اسامی 51 جمعه حق بازگشت با نمادهای انقلاب و مبارزات مختلف ارتباط دارد و هدف از اطلاق این نامگذاری ها، افزایش عزم و اراده تظاهرات کنندگان و تاکید بر پیام های متعدد این راهپیمایی ها در راستای مبارزات ملت فلسطین علیه اشغالگران صهیونیست است.
اسامی جمعه های حق بازگشت و لغو محاصره با توجه بسیار زیاد و بر اساس مولفه های ملی، سیاسی و میدانی موجود انتخاب شده است و همچنین “معیار” شرایط حاکم بر مساله فلسطین و جمعیت شرکت کننده در این تظاهرات ها هم مد نظر قرار گرفته است؛ به طوری که گاهی این جمعه ها با نام شهدا و گاهی دیگر با نام شهرهای فلسطین نام گذاری شده اند و در برخی موارد هم هدف و پیام هیات عالی تظاهرات های حق بازگشت در نام گذاری ها مورد توجه قرار گرفته اند.
البته این نام های انتخاب شده برای جمعه های حق بازگشت و لغو محاصره، صرفا یک نام نبودند، بلکه به یکی از اشکال مقاومت تبدیل شده اند که آشکارا باعث ترس و هراس رژیم صهیونیستی می شوند؛ به طوری که نظامیان صهیونیست بارها نسبت به این نام ها واکنش نشان داده اند و قبل از آغاز تظاهرات میدانی، درباره جمعه “کاوچوک” (لاستیک های کهنه خودروها) و جمعه میلیونی حق بازگشت اظهار نظر کرده اند. این اسامی میزان ترس و هراس رژیم صهیونیستی و به حالت آماده باش درآمدن نظامیان صهیونیست صرفا به خاطر شنیدن یک نام را نشان داده اند.
این موج گسترده تظاهرات های مردمی در سالگرد روز زمین در 30 مارس سال 2018 آغاز شد و در آستانه نخستین سالروز آغازش با حضور گسترده مردم ادامه می یابد.
جمعه اولی که مراسم گرامی داشت یاد و خاطره روز زمین آغاز شد و فلسطینی ها خشم خود را از تصمیمات دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا درباره قدس نشان دادند. جوانان انقلابی در این جمعه بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به وطن خود تاکید کردند.
جمعه 2 ام که به جمعه “لاستیک های کهنه” موسوم شده بود و فلسطینیان در جریان آن لاستیک های کهنه را آتش می زدند تا دود شدیدی به هوا بلند شود و مانعی برای دیده شدن آنها توسط تک تیراندازان صهیونیست مستقر در طول مرزها شود.
جمعه 3 ام: که به جمعه آتش زدن پرچم رژیم صهیونیستی و اهتزاز پرچم فلسطین معروف شد و فلسطینی ها در جریان آن پرچم های رژیم صهیونیستی را به آتش کشیده و پرچم فلسطین را که بر روی میله ای بلند نصب شده بود، در اردوگاه های مختلف حق بازگشت در مناطق 5 گانه به اهتزاز درآوردند. تظاهرات کنندگان همچنین در تظاهرات جمعه دوم بادبادک های کاغذی را به هوا فرستادند که حامل شعله آتش بود. این بادبادک ها به سمت اراضی فلسطین اشغالی فرستاده شدند تا مقدمه ای برای به کار گیری سلاح جدید فلسطینیان در جریان اعتراضات در نقاط مرزی باشد.
جمعه 4 ام یا جمعه “شهدا و اسرا” که با حضور گسترده تر تظاهرات کنندگان برگزار شد و تاکیدی بر تداوم این تحرک تا تحقق اهداف مورد نظر در زمینه بازگشت و لغو محاصره بود.
جمعه 5 ام یا جمعه “جوانان انقلابی” که شاهد مشارکت موثر جوانان در تظاهرات ها بود و آنها توانستند با عبور از موانع مرزی پس از برچیدن بخش هایی از آنها در مناطق مختلف مرزی، پرچم های فلسطین را به اهتزاز درآوردند و لاستیک های کهنه را به آتش بکشند.
جمعه 6 ام یا جمعه “کارگران فلسطین” که پیام آن قدردانی از کارگران در روز ملی کارگر همزمان با اول ماه مه و نیز تمجید از نقش آنها در روند سازندگی و پیشرفت وطن بود.
جمعه 7 ام یا “جمعه هشدار” نسبت به جمعه قبلی که در آن از اقشار مختلف ملت فلسطین خواسته شده بود که این جمعه را میعادگاه آماده سازی برای برگزاری “تظاهرات میلیونی حق بازگشت” در تاریخ 14/5/2018 قرار دهند که قرار بود در آن پیامی محکم به ترامپ و دیگر طرف ها ارسال و اعلام شود که معامله قرن قابل اجرا نیست، بلکه زیر قدم های میلیون ها آواره در حال بازگشت به وطن غصب شده شان له خواهد شد.
