اشغالگری گازی رژیم صهیونیستی مقدمه جنگ فرامنطقه‌ای

اشغالگریرژیم صهیونیستی ضد منابع انرژی منطقه می‌تواند ماهیت جنگ آینده منطقه‌ای را درشبکه گسترده‌ای از منافع و تهدیدات برای کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تعریف کند.

چهار سالبعد از تعویق پروژه‌های اکتشاف نفت و گاز در دریای مدیترانه توسط رژیم صهیونیستی،وزارت انرژی این رژیم سه شنبه گذشته اعلام کرد که مناقصه‌هایی برای توزیع مجوزهایجدید برای جستجوی منابع نفت و گاز در این منطقه را صادر کرده است. نگاهی به فضایمناسبات بین‌المللی ثابت می‌کند که بوی تند گاز در پس پرده تعامل دولت های منطقه‌ایو فرامنطقه‌ای با یکدیگر قرار دارد. بخشی از این تعاملات پرتنش را می توان درچارچوب دست اندازی صهیونیست ها به منابع گازی کشورهای همسایه جستجو کرد. آنچه دراین مجموعه مقاله بررسی می شود، ابعاد و پرونده تجاوزهای گازی رژیم صهیونیستی بهکشورهای منطقه برای تبدیل شدن به غول انرژی در منطقه و جهان است.

بخشدوم: گاز

رژیمصهیونیستی از بدو تأسیس تا همین سال‌های اخیر فقیرترین کشور خاورمیانه از نظرمنابع سوخت‌های فسیلی بود و وابستگی کامل به واردات نفت و گاز و زغال‌سنگ داشت.لذا مسئله انرژی و تأمین آن یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های امنیتی رهبران رژیمصهیونیستی در طول دهه‌های گذشته بوده است.

رژیمصهیونیستی از لحاظ مصرف نفت در منطقه¬ شرق مدیترانه در مقام اول و در مصرف گازرتبه دوم را در اختیار دارد، با وجود این مصرف انبوه، این رژیم کماکان وارد کنندهانرژی محسوب می‌شود و همانطور که گفته شد تلاش‌های آن برای کشف و استخراج نفت دردو دهه اخیر در سرتاسر سرزمین‌های اشغالی از بلندی‌های جولان و سواحل بحر المیت گرفتهتا تمامی سواحل مدیترانه و بیابان‌های نقب جز در موارد اندکی تقریباً بی‌نتیجهبوده است، در ژانویه 2016تخمین زده شده است که تنها حدود 14میلیون بشکه نفت در میادین نفتی شناسایی شده‌ این رژیم موجود است.  آخرینحفاری و کشف نفت از سوی رژیم صهیونیستی مربوط به ماه می 2016 در میدان نفتیهاتروریم واقع در منطقه‌ای بیابانی نقب در حد فاصل شهر دیمونا و بحر المیت است.برآورد می‌شود بین 7 تا 11 میلیون بشکه نفت در این میدان موجود است، یعنی چیزیکمتر از صادرات 4 روز نفت ایران.

اسرائیل درسال‌های اخیر تلاش کرده است با استفاده از انرژی‌های جایگزین مانند انرژی خورشیدیو باد منابع تأمین انرژی مورد نیاز خود را تنوع بخشد.به ‌طور سنتی، اسرائیل برای تأمینانرژی مورد نیازش قراردادهای بلندمدت انرژی را با کشورهایی مانند مکزیک (نفت)،انگلستان (نفت)، استرالیا (زغال‌سنگ)، آفریقای جنوبی (زغال‌سنگ)،و کلمبیا (زغال‌سنگ) منعقد کرده است. مقامات صهیونیستی تلاش دارند برای قطعوابستگی، مصرف خود را از حوزه نفت به گاز تغییر دهند. در واقع فقدان منابع نفتی وهزینه‌بر بودن انتقال نفت به این رژیم موجب شده است مقامات تل‌آویو به فکر راه‌حلدیگری برای تأمین انرژی مورد نیاز خود باشند، بهترین گزینه برای آنان گاز است.

