هزاران نفر در تل‌آویو و قدس در اعتراض به فساد مالی در کابینه رژیم صهیونیستی به خیابان‌ها آمده‌اند و خواستار شفاف‌سازی و مسئولیت‌پذیری مقامات ارشد این رژیم شده‌اند.
این روزها صحنه سیاسی و اجتماعی سرزمین‌های اشغالی شاهد تنش و اعتراضات گوناگونی حول فسادهای نتانیاهو است. هزاران نفر در تل‌آویو و قدس در اعتراض به فساد مالی در کابینه رژیم صهیونیستی به خیابان‌ها آمده‌اند و خواستار شفاف‌سازی و مسئولیت‌پذیری مقامات ارشد این رژیم شده‌اند. این اعتراضات در حالی انجام می‌شود که ماه گذشته هم شهرهای قدس اشغالی و تل‌آویو شاهد اعتراض حریدی ها بود.
در این میان، اظهارات برخی سیاسیون صهیونیستی بسیار حائز اهمیت بوده است و بازتاب وسیعی در رسانه‌های عبری داشته است. تامیر پاردو رئیس سابق دستگاه اطلاعات خارجی رژیم صهیونیستی یا همان موساد در سخنانی تاکید کرده است: «جنگ داخلی بزرگ‌ترین تهدید برای موجودیت این رژیم به شمار می‌رود. بروز اختلافات داخلی، آشوب و جنگ داخلی را خطراتی به مراتب بزرگ‌تر از تهدید ایران و حزب‌الله و یا گروه‌های فلسطینی برای اسرائیل به همراه دارد.»[1] رئیس پیشین موساد حدود یک سال پیش هم در اولین حضور رسانه‌ای خود پس از کناره‌گیری از ریاست موساد گفته بود: «ایران تهدیدی برای اسرائیل نیست، بلکه رشد تضاد داخلی می‌تواند به نابودی اسرائیل منجر شود. هیچ عامل خارجی قادر به مقابله با اسرائیل نیست. تنها تهدید واقعی تضاد در داخل اسرائیل است. اختلافات داخلی ما نتیجه‌ای جز جنگ داخلی ندارد؛ مسیری که ما در حال حاضر به‌سوی آن در حرکت هستیم. اگر یک جامعه از خط تفرقه و نفرت خود عبور کند، احتمال وقوع پدیده‌ای به نام جنگ داخلی قوت می‌گیرد. این مسئولیت بر عهده همه است تا از بروز اختلاف جلوگیری کنند.»[2]
شکاف اجتماعی و جنگ هویتی
یکی از چالش‌های جدی و درونی جامعه جعلی صهیونیست‌ها، عدم وجود هویتی یکسان و واقعی است. پایه و اساس جامعه سرزمین‌های اشغالی بر یک آرزوی دروغ به نام «اسرائیل بزرگ» بر اساس صهیونیسم و اصول آن بنا نهاده شد و سعی شد جامعه یهودی با هویت و فرهنگ‌های گوناگون از سراسر جهان را دور هم نگه دارند. این جامعه ساختگی همواره با جنگ هویتی روبرو بوده است.
رئیس رژیم صهیونیستی در سخنانی در کنفرانس هرتزلیا در سال 2016 به صراحت نگرانی خویش را از این تکثر هویتی و مذهبی در میان جامعه خود مطرح می‌نماید. رئیس رژیم صهیونیستی به‌عنوان یکی از سخنرانان اصلی در کنفرانس مشهور هرتزلیا به وجود شکاف و تفرقه گسترده در جامعه این رژیم اذعان کرد که تهدیدی خاموش برای صهیونیست‌ها به شمار می‌آید. وی در این کنفرانس گفت: «جامعه اسرائیل چهره خود را تغییر می‌دهد. این تغییر، هویت ما را به عنوان اسرائیلی تغییر خواهد داد و تأثیر عمیقی بر مسیری دارد که ما از طریق آن خودمان و وطن ملی خود را می‌شناسیم… شاید هنوز بسیاری در جامعه اسرائیل، در رسانه‌ها و نظام سیاسی اسرائیل فکر می‌کنند جامعه اسرائیل همین شکل را دارد؛ اما از آن زمان تاکنون واقعیت به‌طور اساسی تغییر کرده است. هم‌اکنون کلاس اولی‌های ما شامل 38 درصد صهیونیست‌های سکولار، 15 درصد صهیونیست‌های ملی‌گرا و مذهبی، 25 درصد عرب و حدود 25 درصد نیز ارتدوکس افراطی (حریدی) هستند. در هر حال، روند تغییر بافت جمعیتی واقعیتی است که چهره جامعه اسرائیل را شکل می‌دهد. این در حالی است که در سال 1990، 52 درصد سکولار، 16 درصد صهیونیست‌های ملی‌گرا و مذهبی، 23 درصد اعراب و 9 درصد ارتدوکس‌های افراطی (حریدی‌ها) بودند.» ریولین رئیس این رژیم در پایان بحث خود موضوعی چالشی تحت عنوان طرح یکسان‌سازی «هویت مشترک اسرائیل» را مطرح می‌کند.[3]
بخش زیادی از جنگ داخلی و تضادی که رئیس پیشین موساد به آن اشاره می‌کند، ناشی از همین تکثر هویتی است. تفاوت آرمان، عقیده، مذهب و اصول سیاست همواره عاملی برای تقابل و درگیری داخلی بوده است. به‌طور نمونه می‌توان به جنگ میان حریدی ها و سکولارها اشاره کرد. حریدی ها درحالی به احکام خاص دینی اعتقاد دارند که دستورات تلمود در حوزه آموزش، کار، اقتصاد و … را هم الزامی می‌دانند. در حالی که جامعه سکولار بسیار با این فضا فاصله دارد و برخی از آنان حریدی ها را مشکل اصلی رژیم صهیونیستی معرفی می‌کنند. به طور نمونه می‌توان به یادداشت جنجالی روزنامه هاآرتص اشاره کرد که در یادداشتی گفته بود: «طرفداران جریان مذهبی ـ ملی (اسرائیل) بسیار خطرناک‌تر از حتی جنبش حزب‌الله هستند و شاید بتوان عرب‌ها را کشت، اما طرفداران این جریان را نمی‌توان کشت.[4]» سخنانی که با واکنش برخی اعضای مذهبی و تندرو کابینه نتانیاهو هم همراه بود.
