فلسطینیان این روزها سرگرم برگزاری مراسمی بهمنظور گرامیداشت بیست و نهمین سالروز شکل گیری انتفاضه نخست “انتفاضه سنگ” هستند.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، این حرکتخودجوش مردمی در هشتم دسامبر سال 1987 آغاز شد و تا سال 1994 به طول انجامید. انتفاضه یک خیزش دسته جمعی فلسطینی به شمار می رود که در جریان آن نزدیک به 1300 تن به شهادت رسیده و90 هزار تن دیگر هم زخمی شدند.
انتفاضه اول پس از تشییع جنازه شهدای فلسطینی درهشتم دسامبر سال 1987 آغاز شد و آن هنگامی بود که یک راننده صهیونیستی گروهی ازکارگران فلسطینی ساکن شهرک جبالیا و اردوگاه جبالیا را در حین بازگشت از محلکارشان در سرزمین های اشغالی 1948 با خودرو زیرگرفت که در پی این جنایت 4 تن ازآنان به شهادت رسیده و تعدادی دیگر هم زخمی شدند. فلسطینیان اعلام کردند که اینزیرگیری یک اقدام عامدانه به شمار می رود.
فلسطینیان ساکن این شهرک و اردوگاه پس از تشییعجنازه شهدای این تجاوز دست به تظاهرات گسترده ای زندند، آنان با پرتاب سنگ نظامیاناسرائیلی را هدف حمله قرار دادند، دامنه این تظاهرات و اعتراضات به تمامی بخش هایاین اردوگاه و شهرک کشیده شد.
نیروهای ارتش اسرائیل با شلیک گلوله های جنگی و گازهای اشک آور دست به سرکوب تظاهراتکنندگان زدند که در پی این جنایات حاتم سیسی 21 ساله به شهادت رسید. وی نخستینشهید انتفاضه سنگ به شمار می رود. مردمی بودن، یکپارچگی موضع تمامی قشرهای فلسطینی،گسترش دامنه درگیری های فلسطینیان با اشغالگران صهیونیست، حضور تمامی طیف ها وقشرهای مردمی و رده های سنی، استفاده از سنگ و فلاخن و در پاره ای مواقع بطری های آتشزا و سلاح سرد به عنوان ابزار مبارزه با اشغالگران صهیونیست و همیاری اجتماعی از مشخصههای این حرکت خودجوش مردمی به شمار می رود. فلسطینیان بعدها به استفاده از سلاحروی آوردند.
نیروهای ارتش اسرائیل باشلیک گلوله های جنگی و گازهای اشک آور دست به سرکوب تظاهرات کنندگان زدند که در پیاین جنایات حاتم سیسی 21 ساله به شهادت رسید. وی نخستین شهید انتفاضه سنگ به شمارمی رود.
مردمی بودن، یکپارچگی موضع تمامی قشرهای فلسطینی، گسترش دامنه درگیری هایفلسطینیان با اشغالگران صهیونیست، حضور تمامی طیف ها و قشرهای مردمی و رده هایسنی، استفاده از سنگ و فلاخن و در پاره ای مواقع بطری های آتش زا و سلاح سرد بهعنوان ابزار مبارزه با اشغالگران صهیونیست و همیاری اجتماعی از مشخصه های این حرکتخودجوش مردمی به شمار می رود. فلسطینیان بعدها به استفاده از سلاح روی آوردند.
دشمن صهیونیستی چنین می پنداشت که این درگیری هاواکنشی گذرا به اقدام راننده اسرائیلی است که کارگران فلسطینی را با خودرو زیرگرفت، دشمن صهیونیستی چنین تصور می کرد کهاین درگیری ها طی چند روز فروکش خواهد کرد. ولی آنچه که اتفاق افتاد خلاف آن چیزیبود که تصور می کرد. دامنه این درگیری ها گسترش یافت و حدت و شدت گرفت و بهبقیه اردوگاه های نوار غزه و محله های شهر غزه و از آنجا به کرانه باختری کشیده شد.
همزمان با تداوم تظاهرات و درگیری های روزمره فلسطینیانبا اشغالگران صهیونیست، جوانان انتفاضه اعتماد و انگیزه بیشتری برای ادامه فعالیت های مبارزاتی خود پیدا می کردند، آنان انتفاضه را برنامه زندگی خود قرار دادند.
اشغالگران صهیونیست در مهار و سرکوب و خاموش کردن شعلهانتفاضه سنگ ناکام ماندند، این اقدام در حالی صورت می گیرد که رسانه های غربی به نحو گسترده به انعکاس رخدادهاو تحولات این حرکت خودجوش مردمی پرداختند، نخستین رسانه غربی که به انعکاس اینانتفاضه پرداخت “سی بی اس نیوز” بزرگ ترین شبکه تلویزیونی آمریکا بود.این شبکه تلویزیونی در اقدامی بی سابقه تظاهرات گسترده جوانان در خیابان های شهر غزه را پخش کرد.
مقامات وقت اسرائیل به هر شیوه تلاش کردند جلویاین انتفاضه را بگیرند و نیروها و فعالان آن را سرکوب کنند، لذا سیاست های ظالمانهای را در پیش گرفتند.
