نگرانی شدید سران رژیم صهیونیستی از تصمیم دولت اردن به یک واقعیت خطرناک برای صهیونیست‌ها بر می‌گردد و آن چیزی نیست جز بحران کمبود آب در سرزمین‌های اشغالی.
درحالی که پرونده قتل خاشقچی در صدر اخبار رسانه‌های جهان قرار دارد، اینهفته در اردن رویداد مهمی به وقوع پیوست که می‌توان از آن به عنوان نقطهعطفی در تاریخ معاصر این کشور یاد کرد. ملک عبدالله پادشاه اردن روز یکشنبهاعلام کرد که قصد دارد تا ضمیمه‌های معاهده صلح را با اسرائیل لغو کند واز حق حاکمیت اردن بر مناطقی که طی قرارداد وادی عربه به رژیم صهیونیستی بهطور موقت واگذار شده بود سخن گفت. شرایط این توافقنامه بیان می کند که 25سال پس از امضای اولیه (25 اکتبر 1994)، هر یک از طرفین قادر خواهند بوداجاره زمین را در شرایطی متوقف کنند؛ اما این موضوع باید یک سال پیش ازسررسید موعد که 25 اکتبر 2019 می‌باشد صورت گیرد و یکشنبه هفته جاری 24 سالاز زمان امضا این پیمان سپری شد. عبدالله گفت: “ما به حاکمیت کامل درسرزمین‌هایمان عمل می کنیم.” “اولویت ما در این شرایط منطقه ای این است کهاز منافعمان دفاع کنیم و هر کاری را که برای اردن لازم است انجام دهیم.”
«الباقوره»منطقه مرزی شرق رود اردن در استان اربد واقع در شمال این کشور، با مساحتحدود شش هزار دانوم (یک دانوم معادل 1000 متر مربع است) می‌باشد و «الغمر»نیز یک منطقه مرزی است که در استان العقبه در جنوب بحر المیت واقع شده و بهمنطقه مورد منازعه اردن و رژیم صهیونیستی معروف است. این مناطق از خاکاردن در طول جنگ های اعراب و اسرائیل طی نیمه دوم قرن بیستم توسط این رژیماشغال شدند. اسرائیل منطقه الباقوره را در سال 1950 اشغال کرد و و در سال1967 نیز الغمر را به تصرف درآورد. دولت اردن تنها چند ماه پس از قراردادغزه ـ اریحا، طی قرارداد صلح وادی عربه (1994) با اسرائیل علاوه بر برقراریروابط دیپلماتیک با این رژیم این مناطق را نیز برای مدت 25 سال در اختیارصهیونیست‌ها قرار داد و در طول این مدت تل آویو این زمین ها را در اختیارکشاورزان یهودی قرار می‌داد.
اهداف ملک عبدالله؛ از کسب اعتبار تا کاهش فشارها
موضوععدم تمدید قرارداد اجاره مناطق اشغالی اردن توسط رژیم صهیونیستی یکبارهصورت نگرفت بلکه از مدت‌ها پیش و با نزدیک شدن به موعد 24 سالگی اینقرارداد استعماری، مردم اردن کمپین های بزرگی را برای وادار کردن حکومت بهبازپسگیری این مناطق از اشغال رژیم صهیونیستی به راه انداختند. برای مثالانجمن ملی اردن، شامل احزاب سیاسی و اتحادیه های کارگری در ماه مارس گذشتهتظاهرات گسترده‌ای را با درخواست از دولت برای لغو قرارداد انجام دادند.همچنین سه شنبه هفته گذشته اتحادیه سازمان تجارت و انجمن ملی اردن تحصننمادینی را در منطقه باقوره برای عدم تمدید قرارداد صورت دادند. از همین رواقدام دولت اردن با حمایت 80 نفر از 130 نماینده پارلمان اردن همراه شد.
واقعیتآن است که مردم اردن همچون دیگر ملت‌های عربی اقدامات ترامپ در حمایت ازرژیم صهیونیستی بویژه با انتقال سفارت آمریکا به بیت المقدس (که تحت کفالتاردن است) را به عنوان تحقیر خود قلمداد می‌کنند و مواضع ضعیف دولت‌هایعربی در مقابل سخنان گستاخ‌آمیز رئیس جمهور آمریکا و جنایات رژیم صهیونیستیدر حق فلسطینیان را نمی‌پسندند و خواستار مقاومت و ایستادگی سران کشورهایخود در برابر این اقدامات آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند. این امر در کناروجود مشکلات اقتصادی که هم اکنون گریبان‌گیر اردن شده است موجب گردید تاملک عبدالله برای کاستن از دامنه اعتراضات مردمی اقدام به عدم تمدیدواگذاری مناطق بالقوره و الغمر کند.
