در سال 1995 دو مورد از خطرناک‌ترین نشست های محرمانه درباره مساله فلسطین از سوی محمود عباس رئیس فعلی تشکیلات خودگردان فلسطین که آن زمان رئیس دایره مذاکرات سازمان آزادی بخش فلسطین “ساف” بود، برگزار شد. در این نشست ها دو سند به امضا رسید که مفاد آنها به صورت کامل منتشر نشد، بلکه مخفی باقی ماند تا اینکه دولت دونالد ترامپ درصدد اجرای افکار و ایده های خود که کاملا همسو و هماهنگ با تفاهمات عباس بود، برآمد.
نتیجه نشست اول سند محرمانه موسوم به تفاهمات عباس ـ بیلن بود که پس از سال ها بحث و بررسی میان طرفین به دست آمد و در قالب آن تفاهمات خطرناکی درباره پایان دادن به حق بازگشت آوارگان فلسطینی و تبادل بخشی از اراضی و نیز چشم پوشی از قدس و پذیرش مناطق عربی در اطراف این شهر به عنوان پایتخت کشور فلسطین به دست آمده بود.
این مذاکرات عباس با بیلن در نهایت با ترور اسحاق رابین نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی و به قدرت رسیدن شیمون پرز به پایان رسید و هیات مذاکره کننده فلسطینی این مذاکرات را متوقف و اعلام کرد که «ما با یک حزب مذاکره نمی کنیم، بلکه با “اسرائیل” مذاکره می کنیم». این پاسخی بود که حسن عصفور یکی از اعضای تیم مذاکره کننده فلسطینی به بیلن داد که خواستار از سر گیری مذاکرات شده بود.
اما دیدار خطرناک‌تری که سال های متمادی مخفی ماند، دیدار عباس ـ شارون در مزرعه نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی بود که در تابستان آن (1995) برگزار شد و حسن عصفر که آن زمان مسئول دایره مذاکرات ساف بود، به این مساله اذعان کرده است.
عصفور در دیدار با الرساله نت به تشریح جزئیات این دیدار و طرحی که بعدا دولت ترامپ همپیمان جریان راستگرای رژیم صهیونیستی و به ویژه کوشنر و گرینبلات آنرا سرلوحه کار خود قرار دادند، پرداخت. این طرح سری اکنون تبدیل به معامله قرن یا چیزی که از آن به عنوان “معامله منطقه ای ترامپ یاد می شود و هدف از آن نابودی مساله فلسطین است، شده است.
وی خاطر نشان کرد که آنچه در حال حاضر به عنوان “معامله قرن” مطرح شده است، در واقع نمود عملی همان دیدار و طرح شارون ـ عباس است که اساسا بیانگر ت فکر سیاسی این مرد است و قبل از وی، یاسر عرفات رئیس فقید تشکیلات خودگردان به محض شنیدن این طرح، با آن مخالفت کرده بود. از همان زمان بود که عباس به “مهره آمریکا” معروف شد و پس از آن هم از وی به عنوان “کرزای فلسطین” یاد می شد.
حسن عصفور در ادامه این گفتگو خاطر نشان می کند که این طرح محرمانه نتیجه دیداری بود که عباس بدون اطلاع دایره مذاکرات ساف برگزار کرد و «وقتی پیش ما آمد و گفت که وعده ای دریافت کرده است، ما تعجب کردیم و از او خواستیم که ما را در جریان جزئیات این طرح قرار دهد و وقتی از آن اطلاع پیدا کردیم، واقعا شوکه شدیم و خود عباس هم می داند که من او را خوب می شناسم.»
با وجود اینکه عباس در آن زمان گفته بود که با جزئیات این طرح مخالفت کرده است، اما عصفور در صحت و درستی سخنان وی تردید ایجاد می کند و می گوید که «ابو عمار (یاسر عرفات) در آن زمان حتی حاضر به شنیدن جزئیات عجیب این طرح هم نشده بود.»
وی در ادامه خاطر نشان می کند که محمود عباس در آن زمان اعلام کرد که وعده ای از شارون دریافت کرده است و «و وقتی برگشت من صورتجلسه را خواندم و او می داند که من این صورتجلسه را خوانده ام و از طرح شارون که اجرای آن از سال 2005 آغاز شده است و عقب نشینی از غزه یکی از نمودهای عینی آن بود، شوکه شدم.»
