پیتر فام، نویسندهو متخصص امور آفریقا با نگارش مقاله ای در مجله آمریکایی فارن پالیسی به بررسیاهداف پنهان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی از سفر به آفریقا پرداخت،سفری که طی آن، از شماری کشورهای آفریقایی بازدید کرد و با تعدادی از رهبرانآفریقایی دیدار کرد تا از این طریق، تلاش های خود برای بازگشت به قاره سیاه را بهنتیجه برساند و به مدت ها قطع رابطه میان تل آویو با این قاره پایان بخشد.
پیتر فام که درمرکز پژوهشی آتلانتیک فعالیت دارد، می گوید که مقامات صهیونیستی به کنیا کمک میکنند تا دیواری به طول تقریبی 708 کیلومتر را در خط مرزی خود با سومالی ایجاد کندتا به این ترتیب، مانع از عبور اعضای گروهک «جوانان مجاهد» و دیگر شبه نظامیانمسلح از مرزهای این کشور شود.
یک سفر تاریخی
نویسنده مذکور درادامه خاطرنشان ساخت که نتانیاهو ـ بعد از اسحاق رابین ـ دومین مقام عالی رتبهصهیونیست است که سفری تاریخی به آفریقا انجام می دهد. گفتنی است که اسحاق رابین درسال 1993 برای دیدار با ملک حسن دوم، پادشاه پیشین مراکش به این کشور آفریقایی سفرکرد.
نتانیاهو سفرآفریقایی خود را روز دوشنبه با اوگاندا آغاز کرد. این مقام صهیونیستی در روز سهشنبه وارد کنیا شد. روز چهارشنبه را در روآندا گذراند و سپس سفر خود را در روز پنجشنبه با دیدار از اتیوپی به پایان رساند. وی در هنگام حضور در اوگاندا با شماری ازرهبران دیگر کشورهای آفریقایی از جمله سودان جنوبی، تانزانیا و زامبیا دیدار کرد.
پیتر فام می نویسد:«علی رغم اینکه پوشش رسانه ای سفر نتانیاهو به آفریقا معطوف به مراسم استقبال ازاین مقام اسرائیلی در فرودگاه انتبه در اوگاندا بود ؛ ولی داستان اصلی، بازگشت مهماسرائیل به قاره سیاه است، قاره ای که درهایش برای مدت های طولانی به روی تل آویوبسته بود.»
وی در ادامه تصریحکرد: «اسرائیل یکی از اولین کشورهایی بود که با 33 کشور آفریقایی که در دهه شصت بهاستقلال دست یافتند، روابط دیپلماتیک برقرار کرد و به مبادله سفیر با آنها پرداختو در یک دوره زمانی خاص، به عنوان بزرگ ترین کمک کننده به این کشورها بود.»
اظهارات گولدامائیر
به گفته پژوهشگرمرکز مطالعاتی آتلانتیک، «گولدا مائیر» نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی که مدت هایطولانی مسئولیت سکان وزارت خارجه این رژیم را بر عهده داشت، در یادداشت های خودچنین می نویسد: «آیا اینکه به سراغ آفریقا می رویم، به خاطر نیازی است که به آرایآنها در سازمان ملل داریم؟ پاسخ مثبت است. جلب آرای کشورهای آفریقایی یکی ازانگیزه های شرافتمندانه ما است که بنده آن را نه از خود و نه از آفریقایی ها پنهاننمی دارم.»
تحلیلگر مسائلآفریقا می گوید: «بعد از پیروزی اسرائیل در جنگ شش روزه در سال 1967، هفت کشورآفریقایی روابط خود با آن را قطع کردند. 23 کشور آفریقایی دیگر نیز روابط شان باتل آویو را به دنبال جنگ اکتبر 1973 و اشغال شبه جزیره سینای مصر به دست صهیونیستها قطع کردند ؛ چرا که مصر از اعضای سازمان کشورهای آفریقایی بود. بعد از سال1973، غیر از مالاوی، لسوتو و سوازیلند، تمامی کشورهای آفریقایی روابط دیپلماتیکخود با اسرائیل را به طور کامل قطع کردند. در سال 1975 مناسبات دیپلماتیک اسرائیلبا کشورهای آفریقایی به کمترین حد خود رسید که دلیل آن نیز مصوبه 3379 مجمع عمومیسازمان ملل بود که در نوامبر آن سال صادر گردید.»
نژادپرستی
در مقاله پیتر فامآمده است: «مصوبه 3379 مجمع عمومی سازمان ملل متحد که صهیونیسم را یکی از اشکالتبعیض نژادی و نژادپرستی می دانست، با موافقت 19 کشور آفریقایی همراه شد. در واقع،کشورهای آفریقایی در آن دوره نتوانستند به یک اجماع فراگیر در مورد مصوبه 3379برسند. پنج کشور این قاره یعنی ساحل عاج، لیبریا، مالاوی، سوازیلند و آفریقایمرکزی رای مخالف به مصوبه یادشده دادند. نظر 16 کشور دیگر نیز رای ممتنع بود. اسرائیلولی بعد از امضای صلح کمپ دیوید با مصر، از سرگیری روابط خود با برخی کشورهایآفریقایی را در سال 1978 و با حرکتی کند آغاز کرد.»
نویسنده مذکور بااشاره به اینکه نتانیاهو سفر خود به آفریقا را از شرق این قاره آغاز کرده است،ابراز داشت: «نتانیاهو به وزرای خود گفته است که قصد بازگشت دوباره به آفریقا رادارد و دلیل آن نیز، اهمیت روابط دیپلماتیک با کشورها در ایجاد ائتلاف های بینالمللی در سراسر جهان است.»
به نظر پژوهشگرمرکز مطالعاتی آتلانتیک، برجسته ترین هدف نتانیاهو از سفر اخیرش به آفریقا، جمعکردن آرای موافق برای درخواستش جهت حضور در اتحادیه آفریقا (به عنوان عضو ناظر)است، درخواستی که در سال 2002 و به خواست معمر قذافی لغو گردید.
وی خاطرنشان میسازد: «درخواست نتانیاهو در مورد عضویت اسرائیل در اتحادیه آفریقا مورد پذیرش وحمایت شماری از رهبران کشورهای آفریقایی از جمله رئیس جمهور کنیا قرار گرفته است.این مقام کنیایی با تصریح اینکه عضویت اسرائیل، نه تنها برای کنیا بلکه برایآفریقا و صلح بین المللی مثبت است، گفت که منافع مشترکی میان کنیا، همسایگانش ونیز اسرائیل در مقابله با تروریسم اسلامگرا وجود دارد.»
