رژیم صهیونیستی از آزادی سوریه از اشغالتروریستها احساس خطر می کند// قریب به ۸۰ درصد نوارمرزی جولان در دست تروریستهاست و این نشانگر حمایت هدفمند رژیم صهیونیستی ازآنهاست.
درابتدای ایجاد بحران و نا آرامی ها در سوریه از سال ۲۰۱۱میلادی و آغاز به اصطلاحبهار عربی، رژیم صهیونیستی در مواضع اعلامی اش به عدم دخالت در مسائل داخلیسوریه تاکید می کرد اما سیاست اعمالی اسرائیل مداخله پنهان به نفع معارضین و تروریستها و در راستای تضعیف دولت سوریه بود و به مرور و به ویژه از سال ۲۰۱۳ میلادی و پساز فتح دو شهر راهبردی “القصیر” و “یبرود” در ریف دمشق و یکی از شهرهای سلسله جبالالقلمون ، توسط نیروهای مقاومت و اینکه تروریست‌های حاضر در این مناطق (به خصوصداعش) یا وارد مرزهای “لبنان”شده یا به حلب پناه برده‌اند زمینه برای دخالت های بیشتر اسرائیل علیه دولت سوریهمساعد تر شد و این رژیم از پیشروی های راهبردی دولت سوریه و نیروهای مقاومت احساسخطر جدی کرد.
آزادسازی شهرراهبردی القصیر امکان ترانزیت سلاح به داخل سوریه از مرزهای لبنان را به میزانزیادی کاهش داد و حاکمیت دولت سوریه را بار دیگر بر این مناطق برگرداندو مناطق علوی نشین از سواحل دریای مدیترانه تا دمشق را تحت تسلط دولت سوریهمجددا یکپارچه کرد.
شهر استراتژیکیبرود در ریف دمشق نیز که طی مدت دوسالی در اختیار تروریست ها بود ، نقش گذرگاهی(۱۸ گذرگاه مرزی بسته شد) را برای رفت و آمد آنها به لبنان از طریق شهرکعرسال را فراهم می کرد و همین نقطه بود که سبب اتصال تروریست ها با مزارعشبعا لبنان که تحت تصرف رژیم صهیونیستی است را فراهم می کرد.
با آزادسازی یبرودو القصیر بود که رژیم صهیونیستی احساس خطر کرد . البته این رژیم هنوز بطور رسمیاعلام می کند که در سوریه دخالت نظامی نمی کند و تنها دو مورد را مجزا کردهاست:
۱– کمک های انسان دوستانه و پزشکی و بیمارستانی به بقول خودشمعترضین (تروریست ها)
۲– تحرکات هدفمند حزب الله و ایران در جهت تسلیح و تقویت جبههمقاومت مثلا درقالب ارسال محموله های تسلیحاتی
رژیم صهیونیستی ایندو عرصه را برای مداخله خود در سوریه باز گذاشته است. البته این دو مورد می تواند تفاسیر و توجیهات و مصادیق مختلفو منبسط پیدا کنند. مورد اول در حوزه حقوق بشری و انسان دوستانه قراردارد و مورددوم حفاظت از امنیت رژیم تلقی گردد. اما در خود اسرائیل گرایش غالب طی این پنج سالعدم مداخله در سوریه بوده است که اخیرا اعتراضاتی را به دنبال داشته است و نمونههای آن را در کنفرانس امنیتی راهبردی هرتزلیا شاهد بودیم که برخی از استراتژیستهای این رژیم خواستار مداخله مستقیم در سوریه به ضرر دولت سوریه بودند و عدممداخله را مضر به منافع این رژیم می دانستند.
حتی هرتسی هیلفی،رئیس دستگاه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی، موساد، گفت: ” اسرائیل نمی خواهد بحران سوریه با شکستداعش پایان پذیرد زیرا خروج قدرت های بزرگ از منطقه و تنها ماندن اسرائیل مقابلحزب الله و ایران که از قدرت بالایی برخوردار هستند خطر بزرگی برای اسرا ئیل محسوبمى شود؛ به همین دلیل ما باید در موضوع سوریه ایفای نقش کنیم تا به این مرحلهخطرناک نرسیم“
اما در کل می توانگفت که دیدگاه عدم مداخله اسرائیل بجز آن دو حوزه فوق الذکر، غلبه دارد لذا اگرمداخله ای نظامی از سوی رژیم صهیونیستی در سوریه رخ دهد ، بصورت موردی ومحدود بیشتر متصور است.
*
منبع : قدس ، دکتر علیرضا عرب ، 21/04/1395
