روزنامه «العربی الجدید» در یکی از مناسبت ها با خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس گفتگویی را ترتیب داد. این چهره نسبت به پیروزی در نبرد با صهیونیست ها اطمینان داشت و به تمامی مدافعان حقوق ملت فلسطین وعده انجام اقدامات غافلگیر کننده علیه دشمن را می داد که البته عملا نیز همین اتفاق روی داد.
با توجه به این مطلب لازم بود تا پیش از ورود به گفتگویی فراگیر که در دو بخش جداگانه و در روزهای چهارشنبه و پنج شنبه منتشر می شود، پیروزی مقاومت فلسطین را که خالد مشعل از آن به عنوان پیروزی تمامی امت اسلامی یاد می کند، تبریک بگوییم ؛ ولی این تبریک و شادباش با نگرانی و هراس همراه است، نگرانی از آنکه پیروزی در جنگ غزه تحت تاثیر درگیری ها و کشمکش داخلی که بعد از توقف ماشین جنگی رژیم عبری در می گیرد، از بین برود.
در بخش اول از این گفتگو به بحث در خصوص وضعیت داخلی فلسطین پرداختیم. مشعل در این بخش از گفتگو، با اطمینان از بسته شدن پرونده شکاف داخلی سخن می گفت و اصرار داشت که مقاومت گزینه راهبردی ملت فلسطین می باشد.
خالد مشعل همچنین از اظهارات رئیس تشکیلات خودگردان در انتقاد از مقاومت ابراز ناراحتی کرد ؛ ولی در عین حال، بر این نکته پافشاری می کرد که بازگشت به گذشته امکان پذیر نیست و بر اجرای سند آشتی ملی که در سال 2006 به امضا رسیده است، تاکید نمود.
متن کامل این مصاحبه که توسط پایگاه اینترنتی العربی الجدید انجام گرفته است، توسط مرکز اطلاع رسانی فلسطین ترجمه شده و از نظر خوانندگان عزیز می گذرد:
س: آن اتحاد و همبستگی ملی که فلسطینیان در طول 50 روز جنگ از خود به نمایش گذاردند، کجا رفت؟ آیا باید حتما در تیررس حملات و تجاوزات دشمن قرار بگیریم تا با یکدیگر متحد و یک صدا شویم؟
ج: با مقدمه خوبی بحث تان را شروع کردید. این پیروزی بیش از آنکه صرفا یک وعده یا پیش بینی باشد، مبتنی بر حساب و کتاب های دقیق و اعداد و ارقام واقعی است و بر برآوردهای دقیقی تکیه دارد که ما از وضعیت خود داشتیم و می دانستیم که چه شکاف عمیقی در موازنه قدرت میان ما و طرف صهیونیستی وجود دارد ؛ البته تمامی این پیش بینی ها بر حساب و کتاب ملتی استوار است که آرمان های ملی مخصوص خود را دارد و مسیر مشخصی را برای خود انتخاب کرده است که همان مسیر مقاومت می باشد و خود را برای تمامی شرایط لازم جهت گام گذاشتن در این مسیر آماده کرده است. با توجه به این مسائل هر رهبر یا هر گروه ملی می تواند شانس پیروزی، پایداری و مقاومت در برابر دشمن را برآورد نماید.
ما نمی گوییم که این پایان کار است ؛ ولی این موضوع یکی از ایستگاه های مهم در مسیر پیروزی و آزادسازی میهن است. این موفقیت را در گام اول مرهون لطف الهی می دانیم. این پیروزی متعلق به تمام امت اسلامی و عربی است و تنها تعلق به غزه و ملت فلسطین ندارد. امت اسلامی نیز در این پیروزی سهیم است و در دست یابی به این موفقیت شریک می باشد. در خصوص توافق و همبستگی ملی باید عرض کنم که بی تردید اختلافات مشخصی در عرصه داخلی فلسطین وجود دارد ؛ ولی باید به این نکته نیز توجه داشته باشیم که روند آشتی ملی قبل از جنگ آغاز شد این تنها جنگ نبود که باعث نزدیک شدن فلسطینیان به همدیگر شد.
