مسئول روابط خارجی حماس تصریح کرد که رای منفی آمریکا به پیش نویس قطعنامه پایان اشغالگری صهیونیست ها نشان داد که دست گدایی دراز کردن به سمت جامعه بین الملل هیچ نتیجه ای با خود به دنبال نخواهد داشت.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، اسامه حمدان در گفتگویی با پایگاه اینترنتی «الجزیره نت» در ادامه اظهارات خود در خصوص عدم تصویب پیش نویس قطعنامه پایان اشغال اراضی 67، تصریح کرد: «مقاومت تنها راهی است که با تمسک به آن می توان دیگران را به پذیرش اراده و خواست ملت فلسطین واداشت.»
وی با تاکید بر اینکه حماس و ایران مرحله اختلافات را پشت سر گذارده اند، ابراز داشت: «گرم شدن روابط مصر و قطر، هرگز بر موضع دوحه در قبال مقاومت و ملت فلسطین تاثیری نخواهد گذارد.»
این عضو برجسته حماس ابراز داشت: «با وجود آنکه تصمیم تشکیلات خودگردان برای پیوستن به دادگاه جنایی بین المللی با تاخیر انجام گرفت ؛ ولی اقدامی درست بود و باید با تلاش هایی جهت محاکمه رهبران رژیم صهیونیستی همراه گردد.»
وی خواستار برگزاری کنگره ملی فلسطین جهت ترسیم یک راهبرد روشن برای مدیریت نبرد با دشمن صهیونیستی شد و تاکید کرد که در این کنگره باید تمامی گروه های و احزاب شرکت داشته باشند.
س: آیا معتقدید که تصمیم تشکیلات خودگردان برای پیوستن به دادگاه کیفری بین المللی اقدامی جدی است یا آنکه صرفا یک واکنش آنی و لحظه ای به شمار می آید؟
ج: این اقدام با تاخیر همراه گردیده است ؛ ولی آنچه نگران کننده است، ماجراهای بعد از آن می باشد. پس از امضای درخواست پیوستن به دادگاه جنایی بین المللی، اطلاعاتی از دفتر ریاست تشکیلات خودگردان درز کرده است که نشان می دهد برگه های امضا شده تسلیم سازمان ملل نشده و شاید هم روند تحویل آن با تاخیر همراه گردد. این مسائل نشانگر تردید تشکیلات خودگردان است، تردیدی که ریشه در فشارهای سیاسی دارد.
باید این اقدام (پیوستن به دادگاه جنایی بین المللی» از زمان حمله رژیم صهیونیستی به نوار غزه در سال 2008 صورت می گرفت ؛ زیرا جنایت های جنگی به وضوح در این جنگ مشهود بود.
باید رهبران رژیم صهیونیستی و جنایتکاران جنگی این رژیم را به خاطر جرائمی که در حق ملت فلسطین مرتکب شده اند، محاکمه کرد. هیچ تعللی در این زمینه جایز نیست. باید در این مسیر مبارزه کنیم و برای تحقق هدف مان تلاش کنیم حتی اگر برای این کار ـ به زمانی بیشتر یا به کمک دوستان، همپیمانان یا برادران عرب و مسلمانان ـ نیاز داشته باشیم.
ما باید مسیر محاکمه رهبران و جنایتکاران جنگی صهیونیست را ادامه دهیم و در این راه تلاش کنیم ؛ زیرا این کار بخشی از مدیریت نبرد با رژیم اشغالگر قدس است.
آنچه گفته شد مربوط به زمان انتخاب شده برای عضویت در دادگاه کیفری بین المللی بود. از سوی دیگر، بنده معتقدم باید در برخورد با وتوی آمریکا، به شکلی عمیق تر و بنیادی تر عمل کرد و نباید صرفا به امضای کنوانسیون ها و معاهدات بین المللی بسنده نمود.
شرایط موجود در فلسطین عرصه رقابت دو دیدگاه متفاوت است: دیدگاه اول که مقاومت را راه آزادسازی می بیند و دیدگاه دوم که مذاکرات را به عنوان راه مناسب بر می شمارد و با مقاومت مخالف است.