رژیمصهیونیستی با کشف و استخراج و صادرات گاز که عموماً در آب‌های مدیترانه در مرزهایغربی سرزمین‌های اشغالی واقع ‌شده‌اند اهداف متعددی را دنبال می‌کند، در مرحله اولعلاوه بر افزایش درآمد، خروج از تنگنای انرژی و خنثی نمودن تحریم‌های احتمالی رادر برنامه‌های خود دارد. دوم، با گسترش تعاملات خود در حوزه انرژی به‌مرور زمان آنرا به موضوعات سیاسی، دیپلماتیک و امنیتی تسری بخشد و بدین ترتیب هدف سوم یعنی کسبمشروعیت منطقه‌ای را محقق سازد.

رژیم صهیونیستیهمچنین با برقراری تعامل گازی با ترکیه و شرق اروپا درصدد است خود را از اتکایمطلق به غرب خارج سازد و از سوی دیگر خود را به‌عنوان رقیبی در مقابل جمهوریاسلامی برای فروش گاز به مشتریان اروپایی معرفی کند. برخلاف ناکامی رژیم صهیونیستیدر دست‌یابی به ذخایر نفت، تلاش‌های این رژیم طی 15 سال اخیر برای اکتشاف و بهره‌برداریگاز با موفقیت‌هایی همراه بوده است. تا پیش از کشف و بهره‌برداری گاز در سرزمین‌هایاشغالی، این رژیم عمده احتیاجات خود را از طریق خط لوله العریش– اشکلونتأمین می‌کرده است، بندرالعریش در استان سینای شمالی مصر و بندر اشکلون در 5کیلومتری شمال نوار غزه قرار دارد و سالانه 2 میلیارد مترمکعب گاز از طریق این خطلوله از مصر به رژیم صهیونیستی صادر می‌شد.

پس از آغازبیداری اسلامی و سقوط حسنی مبارک، لوله‌های انتقال گاز به رژیم صهیونیستی بارهامورد حمله و انفجار قرار گرفت، ترس مقامات صهیونیست از بیداری اسلامی و تکرارحوادثی مثل سقوط دیکتاتور تونس و مصر موجب شد این رژیم حرکت در راستای خودکفاییانرژی که از اواخر دهه 90 شروع کرده بود را با سرعت فوق‌العاده‌ای افزایش دهد، به‌گونه‌ای که عمده‌ی کشف میدان‌های گازی سرزمین‌های اشغالی و بهره‌برداری از آنان بهسال‌های بعد از بیداری اسلامی مربوط می‌شود.

تاریخچهاستخراج گاز در سرزمین‌های اشغالی

در آخریندهه از قرن بیستم، پس از این که شرکت‌های بین‌المللی نفت بر وجود گاز طبیعی درمیدان‌های گازی واقع در آب‌های شمال اسکندریه مصر و بندر سعید تاکید کردند، اولیناکتشافات گاز طبیعی در مناطق دریایی اسراییل آغاز شد. شرکت نفت عراق که متعلق بهچند شرکت خارجی بود در سال 1947، میدان نفتی کوچکی را در شمال صحرای نقب کشف کرد.اولین اکتشافات در دریای جنوب در آب‌های مجاور فلسطین متمرکز شده و تعداد  ومقدار گاز آنها در مرحله اول بسیار کم بود.

اسراییل درابتدا با موانع متعددی در راه اکتشاف میدان‌های تجاری نفتی روبرو شد، زیرا به دلیلتحریم اعراب نتوانست شرکت‌های بین‌المللی مهم را جذب کند و تنها بر شرکت‌های داخلیمحدود خود که از توان کارشناسی پایینی برخوردار بودند تکیه کرده بود.  بعد ازاینکه تحریم های عربی به واسطه توافقنامه کمپ دیوید برداشته شد، شرکت‌ها اجازهیافتند بدون قوانین بازدارنده تحریم‌های عربی در مصر و اسرائیل، مشغول به کار شوند.  اکتشافات اولیه آرزوی اسراییل را برای خودکفایی در تولید گازطبیعی و امکان صادرات آن برآورده نکرد. اما در بین سال های 2009 تا 2013، چندمیدان گازی در آب‌های عمیق دریای مدیترانه کشف شد. مهمترین این میدان‌های گازیتامار و لویاتان و کاریش است که عمده آنها در خارج از آب های سرزمینی سرزمین هایاشغالی هستند و رژیم صهیونیستی با دست اندازی به آنها به دنبال تسلط بر منابع گازیکشورهای همسایه است.

