کنفرانسهرتزلیا کارهای خود را شامگاه پنج شنبه و با سخنرانی ایهود باراک، نخست وزیر سابقرژیم صهیونیستی به پایان رساند. در سال جاری ـ بر خلاف سال های گذشته ـ بنیامیننتانیاهو، رئیس دولت این رژیم از ایراد سخنرانی پایانی استنکاف ورزید تا به اینترتیب، برای اولین بار از سال 2012 دیگر عناوینی پر سر و صدایی همچون «هشدار نسبتبه وقوع هولوکاست آتی» یا «خطرات موجودیتی فرا روی اسرائیل» از بحث های صهیونیستهای حاضر در این نشست رخت بر کند و بحث ها به سمت پیش بینی چالش ها و خطراتراهبردی (و نه موجودیتی) فرا روی رژیم اشغالگر قدس کشیده شود.
کنفرانسهرتزلیا کار خود را در سه شنبه گذشته و با شعار «امید مشترک اسرائیلی ها» آغازکرد. منظور از این شعار، ایجاد یک هویت فراگیر «اسرائیلی» در چارچوب دیدگاه رئوبینریفلین، رئیس رژیم صهیونیستی است. بر اساس دیدگاه این مقام صهیونیستی که خود رادانش آموز وفادار زئیو جابوتنسکی می داند، ساکنان سرزمین کذایی «اسرائیل» به چهاربخش تقسیم می شوند: صهیونیست های سکولار، صهیونیست های مذهبی، حریدیم ها و عرب ها.
با وجودتوصیه هایی که از سوی کمیته ویژه تحقق رویای رئیس رژیم صهیونیستی در کنفرانس ارائهگردید، مقاله هایی از سوی شماری از شخصیت های عربی همچون حنا سوید، از برجسته تریننمایندگان اسبق حزب کومونیست «اسرائیل» ارائه گردید که در آن به غیر ممکن بودنموضوع دست یابی به یک «هویت جامع و فراگیر اسرائیلی» اشاره شده و آمده است که اینهدف در سایه وضعیت کنونی که مرزهای این رژیم ترسیم نشده و اشغال اراضی فلسطینیادامه دارد، غیر ممکن می باشد. سامی سموحه دیگرچهره عربی حاضر در کنفرانس بود. ویتاکید کرد که اکثریت یهودی و نیز دولت نتانیاهو هرگز حاضر نیست فلسطینیان ساکنداخل (اراضی اشغالی 48) را به عنوان یک اقلیت قومی دارای حاکمیت خودگردان فرهنگیبپذیرد.
اجرایرویای ریفلین درباره ایجاد یک هویت جامع «اسرائیلی» نه تنها به خاطر اشغالگری هایرژیم صهیونیستی بلکه به خاطر عمق شکاف میان چهار بخش تشکیل دهنده جامعه صهیونیستیو خطری است که حریدیم ها از وجود این هویت مشترک احساس می کنند. به گفته سموحه،تشکیل چنین هویتی در اساس با تفکر بنیادین صهیونیست ها در تضاد است، تفکری کهپذیرش غیر یهودیان را بر نمی تابد و آنها را تهدیدی برای هویت یهودی «اسرائیل» میداند.
کنفرانسهرتزلیا در سال کنونی کاملا متفاوت بود ؛ زیرا هرتزل هلیوی، رئیس سازمان اطلاعاتنظامی ارتش رژیم صهیونیستی (امان) همچون اسلاف خود از خطر بهار انقلاب های عربیبرای موجودیت این رژیم، باز شدن چندین جبهه علیه تل آویو یا تهدید زرادخانه موشکیحزب الله سخنی نگفت. او در هنگام بحث درباره حزب الله فقط به ذکر این موضوع بسندهکرد که این گروه آخرین قدرت سازمان یافته ای است که می تواند مرزهای رژیمصهیونیستی و نه موجودیتش را تهدید کند.
این مقامصهیونیستی همچنین در مورد نبرد آتی میان رژیم اشغالگر قدس و حزب الله گفت که اینجنگ فشار بیشتری را بر جبهه داخلی این رژیم وارد خواهد آورد و مدعی شد که تل آویودر مقایسه با سال 2006، شناخت عمیق تری از وضعیت حزب الله پیدا کرده است.
نکتهشایان توجه درباره سخنرانی رئیس سازمان اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی این بودکه وی هیچ اشاره ای به خطرات موجودیتی فرا روی این رژیم نکرد. علاوه بر تغییری کهدر مضمون سخنرانی رئیس کنونی سازمان اطلاعاتی ـ در مقایسه با روسای پیشین ـ رویداده بود هجمه موشه یالون، وزیر سابق ارتش رژیم صهیونیستی علیه سیاست های نتانیاهوو هشدارهای بی دلیل وی در خصوص بروز خطر نسل کشی علیه این رژیم نیز از دیگر نکاتجدید این کنفرانس بود. در این گردهمایی همچنین ایهود باراک نیز به انتقاد ازهشدارهایی پرداخت که در خصوص بروز هولوکاست جدید علیه «اسرائیل» بیان می گردد.ضمنا در سخنرانی های دیگر مقامات صهیونیستی حاضر در کنفرانس هرتزلیا بحثی دربارهخطراتی از قبیل نسل کشی و هولوکاست علیه صهیونیست ها مطرح نگردید.
آنچهصهیونیست های حاضر در این کنفرانس بیان داشتند، در عمل راه را بر روی ادعاهایی کهنتانیاهو از سال 2012 مطرح می کرد، بست. گفتنی است که نخست وزیر رژیم صهیونیستیاین ادعاها را در چارچوب تلاش های خود برای جلوگیری از امضای توافق نامه بینالمللی با ایران و سوق دادن ایالات متحده به سمت یک اقدام نظامی علیه این کشور وتاسیسات هسته ای آن مطرح می کرد.
