روزنامه “نیویورک تایمز” مصاحبه ای دو ساعته از روزنامه نگار خود “پیتربیکر” با محمد دحلان منتشر کرده است که در خانه بزرگش در ابوظبی با مبلهای فاخر و سقفی طاق مانند انجام گرفت.
بیکر می گوید:”دحلان 55 ساله از پنج سال پیش تاکنون به سرزمینی کهفلسطینیان می خواهند کشور مستقل خود را در آن تشکیل دهند، وارد نشده است”، ودر ادامه افزود: “این مرد که روزی بسیار قدرت داشت، به میلیونری در تبعید وعاملی برای دسیسه چینی از سوی دولتمردان عرب تبدیل شده است، این در حالیستکه سردمداران عرب به دنبال اعمال تغییراتی هستند که محمود عباس رئیستشکیلات خودگردان با آن مخالف است”.
این روزنامه نوشت:”چنین به نظر می رسد که کرانه باختری هر روز با خود سرجنگ دارد، عباس 81 ساله از بیماری قلبی رنج می برد و هنوز جانشینی برای خودانتخاب نکرده است و به هر کس که گمان می برد حامی دحلان است حمله می کند،در آنجا بازداشت ها و پاکسازی و تظاهرات انجام می گیرد. هنوز درگیری بینگارد قدیمی که برای مشروعیت می جنگند و رهبریت جوان که صاحب تاریخیناپایدار می باشد، در جریان است”.
نویسنده مذکور در مصاحبه خود که “سایت عربی 21” آن را ترجمه کرده به نقل ازدحلان درباره عباس آورده است:”من می دانم که ابو مازن (محمود عباس) ودیگران چرا نسبت به بازگشت دحلان هراس دارند؛ زیرا خودش می داند که طی اینده سال گذشته چه کار کرده است و این را هم می داند که من می دانم. “
بیکر می گوید:” خود دحلان متهم به سرکوب در زمان تصدی گری نهادهای امنیتیاست و برخی از فلسطینیان او را مسئول از دست دادن غزه و سیطره ی جنبش حماسبر آن در سال 2007 می دانند، برخی نیز او را آلت دست “اسرائیل” می دانند،اما به گزینه ای برتر برای کمیته چهار جانبه عربی متشکل از مصر ، اردن،عربستان سعودی و امارات تبدیل شده است که آنها عباس را تحت فشار قرار میدهند تا به دحلان اجازه بازگشت بدهد”.
نویسنده مذکور می افزاید:”من اخیرا در اینجا در امارات برای انجام مصاحبهای به دیدار دحلان رفتم، با لبخندی طولانی از من استقبال کرد و در حالی کهسعی می کرد به مدت 90 دقیقه خود را برتر نشان دهد و تناسب اندام خود را بهرخ بکشد، آنچه را درباره وی گفته بودند اینکه در زمانی که مسئول امنیتی بودبه کسی رحم نمی کرد، رد کرد و گفت :(آیا من خطرناک به نظر می رسم؟) اما اودر انتقاد به حریفش رحم نمی کرد”.
این روزنامه به سخن دحلان استناد می کند و می نویسد:”بیکاری بیداد می کند،مدارس و بیمارستان ها در وضعیت بدی قرار دارند، فساد روبه رشد است. ویاضافه کرد که عباس در پایان دادن به اشغالگری ناکام مانده است و حکومت”دیکتاتوری” او ادامه دارد و مخالفانش را ساکت می کند”. و افزود:”همه اینهانشانی از نظامی شبیه به نظام اسد یا صدام می باشد، عملکرد ابو مازن حکومتخودگردان را به ابزاری امنیتی تبدیل کرده است”.
بیکر سخن را به مقوله دیگری می کشاند و می گوید:”سردمداران عرب متوجه هستندکه آوازه و شهرت دحلان و اصالت غزه ای او جلب حمایت او را از جانب کرانهباختری سخت تر کرده است، از این رو آنها می کوشند که آرایش حکومت بر اساستقسیم قدرت باشد، مثلا ناصر القدوه برادر زاده یاسر عرفات رئیس فقیدتشکیلات خودگردان وفتح، رئیس آتی تشکیلات شود و دحلان و دیگران هم جزو تیمرهبری باشند، احتمال دیگر آنکه مروان برغوثی که از محبوبیت زیادی در میانمردم برخوردار است و در حال حاضر به اتهام قتل در اسارت “اسرائیل” به سر میبرد، رئیس بعدی تشکیلات گردد که دحلان می گوید ممکن است از او حمایت کند”.