س: پس جنگ تاکیدی بر همین روند (آشتی ملی) شد؟
ج: به این معنا است که ما به پرونده شکاف داخلی پایان بخشیدم و دولت وفاق ملی را تشکیل دادیم و پس از آن نیز قطار آشتی و ساماندهی اوضاع داخلی را به مسیر حرکت خود سوق دادیم و پیشرفت قابل ملاحظه ای را در این عرصه کسب کردیم. در این شرایط، جنگ تحمیلی به ما باعث غافلگیری مان شد. در اثنای جنگ گام های مهمی را در مسیر وحدت ملی ـ به ویژه در عرصه میدانی ـ برداشتیم. در این جنگ گردان های قسام با تمامی گروه ها هماهنگ بودند. در روز بعد از پایان جنگ (چهارشنبه گذشته) یک بیانیه نظامی مشترک از سوی شاخه های نظامی گروه های مقاومت صادر شد و تنها محدود به گردان های قسام نبود.
ضمنا در جریان جنگ شاهد همبستگی ملی میان تمامی گروه های سیاسی و مبارز فلسطینی، مسلمانان و مسیحیان و ساکنان کرانه باختری، غزه و اراضی اشغالی 48 شاهد بودیم که این به معنای وحدت ملی، وحدت سرزمینی و وحدت سیاسی است. ضمنا در جریان جنگ یک هیات مشترک و یکپارچه فلسطینی در قاهره و به صورت غیر مستقیم مشغول مذاکره ـ جهت دست یابی به آتش بس و تحقق مطالبات ملت فلسطین ـ بود. الان بعد از جنگ، ما در شرایط جدیدی هستیم که شاید افراد قرائت های مختلفی از آنچه گذشت (جنگ) داشته باشند. ضمنا در دیدگاه های افراد در خصوص آنچه باید در مرحله آتی انجام گیرد، تفاوت نظر وجود دارد. این موضوع درست است ؛ ولی به معنای بازگشت به گشته نیست. اختلاف نظرها و دیدگاه ها را می توان از طریق ارتباط با یکدیگر، گفتگو و اجرای مواردی که در پرونده های آشتی در قاهره و دوحه در خصوص آن توافق کرده ایم، حل و فصل کرد و به این ترتیب و با اجرای مفاد توافق نامه های مذکور، از یک فلسطین یکپارچه و متحد برخوردار شویم و به همین خاطر، وقتی با تشکیلات خودگردان و رئیس آن در دوحه ملاقات کردیم، بر این نکته توافق شد که یک دولت وفاق ملی تشکیل شود و این دولت مسئولیت ها و ماموریت های خود در نوار غزه را فورا به اجرا برساند. دولت وفاق ملی به ملت فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه تعلق دارد و از این رو، امید ما بر آن است که این روند (وحدت) را تحکیم بخشیم و اگر هم اختلاف نظر و تفاوت دیدگاهی وجود دارد، با تکیه بر گفتگو آنها را حل نماییم. ما از همه می خواهیم که دیگر به جنگ رسانه ای باز نگردند. درست است که ما در برخی زمینه ها با یکدیگر تفاوت نظر داریم ؛ ولی برخی عرصه ها هستند که در آنها از اجماع بهره مندیم. نقاط مشترک فراوانی میان ما وجود دارد. ما یک آرمان واحد ملی داریم و هر گونه اختلافی را با توسل به تفاهم، گفتگو و تلاش برای اجرای موارد توافق شده حل نماییم.
س: در پنجاه روز جنگ، شاهد نزدیکی گفتمان دو جنبش فتح و حماس بودیم. در حال حاضر و بعد از توقف جنگ، دوباره شاهد اظهاراتی از ابومازن بودیم که در آن به انتقاد از مقاومت به ویژه حماس ـ آن هم در برهه کنونی ـ پرداخت و گفت که در صورت موافقت مقاومت با طرح مصر، می شد از شهادت دو هزار شهروند فلسطینی جلوگیری کرد.
