یکفیلم مستند صهیونیستی با وجود سانسور گسترده تصاویر و فیلم‌های کشتار دیریاسین،موفق شده با برخی عوامل این کشتار مصاحبه کرده و ابعاد تازه‌ای از این جنایت رافاش کند.
روزنامهصهیونیستی هاآرتص به تازگی در مقاله‌ای به انتشار اسناد جدیدی از جنایات رژیمصهیونیستی در جریان کشتار دیریاسین پرداخت که در تاریخ 9 آوریل 1948 انجام شد. یکیاز این موارد سندی است که یهودا فدر از صهیونیست‌های افراطی عضو گروهک صهیونیستیلیحی نوشته است. وی نام جنبشی گیورا را برای خود انتخاب کرده بود و 70 سال پیشسندی را نوشته که در آن از حجم وحشیگری صهیونیست‌ها در کشتار دیریاسین پرده‌برداریمی‌کند.
در این سندآمده است: جنبش ما در روز جمعه گذشته با همکاری یگان ایتسل عملیات اشغال بزرگی رادر یک روستای عربی در مسیر قدس به تل‌آویو انجام داد. این عملیات در دیر یاسینانجام شد. من شخصاً به صورت بسیار فعال در این عملیات حضور داشتم.
وی کشتاردیریاسین و نقش خود در این استان را این‌گونه توصیف می‌کند: برای اولین بار درزندگی می‌دیدم که عرب ها با دست من و در برابر چشمان من کشته می‌شدند. من در اینروستا یک فرد مسلح که به سمت ما شلیک می‌کرد و دو دختر جوان عرب بین سن 16 و 17سال را کشتم. آن ها را کنار دیوار ایستاده نگه داشتم و به سمت آنها با مسلسلتومیگان شلیک کردم.
وی در تشریح غارتگری‌های شبه نظامیان رژیم صهیونیستی نوشته است: ما اموال وجواهرات و پول های زیادی را مصادره کردیم. این عملیات بسیار بزرگ بود.
این نامهیکی از اسناد تاریخی است که در فیلم مستند “متولد دیریاسین” اثر نیتعشوشانی منتشر شده است. این اثر مستند تحقیقی تاریخی و فراگیر در رابطه با کشتاردیریاسین به عنوان یکی از مهم‌ترین حوادث دوران اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی کهتاکنون به عنوان لکه ننگی برای این رژیم باقی مانده ، به شمار می رود.
شوشانیکارگردان این فیلم قبل از پخش آن در جشنواره قدس در گفت‌وگو با هاآرتص تأکید می‌کندکه مستنداتی که در این فیلم جمع‌آوری‌شده ، در نتیجه جستجوی گسترده در آرشیو ها ومصاحبه‌های عمیق صورت گرفته با آخرین شرکت‌کنندگان در این عملیات که همچنان زندههستند، تهیه شده است. برخی از این افراد سکوت ده ها ساله خود را برای اولین وآخرین بار در برابر دوربین شکسته اند.
حمله بهروستای دیریاسین در صبح روز 9 آوریل 1948 آغاز شد، این حمله بخشی از حمله نحشونبرای باز شدن مسیر شهر قدس اشغالی بود که حدود 130 شبه نظامی از نیروهای ایتسل ولیحی وابسته به یگان نظامی هاگاناه که بعدها هسته مرکزی ارتش رژیم صهیونیستی شد،در آن شرکت داشتند. صهیونیست‌ها با مقاومت شدید و تیراندازی فلسطینی‌ها مواجه شدند، اما پیشروی خود را به آرامی و همراه با پرتاب نارنجک و بمب و ایجاد انفجار درمنازل ادامه دادند. در این حمله چهار نفر از صهیونیست‌ها به هلاکت رسیده و ده‌هاتن دیگر زخمی شدند. در مورد تعداد شهدای عرب و فلسطینی این حادثه آمار مختلفی وجوددارد ، اما بیشتر تحلیلگران این آمار را 110 نفر اعلام می کنند که تعداد زیادی ازآنان زن و کودک و افراد سالخورده هستند.
یهوشع زتلرفرمانده عملیات گروه لیحی در این کشتار در توصیف فرار عرب ها از منازلشان در مقابلشبه نظامیان صهیونیست میگوید که آنها مانند گربه می جهیدند. وی در سال 2009 و چندهفته قبل از مرگش مصاحبه ای را انجام داد. وی در این مصاحبه مدعی شد که مردانش هیچکشتاری را در این روستا انجام نداده‌اند ، اما نتوانست به درستی کشتاری که اهالیاین روستا در نتیجه آن کشته شده بودند را توضیح دهد. او در این رابطه میگوید: مانمی گوییم که با دستکش‌های حریری آمده بودیم. یکی پس از دیگری منازل فلسطینیان رامنفجر می کردیم و آنها فرار می کردند. منفجر می‌کردیم و پیشروی می‌کردیم. طی چندساعت نیمی از روستا تقریباً از بین رفت.
زتلر درادامه توصیفات بی‌سابقه خود از سوزاندن جنازه قربانیان کشتار بعد از اشغال شهر خبرداده و می گوید: چند اشتباه از میان ما صورت گرفت که من از انجام آنهاخشمگین شدم. آنها کشته شده ها را روی هم تپه کردند و بعد آنها را آتش زدند. بوی بدی منتتشر شد. این اتفاق ساده نبود.
