خانواده “الفتیانی” در قدس از 69 سال پیش حقهیچگونه دخل و تصرف در زمین شخصی خود در محله “البقعه الفوقه” در غربقدس را ندارد. رژیم صهیونیستی از آن زمان این زمین را تصرف کرده و آن را زمینسفارت آمریکا نامگذاری کرده است. این زمین با مکانی که کنسولگری کنونی آمریکا درآن قرار دارد، تفاوت دارد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، آغاز این داستان به دهه20 بازمی گردد. در آن زمان، تُهام الخلیلی و حسنیه الفتیانی خواهر همسرش سهم خوداز این زمین را به دو فرد انگلیسی اجاره دادند.
این زمین 32 هزار مترمربع مساحت داشت و متعلق به چندینخانواده بود. رژیم صهیونیستی سال 1948 پس از اشغال بخش غربی قدس، این زمین را تصرفکرد.
تهام و حسنیه قولنامه و اسنادی که مالکیت آن ها بر این زمینرا ثابت می کند، نزد نگه داشتند. اما شوک بزرگ تر به سال 1989 بازمی گردد که رژیمصهیونیستی و آمریکا قراردادی را امضا کردند که به موجب آن این زمین به مدت 99 سالبه آمریکا اجاره داده شد، آن هم به مبلغ سالانه تنها یک دلار!
در حالی که واشنگتن اصرار دارد که هدف از این قرارداد مبهمباقی بماند، رژیم صهیونیستی خواستار تعهدی صریح از جانب آمریکا است مبنی بر اینکهاین زمین محل احداث سفارت این کشور در قدس خواهد بود.
شبکه الجزیره تاکید کرد که الفتیانی سندی ارائه کرده است کهمالکیت او بر زمین محل احداث سفارت آمریکا را ثابت می کند.
هزار وارث
از زمانی که رژیم صهیونیستی این زمین را تصرف کرده است،فلسطینیان در حال جمع آوری اسناد و مدارکی هستند که مالکیت طرف فلسطینی بر اینزمین را ثابت کند.
پس از 6 سال تلاش، فلسطینیان ثابت کردند که 70 درصد از مساحتاین زمین متعلق به 76 آواره فلسطینی است که مالکان اصلی این زمین هستند و هم اکنون90 شهروند آمریکایی که اصالتی فلسطینی دارند، از جمله وارثان این زمین هستند و 30درصد دیگر مساحت این زمین هم وقفی بوده و متعلق به شیخ محمد خلیلی است که رژیمصهیونیستی آن را در سال 1948 مصادره کرده است. مجموع مالکان و وارثان زمین محلساخت سفارت آمریکا با استناد به قانون ارث اسلامی، هزار وارث برآورد شده است.
حسنیه درگذشت و پس از او تهام پرچم دفاع از این زمین را بهپسرش علی الفتیانی که او نیز فوریه گذشته دیده از جهان فرو بست، واگذار کرد، درنهایت این پرچم به دست فرزندش داود الفتیانی (43 ساله) رسید که الجزیره با اودیدار و گفتگو کرده است.
داود الفتیانی (نوه یکی از مالکان اصلی) می گوید: با وجوداینکه باور دارم بازپس گیری این زمین کار بسیار سختی است، اما هنوز اندک امیدی دردرونم هست که آن را از پایبندی پدر و جدم به این زمین الهام گرفته ام.
الفتیانی افزود که خانواده اش در دهه 90 پس از پخش شایعاتیمبنی بر تصرف زمین مذکور توسط نگهبان املاک غایبان به خاطر اینکه مالکان اصلی اینزمین آواره و خارج از فلسطین هستند، اعلامیه هایی در تمامی روزنامه های فلسطینیمنتشر و بر مالکیت خود بر این زمین و عدم چشم پوشی از سهم خود از آن تاکید کرد.
خانواده الفتیانی مالکیت خود بر این زمین را در دادگاه هایصهیونیستی ثابت کرد و موفق شد مانع از برگزاری مزایده ای علنی در مورد این زمین ازسوی نگهبان املاک غائبان شود. این خانواده روزگار سختی را پشت سر گذاشت و به گفتهداود، شاید سخت ترین آن در سال 1948 بود که بنگاه های املاک زیادی نزد جد او آمدندتا او را قانع کنند سهم خود از این زمین را بفروشد.
داود ده ها سند و برگه را که مالکیت خانواده اش بر زمینسفارت آمریکا را ثابت می کند، نزد خود نگه داشته است و راه پدر و جدش را ادامه میدهد و هر هفته از این زمین بازدید می کند و زیر سایه درختانی که هنوز در آن وجوددارد، استراحت می کند. بخش هایی از این زمین خاکبرداری شده و ساختمان هایی مسکونیدر آن احداث شده است.
مالکیت آوارگان
در همین راستا، عدنان عبدالرزاق کارشناس مسائل قدس تاکیدکرد که انگلیس از این زمین در دوران استعمار به عنوان پایگاهی برای ارتش استفادهمی کرد که به پایگاه “اللنبی” معروف بود و از آنجایی که مالکیت این زمینمتعلق به آوارگان و غیر آوارگان بود، انگلیس حق تصرف در این زمین و تحویل آن بهرژیم صهیونیستی را نداشت، هرچند که این رژیم در نهایت آن را تصرف کرد و به آمریکاتحویل داد.
شماری از وکلا پس از نبردهای قانونی بین المللی ثابت کردندکه این زمین متعلق به فلسطینیان است و ظاهرا از ساخت سفارت آمریکا در این مکان صرفنظر شد، اما این زمین هم اکنون به شکل کامل تحت تصرف رژیم صهیونیستی است.
عبدالرزاق افزود که ساختمان کنسولگری کنونی آمریکا در محله”البقعه” آماده است تا تابلوی سفارت را به جای تابلوی”کنسولگری” نصب کند و نیازی به احداث ساختمان جدید نیست.
لازم به ذکر است که زمین محل ساخت کنسولگری کنونی آمریکا درقدس به اسم “منطقه الحرام” شناخته می شود، یعنی حدفاصل اراضی اشغالی سال1948 و 1967 و رژیم صهیونیستی حق هیچگونه دخل و تصرف و ساخت و ساز در این زمین راندارد.
به نقل از الجزیره ـ اسیل جندی