ج: اگر از نقطه نظر انسانی به این تقارب گفتمان ها نگاه کنیم، طبیعی است که به این نتیجه می رسیم که درجه نزدیکی اعضای جامعه ـ در هنگام بروز بحران ـ بیش از حالت صلح و آسایش است و همان طور که احمد شوقی، شاعر مصری می گوید: بروز مصیبت باعث می شود تا مصیبت زدگان دور همدیگر جمع شوند. ولی این موضوع نمی تواند توجیه آن باشد که هر کدام از طرف های فلسطینی ـ بعد از پایان جنگ و بحران ـ به همان دوره جنگ رسانه ای و اتهام زنی ها باز گردند و بدون هیچ گونه توجیهی، باعث دوری دیدگاه های فلسطینیان از یکدیگر شوند به ویژه آنکه در این میان توافقاتی وجود دارد که باعث گره خوردن ما به یکدیگر می شود. ضمنا همه ما مسئولیت هایی داریم و هر کدام باید به انجام آن مبادرت ورزیم. در واقع، هیچ توجیهی برای بازگشت به گذشته وجود ندارد. من واقعا از اظهارات بیان شده علیه مقاومت ناراحت شدم. ما مقابله به مثل نمی کنیم. خونی که از ملت ما ریخته شده است، بسیار با ارزش می باشد.
س: ولی وقتی که صحبت از تعدی علیه فعالان جنبش فتح و مسئولان این جنبش است و گفته می شود که آنها از ناحیه پا هدف گلوله قرار گرفته اند. این موضوع، حداقل توضیح یا واکنشی را از جانب شما شاهد باشیم.
ج: توضیحات لازم پیش از این داده شده و می شود. همان طور که گفتم هر دو طرف در طبله خود واکنش ها و استدلال هایی را دارند که در چارچوب تبادل اتهامات یا برای اثبات درستی موضع خود در قبال طرف مقابل از آنها استفاده می کنند ؛ ولی من می گویم این خون ها که در غزه ریخته شد (دو هزار شهید و یازده هزار مجروح) بسیار ارزشمند است و این نبردی که باعث سربلندی امت اسلامی گردید، قهرمانانه بود و با توجه به این مطلب، زیبنده نمایندگان ملت فلسطین ـ از تمامی گروه ها ـ نیست که رفتاری جز در سطح این نبرد قهرمانانه داشته باشند.
با صداقت تمام می گویم که بنده از این موضوع ناراحت و مکدر شدم ؛ ولی اصلا وارد این بحث ها نمی شویم. از همگان می خواهیم که این مسائل را در داخل و در چارچوب دیدارهای مستقیم حل کنند و موضوع را به رسانه ها نکشانند. اگر هر کدام از طرف ها دیدگاه ها یا نظری را دارد یا معتقد است که برخی از مسائل نیاز به نوعی بررسی و ارزیابی دارد، می تواند آن را در میز گفتگوهای ملی و از طریق ارتباط و تماس با یکدیگر حل کند نه اینکه موضوع را به رسانه ها بکشاند.
با صداقت تمام می گویم که ملت فلسطین، ملتی بیدار است. هر کس که به دنبال جلب افکار عمومی فلسطینیان می باشد، باید بداند که این کار با اتهام زدن به دیگران امکان پذیر نیست ؛ بلکه جلب حمایت افکار عمومی وقتی امکان پذیر است که هر کدام از گروه ها وظیفه خود را انجام دهند. ملت فلسطین و امت اسلامی و عربی امروز دوره بیداری را می گذراند. دیگر زمان غفلت و قربانی فریبکاری و دروغ های رسانه ای شدن گذشته است. ما روی آگاهی ملت خود حساب باز می کنیم. اعضای جنبش حماس نیز انسان هستند و ممکن است خطایی از آنان سر بزند ؛ ولی هرگز وارد درگیری و جنگ رسانه ای علیه احدی نمی شوند.