شایان ذکراست که گاز طبیعی کشف شده تا کنون، حدود 40 تریلیون متر مکعب است که در مقایسه باکشورهایی که ذخایر فراوان گازی دارند مانند ایران با 1187تریلیون متر مکعب یا قطر با 885تریلیون متر مکعب گاز و حتی در مقایسه با کشورهای مجاور دریای مدیترانه مانند مصربا ظرفیت گازی 72 تریلیون مترمکعب، بسیار کم است. با همه این تفاسیر، عملیاتاکتشاف همچنان ادامه دارد ، چرا که میزان برآورد شده گاز طبیعی، دقیقاً همان میزانواقعی قابل دسترس در دل زمین نیست.

صهیونیستها همچنین به دنبال منابع ارزان انرژی مانند گاز مصر نیز بوده اند. رژیم صهیونیستیبخش انرژی را تا حد زیادی ملی و تحت نظارت دولت باقی نگه داشته است و از اواخر دهه1980 ‌که شرکت نفت پاز (یکی از سه شرکت بزرگ نفت در بازار نفت اسرائیل) به بخشخصوصی فروخته شد پیشرفت کمی در پروسه خصوصی‌سازی بخش انرژی این رژیم حاصل شده است.در همین حال شرکت‌های دیگر مانند «شرکت پالایشگاه نفت» که دو پالایشگاه اسرائیل درحیفا و اشدود را اداره می‌کند و شرکت خط لوله تولیدات نفتی که خطوط لوله‌ نفتاسرائیل را تحت مدیریت دارد، همچنان بدون هیچ برنامه مشخصی برای خصوصی‌سازی آن‌هادر آینده‌ای نزدیک تحت نظارت و مدیریت دولتی باقی مانده‌اند. در اوایل سال 1996،انحصار دولتی شرکت برق اسرائیل (IEC)برای 10 سال دیگر تمدید شد هرچند بهتولید کنندگان خصوصی نیز اجازه داده شد که تا 10 درصد از تقاضای برق اسرائیل را تاسال 2000 میلادی تأمین کنند.

گازدر اسرائیل به روایت آمار

بعد ازگذشت 50 سال از عملیات اکتشافی، شرکت‌های صهیونیستی موفق شدند مقادیر قابل توجهیگاز طبیعی را در سرزمین‌های اشغالی شناسایی کنند، با وجود تعدد میادین گازی درسرزمین‌های اشغالی میدان‌های گازی تامار و لویتانان مهم‌ترین منابع انرژی این رژیمبه شمار می‌روند که شرکت آمریکایی نوبل انرژی سهام اصلی آن را در اختیار گرفتهاست. میدان گازی تامار 36 درصد و لویاتان 39.7 درصد از منابع انرژی رژیم صهیونیستیرا به خود اختصاص داده و تأمین‌کننده اصلی بازار مصرف داخلی و صادراتی سرزمین‌هایاشغالی هستند. میدان گازی تامار در حال حاضر در عرصهتولید قرار گرفته و بین 9 تا 12 میلیارد متر مکعب گاز تولید می کند.

شرکت حفاریصهیونیستی دیلیک دیگر شرکت سهامدار بزرگ در صنایع انرژی رژیم صهیونیستی است کهمجموعا 31% از سهام میدان نفتی تامار و 45 درصداز سهام میدان لویاتان را در اختیار دارد، مالک این شرکت “اسحاق چوبا”است که گفته می‌شود تأثیر زیادی بر روی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستیدارد و رفت و آمدهای زیادی به دفتر نخست وزیری انجام می دهد. برخی سیاست‌مداران وتحلیلگران رژیم صهیونیستی ماهیت این دیدارها را مشکوک ارزیابی می‌کنند ، لذا شیلییحیموویچ عضو پارلمان رژیم صهیونیستی و رهبر سابق حزب کار خواستار انجام تحقیقاتدر رابطه با این دیدارها شده است.