دحلان در حالی که در غلیان کوچکی می دمید و در طول مصاحبه دو ساعته مدامزبانش را از عربی به انگلیسی عوض می کرد، می گوید:”از طرف من بگویید که مننمی خواهم برای انتخابات ریاست (تشکیلات) نامزد شوم..روشنه؟” او افزود:”منآماده ام بخشی از هر تیمی باشم، من آماده ام که یک سرباز باشم، من آماده امدر هر جایی خدمت کنم، اما با وجود چشم انداز و برنامه ها و رهبری واقعی”.
این روزنامه نتیجه گیری می کند گه “با این وجود این بدان معنا نیست کهالقدوه یا شخصیت های مشابه وی آمادگی پذیرش معامله های این چنینی را دارند،القدوه که در مناصب دیپلماتیک متعدد همچون وزارت امور خارجه فعالیت کرده واخیرا نیز نماینده ویژه سازمان ملل در سوریه بود، در مصاحبه جداگانه بااین روزنامه گفته است:”به عقیده من احتمال بازگشت دحلان دست کم در اینمرحله خیلی زیاد نیست، وقتی پل ها می سوزند، دیگر بنای دوباره آن آساننیست”.
نویسنده روزنامه مذکور خاطر نشان می سازد که ” در آنجا دیگر انتخاباتریاستی وجود ندارد تا در آن نامزد شود، حتی انتخابات شهرداری ها به تأخیرافتاده است؛ عباس به امید آنکه از فشارهای کمیته چهارجانبه عربی بکاهد، بهتازگی به کشورهایی همچون ترکیه و قطر که بیشتر از او حمایت می کنند، سفرکرده است و علاوه بر اینها با رهبران جنبش حماس نیز نشست داشته است که دراین مورد از دحلان پیشی گرفته است”.
این روزنامه نگار به نقل از “گرانت روملی” یک عضو ارشد مرکز دفاع ازدمکراسی که دفتر آن در واشنگتن قرار دارد و با نویسنده زندگی نامه عباس همهمکاری کرده است، می گوید:”عباس از مشتی آهنین برخوردار است و مجالی به هیچیک از رقبای کنونی خود نمی دهد..در سال های پایانی حکومت خود است و یکی ازسیاستمداران کارآزموده در منطقه به حساب می آید که در زمینه قطع پاهایمخالفان خود تبحر خاصی دارد”.
بیکر اشاره می کند که عباس در هفته های اخیر اقدام به حذف مخالفان خود ازجنبش فتح و بازداشت عده ای دیگر کرده است و روز سه شنبه اعلام کرد که تصمیمدارد اواخر این ماه نشستی را برگزار کند که این اقدام او بیانگر تلاش اوبرای حذف طرفداران دحلان می باشد. وی خاطر نشان ساخت که این اقدام عباسگاهی به خشونت می گراید به طوری که افراد مسلح ناشناسی 60 گلوله را به خانهفادی سلامین که در صفحه “فیسبوک” خود از عباس انتقاد کرده بود، شلیککردند، سلامین گفته بود که در یک اقدام بین المللی با دحلان همکاری کردهاست، اما از دسته او نیست و اضافه می کند:” من با دحلان در فلسطین هیچرابطه کاری ندارم”.
این روزنامه خاطر نشان می سازد که این بدان معنا نیست که دحلان از حمایتفلسطینیان برخوردار است، وی به سخنان یوسف منیر مدیر اجرایی “کمپینآمریکایی برای پایان دادن به اشغالگری “اسرائیل”” استناد کرده، می نویسد کهدحلان در فلسطین از محبوبیت مردمی برخوردار نیست و اضافه کرد:”این شخصمشکوک است، دولت های بیگانه از او می خواهند که در سکوت کارهای کثیفی انجامدهد، که معمولا برای آن آمادگی دارد”.