اهمیت استراتژیک باقوره و غمر برای رژیم صهیونیستی
پساز اعلام موضع پادشاه اردن در مورد ملغی کردن بند تمدید اجاره این مناطقاز خاک اردن، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی گفت که تلاشخواهد کرد که با اردن برای تمدید مدت قرارداد اجاره زمین‌های مرزی باقوره وغمر مذاکره خواهد کرد. پس از آن نیز وزیر کشاورزی رژیم صهیونیستی دوشنبهشب تهدید کرد، اگر اردن بخواهد مناطق «الباقوره» و «الغمر» به این کشوربازگردد، تلآویو، آب امان را قطع می کند. نگرانی شدید سران رژیم صهیونیستیبه یک واقعیت خطرناک برای صهیونیست‌ها بر می‌گردد و آن چیزی نیست جز بحرانکمبود آب در سرزمین‌های اشغالی.
آبدر منطقه خاورميانه هم اکنون به صورت يک منبع راهبردي و عامل تعيين کنندهبراي توسعه اقتصادي و اجتماعي درآمده است و کمبود آن حتي ممکن است به جنگبر سر آن منجر شود. سيطره بر منابع آب منطقه هدف استراتژيک رژيم صهيونيستيمحسوب مي‌شود و مسئله آب براي اين رژيم فراتر از يک موضوع مربوط به توسعهبلکه مسئله‌اي مرتبط با موجوديت اين رژيم و از عوامل بنيادين ادامه طرحصهيونيستم در منطقه است. رژيم صهيونيستي به طور کلي در انديشه تسلط برمنابع آب عرب‌ها است و تامين آب مورد نياز خود را در اولويت سياست‌هايتجاوزکارانه‌اش قرار داده است و کنترل منابع آب رود اردن و همه سفره‌هايآبي کليدي را به عنوان حداقل نياز امنيتي خود تلقي مي‌کند. به عبارت ديگر،اسرایيل براي حفظ منابع آب تحت کنترل خود هر اقدامي انجام خواهد داد. چنينتحليل‌هايي باعث شده است کارشناسان مسائل خاورميانه بر اين اعتقاد باشند کهاگر در دهه آينده جنگي ميان اعراب و رژيم صهيونيستي روي دهد به احتمالزياد اين جنگ بر سر منابع آب خواهد بود.
مسئلهتقسيم آب رود اردن بين اردن و رژيم صهيونيستي، موضوع مذاکرات پيچيده‌ايبوده که چندين دهه طول کشيده و در نهايت به امضاي توافقنامه‌هاي «واديعربه» و «اسلو» و اجحاف کامل در حق عرب‌ها در مسئله تقسيم آب منجر شده است.در توافقنامه وادي عربه بين اردن و رژيم صهيونيستي اين رژيم توانست حقبهره برداري از منابع آب وادي عربه و رودخانه يرموک را به دست آورد. رژيمصهيونيستي همچنين حدود 400 ميليون متر مکعب در سال آب از منطقه اشغاليجولان سوريه به سرقت مي‌برد.
سرقتمنابع آب عربي و فلسطيني اهميت زيادي در طرح‌هاي راهبردي رژيم صهيونيستيبراي جذب مهاجران بيشتر و گسترش مساحت زمين‌هاي کشاورزي تحت سيطره اين رژيمدارد. «جک لندر» يکي از کارشناسان برجسته آمريکايي در زمينه اقتصاد آب وکشاورزي معتقد است نقطه ضعف اصلي در اقتصاد اسرایيل بخش کشاورزي آن است.بررسي‌هاي عميق اقتصادي نشان مي‌دهد که کشاورزي در اسرایيل -برعکس تصوررايج- فعاليتي سودآور نيست بلکه براي اسرایيل پرهزينه است. به همين علتکشاورزي در اسرایيل جنبه عقيدتي دارد نه اقتصادي.
درنظريه صهيونيسم مقوله‌اي است که مي‌گويد «براي تشکيل کشور يهودي بايديهوديان به زمين وابسته باشند و هيچ چيزي بيشتر از کشاورزي، ساکنان را بهزمين وابسته نمي‌کند.» بنابراين کشاورزي از نظر اسرایيل مسئله‌اي عقيدتياست و ما را به اين نتيجه مي‌رساند که «دسترسي به منابع آب براي توسعهکشاورزي حتي اگر کشاورزي منجر به زيان اقتصادي شود، رويکردي عقيدتي است.»از نظر اين پژوهشگر آمريکايي به همين علت است که مجبور کردن اسرایيل بهعقب‌نشيني از سرزمين‌هاي اشغالي عربي و فلسطيني کاري بسيار دشوار است زيرااين عقب نشيني فقط به معناي ترک و واگذاري محدوده‌اي زمين يا افزايش ياکاهش درجه امنيت در مرزهاي اسرایيل نيست بلکه در واقع به معناي دست کشيدناز بخشي از منابع آب است که حيات رژیم صهیوینستی در شرايط کنوني به آنوابسته است.
معالوصف اگر تصمیم اردن برای عدم تمدید اجاره دو منطقه الباقوره و الغمر رادر کنار افزایش تحرکات دولت سوریه در مناطق مجاور جولان اشغالی و سخنانمقامات سوری مبنی بر بازپسگیری جولان را در کنار هم قرار دهیم می‌توانمتوجه شد که چه تهدید بزرگی موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی را نشانه رفتهاست.
منبع : الوقت ، 01/08/1397