براساسآمار و ارقام منتشر شده از سوی وزارت امور زیر ساخت‌های سرزمین های اشغالی حجمذخیره گاز موجود در سرزمین‌های اشغالی تا سال 2015 میلادی 995 میلیارد متر مکعباست که معادل 4 دهم درصد از مجموع ذخایر گاز جهان است. بازارهای رژیم صهیونیستیسالیانه حدود 8 میلیارد متر مکعب گاز مصرف می کنند که این رقم همه ساله 10 درصدافزایش پیدا می‌کند. 80% از این میزان در صنایع تولید برق به کار گرفته می‌شود کهچیزی معادل 6.6 میلیارد متر مکعب است. بخش صنعت نیز حدود 1.77 میلیارد متر مکعب ازگاز مصرفی سرزمین‌های اشغالی را به خود اختصاص داده است.

ارزیابی‌هایکارشناسان صهیونیستی در رابطه با مدت خودکفایی رژیم صهیونیستی از گاز نیز متفاوتاست، درحالی‌که برخی ارزیابی‌های خوش‌بینانه نشان دهنده این است که مقادیر گازرژیم اسرائیل برای 150 سال آینده کافی است، اما برخی گزارش‌های دقیقتر نشان می‌دهدکه صهیونیست ها تنها برای 38 سال آینده از انرژی گاز برخوردار هستند. اختلاف موجوددر این ارزیابی‌ها بنا به دو علت اساسی است، عامل اول در رابطه با میزان دقیقبرآورد ذخایر گازی رژیم صهیونیستی است که کمتر از 300 میلیارد متر مکعب ارزیابی میشود، عامل دوم نیز در مورد میزان نیاز بازارهای داخلی اسرائیل به گاز است که درآینده ممکن است بسیار بیشتر از رقم های موجود باشد.

تخمین زدهمی‌شود که ذخایر گازی اکتشاف شده در میدان‌های گازی مشترک آب‌های شمالی اسراییل به1000 میلیارد متر مکعب برسد. باید توجه داشت که این رقم با ادامه اکتشافات قابلتغییر است. تاکنون شرکت آمریکایی نوبل انرژی((Nobel Energy و شرکای نفتی اسراییلی آن، حدود هفتمیدان گازی در آب‌های شمالی اسراییل به جز دو میدان گازی تامار و لویاتان کشف کرده‌اند. دومیدان گازی تامار و لویاتان بسیار عمیق بوده و حدود 15 تا 20 هزار پا از سطح دریاقرار دارند. این مساله باعث شده تا توسعه این دو میدان نفتی بسیار هزینه بر شود.

میدان هایگازی رژیم صهیونیستی عبارتند از:

میدان گازیماری-ب: از سال 2000 که میدان گازی ماری- ب در دریای مدیترانه در حد فاصل مرز آبینوار غزه و سرزمین‌های اشغالی کشف شد تا سال 2013 که ذخایر این میدان به پایانرسید، رژیم صهیونیستی 40% از نیازهای داخلی خود را از این میدان تأمین می‌کرد.

میدان گازیتامار: میدان گازی تامار در آب‌های مدیترانه و در نزدیکی حیفا، یکی از اصلی‌ترینمیادین بزرگ گازی رژیم صهیونیستی است که در سال 2009 کشف و از سال 2013 مورد بهره‌برداریقرار گرفت، این میدان هم‌اکنون تمام نیاز سوخت صنعتی و نیمی از برق رژیم را تأمینمی‌کند، در سال 2013 میدان کوچک‌تری در 8 کیلومتری جنوب غربی تامار کشف شد کهتخمین زده می‌شود 700 میلیارد مترمکعب گاز را در خود جای داده است.

