مادر دو اسیر فلسطینی به نام های فهمی وصلاح ابوصلاح با شور و شوق فراوان هر دوشنبه به سمت دفتر نمایندگی کمیته بین المللی صلیب سرخ در غزه حرکت می کند به امید آنکه زمان جدیدی برای ملاقات بادو پسر اسیرش در زندان صحرایی ریمون تعیین گردد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، اسیر فهمی ابوصلاح متولد سال 1987 در غزهمتاهل و محکوم به 22 سال حبس است و برادرش صلاح، محکوم به 15 سال حبس است. وی پنجسال کوچک تر از فهمی می باشد. نظامیان اسرائیلی این دو برادر و پدرشان (اسعدابوصلاح) را در تاریخ 19/3/2008 در حمله به منزلشان در شمال نوار غزه بازداشت کردند.
شادمانی به خاطر ملاقات
مادر این دو اسیر شادی فراوان خود را پس ازشنیدن خبر ملاقات از صلیب سرخ اینگونه شرح می دهد:« به خاطر موافقت با این ملاقات بسیارخوشحال هستم، پدرشان ممنوع الملاقات است.»
وی می افزاید:«از آخرین ملاقات من باپسرانم 6 ماه می گذرد، لازم است که یک روز قبل از ملاقات با صلیب سرخ تماس بگیریمو بدانیم که با ملاقات ما موافقت شده است یا نه، یک یا دو ساعت بعد در عصر همانروز به ما خبر می دهند، بسیار اتفاق افتاده است که خبر رد درخواست ما را داده اندو آن مثل صاعقه بر قلبم فرود آمده است؛ زیرا من مادر دو اسیر هستم و هر لحظه آرزوی این ملاقات را میکشم.»
مادر دو اسیر به خبرنگار “مرکز اطلاعرسانی فلسطین” می گوید: پسرشان فهمی هنگام بازداشت یک دختر چهل روزه داشت کههیچ وقت محبت پدرانه را که حق هر کودکی است، احساس نکرده است.
مشکلات و سختی ها
ام فهمی از اقدامات تحریک آمیز و سختی هایقبل از ملاقات می گوید:« هنگامی که از طریق گذرگاه ایرز(بیت حانون) برای ملاقات میرویم، به ما اجازه نمی دهند هیچ چیز را همراه خود ببریم، ساک دستی های ما را کهلباس های اسیران را در آن گذاشته ایم، همه را روی زمین می ریزند و حتی با لباس هایاسرای دیگر قاطی می کنند، سپس با دستگاه الکترونیکی همه را بازرسی می کنند.»
وی اضافه کرد:« ما با مشکلات زیادی روبرومی شویم، هنگامی که به زندان می رسیم ما را با دستگاه الکترونیکی بازرسی می کنند،زنان سرباز هم ما را تفتیش می کنند، اما به محض دیدن فرزندان اسیرمان همه اینخستگی ها و رنج ها جبران می شود.»
ام فهمی درباره مشخصات مکان ملاقات میگوید:«اولین باری که با دو پسرم ملاقات کردم 5 سال از بازداشتشان گذشته بود، فکرمی کردم که از طریق میله های توری آنها را ملاقات می کنم و انگشتانم را از لای آنمی برم و دستانشان را لمس می کنم، اما هنگامی که به من اجازه دادند که با آنهادیدار کنم، دیدم در پشت صفحه های شیشه ای قرار دارند و من می بایست با گوشی تلفنصحبت می کردم که صدایشان بسیار بسیار ضعیف می آمد، در آن لحظه تلاش کردم که سوراخکوچکی در شیشه پیدا کنم تا دستان پسران اسیرم را لمس کنم اما بی فایده بود.»
مادر دو اسیر می گوید:« زمان ملاقات باپسرانم 45 دقیقه تا یک ساعت بود که در خلال آن با صدای تلفن بازی می کردند وپارازیت می انداختند، با این وجود نمی توانستند روحیه و اراده ما را تضعیف کنند،اراده و روحیه ما همچنان عالی است و ما شکیبا و با استقامت هستیم.»
عشق سرشار
این مادر رنجدیده به خبرنگار ما تاکید کرد:«من مادر دو اسیر هستم و دلم برای فرزندانم تنگ می شود، هنگامی که آنها را پشت صفحههای شیشه ای می بینم، دوست دارم شیشه را بشکنم و آنها را در آغوش بگیرم و چهره باچهره با آنها صحبت کنم.»
ام فهمی درباره سخنانی که بین او و فرزنداناسیرش به هنگام ملاقات رد و بدل می شود، اینگونه می گوید:« احوال پدر و همسرانشانرا از من جویا می شوند، فهمی درباره همسرش که به سبب “انتقال قاچاقی نطفه”ممنوع الملاقات می باشد، درباره دختر و پسرش و برادرانش و برادرزاده هایش که ممنوعالملاقات هستند، می پرسد، من برای آنها از خانه ای که در تجاوزات 2008 ویران شدهاست، می گویم، از من درباره دوستان و همه چیز سئوال می کنند.»
مادر دو اسیر ابوصلاح می گوید:«هنگامی کهملاقات به پایان می رسد، احساس می کنم با پایان یافتن ملاقات روحم را از بدنم جدامی کنند، زیرا خیلی برای روز ملاقات صبر کرده بودم و انتظار این روز را می کشیدم،از شدت دلبستگی که به آنها دارم، آنقدر منتظر می مانم که آخرین ملاقات کننده اززندان خارج شود سپس در طول مسیر تا غزه گریه می کنم، زیرا مهر آنها سراسر وجودم راگرفته اند و من مثل جسمی بی روح شده بودم، همچنان به صحبت هایی که بین من وفرزندان اسیرم رد و بدل شده بود، فکر می کردم، من نمی توانم احساسی را که پس ازبازگشت از ملاقات به من دست می داد، توصیف کنم.»
ام فهمی در خلال گفت و گو درباره فرزنداناسیرش اشاره می کند که اسیر فهمی یکی از اسیرانی است که از حق خود در تشکیلخانواده و داشتن فرزند کوتاه نیامد و به فکر “انتقال قاچاقی نطفه” ازداخل زندان افتاد که پس از تولد اسعد در ژانویه 2014 به سرور و شادی قلبی دستیافت.
مطالبات مادر رنجدیده
ام فهمی از همه جهانیان می خواهد که قضیهاسیران را در اولویت اقدامات خود قرار دهند و زمینه ملاقات با فرزندانشان را بهجای هر دو یا سه ماه که پشت میله های توری انجام می گیرد و غالبا با آن مخالفت میشود هر دو یا سه هفته یک بار فراهم سازند تا مقداری از اشتیاق دیدار فرزند را کاهشدهد.
مادر دو اسیر خطابه فرزندانش و همه اسیرانفلسطینی اعلام کرد:« مادر جان به شما می گویم صبور باشید که زمان آزادی شما و همهاسیران نزدیک است، ما شکیبا و پایدار با روحیه ای عالی ایستاده ایم، من الحمد للهبه خاطر فرزندانم سربلند هستم، آنها خیلی تلاش کردند که روحیات ما را درهم بشکنند،اما به استقامت ما افزودند، الحمد لله ما مادران اسیران استوار و شکیبا ادامه میدهیم.»