فساد سیستمی و اقتصادی؛ چالشی که رساتر بیان می‌شود
اکنون نتانیاهو با چهار پرونده فساد اقتصادی روبروست. پرونده‌های نتانیاهو بهانه‌ای شده است که برخی سیاستمداران اسرائیلی این موضوع را یادآوری نمایند که چالششان درونی است و تهدید نمایی مقاومت نوار غزه، مرزهای جولان و ایران هسته‌ای تنها بهانه‌هایی از سوی نتانیاهو برای حفظ قدرت است.
برخی سیاستمداران معتقدند نتانیاهو علی‌رغم فسادهای فراوان که بخشی از آنان ناشی از تبعیض نژادی و ساختار سیاسی غیر شفاف و دموکراسی غیرواقعی کنست (مجلس) است، به این دلیل توانسته است طی یک دهه در راس قدرت باقی بماند که پشت جنجالِ دشمن هراسی و ایران هراسی پنهان شده است.
مارک شولمن در سایت مشهور نیوزویک این سؤال را مطرح می‌کند که چرا فساد در رژیم صهیونیستی بالاست؟ او در یادداشت خود لیستی از فساد در میان سیاستمداران و صاحبان شرکت‌های اقتصادی را مرور می‌کند. وی در بخشی از یادداشت خود می‌گوید: «من سال‌هاست بحثی طولانی را با دوستی آغاز کرده‌ام که جزء مقامات بلندپایه دولت بود: آیا امروز فساد در اسرائیل بیشتر شده یا اینکه این فساد از قبل وجود داشت و پلیس این روزها کار خود را بهتر انجام می‌دهد؟ رویدادهای سال گذشته این بحث را به سرانجام رساند. امروز فساد بیشتری وجود دارد. پس این سؤال به وجود می‌آید: چرا؟[5]»
موشه یعلون، وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی که در اعتراضات اخیر هم حضور پررنگی داشته است در سخنانی قابل تامل در انتقاد به نتانیاهو گفته است: «رهبری کردن این‌گونه نیست، رهبری باید متحد باشد. این در حالی است که سیاستمداران مسائل را به دو جبهه راست و چپ تقسیم‌بندی می‌کنند. اگر در گذشته کسی از من سوال می‌کرد که چه چیز باعث می‌شود شب‌ها بیدار بماند، انتظار می‌رفت که بگویم ایران اما اکنون می‌گویم فساد مالی…فساد مالی اکنون سبب شده تا شهروندان ما اعتماد و اعتقاد خود را به رهبری اسرائیل از دست بدهند. این خطری بزرگ‌تر از تهدید ایران، حزب‌الله، حماس یا داعش است.»[6]
در خصوص میزان حجم فساد در سرزمین‌های اشغالی آمار رسمی‌ای منتشرنشده است؛ اما حجم اتهامات و بازجویی‌های نتانیاهو و اطرافیانش، اخبار قاچاق سلاح در ارتش و … نشان دهنده وجود فسادی جدی در سرزمین‌های اشغالی است. پایگاه عبری زبان واللا در گزارشی نوشته است: «بنیامین نتانیاهو تنها نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیست که در پرونده‌های فساد دست دارد، بلکه 7 نخست وزیر قبلی این رژیم هم در پرونده‌های فساد مختلف دست داشتند، اما به‌جز اولمرت، علیه هیچ‌کدام از آن‌ها کیفرخواست ارائه نشد و وی پس از تحمل یک سال و نیم حبس، اخیراً از زندان آزاد شد. دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر اسرائیل بود که از سمت خود برای دفاع از پسرش عاموس که جانشین فرمانده پلیس این رژیم بود و به فساد متهم شده بود، سوء استفاده کرد و در نهایت خودش نیز محاکمه شد، اما دادگاه وی را از اتهامات وارده تبرئه و به وی غرامت پرداخت کرد.[7]»
اندیشکده صهیونیستی «Israel Democracy Institute» در گزارش مفصل خود در پایان سال 2016، میزان رضایت مندی مردم از قوه قضائیه رژیم صهیونیستی را 57 درصد اعلام می‌کند. این درحالی است که این مقدار در سال 2012 حدود 73 درصد بوده است.[8]
جمع بندی
ریشه فساد سیاسی و اقتصادی و جنگ هویتی در سرزمین‌های اشغالی را باید در ماهیت جعلی این رژیم جستجو کرد. خودبرتربینی، ریشه نژادپرستی صهیونیسم، مادی‌گرایی یهود تلمودی و عدم وجود هویتی مشترک علی‌رغم ادعاها و تلاش‌های فراوان همگی بخشی از چالش جنگ هویتی و داخلی سرزمین‌های اشغالی است. در ماه‌های اخیر مخالفان سیاسی نتانیاهو برای کنار زدن وی از قدرت پس از یک دهه با صراحت بیان بیشتری از فساد و چالش هویتی و مدیریتی رژیم صهیونیستی سخن می‌گویند.
منبع: خبرگزاری فارس