میدان گازیلویاتان: مهم‌ترین میدان گازی کشف شده در منطقه میدان گازی لویتان نام دارد که درفاصله 130 کیلومتری حیفا و در عمق 1500 متری آب‌های مدیترانه واقع شده است. کشفاین میدان گازی یکی از بزرگ‌ترین اکتشافات حوزه انرژی هیدروکربن در 10 سال اخیرمحسوب می‌شد و تأثیر به سزایی در خودکفایی رژیم صهیونیستی در این حوزه داشته وباعث ایجاد تغییرات بنیادین در روابط خارجی تل‌آویو با قاهره و آنکارا گردید.

این میدانهای گازی با مساحت 32000 کیلومتر مربع، یک منبع دارای منابع قابل توجه هیدروکربنمحسوب می شود که در محدوده خشکی و فلات قاره مناطقی مانند نوار غزه، فلسطیناشغالی، لبنان، سوریه و قبرس، گسترده شده است. بر اساس پیش بینی موسسه مطالعاتزمین شناسی ایالات متحده در این سازند، 1.7 میلیارد بشکه نفت قابل استحصال و 122تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی قابل برداشت وجود دارد. میدان گازی لویاتان از جملهمهمترین میدان‌های گازی کشف شده در اسراییل است و پیش بینی می‌شود که تولید خود رابین سال های 2017 و 2018شروع کند. شرکت نوبل انرژی،‌عملیاتاکتشاف آن را انجام داده است که بزرگترین سهام دار آن نیز به شمار می‌رود. شرکتنوبل انرژی از بزرگترین سهام داران میدان گازی لویاتان بوده و مسئولیت آن رابرعهده دارد. شرکت‌های اسراییلی چون شرکت حفاری دیلیک ، أفنیر أویل، راشیو اویل (Ratio Oil) با شرکت نوبل انرژی در این زمینه همکاری می‌کنند.

هم اکنونرقابت شدیدی میان اسرائیل و کشورهای منطقه بر سر میدانهای گازی کشف شده به وجودآمده است. این میدانهای گازی از فلات قاره نزدیک آبهای سوریه در شرقی ترین نقطهمدیترانه آغاز می شود و تا آبهای لبنان و اسراییل و تا آبهای غزه و مصر که خود یککشور صادر کننده گاز است، ادامه دارد. با این حال به نظر می رسد مشکلات زیادی فراروی اکتشاف و بهره برداری از این منابع وجود دارد.

میادیندیگر گازی: در کنار این میادین گازی، کشف و بهره‌برداری از میادینی چون کاریش،تانین، رُی و افرودایت در شمال و نوآ در جنوب مرزهای آبی رژیم صهیونیستی بامدیترانه، 45 تریلیون مترمکعب گاز را در اختیار این رژیم قرار می‌دهد و پیش بینیمی‌شود دو برابر این میزان نیز در سال‌های بعد مورد کشف و استخراج قرار گیرند.

آیارژیم صهیونیستی سومین منبع ذخایر گاز است؟

فارغ ازنوع نگاه بین‌المللی به موجودیت رژیم صهیونیستی، حتی اگر بخواهیم اسرائیل را دولتیمشروع در منطقه خاورمیانه قلمداد کنیم، واقعیت این است که تنها بخشی از منابعانرژی دریای مدیترانه به این رژیم تعلق می‌گیرد، این در حالی است که رویکرد حاکمبر مقامات تل‌آویو ، تنش‌آفرینی در منطقه در راستای مشغول کردن حاکمیت کشورهایهمسایه به بحران‌های داخلی و بهره‌برداری حداکثری از منابع انرژی مستقر در دریای مدیترانهاست، این همان رازی است که باعث شده رژیم صهیونیستی خود را یکی از سه قدرت برتر درتولید و استحصال منابع گازی توصیف کند.

اشغالگریمنابع انرژی فلسطین:

جنگ بر سرمنابع انرژی، چیز تازه ای نیست. نگاهی به تاریخ منطقه نشان می دهد  سراسراستعمار غربی پس از جنگ جهانی دوم، با انگیزه کشف و فروش مواد خامی جریان یافتهاست که برای ساخت و ابقای نظام سرمایه داری صنعتی مورد نیاز بوده است. این واقعیت،حتی شامل جعل پروژه نامشروع اسرائیل در درون سرزمین های فلسطینی نیز می شود. باثبات نسبی رژیم صهیونیستی در دهه 90 ، استحصال و بهره برداری از سوختهای فسیلی بهصحنه مرکزی روابط اسرائیل وفلسطین راه یافت.

