس هستیم، بلکه وارد مرحله تقسیم شده ایم، اما در مورد تقسیم مکانی بحث زمان مطرح است، گاهی می بینیم که دشمن صهیونیستی به صورت ناگهانی شروع به ساخت یک معبد در داخل محوطه مسجد الاقصی می کند.

انگیزه رژیم صهیونیستی از تصمیم اخیر خود برای تبدیل 140 هزار دونم از زمین های منطقه غور اردن به اراضی تحت تملک اسرائیل چیست؟  

دشمن صهیونیستی از این تصمیم چندین هفته را دنبال می کند، نخست اینکه این زمین ها تحت تملک تشکیلات خودگردان فلسطین نباشد و رژیم غاصب صهیونیستی از آب ها استفاده کند و آب های دو دریا را تصفیه کند و از این منطقه به عنوان یک منطقه توریستی استفاده نماید. شورای “میگولوت” خواستار تبدیل بخشی از این زمین ها به مناطق توریستی شد.

تا این لحظه ما یک راهبرد فلسطینی در اختیار نداریم. راهبرد کنونی صرفا یک سری تصمیمات است و هنوز شکل اجرایی به خود نگرفته است، درست است که ما عرب ها در شهر قدس زندگی می کنیم، ولی دولت عبری سعی دارد آن را به یک شهر یهودی و اسرائیلی مبدل سازد. سوال در اینجاست که آیا ما عملا قدس را می خواهیم.