س: آیا توافقاتی که میان شما و تشکیلات خودگردان وجود دارد، به قوت خود باقی است؟
ج: مطمئنا. بنده در دیدارهای مستقیم خود و در تمامی ملاقات هایی که در گذشته داشتم و نیز هنگام حضور در رسانه ها اعلام کرده ام که ما خود را نسبت به تمامی توافقات به دست آمده در قاهره و دوحه متعهد می دانیم و پایبندی خویشتن را به اجرای موارد مندرج در پرونده های آشتی ملی اعلام می نماییم و بر استفاده از تمام پتانسیل و انرژی خود برای عملی کردن آن تاکید می نماییم و از همگان نیز می خواهیم که همین کار را انجام دهند.
س: فارغ از درخواست دیگر گروه ها از فتح و حماس برای گذشت کردن، بفرمایید که آینده آشتی ملی در فلسطین را چگونه می بینید به ویژه در سایه شرایط کنونی که جنگ رسانه ای و روند تبادل اتهام بالا گرفته و ما به وضعیت ابتدای جنگ باز می گردیم که در آن مقاومت به عنوان «تاجر جنگ» شناخته می شد و به عنوان مسئول خون شهدا معرفی می گردید. با توجه به این شرایط، نگاه شما به آینده آشتی ملی چگونه است؟
ج: موانعی واقعی در مسیر آشتی وجود دارد که از مهم ترین آنها رژیم عبری است که ـ پیش از جنگ، در اثنای جنگ و پس از آن ـ خواستار نابودی این همبستگی ملی بود ؛ زیرا وحدت ملی و آشتی فلسطینیان نتانیاهو و دولت این رژیم را آزار داده و می دهد.
دومین مانعی که در این مسیر وجود دارد، دخالت های کشورهای خارجی، کمیته چهارجانبه بین المللی و شروطی است که حتی این دخالت در جزئیات نیز تسری می یابد تا حدی که این کمیته اعلام می کند در میان مستخدمین دولت وفاق ملی، حقوق کارمندان اهل غزه نباید پرداخت شود.
سومین مانع در این مسیر، تراکم سال ها شکاف و تفرقه است. برای گذر از این مرحله (شکاف) به مقداری زمان و حجم گسترده ای تلاش نیاز است. به هر حال تمامی اینها موانع موجود در مسیر آشتی هستند.
مانع چهارم در این مسیر، اختلافات حقیقی است که در برنامه های سیاسی گروه های مختلف فلسطینی وجود دارد. هر کدام از گروه ها، دیدگاه خاص خود را دارند. اینها همه موانعی در مسیر آشتی هستند ؛ ولی سوال اینجاست که چه چیزی ما را به هم پیوند می دهد یعنی اینکه چه چیزی وجود دارد که ما در هنگام بروز اختلاف به حکم آن تن در دهیم؟ مرجع در این باره چیست؟ مرجع در این اختلافات، توافقاتی است که در پرونده های مربوط به آشتی ملی از یک سو و سند وفاق ملی از سوی دیگر درج شده، سندی که در سال 2006 تدوین گردیده و از 17 بند بسیار مهم شکل یافته است.
این سند برای ما موضوع دیدگاه های سیاسی، ساز و کار برآورد وضعیت، تعیین اهداف ملی، ترسیم راهبرد مبارزاتی و چگونگی مدیریت مشترک مقاومت و فعالیت های سیاسی را مشخص می کند و برای ما از پروژه مشترک ملی و وجوه مشترک گروه های مختلف می گوید و اینکه چگونه اوضاع داخلی را ـ در چارچوب تشکیلات خودگردان، انتخابات و سازمان آزادیبخش ـ سر و سامان دهیم و چطور با مشارکت همگانی، درباره جنگ یا صلح تصمیم بگیریم.
