انگلستانبرنامه دراز مدت برای ایجاد وطن یهودی داشت و با اعلامیه بالفور آن را رسما آغازکرد. هرچند که چند دهه قبل از این اعلامیه تلاش‌های خود آغاز کرده بود.
آنچه درتاریخ فلسطین به اعلامیه بالفور مشهور شده، نامه ای است در 121 کلمه که «جیمزآرتور بالفور»، وزیر امور خارجه وقت انگستان در تاریخ 2 نوامبر 1917، به «ولتر دی روچیلد» یهودی متنفذ در دستگاه حاکمیت انگلستان می نویسد. او در این نامهبه روچیلد اعلام می کند که براساس موافقت دولت وقت انگلستان، این کشور خود را درقبال تشکیل وطن قومی یهود در سرزمین فلسطین متعهد می داند.
فضایجامعه بین الملل در سال 1917
سال 1917که نامه بالفور به روچیلد نوشته می شود در میانه جنگ جهانی اول قرار دارد.انگلستان نیز به عنوان یکی از کشورهای اروپایی درگیر این جنگ است اما در میان همینجنگ فراگیر چنین تصمیم سرنوشت سازی از سوی دولت انگلستان اتخاذ می شود. تصمیمی کهتعهد و التزام سنگینی را برعهده این کشور می گذارد.
از سویدیگر در این زمان کشورهای رقیب انگلستان در منطقه- که مهمترین آنها فرانسه است-نیز درگیر همین جنگ فراگیر هستند. یکسال قبل از این اعلامیه، در سال 2016 رقابتبین انگلستان و فرانسه در تقسیم منطقه و تلاش برای اضمحلال امپراتوری عثمانی آغازشده است. آنها در قرارداد مشهور به سایکس- پیکو، منطقه را بین خود تقسیمکرده اند.
مدتی قبلاز این قرار داد انگلستان با دادن وعده استقلال به رهبران طوایف بزرگ عرب به آنهااعلام کرده است در صورتی که علیه امپراتوری عثمانی قیام کرده، این امپراتوری راسرنگون کنند، به آنها استقلال خواهد داد. از سوی دیگر جنبش ترک های جوان نیز باتحریک انگلستان از داخل امپراتوری عثمانی حرکت خود را علیه عثمانی ها آغاز کردهاست.
همه اینهادر حالی اتفاق می افتد که پادشاه عثمانی یک دهه قبل از آغاز جنگ جهانی اول، بادرخواست تئودور هرتزل برای تأسیس یک کشور یهودی در قلمرو عثمانی در فلسطین مخالفتکرده، اجازه مهاجرت یهودیان را به فلسطین نداده است.
در حقیقتباید گفت صدور اعلامیه بالفور قدم پایانی از بخش اول طرح انگلستان برای ایجادکشوری مجعول برای یهودیان است. طرحی که با فریب دادن فرانسه و روسیه آنها را ازعرصه رقابت دور کرد و سرانجام بدون اجرای سایکس- پیکو، به ایجاد جامعه ملل وقرارداد سال ریمو در آوریل 1920 انجامید. در این کنفرانس کشورهای پیروز جنگ، یعنیفرانسه، انگلستان و روسیه منطقه غرب آسیا را بین خود تقسیم کردند. انگلستان برفلسطین حاکمیت یافت و از سال 1922، به عنوان قیم، قیمومت فلسطین را بر عهده گرفت.
قیمومیت؛علیه فلسطین
از سال1922 تا سال 1948 انگلستان قیمومیت فلسطین را بر عهده داشت. براساس اعلام جامعهملل، قرار بود انگلستان، طی یک فرآیند کمتر از 10 سال شرایط تأسیس یک کشور مستقلرا برای فلسطینیان فراهم کند. بر همین اساس باید به مرور نهادهایی که برای ادارهیک کشور مستقل لازم اند در فلسطین به وجود آیند. اما انگلیسی ها که فلسطین را بایک حاکم نظامی مستقل اداره می کردند تمامی شرایط را به نفع یهودیان به پیش بردند.
آغازخدمات انگلستان به یهودیان
نخستین اقدام انگلستان پس از قیمومیت،مهاجرت دادن گروه های یهودی به فلسطین بود. به طور دوره ای و با هماهنگی انگلستانخیل عظیمی از یهودیان طی این 26 سال قیمومیت به فلسطین مهاجرت کردند. به گونه ایکه میزان یهودی که زیر 10 درصد بود به بیش از 20 درصد جمعیت رسید.
دومین خدمت انگلستان به یهودیان، سرکوبکردن فلسطینیان در مقابل یهودیان بود. انگلیسی ها در این بخش در دو مسیر عملکردند:
الف) عقیم گذاشتن اقدامات بین المللیفلسطینیان، در این دوره 26 ساله قیمومیت هیئت های مختلفی از فلسطینیان به جامعهملل و کشورهای صاحب نفوذ رفتند تا از فاجعه ای که در حال وقوع بود خبر دهند اماانگلستان با ترفند های مختلف و ایجاد رابطه و وعده دادن به طرف های دیگر آنها راناکام گذاشت.
ب) سرکوب فلسطینیان در داخل فلسطین. دراین عرصه فلسطینیان قیام های مختلفی را ترتیب دادند و دست به اسلحه بردند اما درهر دوره انگلستان با روشی این قیام ها را سرکوب کرد. یکی از مهمترین این قیام ها،قیام شیخ عز الدین قسام بود که با مکر انگلستان سرکوب شد.
سومین خدمت انگلستان به یهودیان، این بودکه به مرور پست های مهم وکلیدی و زمین ها و امکاناتی را که در اختیار داشت بهیهودیان و صهیونیست ها داد. انگلستان اجازه فعالیت گروه های مسلح یهودی که همگیتروریست بودند را در فلسطین می داد و حتی سلاح آنها را تأمین می کرد اما فلسطینیانرا از اعتراضات معمولی نیز منع می کرد. این فرآیند تا آخرین روز قیمومیت که چندساعت قبل از اعلام تأسیس کشور مجعول «اسرائیل» از سوی یهودی هابود ادامهداشت. نیروهای انگلیسی که قصد ترک فلسطین را داشتند، تمامی سلاح ها، امکانات،ساختمان ها و دفاتری را که در اختیار داشتند به یهودیان دادند و دست خالی فلسطینرا ترک کردند.
جمعبندی
با نگاهیبه داده های فوق که خلاصه ای بسیار فشرده و هدفمند از خدمات انگلستان به یهودیانبود می توان فهمید اولا انگلستان پدر اسرائیل مجعول است و اگر انگلستان نبود اینرژیم منحوس به وجود نمی آمد. ثانیا اعلامیه بالفور، بخشی از یک طرح بود که از آغازرسمی اقدامات انگلستان خبر می داد. انگلستان پس از اعلامیه بالفور به اقدامات خودبرای ایجاد رژیم صهیونیستی رسمیت بخشید.
امروز کهانگلستان از جشن 100 سالگی اعلامیه بالفور سخن می گوید در حقیقت یک قرن حمایت علنیخود از فرزند نامشروعش را جشن گرفته است و درخواست فلسطینیان از این نظام مکار،برای عذرخواهی و لغو آن آب در هاون کوبیدن است.
آنچه بایدمورد توجه همگان قرار گیرد این است که همین نظام فریبکار با لباس میش طی 3 دههگذشته خود را در قالب یک ناجی صلح معرفی کرده و با کمک آمریکای جنایتکار، نقش یکصلحدوست را در عرصه فلسطین بازی می کند.
منبع :تسنیم ، 13/08/1396
