رسانه‌های جهان و تجاوز اسراییل به غزه

کمتر کسی است که نداند یا شک داشته باشد که خبرگزاری‌ها و تلویزیونهای خبری و مطبوعات اصلی جهان (نظیر آسوشیتدپرس، رویترز، بی.بی.سی، سی.ان.ان، نیویورک تایمز و غیره) در دست سرمایه‌داران بزرگ جهان هستند و نیز اینکه بخش بزرگی از سرمایه داران اصلی جهان صهیونیست یا به دلایل مالی و سیاسی طرفدار صهیونیستها هستند (نظیر سرمایه داران نئوکان آمریکایی که بخش زیادی از کارخانه‌های اسلحه سازی ایالات متحده متعلق به آنهاست). کوتاه سخن اینکه این صهیونیستها هستند که از طریق رسانه‌های بزرگشان (که خود منبع اصلی اخبار و گزارشهای رسانه‌های کوچک و محلی دنیا نیز هستند) اخبار جهان را منتشر می‌کنند و بر خلاف ادعای اغلبشان در بی طرف بودن، این اخبار را کاملا از فیلترِ منافعشان می‌گذرانند و بعد به خورد مردم جهان می‌دهند. در واقع، آنها هستند که معمولا (و البته نه همیشه) به افکار عمومی‌مردم دنیا یا افکار عمومی‌مردم مناطق خاصی از دنیا (نظیر مردم غرب یا اعراب و …) شکل و جهت می‌دهند. همانطور که اشاره شد، شکل و جهتی که تامین کننده منافع و تقویت کننده سیاستهای مختلف آنها در مقیاسهای محلی، قاره‌ای یا جهانی است. گاه اخبار بی اهمیتی را در بوق و کرنا کرده بهشان شاخ و برگ می‌دهند و از زبان کارشناسان وابسته به خود آنها را تحلیل و درباره شان بحث می‌کنند؛ و گاه، اخبار بسیار مهمی‌را که به نفعشان نیست یا حاصل جنایات منتج شده از سیاستهای امپریالیستی دولتهای متبوعشان است نادیده گرفته اصلا منتشر نمی‌کنند یا از طریق ترفندهای روزنامه نگاری، لباس مطلوب خود را بر تن این اخبار می‌پوشانند که حاصلش تحریف و تغییر خبرها و قلب وقایع است. (البته موارد معدودی است که یک یک فرد یا روزنامه نگار باشرف و متعهد به واقعیت، خبرهایی را که مطلوب روسای این رسانه‌ها نیست منتشر و حاکمان طماع دنیا را که همان سرمایه داران کلان هستند رسوا می‌کنند که حاصل چنین افشاگری‌هایی اخراج یا مجازاتهای سنگین تر برای چنین افراد و روزنامه نگارانی است.)
به نظرم این مقدمه برای درک نگاه رسانه‌های اصلی جهان به مسئله فلسطین-اسراییل لازم است؛ مسئله‌ای که از دید این رسانه‌ها، یک جنگ است. این رسانه‌ها در عناوین اخبارشان می‌نویسند: جنگ اسرائیل و فلسطین. یا اخیرا و در پی شدت گرفتن حملات ارتش صهونیستی به غزه، می‌نویسند جنگ اسرائیل و غزه! گویی از نزاع دو کشور با قدرت نسبتا مساوی صحبت می‌کنند، اما حتی متن خودِ اخبار این رسانه‌ها، رسوایشان می‌کند؛ مثلا در جایی که می‌نویسند «در جنگ غزه و اسراییل در هفته اخیر، چند ده فلسطینی کشته و مجروح شدند و یک شهرک‌نشین اسرائیلی مجروح شد.» این رسانه‌ها، از جنگجویان فلسطینی، چه متعلق به حماس و شاخه‌های اسلامگرای مقاومت فلسطینی باشند چه جزء فتح و تشکیلات ملی گرا یا چپگرا (که ناچارا و از دید برخی خیانکارانه، در سالهای اخیر کمتر با اسراییلی‌ها در شکل نظامی‌درگیر شده اند)، از واژه «تروریست» استفاده می‌کنند. تروریست اساسا یعنی کسی که تعمدا مردم عادی را می‌کشد. این رسانه‌ها توضیح نمی‌دهند که اینکه جنگنده‌های اسرائیلی، در یک نوبت بمباران غزه دهها فلسطینی غیرنظامی(شامل زنها و کودکان و سالمندان) را می‌کشند و چند برابر این تعداد را مجروح می‌کنند، چه نامی‌جز تروریسم دارد؛ آنهم تروریسمی‌که قربانیانش بسیار پرتعدادتر از قربانیان یک حرکت فردی یا تیمی‌تروریستی است. آنها برای تحمیق و منحرف کردن افکار عمومی‌جهان، از واژه «جنگ» استفاده می‌کنند، ولی توضیح نمی‌دهند که این چه جنگی است که یک طرفش دارای یکی از مجهزترین و قوی ترین ارتشهای جهان است و طرف دیگرش غزه، حتی فاقد یک ارتش کلاسیک با سلاحهای سنگین است. حماس یک گروه شبه نظامی‌است بدون جنگنده، تانک و توپخانه مجهز و نیروهای مجزای زمینی و هوایی و دریایی. در واقع در اصل یک گروه شبه پارتیزانی است که صرفا می‌تواند در جنگهای زمینی شهری، تا حدی حریف طرف مقابل شود. و این رسانه‌ها به این واقعیت توجه نمی‌کنند که علت همه درگیری‌ها یا به قول خودشان جنگهایی که تاکنون بین اسرائیل و فلسطینی‌ها (در سالهای اخیر بیشتر غزه) پیش آمده، زیاده خواهی و تجاوزگری اسرائیل بوده است نه عملیاتهای چریکی حماس، که در اصل واکنشهایی دفاعی است و در واقعیت، ضربه چندانی به حریف وارد نمی‌کند.
البته در اینجا باید به بی تفاوتی جهان عرب به مسئله فلسطین نیز اشاره کرد. واقعیت این است که تا وقتی که سران عرب، متحد یا درست تر بگوییم جیره خوار آمریکا هستند، به هیچ وجه نمی‌توان از آنها انتظار داشت در مقابل اسرائیل بایستند. سهل است که نه تنها مقابل اسرائیل نمی‌ایستند بلکه با این رژیم روابط آشکار یا مخفیانه نیز دارند و بعضا بر ضد فلسطینیان موضع می‌گیرند (و البته آشکارا بر ضد حزب الله لبنان که فعلا تنها نیروی مجهز برای درگیری با اسرائیل است).
واقعیت این است که مردم فلسطین و غزه بسیار تنها مانده اند. مصر که زمانی اصلی ترین حامی‌آنها بود اکنون با صهیونیست‌ها باده دوستی میزند و از امثال عربستان سعودی و اردن هم انتظاری نیست. در این میان، همانطور که گفته شد، این رسانه‌های مهم غربی هستند که بر این زخم نمک می‌پاشند و با اخبار تحریف شده هدفمندشان، طوری جلوه می‌دهند که اولا فلسطینیان تقصیر کار اصلی این درگیری‌ها هستند و دوما، آنچه بین اسراییل و فلسطین در جریان است، یک جنگ است؛ در حالی که نام آن تجاوز اسرائیل به غزه و کشتار فلسطینیان است نه «جنگ».

^{منبع : سیاست روز ، نویسنده: مانی الوند ، 10/09/1397}