تمامی آنچه گفته شد، مسائلی است که ما در مورد آن به توافق رسیدیم و اگر کسی هم ملاحظاتی دارد، نباید آنها را در رسانه ها مطرح کند ؛ زیرا مرجع لازم در این زمینه وجود دارد.
س: شایعات، حرف و حدیث ها و گفته های بسیاری در مورد آنچه میان شما و رئیس تشکیلات خودگردان در دوحه و با میزبانی امیر قطر گذشت، وجود دارد. در این دیدار چه گذشت؟
ج: سه پرونده در دیدار دوحه مطرح شد که اولین مورد آن مربوط به طرح برادران مان در ریاست تشکیلات خودگردان بود که تصمیم داشتند تا تحرکی جدید را با همکاری آمریکایی ها آغاز کنند و به این ترتیب به اشغالگری صهیونیست ها خاتمه بخشند. آنها می خواستند موضع ما را بدانند.
س: منظورتان طرح مربوط به تشکیل کشور فلسطینی در مرزهای 1967 است که ابومازن اعلام کرد شما با آن موافق کرده اید؟
ج: بحث هایی صورت گرفت ؛ البته بدون آنکه جزئیات آن مشخص گردد. بنده به آنان گفتم که فردا جواب تان را می دهم که اتفاقا فردای آن روز و در حالی که برادران مان در قاهره به سر می بردند، پاسخ آنها را دادم و گفتم که هر گونه تحرک سیاسی در فلسطین باید مبتنی بر سند وفاق ملی (2006) باشد که موافقت و امضای همه ما را دارد. این سند، برنامه سیاسی مشترک ما است. پس ما مرجع لازم برای انجام این کار را مشخص کردیم و در مورد آن به توافق رسیدیم. تن سپردن به حکم این سند باعث می شود تا در مورد گام های مختلف با یکدیگر توافق نظر داشته باشیم. عدم وجود مرجعی در این زمینه که به حکم آن تن داده شود، باعث دور شدن ما از یکدیگر می گردد.
پرونده دوم: موضوع نقش دولت وفاق ملی بود و اینکه چگونه به ایفای مسئولیت های خود در قبال نوار غزه بپردازد. ضمنا در مورد اتخاذ تصمیم برای جنگ و صلح بحث کردیم. در واقع، خیلی صریح صحبت کردیم و از دولت وفاق ملی خواستیم تا همچون کرانه باختری، به مسئولیت های خود در قبال نوار غزه نیز جامه عمل بپوشاند. به برادران مان در تشکیلات خودگردان اعلام کردیم که ما نسبت به تمامی توافق نامه های آشتی به امضا رسیده پایبند هستیم. از آنها خواستیم که مسئولیت های خود در قبال ملت فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه را انجام دهند. درخواست ما از آنها این بود که با همدیگر، کار پیگیری توافق نامه ها و پرونده های مربوط به آشتی ملی را ادامه دهیم. به برادران مان اعلام کردیم که دولت وفاق ملی است که درباره جنگ و صلح تصمیم می گیرد ؛ ولی به شرط اینکه تصمیم گیری در این رابطه مشارکتی باشد. ضمنا تقاضای اجرای مشترک آشتی را مطرح کردیم. آشتی به معنای آن نیست که یک نفر جای نفر دیگر را بگیرد. هیچ احدی جای حماس در نوار غزه را نمی گیرد و هیچ احدی هم جای فتح و تشکیلات خودگردان در کرانه باختری را نمی گیرد ؛ بلکه همه ما در قبال کرانه باختری و نوار غزه مسئولیت داریم و این مسئولیت مشترک در چارچوب تشکیلات خودگردان و سازمان آزادیبخش انجام می گیرد. ما در تصمیمات سیاسی، انتخابات و ایجاد نظام سیاسی با هم مشارکت می کنیم همان طور که در تدوین راهبرد ملی نیز بر اساس اصل مشارکت عمل می نماییم.