بیکر در مصاحبه خود متذکر می شود که دحلان در یک اردوگاه پناهندگان در درغزه به دنیا آمده است و هنگامی که یک نوجوان بود به قیام فلسطینی ها پیوست و11 بار بازداشت شد، طی پنج سال اسارتش زبان عبری را آموخت، سپس مسئولامنیتی در غزه شد، بیل کلینتون نام او را در خاطراتش آورده است، و او رامذاکره کننده ای خوانده که بیش از فلسطینیان دیگر “میل به پیشرفت” دارد،مارتین اندیک نائب رئیس مؤسسه “بروکینگز”، دیپیلماتی که برای کلینتون کارمی کرد، درباره دحلان گفته است:”او شخصیتی کاریزما، باهوش و بازیگر دارد،که تهدیدی روشن برای گارد قدیمی جنبش فتح در رام الله محسوب می شود”.
به گفته نویسنده این روزنامه دحلان که نیروی هزار نفره را رهبری می کرد،متهم است که نیروهای زیردستش بازداشت شدگان را شکنجه می کرده اند به همینخاطر برخی غزه را “دحلانستان” نام گذاشته بودند، اما او در خارج بود کهجنبش حماس بر اوضاع غزه حاکم شد. ضمن اینکه دحلان از خارج به کرانه باختریرفت و تا سال 2011 پست وزرات خارجه را عهده دار بود، هنگامی که او و عباسهمدیگر را به فساد متهم کردند، دحلان به ابو ظبی گریخت.
روزنامه مذکور خاطر نشان می سازد که دحلان به عبد الفتاح سیسی رئیس جمهوریمصر نزدیک شده است و او را در جنگ علیه مخالفان از اخوان المسلمین و نیزدر کارهای دیپلماتیک مثل مذاکره بر سر پروژه سد بین مصر و اتیوپی و سودانیاری کرده است و گفته شده است که وی رابطه سازنده ای با اسرائیلی ها ازجمله افیگدور لیبرمن وزیر تندروی جنگ “اسرائیل” دارد.
در این مصاحبه آمده است که مسئولین اسرائیلی از صحبت درباره دحلان ابا میورزند؛ زیرا می دانند که هر نظر مثبتی درباره او اعتبارش را در میانفلسطینیان خدشه دار می کند. روزنامه مذکور می گوید که آموس یالدین مدیرمرکز مطالعات امنیت ملی و رئیس سابق اطلاعات گفت که دولت مراقب تحرکاتدحلان است، یالدین اضافه کرد:”هنگامی به بعد از ابو مازن نگاه می کنیم، بهنظر می آید “دحلان” نه به خاطر شخصیتش بلکه به خاطر رابطه خوبی که با جهانعرب دارد، بهترین گزینه باشد”.
بیکر می گوید:”دحلان به من گفت که با لیبرمن دیدار نداشته است و اتهام فسادرا رد کرد، اما استفاده از تاکتیک خشونت را در غزه انکار نکرد”. دحلانگفت:”من رئیس صلیب سرخ که نبودم تا کسی کشته نشود و کسی زندگی اش را از دستندهد، البته اشتباهاتی وجود داشت. علاوه بر اینها اعتراف کرد که پول هاییبه دستش آمده است و گفت:”دو چیز وجود دارد که من منکر آن نمی شوم، اینکه منثروتمند هستم، هرگز این را انکار نمی کنم، اینکه من قدرتمندم، این را همانکار نمی کنم. چه بگویم؟ من ضعیفم، ثروتمند نیستم؟ من فقیرم و از گرسنگیدارم می میرم؟ من سرسختانه کار می کنم که سطح زندگی ام را بهتر کنم.”
این روزنامه فاش ساخت که دحلان مقداری از اموالی که از طریق مشتریان عربشبرای کارهای خیریه در غزه و کرانه باختری به دستش رسیده بود، استفاده کردهاست و در بین صحبت هایش در ابوظبی چنین دستگریم شد که همسرش جلیله در غزهسرپرست پروژه های خیریه و ازدواج جمعی بود و برخی از غزه ای ها هشتک دحلانرا در نامه های “تویتر” خود استفاده کرده و خواستار کمک به بستگان بیمارشانشده بودند.
نویسنده این روزنامه در پایان مصاحبه اش می نویسد:”دحلان، پدر چهار فرزند،خود را معتاد به کار توصیف می کند که هیچ وقت مرخصی نمی گیرد، مرا از وجودباغی پشتی مطلع ساخت که مهمانانش را به آنجا می برد و گفت:” که من موفقیترا دوست دارم..این اعتیاد من است”.
