“لؤی نجار” جوان مجروح فلسطینی پس از اینکه بر اثر موشک شلیک شده پهباد اسرائیلی در جنگ اول غزه در سال 2008 هر دو پایش را از دست داد، زندگی اش کاملا دگرگون شد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، نجار که در منطقه خزاعه در شرق استان خان یونس زندگی می کند، تاکید کرد که قبل از مجروح شدن به شیوه ای کاملا طبیعی زندگی می کرد و دانشجوی سال دوم رشته جغرافیا در دانشگاه اسلامی غزه بود.
او در آغاز با از دست دادن هر دو پایش نمی توانست کنار بیاید و در این باره می گوید که شرایط بسیار سختی بود اما در نهایت توانست بر معلولیت چیره شده و از آن به عنوان وسیله ای برای خدمت به دیگران به رغم تمامی سختی ها و مشکلات موجود بهره ببرد.
این جوان فلسطینی می گوید که از دست دادن پاهایش آزمایشی از سوی خداوند است که باید به آن راضی باشد و خدا را شاکر و سپاسگذار.
همت عالی
نجار به رغم از دست دادن هر دو پایش، توانسته است نمونه بارزی از پایداری و شکست ناپذیری را به نمایش بگذارد و مجروحیت او هرگز نتوانسته است مانع از ادامه زندگی وی به شیوه طبیعی شود.
با آغاز فصل برداشت گندم و جو در خان یونس، نجار کشان کشان خود را به زمین های کشاورزی رساند و با عزمی راسخ و با وجود معلولیت خود را وقف خدمت به همشهریانش کرد. او تاکید کرد که معلولیت هرگز نمی تواند جلوی فعالیت و کار او را بگیرد.
لؤی نجار داوطلبانه و بدون گرفتن مزد به شهروندان فلسطینی در برداشت محصولشان کمک می کند و این کار را مایه افتخار می داند.
نجار می گوید که به هیچ وجه استراحت و بیکاری را دوست ندارد و هر کاری که انجام می دهد آن را دستاوردی جدید برای خود می داند. او حتی ویلچر برقی خود را کنار گذاشته و از یک ویلچر معمولی استفاده می کند.
علاوه بر این، نجار ورزش هم می کند و معتقد است که هر فعالیتی که می تواند آن را انجام دهد، پیامی برای انسان ها برای بالابردن روحیه آنان است. او اعتقاد دارد که عزم و اراده معجزه ها را می آفریند.
روند درمان
او پس از مجروح شدن، 25 روز در کما بود و به سبب وخامت وضعیت سلامتش، به بیمارستان العریش در مصر و از آنجا هم به عربستان سعودی انتقال داده شد.
پس از اینکه به هوش آمد، می گفت که می دانم به شدت مجروح شدم و احساس می کردم که پاهایم را از دست داده ام تا اینکه دایی اش که همراهش بود، به او گفت: پاهایت قبل از خودت به بهشت رفتند.
نجار سال 2009 برای اولین بار از پای مصنوعی استفاده کرد. او می گوید که پزشکان از واکنشش متعجب شدند. نجار تصریح کرد: برای اولین بار که از پاهای مصنوعی استفاده کردم، از دو عصا برای راه رفتن می گرفتم اما پس از یک روز یکی از عصاها را کنار گذاشتم و اکنون بدون کمک گرفتن از هر وسیله دیگری راه می روم.
به مبارزه طلبیدن زندگی
نجار اظهار داشت که به رغم درد و سختی ها توانسته وارد نبردهای زندگی شده و درد را به امید تبدیل کند. او به رغم وضعیت بد اقتصادی، تحصیلات دانشگاهی اش را در سال 2015 با معدل 75درصد به اتمام رساند.
وی پس از بازگشت به نوار غزه ازدواج کرد و اکنون دارای 5 فرزند است. او می گوید که همسر و فرزندانش سختی های زندگی را از یاد او برده اند.
این جوان فلسطینی قادر به کار نیست و موسسات خیریه به او کمک می کنند اما با این وجود، سعی می کند بدون اهمیت به وضعیت سلامتش برای دیگران مفید باشد.
لؤی نجار تاکید کرد که با تمام قدرت فعالیت های مختلفی را انجام می دهد، از جمله مشارکت در فصل برداشت زیتون، بالا رفتن از درختان و یا نردبان برای درست کردن قطعی برق، کشاورزی و غیره.
او می گوید که حتی در کارهای خانه نیز به همسرش کمک می کند، ظرف می شوید، خانه را تمیز می کند و به فرزندانش در دروس مدرسه کمک می کند و خود را خوشبخت ترین مرد جهان می داند.
او به تمامی کسانی که از معلولیت رنج می برد، توصیه می کند که راه او را ادامه دهد. او معلولیت را در نقص عقل می داند نه نقص بدن. وی تاکید کرد که باید به سلام ایمان به خداوند مسلح شد تا همواره اوضاع را به سمت بهترین تغییر داد.
لؤی نجار در پایان از تمامی مسئولین خواست به اوضاع مجروحان و معلولان توجه بیشتری کرده و وضعیت آنان را لحاظ کنند. او تاکید کرد که بسیاری از معلولین قادر به انجام کارهایی هستند که افراد سالم نمی توانند آن را انجام دهند.