کسانی که در مورد مسئله مقاومت بحث می کنند باید به سند وفاق ملی مراجعه کنند و ببینند که در این سند بر راهبرد مقاومت تاکید شده است. شاید اگر کسی تا پیش از جنگ اخیر غزه به انتقاد از برنامه های مقاومت می پرداخت، عذرش پذیرفته بود ؛ ولی بعد از دستاوردهای خیره کننده مقاومت و خلق حماسه ای که باعث بازگرداندن روح دوباره به ملت و آرمان فلسطین شد و نیز بعد از ثابت شدن این مطلب که دشمن جز در زیر فشار مقاومت، حاضر به نشستن در سر میز مذاکره و دادن حق ملت فلسطین در خصوص مسائل محوری مربوط به اراضی فلسطینی، قدس و حق بازگشت نیست، دیگر عاقلانه نیست که کسی درباره مقاومت و موجودیت آن حرف و بحثی بکند.
موضوع سومی که در دیدار مذکور مورد بحث قرار گرفت، موضوع چگونگی متوقف کردن جنگ بود. در آن برهه، طرح موجود این بود که در ابتدا آتش بس اعلام شود و بعد مذاکره انجام گیرد. ما اعلام کردیم که در سایه تجربه طولانی که در برخورد با دشمن صهیونیستی داشته ایم، این کار فایده ای ندارد. تنها کار سودمند آن است که برقراری آتش بس را به تحقق مطالباتی مشخص مشروط کنیم و همین کار نیز در طرح اخیر مصر انجام گرفت.
س: بفرمایید آیا فهم و برداشتی که شما از سند وفاق ملی دارید، باعث می شود تا با تلاش های تشکیلات خودگردان در راستای دست یابی به یک سازش جدید یا راه حلی برای مسئله فلسطین موافقت کنید؟
ج: بنده عرض کردم که این معادله روشن است. اگر تحرکی در چارچوب سند وفاق ملی و با توجه به جزئیات و نیز مواضع مشخص شده در سند وفاق ملی انجام گیرد، ما با آن موافق هستیم. در اساس، هیچ مخالفتی با انجام تحرکات و فعالیت های سیاسی وجود ندارد ؛ ولی جزئیات هر گونه تحرک یا فعالیتی باید در چارچوب سند وفاق ملی تدوین گردد.
س: پس این حرف که شما با طرح جدید سازش و موضوع مرزهای 1967 موافق هستید، دقیق نیست؟
ج: به وضوح خدمت تان عرض کردم که هر گونه تحرک یا فعالیتی باید با توجه به سند وفاق ملی باشد.
س: اگر سازشی در چارچوب تشکیل کشور فلسطینی در مرزهای 1967 صورت گیرد، آیا با آن موافق هستید؟
بر اساس سند وفاق ملی، ما با هر گونه راه حل مربوط به تشکیل کشور مستقل فلسطینی در مرزهای 1967 که به مرکزیت قدس شریف باشد و باعث بازگشت آوارگان گردد، موافقت می کنیم ؛ البته راه ما برای تحقق این موضوع، مقاومت و مبارزه در تمامی اشکال و انواع آن و نیز پایبندی به اصول و آرمان های ملی است. اینها بستر مربوط به کار می باشد که ما در مورد آن توافق کرده ایم. ضمنا هر گونه پایبندی به این سند باعث اتحاد ما می باشد و خدای ناکرده، باعث جدایی و تفرقه ما نمی گردد. به امید حق، در جاده اصول ملی، پایبندی به خواست و حقوق ملت در کنار همدیگر باقی خواهیم ماند.
س: آیا در مورد عضویت در سازمان های وابسته به ملل متحد توافق شد؟
ج: این چیز جدیدی نیست. پیش از این نیز موضوع مطرح شده است. خواسته فلسطینیان با هر گرایش سیاسی که باشند، ضرورت عضویت در این سازمان ها و منشورهای بین المللی است تا به این ترتیب، بستر برای پیگرد قانونی رژیم عبری فراهم گردد. از جمله این سازمان ها و منشورها می توان به منشور رم و دادگاه جنایی بین المللی اشاره کرد که تمام گروه ها با عضویت در آنها موافق هستند.