بحث ها وسخنرانی هایی که در کنفرانس هرتزلیا انجام شد، پرده از میزان اهمیتی برداشت کهرژیم صهیونیستی برای مسئله اطلاعات امنیتی و تهیه این دست از اطلاعات ـ جهتاستفاده در عرصه ها و زمینه های مختلف از جمله جنگ نظامی ـ قائل است. به عنواننمونه هلیوی گفت: «اگر حزب الله بداند که ما چه چیزهایی درباره اش می دانیم، شوکهخواهد شد.»
موضوعدیگر مورد توجه حاضران در این کنفرانس که گلعاد آردان، وزیر امنیت داخلی رژیمصهیونیستی به آن اشاره کرد، جمع آوری اطلاعات درباره فعالان و سازمان های عضو جنبش«بایکوت بین المللی اسرائیل» ـ به عنوان اولین گام در مسیر مقابله با جنبش ـ بود.
ضمنا براساس گفته ژنرال امیر ایشل، فرمانده نیروی هوایی رژیم صهیونیستی بستر لازم برایتحویل گرفتن جنگنده های اف 35 آمریکا و به کار گیری آنها در نیروی هوایی فراهم شدهو این هواپیماها در زمینه رصد، تصویر برداری و جمع آوری اطلاعات مورد نیاز جهتحمایت از نیروهای زمینی ـ البته در صورت وقوع جنگ ـ مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
به گفتهسخنرانان کنفرانس هرتزلیا، چالش های نظامی که رژیم صهیونیستی پیش روی خود دارد،لطمه ای به موجودیت این رژیم نمی زند ولی مقابله با آنها نیازمند حفظ ائتلاف راهبردیمیان تل آویو و کاخ سفید و نیز جلوگیری از پرورش این توهم است که می توان اینرابطه را با رابطه های دیگر کشورها جایگزین کرد. به گفته حضار، همپیمانی با آمریکاکلید برقراری ائتلاف های جدید منطقه ای میان تل آویو با جهان عرب و کشورهای سنی ـاز طریق استفاده از نگرانی کشورهای عربی نسبت به رشد قدرت ایران ـ است. به اعتقاددوری گولد، مدیر کل وزارت خارجه رژیم صهیونیستی نگرانی نسبت به رشد توان ایراندلیل موفقت اسرائیل در ایجاد رابطه با کشورهایی شده است که او از آنها به عنوانکشورهای سنی موجود در خلیج فارس یاد می کند و ترجیح می دهد که هیچ اشاره ای به نامشان نکند تا مبادا این موضوع باعث واکنش مردم این کشورها گردد و ضمن تهدید روابطدولت های عربی با تل آویو، باعث قطع شدن آن گردد.
به نظرمی رسد که وضعیت استراتژیک رژیم صهیونیستی ـ بنا به اعتقاد حاضران در نشست هرتزلیا2016 ـ به آن تاریکی که در سال های گذشته تصویر می شد، نیست ؛ زیرا در آن سال ها،فردی همچون کوخاف یائیر، رئیس پیشین سازمان اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی ازسناریوی وحشت حرف می زد و فردی همچون نتانیاهو نیز از خطر هولوکاست دوباره سخن میگفت. تصویری که گولد از چهره های نزدیک به نتانیاهو و مشاور سابق از اوضاع رژیمصهیونیستی می کشد، حکایت از اعتماد این رژیم به توان خویش در ایجاد روابط گستردهبا کشورهای عربی، بازگشت دوباره به آفریقا، نفوذ در جنوب شرق آسیا ـ در عرصه هایمتفاوت ـ است که از آن جمله می توان به امضای توافق نامه تجارت آزاد با چین و هند،همکاری مستحکم با ژاپن و شماری از کشورهای اسلامی جنوب شرق آسیا و اقیانوس هنداست.
در بخشحزبی نیز سخنرانی هایی از سوی روسای احزاب ایراد گردید که نشان از تحرکات جدید درداخل جریان راستگرای صهیونیستی و احزاب آن برای توافق با میانه روها دارد. اینتحرک احتمالی شاید باعث تکرار دوباره تجربه تاسیس حزب کادیما شود و به ظهور یکتشکیلات جدید سیاسی و حزبی بیانجامد، تشکیلاتی که باعث براندازی حاکمیت نتانیاهوگردد.
از جملهکسانی که سخنرانی های شان از تحرکات فوق الذکر حکایت داشت، می توان به افرادمختلفی همچون یالون، باراک و لیونی اشاره کرد. موشه یالون آمادگی خود را برایکاندیداتوری جهت تصدی منصب نخست وزیری اعلام داشت. ایهود باراک نیز جامعه صهیونیستیرا دعوت به فعالیت برای براندازی دولت نتانیاهو از طریق تحرکات ملی کرد. زیپیلیونی نیز آمادگی خود را برای تشکیل یک فراکسیون جدید سیاسی ـ به جز حزب اردوگاهصهیونیسم که از دو حزب هتنوعا و کار تشکیل شده است ـ اعلام کرد و گفت که اینفراکسیون جدید نماینده جریان راستگرای میانه رو است و می تواند احزاب و تشکیلاتسیاسی مختلف را در زیر یک چتر و در مسیر مقابله با نتانیاهو گرد هم آورد. اینوضعیت به معنای بازگشت اوضاع سیاسی به یک شرایط دو قطبی با حضور دو حزب و دوفراکسیون بزرگ است. یکی از آنها میانه رو می باشد و امید دست یابی به آرای چپگراهاو راستگراها را در سر می پروراند. طرف مقابل نیز راستگرایانی هستند که در محور آنلیکود قرار دارد.