آنچه در شورای امنیت رخ داد، تاکیدی بر این مطلب بود که تنها با مقاومت می توان دیگران را به پذیرش اراده ملت فلسطین واداشت و گدایی کردن در جامعه بین الملل به هیچ نتیجه ای نمی انجامد. به همین خاطر، ما می گوییم با وجود اشتباهی که در مضمون و شکل پیش نویس قطع نامه پایان اشغال 67 وجود دارد ؛ ولی هرگز نباید در مرحله سرزنش همدیگر باقی بمانیم بلکه باید از این مرحله عبور کنیم.
وقت آن رسیده است تا برای بازسازی نهادهای ملی خود دست به کار شویم تا توان لازم را برای تصمیم گیری داشته باشیم. باید کنگره ملی فلسطین را با مشارکت تمامی احزاب و گروه ها برگزار نماییم و درباره ترسیم یک راهبرد روشن برای مدیریت نبرد با رژیم صهیونیستی ـ تا تحقق اهداف ملی فلسطین ـ تصمیم گیری کنیم.
س: هر کس که وضعیت موجود در فلسطین را بررسی می کند، می بینید که دولت وفاق هیچ گام عملی را در راه آشتی میان گروه های ملی بر نمی دارد و هیچ اثر ملموسی از آن نیست. آیا این روند متوقف شده است؟ چه موانعی در مسیر آن وجود دارد؟
ج: بی تردید، اشکالات فراوانی در عملکرد دولت وفاق ملی فلسطین وجود دارد که برخی ها نتیجه فشارهای سیاسی خارجی است که در راس آنها فشارهای رژیم صهیونیستی قرار دارد و برخی دیگر نیز نتایج شرایط موجود است. اشکالات دیگری نیز وجود دارد که ناشی از سوء برداشت برخی از شخصیت های موثر در مدیریت موضوع آشتی است. آنها موضوع آشتی را با منطق سود و زیان و شکست و پیروزی تحلیل می کنند.
منطق ما در موضوع آشتی این است که تا زمان حضور اشغالگران صهیونیستی در فلسطین، همه ما فلسطینیان ضرر و زیان می بینیم. اگر از دست صهیونیست ها خلاص شویم، همه ما فلسطینیان برده ایم. به همین خاطر، معتقدیم دولت وفاق ملی باید در چارچوب توافقات و منافع عالی ملی عمل کند.
ما به دولت وفاق ملی که در تشکیل آن مشارکت داشتیم، این فرصت را می دهیم تا اهداف از پیش تعیین شده را محقق سازد. این دولت یا به دنبال آن است که نام خود را در تاریخ فلسطین به عنوان یک دستاورد ملی به ثبت برساند یا آنکه به خاطر اقدامات خویش، نام خود را به عنوان یک دولت مشکل آفرین ثبت کند. به اعتقاد بنده، هیچ کسی نیست که بخواهد در کنار نام دولتش، صفاتی همچون مشکل آفرین بیاید.
س: در سایه بسته شدن گذرگاه رفح، تخریب تونل های زیر زمینی و ایجاد یک منطقه حائل در سینا، حلقه محاصره نوار غزه هر روز تنگ تر می شود و بر شدت آن افزوده می گردد. چه اقداماتی برای رفع این محاصره و کاستن از شدت آن انجام گرفته است؟
اگر دشمنی شما را محاصره کند، برای تان قابل درک است ؛ زیرا دشمن به دنبال ریشه کنی شما است و فکر قتل تان را در سر می پروراند و محاصره بخشی از ابزارهای دشمن برای نابودی شما است ؛ ولی اینکه برادران تان شما را تحت محاصره قرار دارند، واقعا دردناک است.
ما بارها گفته ایم و باز هم می گوییم که ما به دنبال آن هستیم تا گذرگاه رفح نقطه ارتباط ما با امت عربی و اسلامی و پل حمایت از ملت و آرمان فلسطین باشد. به همین خاطر، از طریق تماس ها و ارتباط های مستقیم خود با طرف مصری تلاش های فراوانی برای گشودن آن صرف کردیم. ضمنا برخی برادران عرب و مسلمان نیز برای پایان دادن به این محاصره نزد طرف های مصری میانجیگری کرده اند.