* تظاهرات میلیونی حق بازگشت (دوشنبه) که در جریان آن 62 نفر در نتیجه سرکوب این تظاهرات به دست نظامیان صهیونیست شهید و 3188 نفر به اشکال مختلف مجروح شدند.
جمعه 8 ام یا “جمعه وفاداری به شهدا” که نخستین جمعه پس از جنایت های رژیم صهیونیستی علیه شرکت کنندگان در تظاهرات مسالمت آمیز طی روزهای دوشنبه و سه شنبه گذشته و در جریان مراسم میلیونی سالروز وقوع فاجعه اشغال فلسطین بود.
جمعه 9 ام با شعار “به رغم محاصره ادامه می دهیم” که در جریان آن 109 فلسطینی به ضرب گلوله نظامیان صهیونیست و یا با خفگی در مرزهای نوار غزه مصدوم یا مسموم شدند.
جمعه 10 ام یا “جمعه از غزه تا حیفا… وحدت خونی و سرنوشت مشترک” که همزمان با تظاهرات های مشابه در حیفا برگزار شد و شاهد شهادت یک پرستار فلسطینی به نام “رزان نجار” بود.
جمعه 11 ام یا “جمعه میلیونی قدس” که با روز جهانی قدس همزمان با آخرین جمعه ماه مبارک رمضان مصادف شده بود.
جمعه 12 ام یا “جمعه همدری و همبستگی” که در جریان آن مردم به دیدار خانواده های شهدا و مجروحان می رفتند و نماز عید را در 5 اردوگاه واقع در شرق نوار غزه اقامه کردند.
جمعه 13 ام یا “جمعه وفاداری به مجروحان” که شاهد زخمی شدن دهها فلسطینی در اثر تیراندازی نظامیان صهیونیست با استفاده از گلوله های جنگی و بمب های گازدار به سمت شرکت کنندگان در تظاهرات این جمعه بود.
جمعه 14 ام از غزه تا کرانه باختری با شعار “خون مشترک، سرنوشت مشترک” که هدف از آن تاکید بر وحدت ملت فلسطین در برابر رژیم صهیونیستی بود.
جمعه 15 ام با شعار “برای خنثی سازی معامله قرن و لغو محاصره با هم متحد هستیم” که هدف از آن تاکید بر مخالفت ملت فلسطین با تمامی تلاش های آمریکا و رژیم صهیونیستی و برخی طرف های سازشکار عربی بود و شرکت کنندگان می خواستند بر این مساله تاکید کنند که قدس با وجود تغییر اسم هایش یا استقرار سفارتخانه ها، همچنان با تمامی مقدسات اسلامی و مسیحی پایتخت ابدی فلسطین باقی خواهد ماند.
جمعه 16 ام یا “جمعه وفاداری به خان الاحمر” که به منظور حمایت از پایداری اهالی خان الاحمر در برابر رژیم صهیونیستی و درخواست اجرای حق بازگشت برگزار شد.
جمعه 17 ام با شعار “توطئه علیه حقوق آوارگان اجرایی نخواهد شد” که به منظور تاکید بر پایبندی به حق بازگشت آوارگان فلسطینی برگزار شد.
جمعه 18 ام یا “جمعه کودکان شهید” که بر اساس بیانیه هیات عالی تظاهرات حق بازگشت، به منظور ابراز و فاداری به معصومیت از دست رفته آنها در سایه حملات رژیم صهیونیستی و عهد و پیمان با آنها برای تداوم مبارزات تا تحقق اهداف ملت فلسطین در زمینه حق بازگشت، آزادی و استقلال برگزار شد.
جمعه 19 ام یا “جمعه وفاداری به شهید قدس” که به منظور تقدیر و وفاداری به شهید “محمد طارق یوسف” مجری عملیات حمله با سلاح سرد به صهیونیست ها در شهرک آدم واقع در شرق قدس (طی هفته قبل) برگزار شد. این عملیات منجر به هلاکت یک شهرک نشین صهیونیست و زخمی شدن 2 نفر دیگر شد.
جمعه 20 ام یا “جمعه آزادی و زندگی” که شاهد شهادت یک امدادگر فلسطینی به نام “عبد الله قططی” در شرق رفح به همراه زخمی شدن چند نفر دیگر بود و در آن مشارکت گسترده ای از سوی اقشار مختلف ملت فلسطین صورت گرفت.
جمعه 21 ام یا “جمعه انقلابی های راه قدس و مسجد الاقصی” که هدف از آن تاکید بر حق ملت فلسطین در مقاومت و پایبندی به قدس به عنوان پایتخت فلسطین بود.
جمعه 22 ام یا “جمعه وفاداری به تیم های پزشکی و رسانه ای” که شاهد مشارکت گسترده فلسطینیان و ارسال بالون ها و بادبادک های آتش زا به سمت شهرک های صهیونیستی بود.