س: حرف و حدیث های زیادی است مبنی بر اینکه محمود عباس اجرای این موضوع (عضویت در سازمان های قضایی بین المللی) را معطل گذارده و درخواست فلسطین برای پیگیری جنایت های رژیم عبری در برابر دادگاه های بین المللی را پس گرفته است. آیا واقعا این اتفاق افتاده است و آیا در دیدارهای خود در دوحه به این موضوع پرداخته اید؟
ج: در نشست اول دوحه که در جریان جنگ برگزار شد، از محمود عباس خواستم که به روند عضویت فلسطین در منشور رم تسریع ببخشد تا از این طریق بتوانیم مقامات رژیم عبری را در دادگاه جنایی بین المللی محاکمه کنیم. ایشان وعده این کار را دادند و خواستار آن شدند که تمامی گروه ها موافقت خود را با این موضوع اعلام بدارند و به دنبال آن، موضوع دریافت امضای موافقت (از گروه های مختلف) مطرح شد تا اینکه در آینده کسی اعتراضی نسبت به تبعات مترتب بر این عضویت نداشته باشد.
پیش از اعلام موافقت با طرح عضویت فلسطین در منشور رم، اندکی تامل را پیش گرفتیم ؛ زیرا می خواستیم مشاوره حقوقی لازم در این رابطه را دریافت بداریم. در نشست دوم دوحه این طرح را امضا کردیم. در حال حاضر، این پرونده آماده است. در اصل، این موضوع (عضویت در سازمان های بین المللی) در محدوده مسئولیت های ریاست تشکیلات خودگردان می باشد. بنده اطلاعی از موضع ایشان ندارم ؛ ولی آنچه از چارچوب کلی اظهارات ابومازن بر می آید، این است که موضوع را به زمانی وا می گذارند که به روند سیاسی فلسطین پاسخی داده نشود و ایالات متحده تعهدی را در خصوص پایان دادن به اشغالگری صهیونیست ها در کرانه باختری و نوار غزه ندهد.
به هر حال، ما در جنبش حماس به همراه اکثر گروه های فلسطینی و طیف گسترده ای از افکار عمومی مردم فلسطین خواستار عضویت هر چه سریع تر در سازمان های جهانی، امضای معاهدات بین المللی و پیوستن فلسطین به آنها هستیم تا به این ترتیب بشود ـ به ویژه بعد از جنگ غزه ـ رهبران رژیم عبری را تحت تعقیب قرار داد. ویرانگری، کشتار کودکان و هولوکاستی که مقامات نظامی، سیاسی و امنیتی رژیم عبری علیه ملت فلسطین به راه انداختند می طلبد که به سرعت مقامات این رژیم را محاکمه کنیم.
س: مختصرا بفرمایید چه چیزی مانع اجرای این موضوع (عضویت در سازمان های بین المللی) می گردد؟
ج: از نظر گروه های فلسطینی و افکار عمومی هیچ مانعی در این مسیر وجود ندارد. در حال حاضر، توپ در زمین ریاست تشکیلات خودگردان است.
س: نشست رهبران سازمان آزادیبخش چه زمانی خواهد بود؟
ج: بر اساس توافق نامه اردوگاه الشاطی که باعث حرکت دوباره قطار آشتی در اواخر ماه مه گردید، قرار بر آن است که دولت در طول یک ماه تشکیل شود و بعد از گذشت یک ماه از این امر، کمیته رهبری موقت تشکیل جلسه بدهند. چند ماهی گذشت و ما وارد فضای جنگ شدیم. در اصل نباید هیچ چیزی باعث تعطیل این نشست می شد ؛ بلکه باید مکان برگزاری نشست تعیین می گردید و از تمامی رهبران برای حضور در آن دعوت به عمل می آمد.