به اعتقاد بنده، پایان محاصره عاملی مناسب برای تقویت وضعیت فلسطینی ها در مقابله با رژیم صهیونیستی و اعمال شروط فلسطینیان به این رژیم می باشد، شروطی که از اراده ملی فلسطینیان نشات می گیرد.
س: مقاومت فلسطین امروز محاصره ای را تجربه می کند که برخی طرف های منطقه ای در آن مشارکت دارند. ارزیابی شما از موضع جهان عرب نسبت به مسئله فلسطین به ویژه مقاومت چیست؟
ج: بی تردید، جهان عرب موضع واحدی در قبال مسئله فلسطین ندارد که این موضوع واقعا دردآور و تاسف برانگیز است.
سه موضع در قبال مسئله فلسطین در جهان عرب وجود دارد. یک گروه حامی فلسطینیان هستند و تلاش های فراوانی را برای پشتیبانی از آنان صرف می کنند. گروه دیگر کسانی هستند که تقریبا موضعی بی طرف در قبال فلسطینیان دارند گویی که این مسئله هیچ ربطی به آنان ندارد. گروه سومی نیز هستند که اسرائیلی ها علنا آنان را شریک خود در نابودی مقاومت می دانند و کشورهای عربی نیز این اتهام اسرائیل را رد نمی کنند. این رفتار ابهامات و پرسش های بسیاری را در مورد کشورهای مذکور بر می انگیزد که می تواند درست یا غلط باشد.
حمایت برادران عرب از مسئله فلسطین یک مسئله عاطفی و انسانی نیست ؛ بلکه یک موضوع راهبردی است. اگر رژیم صهیونیستی موفق به حذف مسئله فلسطین شود، اشتهایش برای توسعه طلبی در کشورهای همسایه بیشتر می شود. ثابت شده است که جامعه بین الملل از احدی ـ در مقابله با رژیم صهیونیستی ـ حمایت نمی کند و غالبا در مقابل طغیان گری و استبداد منطقه ای اسرائیل هیچ اقدامی صورت نمی دهد.
از این رو، هر کس که از آرمان فلسطین حمایت کند از خود و آینده اش حمایت کرده است. ضمنا در صورت تثبیت منطق اشغالگری، دیگر هیچ کشوری در دنیا احساس امنیت نخواهد کرد یعنی هر طرفی که توان اشغال کشور دیگری را داشته باشد، این کار را انجام می دهد و شاید با گذشت زمان، انجام این کار به یکی از حقوق حقه دیگر کشورها مبدل گردد.
از این رو، اعتقاد بنده این است که وضعیت موجود می طلبد که جهان عرب یک موضع واحد داشته باشد و موضعگیری کنونی تغییر کند و همه به سمت حمایت از آرمان فلسطین حرکت نمایند.
بی تردید، اختلاف و شکافی که در موضع عرب ها وجود دارد، باعث تضعیف آرمان فلسطین گشته است ؛ ولی مقاومت در شرایط دشواری فعالیت داشته و خود را برای فعالیت ـ آن هم در بدترین شرایط ـ آماده نموده و به لطف الهی، موفقیت فراوانی را کسب کرده و مورد حمایت امت عربی و اسلامی بوده است. اگر دری به روی ما بسته شود، ده ها در دیگر به روی ما باز می شود. این مقاومت هرگز متوقف نخواهد شد و تا پایان اشغالگری، به فعالیت خود ادامه خواهد داد.
س: آیا گرم شدن دوباره روابط حماس و ایران به معنای تغییر در ائتلاف های منطقه ای جنبش و اذعان به اشتباه بودن امیدی است که حماس به بهار انقلاب های عربی بسته بود؟! آیا این کار به معنای اعتراف به شکست نیست؟!
ج: در همین جا می خواهم به برخی نکات اشاره داشته باشم. اول اینکه بنده معتقدم خیزش امت عربی و اسلامی، تحرکات شان و نیز انقلاب های آنها هنوز پایان نیافته است. آنچه امروز شاهدش هستیم، وضعیتی متلاطم و پر نوسان می باشد و هنوز به مرحله ثبات نرسیده است. از این رو، امکان وقوع هر چیزی وجود دارد.
