بسم اللهالرحمن الرحیم
امروز دهممحرم 1439 هجری قمری است.
1378 سال از عاشورای جانسوزت می گذرد والبته پیاپی گفته اند و می گوییم که: هر روز ، روز توست…
بلی. حقاً هر روز روز حسین است،
کاری که تو کردی؛ روزها، ماه ها و سالها را مسخر ساخت و اساساً حیات و ممات اسلام را معنا بخشید.
اما حرف من در این خصوص نیست.
به عبارت دیگر، در این خصوص که ، حرفینیست.
درد من و ما تکرار تاریخ و دردناکتر،بی حس شدن ما در سیطره تاریخ است.
تقویم ها مکرر ورق می خورند و حوادثمترتبند.
لکن گویی چشم های بینا که کم سو میشوند.
▪️در سالشمار روز دهم محرم، عنوانی حکشده است بنام روز همبستگی و همدردی با کودکان و نوجوانان فلسطین❕
نمی دانم وجه تسمیه این نامگذاریچیست؟!
اما بی اختیار به یاد کودکان بی پناهو آزرده کربلا می افتم.
اربابان مقاتل عجیب روایاتی ازسرگذشتشان مرقوم کرده اند که گفت و شنودش دل را می خراشد…
از کودک شش ماهه عطش گرفته تا سه سالهای با پایِ پرآبله.
از نواختنِ سیلیِ نامحرمان تا گلویِگِرداگِرد بریده شده شیرخواره.
از گوشِ بی گوشواره تا سَرِکوچکِ سواربر نی.
غوغایی بوده است کربلا…
و نمی دانم اگر در آن معرکه بودیم چهمی کردیم!
عجب!
مگر امثال ما در آن معرکه نبوده اندکه رقمِ یارانِ فرزند رسول خدا هفتاد و اندی بیش نشد!؟
پس چه شدند مامومینِ امامِ حی وحاضر!؟
خدای من!
مباد روزی برعمر ما ، که ندای هل منناصر ولی ات را بشنویم و زبان به لبیکش نگشاییم.
وای از آن روز برما…
اما کانه هنوز ندای نصرت طلبی دین خدادر آسمان طنین دارد.
هنوز شمایل پسر سعد و حرمله در چشمانبصیر نمایان است.
و هنوز علی اصغر و سه ساله های هاشمیدر کشاکش میدان نبرد حق و باطل، قربانی مظلومیت دین اجدادشان شده اند.
و باز دوباره که تقویم را مرور میکنم، ذکر نام های تازه ای از کربلای زمان، به گوش می خورد،
کربلای فلسطین ، کربلای غزه ، کربلایکشمیر ، کربلای سوریه ، کربلای پاراچنار و کربلای میانمار…ِ
وه چه زیبا و سزاست وجه تسمیهاین روز ؛ همبستگی و همدردی با کودکان فلسطین و فلسطین ها
چراکه تاریخ هم می داند رنجی که ازعصر امروز بر کودکان حسین (ع) رواشد ، شاید بسی سخت تر و مهلک تر ازرنج نیمروز صبح تا ظهر عاشور بود که بر بزرگسالان قبیله حسینی مستولی گشت.
رنج ، رنج است و درد به هر شکل آزردگیدارد.
اما مسئله ، مسئله توان و قدرت است.
مگر می توان ، توانِ خردسال نحیف رابا مردان جنگی و شرزه برابر کرد.
هیهات!
بَد روضه ای است روضه علی اصغر ،فاطمه صغری ، سکینه و عبدالله بن حسن.
و باز روضه های تاریخ هم درتکرارند…روضه هایِ بَدِ محمد الدوره ، فارس جمعه محمود ، احمد کریم ، محمد هفی و رهف حسن.
و این ماییم که در طریقِ تکرارِ تاریخ، حرمله ها را می بینیم اما انگار بی حس شده ایم و صدای کشیدن تیرهای سه شعبه رااز کمان یزیدیان نمی شنویم.
خدایا❕
از غفلت و بی حسی مان خجلیم
و از گوش های سنگین مان شرمنده.
تو خود به فریاد برس یا غیاث المستغیثین
منبع : قدس ، سعید حقانی ،10/07/1396