منطقه رنتیس در غرب رام‌الله شاهد کشفمیدان نفتی بود، اما رژیم صهیونیستی از این میدان نفتی استفاده می کند و روزانه 800 بشکهنفت از آن استخراج می کند و در مقابل، تشکیلات خودگردان فلسطین هیچ سهمی از آنندارد و در واقع طرف صهیونیستی حقوق فلسطینیان در این میدان نفتی را نادیده میگیرد و قرار گرفتن آن در منطقه نزدیک کمربند سبز امنیتی یا همان مرزهای سال 1948به این مساله کمک می کند.رژیم اشغالگر قدس عملا کار فروش نفت این میدان نفتی موسومبه “مجد 5” را در فاصله سال های 2010 و 2011آغاز کرد.

دو سال پیشمیدان گازی جدیدی در سواحل باریکه غزه کشف شد تا به دو میدان گازی قبلی در سواحلدریای مدیترانه و در فاصله 36 کیلومتری سواحل غزه که در اواخر دهه 90 قرن گذشتهتوسط شرکت انگلیسی “بریتیش گاز” کشف شده بودند،اضافه شود.میدان گازی نخست کشف شده در سواحل غزه “مارینا 1″ نام داشت کهحجم گاز آن بیش از 33 میلیارد متر مکعب برآورد شده است و میدان گازی دوم با نام”مارینا 2” که در حریم آبی تحت اشغال رژیم صهیونیستی در شمال باریکه غزهقرار دارد، میدان مشترک به شمار می رود. یک شرکت گازی انگلیسی حجم ذخایر این دومیدان گازی را یک تریلیون فوت مکعب برآورد کرده است، اما شرکت اتحادیه پیمانکارانمعتقد است که ذخیره این میدان در حد 1.4 تریلیون فوت‌مکعب است.

رژیمصهیونیستی معمولا به فلسطینی ها؛ چه در باریکه غزه و چه در کرانه باختری اجازهحفاری چاه‌های نفتی و سرمایه گذاری در آنها و نیز فروش نفت را نمی دهد، بلکه خودمنابع انرژی آن را استخراج و به بهای گزافی به آنها می فروشد. این در حالی است کهقوانین و توافقنامه‌های بین المللی بر حق فلسطینیان در استفاده از منابع طبیعیتصریح کرده و آورده است که رژیم صهیونیستی از لحاظ حقوقی نمی تواند جلوی این کاررا بگیرد و طرف فلسطینی باید با وجود مانع تراشی های طرف صهیونیستی که منجر بهتداوم غارت منابع فلسطینی از سال 48 تاکنون می شود، به فعالیت های خود در اینزمینه ادامه دهد.

طرففلسطینی حق بهره‌برداری از منابع زیرزمینی اراضی اشغالی فلسطین را ندارد و رژیمصهیونیستی طرف حاکم بر آنهاست و هر از چند گاهی در منطقه ای جداگانه دست به تلاشبرای کشف منابع جدید گازی و نفتی و حتی اکتشاف گاز طبیعی از سواحل باریکه غزه واراضی اشغالی کرانه باختری می‌زند‌. شرکت “گفعوت عولام” رژیم صهیونیستیدر سال 1994 کار اکتشاف نفت در میدان نفتی “مجد” در اراضی منطقه رنتیسکرانه باختری را آغاز کرد و چاه‌های “مجد2″، “مجد 3″ و”مجد4” را راه اندازی کرد که شواهد و قراین موجود نشانگر وجود مقادیرزیادی نفت در شرق این چاه ها بود.حجم ذخایر نفتی در این چاه نفت کشف شده، یکمیلیارد و 500 میلیون بشکه و ذخایر گازی آن 182 میلیارد فوت مکعب برآورد شده و ایندر حالی است که بخش اعظم این میدان نفتی در اراضی اشغالی سال 1967 فلسطین واقع شدهاست. ارزش کلی این منابع بیش از 155 میلیارد دلار برآورد شده است. از سوی دیگر،رژیم صهیونیستی سعی در حفر 40 چاه دارد که 26 دهنه از این چاه‌ها به استخراج مشترکنفت و گاز و بقیه صرفا برای استخراج نفت اختصاص خواهد یافت و نقشه‌ها و طرح‌هایتهیه شده محل قرار گرفتن این چاه‌ها و امتداد این میدان به سمت اراضی کرانه باختریرا نشان می‌دهد.