نکته دوم این است که موضع اصولی حماس مبتنی بر تلاش برای آزادسازی سرزمین و ملت فلسطین از چنگال اشغالگران است. کسی که برای ملت خویش آرزوی آزادی می کند نمی تواند منکر این حق برای دیگران باشد ؛ به ویژه که این دیگران، ملت های دوست و برادرش باشد.
نکته سوم این است که ما معتقدیم هر ملتی حق تلاش برای کسب آزادی، بهبود معیشت و رشد و توسعه را دارد و هیچ بیگانه ای اجازه ندارد که در امور یک ملت دخالت کند. این شهروندان یک کشور هستند که می توانند امور داخلی خود را به بهترین نحو اداره نمایند. به همین خاطر بود که ما از هر گونه دخالت در امور سوریه اجتناب ورزیدیم و نخواستیم که ما یکی از طرف های درگیری در این ماجرا باشیم.
نکته آخر اینکه مسئله فلسطین و حمایت از آن بنای روابط ما با تمامی طرف ها را تشکیل می دهد. هر کس که از آرمان فلسطین دفاع کند، ما از کارش استقبال می کنیم و هر کس که در کنار ما بایستد، ما اقدامش را ارج می نهیم ؛ ولی اگر کسی بخواهد حمایت خود را به یک سری شروط منوط سازد ما از پذیرش پیشنهادش و حمایتش معذوریم.
مسئله فلسطین، مسئله همه مسلمانان است. هر کس که از فلسطین حمایت کند، وظیفه اش را انجام داده است. ما هرگز به دنبال قطع یا کاهش سطح مناسبات خود با هیچ طرفی نیستیم ؛ بلکه همیشه بر حفظ و توسعه مناسبات خود تاکید داریم. در واقع، گرم شدن مجدد روابط حماس با ایران در همین راستا انجام می گیرد ؛ زیرا ایران حمایت های آشکاری را از آرمان فلسطین به عمل آورده است که بر هیچ کسی پوشیده نیست. امید ما این است که روند این حمایت ها ادامه یابد و در مرحله آتی، ببیشتر شود.
س: به موضوع گرم شدن روابط مصر و قطر که اخیرا و با میانجیگری عربستان شاهد آن بودیم، بپردازیم. آیا به نظر شما این موضوع بر حمایت دوحه از مقاومت تاثیر خواهد گذارد؟
ج: روابط ما با قطر قدیمی و به پیش از حوادث اخیر منطقه باز می گردد. روابط ما با قطر تقریبا بیست سال عمر دارد و مبتنی بر احترام متقابل و نقش مثبتی است که قطر در دفاع از فلسطین و ملت آن ایفا می نماید.
نقش قطر در حمایت از پایداری ملت فلسطین ملموس است و همه به خاطر دارند که در جریان جنگ سال 2008 و با وجود تمامی کارشکنی ها، قطر اتحادیه عرب را دعوت کرد تا نشستی با موضوع غزه داشته باشند.
همه فلسطینی ها به نقش قطر در بازسازی نوار غزه اعتراف دارند. قطر در همه مراحل و بدون توجه به آنچه در مصر جریان دارد، به حمایت از نوار غزه پرداخت. از این رو، ما معتقدیم که گرم شدن روابط مصر و قطر هیچ تاثیر منفی برای مسئله فلسطین به دنبال نخواهد داشت. نقش قطر و حمایت این کشور از مسئله فلسطین ثابت و مستحکم بوده و هیچ عاملی بر آن تاثیر نگذارده است.
در منطق روابط مان با جهان عرب، بر این نکته تاکید داریم که روابط مان مستحکم، مثبت و خوب باشد و گسترش این روابط نیز بر اساس اصولی روشن و استوار انجام گیرد به گونه ای که باعث تقویت ثبات منطقه ای و حمایت از آرمان فلسطین شود.
بنده معتقدم که رهبران قطر و در راس آنها شیخ تمیم بن حمد آل ثانی، امیر این کشور انسانی خردمند و با تجربه است و همین امر بستر را فراهم می کند تا وی در مدیریت روابط خارجی این کشور علاوه بر منافع دوجانبه، منافع جهان عرب را نیز مد نظر قرار دهد.