س: آیا این موضوع در نشست اخیرتان با محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان مورد بحث قرار گرفت؟
ج: بله! در مورد آن بحث شد. موضوع بر سر مکان برگزاری این نشست بود. ما اعلام کردیم که مشکلی با مکان برگزاری نداریم. مهم این است که زمان و مکان انجام این نشست تعیین گردد ؛ زیرا این موضوع یکی از شروط آشتی ملی می باشد و هیچ گریزی از آن نیست ؛ زیرا مفهوم مشارکت در تصمیم گیری های سیاسی و چارچوب کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش وقتی معنا پیدا می کند که جلسات آن تشکیل و انتخابات مربوطه برگزار شود و تمامی گروه ها نیز در آن عضویت داشته باشند اتفاقی که تا الان پیش نیامده است. با توجه به این موضوع، ما در یک مرحله انتقالی به سر می بریم که یک کادر رهبری موقت داریم که از کمیته اجرایی ساف، ریاست شورای ملی فلسطین، دبیران کل گروه ها و شخصیت های مستقل تشکیل می شود. ضمنا چندین جلسه در گذشته برگزار کردیم و باید این رهبران سریعا تشکیل جلسه بدهند.
س: چه موقع و کجا این نشست برگزار می شود؟
ج: به نظر می آید که برخی مشکلات در مورد انتخاب مکان وجود دارد. از نظر ما ـ در جنبش حماس ـ هیچ مشکلی در زمینه مکان انتخاب شده وجود ندارد. ما آماده ایم که این نشست را در هر جایی که باشد، برگزار کنیم.
س: آیا در مورد تعیین مکان برگزاری نشست کادر رهبری موقت صحبتی نداشته اید؟
ج: گفتگویی در این رابطه انجام شد. تصمیم گیری در این رابطه مربوط به رئیس تشکیلات خودگردان است. مختصرا باید بگویم که اتخاذ تصمیم نهایی در این رابطه در چارچوب مسئولیت های ایشان است. ما جای مشخصی را تعیین نکرده ایم. پیش از این، نشست مذکور در قاهره برگزار می شد. در حال حاضر، حرف و حدیث هایی در رسانه ها پخش شده است که ما قصد ورود به جزئیات مربوط به آن را نداریم. از نظر ما، مهم اجرای این امر (برگزاری نشست کادر رهبری موقت فلسطین) است و مکان مورد انتخاب نباید مانع این موضوع گردد. در واقع، اگر انجام این مهم در جایی خاص امکان پذیر نباشد، در جایی دیگر برگزار می گردد.
س: کشمکشی که بعد از توقف جنگ در گرفته است، آیا صرفا فلسطینی است یا آنکه این کشمکش ها بازتاب مواضع طرف های منطقه ای و بین المللی می باشد؟
ج: این کشمکش ها بازتاب مواضع طرف های منطقه ای یا بین المللی نیست ؛ بلکه ریشه در اختلاف نظر میان فلسطینیان دارد که از همان ابتدا شاهد آن بوده ایم. این اختلاف نظر به حکم تعدد برنامه ها و دیدگاه ها، موضوعی ذاتی می باشد. متاسفانه کشمکش های عربی ـ عربی، اسلامی ـ اسلامی، منطقه ای و بین المللی نیز در این میان وجود دارد. مسئله فلسطین تحت تاثیر تمامی این کشمکش ها قرار می گیرد ؛ ولی در اصل، تصمیم گیری های ملی ما در گرو توافقات میان گروه های فلسطینی می باشد. بله! ما از میحط منطقه ای و بین المللی خود تاثیر می پذیریم ؛ ولی به اندازه ای محدود. در هر گونه تصمیم گیری مربوط به فلسطین، اصل آن است که این تصمیم گیری ها فارغ از هر گونه تاثیرات منطقه ای و بین المللی باشد.