بن زیونکوهن از عناصر ایتسل و همکار زتلر در این عملیات در این فیلم جمله ای عجیب میگوید: اگر در آن زمان سه یا چهار [کشتار] دیریاسین وجود داشت، هیچ عربی در کشورباقی نمی‌ماند.
جنایتدیریاسین صدای برخی صهیونیست ها را هم در آورد
یائیرتسبان نماینده کنیست وزیر سابق از حزب میرتس در گفت‌وگو با شوشانی می گوید که بعداز این کشتار که در آن شرکت نداشته به همراه تعدادی از دوستانش از میان جریانالجدناع به منطقه اعزام شده بود تا جنازه‌ها را دفن کند. او می گوید: این روش مابود که قبل از رسیدن صلیب سرخ آثار کشتار را از بین ببریم، چرا که تصاویر واستناداتی که ممکن بود به دست بیاید، اعتبار جنگ آزادیبخش! ما را زیر سوال می برد.
وی میافزاید: تعداد زیادی جنازه دیدم، یادم نمی‌آید که جنازه مردم مبارز را دیده باشم، جنازهزنان و پیرمردان به وفور دیده می شد. وی می گوید که از پشت به بسیاری از ساکنانشلیک شده بود ، لذا ادعاهای مطرح شده از سوی برخی صهیونیست‌ها در رابطه با اینکهشهدا در جریان تبادل آتش کشته شده باشند را رد می کرد. او می گوید: یک پیرمرد و زنرا دیده که در گوشه اتاق رو به دیوار نشسته بودند و از پشت تیر خورده بودند. هرگزنمی توان این مرگ را مرگ در جریان تبادل آتش حساب کرد.
جنایتدیریاسین به اندازه‌ای فجیع بود که حتی آژانس یهود و خاخام رژیم صهیونیستی ورهبران هاگاناه نیز مجبور شدند ضد آن موضع‌گیری کنند. چپ گرایان نیز از این موضوعدر رقابت سیاسی ضد راست‌گرایان استفاده کردند. دیریاسین نتایج سیاسی و مردمشناختی بلند مدتی در سرزمین‌های اشغالی به دنبال داشت.
شوشانی بااشاره به اینکه تعدادی از تصاویر منتشر شده در فضای مجازی مربوط به دیریاسین ، درواقع مربوط به این منطقه نبوده و در جریان کشتار صبرا و شتیلا و موارد دیگر بودهاست، نوشت که ارتش اسرائیل اجازه انتشار برخی از تصاویر نظامیان خود را از دیریاسین داد، اما این تصاویر تنها مردان ایتسل و لیحی را نشان می داد و تصاویری ازکشته شده های عرب در میان آنها نبود. آرشیو هاگاناه نیز به همین شکل بود و اسرائیلرا بی گناه جلوه می داد، اما در جریان این بازدیدها متوجه شدم که یکی از نظامیانتصاویری را بلافاصله بعد از کشتار، گرفته است. این مرد شرغا بیلد 91 ساله بود. اودر زمان وقوع کشتار دیریاسین یکی از عناصر یگان اطلاعات در هاگاناه بود.
شوشانی میگوید که وی بعد از کشتار ، با یک دوربین به منطقه اعزام شده است تا تصاویری را کهمی‌بیند مستند کند. او در این رابطه میگوید: وقتی به دیریاسین رسیدم، اولین چیزیکه دیدم درخت بزرگی بود که یک جوان عرب به آن بسته شده بود. آن ها این جوان را بهدرخت بسته بودند و آتش زده بودند. او می گوید که تصاویری از ده ها کشته شده دیگرگرفته که در منطقه‌ای سنگلاخی در نزدیکی روستا روی هم جمع کرده بودند. او می گویدکه عکس ها را به مسئولان هاگاناه داده و بعد از آن دیگر عکس ها را ندیده است.
احتمالاًاین تصاویر بخشی از تصاویری باشد که ، همچنان در آرشیو ارتش رژیم صهیونیستی ووزارت جنگ اسرائیل مخفی مانده و صهیونیست‌ها حتی بعد از گذشت 70 سال نیز اجازهانتشار آن را نمی‌دهند. شوشانی در این رابطه به دادگاه عالی رژیم صهیونیستی شکایتکرده و هاآرتص نیز همین دادخواست را تهیه کرده است. رژیم صهیونیستی اما مدعی شدهکه انتشار این تصاویر می‌تواند به مناسبات خارجی این رژیم ضربه بزند. وقتی قضاتدادگاه صهیونیستی این تصاویر را دیدند، درخواست مذکور را رد کرده و اجازه انتشارتصاویر را ندادند. البته شوشانی موفق شده به تصاویر غیرمستقیم از این کشتار دستپیدا کند و مجموعه عکس‌های مربوط به کودکان یتیم شده ای که پدران و مادران آنها دردیریاسین به قتل رسیده‌اند را به دست آورد.
جنایت دیریاسین به گونه‌ای است که حتی بعد از گذشت 70 سال ننگ آن از دامن اسرائیل پاک نشدهاست. البته برخی تاریخ‌دانان صهیونیست کوشیده‌اند که صهیونیست‌ها را در انجام اینکشتار بی‌گناه نشان دهند. از جمله این افراد اوری میلشتاین کارشناس جنگ‌هایاسرائیل است که تلاش زیادی کرده‌اند تا نظریه کشتار دیریاسین را از بین ببرند.نوشته های وی بلقمه ای از ادعاهایی است که این کشتار را افسانه دروغین می خواند ومدعی می شود که عرب ها در درگیری ها در مناطق مسکونی کشته شده اند.
منبع : تسنیم ، 28/05/1396