ارتش اسرائیل برای سرکوب این تظاهرات ها و انتفاضه به چندین شیوه متوسل شد وکشتارهایی را به راه انداخت که عمده ترین آنها کشتار مسجد مبارک الاقصی در هشتمماه اکتبر سال 1990 است که به شهادت 21 تن انجامید، کشتار دیگر حرم حضرت ابراهیم (ع)است که در بیستم ماه فوریه سال 1994 در شهر الخلیل به وقوع پیوست. در جریان اینکشتار 34 فلسطینی در جریان اقامه نماز صبح به شهادت رسیدند.
دشمن صهیونیستی همچنین دست به چندین کشتار در نحالین، اردوگاه النصیرات، محله شیخرضوان، الصبره، الدرج، غزه و خان یونس زد.
نیروهای ارتش رژیماشغالگر قدس به محض شکل گیری انتفاضه سنگ دست به بازداشت های گسترده ای زدند و طیآن هزاران فلسطینی را اسیر کردند و به منظور حبس بازداشت شدگان جدید چندین زندان وبازداشتگاه جدید ایجاد کردند که از جمله آنها زندان انصار 1 در غرب شهر غزه، زندانصحرایی النقب انصار 2، زندان اوفر، زندان مجدو در کرانه باختری است. اسرائیل تمامیاسرا را به بازداشت موقت محکوم کردند، بی آنکه آنان را محاکمه کنند.
تعداد بازداشت شدگان در جریان انتفاضه به 200 هزارمورد می رسد که 42 تن از آنان زیر شکنجه های ماموران زندان های اسرائیلی و عدمارائه خدماتی درمانی و اصابت گلوله اشغالگران صهیونیست به شهادت رسیدند.
این بازداشت ها و سرکوبگری ها بر روند انتفاضه قدسو پویایی و بالندگی آن و حجم مشارکت توده های فلسطینی تاثیر منفی نگذاشت وفلسطینیان را از ادامه راه مبارزه و مقاومت مشروع شان در برابر اشغالگران صهیونیستدر جهت احقاق حقوق حقه خویش و نیز نیل به استقلال و آزادی بازنداشت.
اسرائیل سیاست شکستن استخوان ها را در پیش گرفت. این واکنش پس از آن صورت گرفت که ارتش اسرائیل تصاویر نیروهایش را در حین حملهبه فلسطینیان و شکستن دست و پاهای آنان را منتشر کرد که این امر با واکنش جامعه بین الملل مواجه شد. در اوج انتفاضه اول و مشخصا در شانزدهم آوریل سال1988، عناصر سازمان جاسوسی برون مرزی رژیم صهیونیستی “موساد” الخلیل الوزیر ملقب به “ابوجهاد” مرد شماره 2 جنبش فتح را در منزلش در تونس ترور کردند.
سران رژیم صهیونیستی همچنین سیاست تبعید انفرادی ودسته جمعی رهبران فلسطینی را در پیش گرفتند و نزدیک به 417 تن از اعضا و رهبرانجنبش های مقاومت اسلامی حماس و جهاد اسلامی را به مرج الزهور در جنوب لبنان تبعیدکردند.
گروه های فلسطینی برای مقابله با تجاوزات و جنایاتاشغالگران صهیونیست درصدد توسعه شیوه ها و تاکتیک ها و روش ها و ابزارهای مبارزاتی اینانتفاضه برآمدند، لذا به استفاده از سلاح های گرم و مواد منفجره و گلوله رویآوردند، مبارزان این گروه ها در جریان اجرای نخستین عملیات توانستند 3 تن از نظامیاناسرائیلی را در محله الصبره شهر غزه به هلاکت برساندند. این عملیات توسط سه برادراز خانواده الکردی به اجرا درآمد و هر 3 نفر به شهادت رسیدند.
در جریان این انتفاضه شاخه های نظامی گروه های مقاومت فلسطین شکل گرفتند. مبارزان این شاخه ها دست به چندین عملیات زدند، آنها این عملیات ها را از طریق شلیک گلوله و نصب کمین به اجرا درآوردند. این مبارزان همچنین دست به چندین عملیات بمب گذاری زدند که در پی ایناقدامات دلیرمردانه ده ها نظامی اسرائیلی از پای درآمدند.
مقامات اسرائیلی وقتی بهاین باور رسیدند که با توسل به زور و تهدید و سرکوب نمی توانند جلوی این خیزش گستردهمردمی را بگیرند به راهکار و شیوه مسالمت آمیز متوسل شدند و خط مذاکرات مستقیم باسازمان آزادیبخش فلسطین “ساف” را گشودند که این امر به بروز شکاف ودودستگی داخلی فلسطینی انجامید.این مذاکرات به امضای توافقنامه اسلو میان سازمانآزادی بخش فلسطین و دولت اسرائیل در سیزدهم سپتامبر سال 1993 انجامید. پس از گذشت6 ماه از امضای این توافقنامه، تشکیلات خودگردان فلسطین تاسیس شد.