وی افزود که در این طرح وضعیت ویژه ای برای کرانه باختری تعریف شده بود و قرار بود مناطق و بخش های جدای از هم میان مناطق مختلف کرانه باختری ایجاد شود و از طریق پل های روگذر و یا تونل های زیرگذر میان آنها ارتباط برقرار شود و سپس جاده های غیر خاکی میان آنها احداث شود که اسرائیل بر آنها سیطره داشته باشد.
این مسئول ساف تصریح کرد که با این طرح مخالفت کرده بود و «محمود عباس هم مدعی بود که با آن مخالفت کرده است، اما عصفور به این مساله شک داشت و وقتی که آنرا به یاسر عرفات فقید اعلام کرد، وی حتی حاضر به شنیدن آن هم نشد و پس از آن به وی (عباس) لقب کرزای فلسطین را داد.»
وی در ادامه تاکید می کند که عباس سعی کرد موضع خود را در نظر عرفات زیبا جلوه دهد و اعلام کرد که «هرگز از قدس چشم پوشی نخواهد کرد» اما در واقع، وی به عنوان مسئول دایره مذاکرات ساف در آن زمان، عامل اصلی یهودی سازی دیوار براق بود؛ چرا که عرفات حتی حاضر به چشم پوشی از بخش پایین این دیوار هم نبود.
عصفور تاکید می کند که طرح کنونی موسوم به معامله قرن در واقع همان طرح شارون است و اشاره به این نکته از سخنرانی شارون در زمان آغاز ریاست عباس بر تشکیلات خودگردان در سال 2005 لازم است که وی از آن روز به عنوان “روز تاریخی” یاد نمود.
وی افزود: ترور یاسر عرفات و انتصاب عباس به ریاست تشکیلات خودگردان بخشی از طرح شارون و زمینه ای واقعی برای آغاز اجرای این طرح بود.
این مسئول فلسطینی همچنین به سخنرانی سال 2002 جرج بوش که در آن وعده اجرای راهکار تشکیل دو کشور را داد، اشاره کرد که طی آن مدعی شده بود « ملت فلسطین مقاماتی بهتر از مقامات فعلی می خواهد» و این همان سخنرانی است که از به عنوان سخنرانی صدور حکم ترور یاسر عرفات یاد می شود.
وی افزود: محمود عباس بخشی از توطئه تغییر عرفات بود و «تنها 2 ماه بعد وی (عباس) به عنوان نخست وزیر به عرفات تحمیل شد و ما با تمام توان سعی کردیم با این اقدام مقابله کنیم، اما ابو عمار نتوانست در برابر این فشارها دوام بیاورد.»
حسن عصفور تصریح کرد که در آن زمان برخی اسامی مطرح شدند که بعدا در معرض تهدید قرار گرفتند و مجبور شدند از نامزدی برای سمت ریاست تشکیلات خودگردان عقب نشینی کنند، اما عباس عملا شروع به تشکیل تیمی کرد که در آن زمان به “خانه ننگ” معروف شد و برخی اطرافیان و دار و دسته خود عباس مانند عزام احمد در آن حضور داشتند و علیه عرفات توطئه می کردند.
وی درباره جزئیات مذاکرات “عباس ـ بیلن” که عصفور هم یکی از اعضای هیات مذاکره کننده فلسطینی بود، اظهار داشت که عباس در آن زمان در هیچ یک از کمیته ها حضور نداشت و «من شخصا به خاطر سمت وی در دایره مذاکرات، نام او را پیشنهاد کردم. ما در این مذاکرات به بررسی مسائل حل نهایی و انتقالی پرداختیم، اما این مذاکرات با ترور اسحاق رابین متوقف شد.»
عصفور در پایان تاکید کرد که «تمامی این شواهد برای اینکه ملت فلسطین محمود عباس را بشناسد، کافی است» و وی بعدا با طرح پیشنهادی ایهود اولمرت نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی برای از سر گیری مذاکرات که در قالب آن 94 درصد از اراضی کرانه باختری و برخی محله های عرب نشین قدس به طرف فلسطینی واگذار می شد، مخالفت کرد؛ چرا که کاندولیز رایس وزیر امور خارجه وقت آمریکا با عباس تماس گرفته و به او گفته بود که آمریکا قصد دارد بر اساس آموزه های توراتی منازعه فلسطینی ـ صهیونیستی را حل کند.