تجاوز بهمنابع انرژی لبنان:

کشف مقادیرزیادی گاز در سواحل رژیم صهیونیستی و لبنان در سال‌های اخیر به کلید واژه‌ای تازهبرای تقابل میان دو طرف تبدیل شده است. رژیم صهیونیستی سعی دارد با ایجاد بن‌بستسیاسی و امنیتی در لبنان زمینه سرمایه‌گذاری‌های گسترده شرکت‌های خارجی برای کاوشو استحصال نفت و گاز از این میدان گازی را به تعویق بیندازد. این در حالی است کهخود با سرمایه‌گذاری گسترده بهره‌برداری از این میادین را آغاز کرده است.

سه شرکتجستجوی نفت اسرائیلی و شرکت “هیوستون تگزاس نوبل” میزان گاز در میدانگازی عظیم مشترک در سواحل دریای مدیترانه را 16 تریلیون فوت مکعب تخمین زده اند کهبزرگترین میدان گازی کشف شده در دهه اخیر بوده و به تنهایی برای استفاده یکصد سالرژیم صهیونیستی کافی است. 

همین توجهاسرائیل، مشکل استراتژیک بزرگ و خطرناکی برای منطقه محسوب می شود، چرا که امنیتمنطقه بر خلاف اهداف رژیم صهیونیستی برای دست‌اندازی به منابع استراتژیک گاز است.رژیم صهیونیستی نمی‌خواهد در بهره‌برداری از این میادین گسترده گازی و صادرات گازبه بازارهای اتحادیه اروپا به رقابت با کشورهایی نظیر لبنان و سوریه بپردازد. همینامر دلیلی آشکار برای حمایت اسرائیل از مخالفین نظام اسد و کمکهای تسلیحاتی ولجستیک به تروریست هایی است که مدعی است بر خلاف امنیت منطقه ای رژیم صهیونیستیفعالیت می‌کنند.

رژیمصهیونیستی با طرح یک مناقشه مرزی سعی دارد میدان‌های گازی مستقر در دریای مدیترانهو به نفع خود اشغال کند ، اما لبنان با نقشه اسرائیل از مرزهای آبی مخالف است ونقشه خود را به سازمان ملل متحد ارائه داده است.
مقامات لبنانی اعتقاد دارند اعماق آبهای جنوب لبنان حاوی 12 تریلیون متر مکعب گاز طبیعی  است و حوزه گازی «کاریش»در 4 کیلومتری آب های منطقه ای لبنان قراردارد و میدان گازی تامار نیز فاصله چندانیاز مرزهای دریایی لبنان ندارد و این چاه با آب‌ های منطقه‌ ای لبنان تداخل دارد.

در اینمیان از آنجایی که دوطرف در وضعیت جنگی هستند از یک سو توافق طرف های لبنانی مبتنیبر اختلافات مرزی نمی ‌تواند مانعی در برابر حق لبنان در استفاده از ثروت ‌هایگازی این کشور شود و پیام ‌های لبنان مبنی ‌بر عدم تجاوز به حقوق دریایی و نفتیلبنان به اسرائیل رسیده است. به این ترتیب به نظر می‌رسد آغاز صدور مجوز برایفعالیت‌های اکتشافی نفت و گاز در سرزمین‌های اشغالی بار دیگر مناقشه میان رژیمصهیونیستی و دولت لبنان را افزایش دهد.

ادامه دارد…

منبع : تسنیم ، 02/09/1395