جمعه 23 ام با شعار “تظاهرات های ما ادامه دارد” که نوعی مقابله با تلاش های رژیم صهیونیستی برای به شکست کشاندن تظاهرات ها و تاکیدی بر پایبندی به اهداف تظاهرات ها مبنی بر پایان دادن به ظلم صورت گرفته علیه ملت تحت محاصره بود.
جمعه 24 ام با شعار “به کوری چشم تو بر می گردیم ای ترامپ” که اشاره به اعتراضات فلسطینیان به تصمیم دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای توقف حمایت های مالی از آژانس امداد رسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی موسوم به “آنروا” داشت.
جمعه 25 ام با شعار “گزینه ما مقاومت است” که در 25 امین سالروز امضای توافقنامه فاجعه بار اسلو برگزار شد. هیات عالی تظاهرات های حق بازگشت در بیانیه خود اعلام کرده بود که این توافقنامه سرآغازی برای از دست رفتن آرمان فلسطین و سرگردانی طرف فلسطینی بود و باعث نابودی پروژه ملی و ایجاد شکاف در داخل جامعه فلسطینی شد.
جمعه 26 ام یا “جمعه لغو محاصره” که به منظور تاکید بر این مساله برگزار شد که ملت فلسطین به لغو محاصره زمینی، دریایی و هوایی غزه پایبند است و بر اساس بیانیه هیات عالی تظاهرات های حق بازگشت از حق بازگشت خود عقب نشینی نخواهد کرد.
جمعه 27 ام یا “جمعه انتفاضه الاقصی” که شاهد حضور گسترده و حمایت باشکوه ملت فلسطین بود و در جریان آن 7 فلسطینی شهید و بیش از 500 نفر دیگر به ضرب گلوله یا در اثر حمله نظامیان صهیونیست زخمی شدند.
جمعه 28 ام یا “جمعه ثبات و پایداری” که شاهد مشارکت گسترده مردمی بود و در جریان آن یک کودک فلسطینی به نام “فارس سرساوی” (12 ساله) به همراه 2 نفر دیگر شهید شدند.
جمعه 29 ام یا “جمعه انتفاضه قدس” به نشانه وفاداری به دلیرمردان مقاومت که در دفاع از قدس به شهادت رسیدند. این تظاهرات همچنین تاکیدی بر این مساله بود که فلسطینی ها همچنان قدس را پایتخت ابدی فلسطین می دانند.
جمعه 30 ام با شعار “همراه با هم؛ غزه به پا می خیزد و کرانه باختری متحد می شود” که هدف از آن مقابله با رژیم صهیونیستی و محاصره و طرح های آن برای نابودی مساله فلسطین و نیز حفظ اصول و مقدسات فلسطین بود. شرکت کنندگان در این تظاهرات تاکید کردند که شهرک نشینان صهیونیست تاوان محاصره غزه را خواهند داد.
جمعه 31 ام با شعار “غزه ایستاده است… و تسلیم نخواهد شد” که شاهد مشارکت گسترده فلسطینیان بود.
جمعه 32 ام یا جمعه “وعده شوم را ساقط خواهیم کرد” برای تاکید بر حق بازگشت که همزمان با سالروز صدور وعده شوم بالفور برگزار شد.
جمعه 33 ام با شعار “تظاهرات ها ادامه دارد” به منظور تاکید بر این مساله که تداوم تظاهرات های مردمی با ابزارهای مسالمت آمیز ادامه همان مبارزات ملت فلسطین برای پایان دادن به ظلم صورت گرفته علیه ملت فلسطین از طریق شکستن محاصره و لغو مجازات های اعمال شده و نیز تحقق وحدت ملی است.
جمعه 34 ام با شعار “عادی سازی روابط جنایت و خیانت است” که هدف از آن محکومیت هر گونه تلاش نظام های عربی برای عادی سازی روابط شان با دشمن صهیونیستی بود.
جمعه 35 ام با شعار “مقاومت باعث وحدت و پیروزی ما می شود” که تاکیدی بر قدرت راهکار مقاومت برای یکپارچه سازی تمامی تلاش ها برای تحقق اهداف ملت فلسطین در زمینه آزادی و حق بازگشت بود.
جمعه 36 ام یا جمعه “همبستگی با فلسطین” که همزمان با روز جهانی همبستگی با ملت فلسطین در تاریخ 29 نوامبر یعنی سالروز صدور قطعنامه تقسیم فلسطین در سال 1947 برگزار شد.
جمعه 37 ام یا جمعه “انتفاضه بزرگ سنگ” که با سالروز آغاز انتفاضه نخست فلسطین یا همان انتفاضه سنگ در سال 1978 همزمان بود و بر تداوم روند مقاومت و جهاد و تداوم تظاهرات های حق بازگشت تا تحقق اهداف مورد نظر تاکید داشت.
جمعه 38 ام با شعار «خشونت حقی مشروع است» که هدف از آن تاکید بر مشروعیت مقاومت و اجماع و حمایت از آن در برابر توطئه ها و طرح های آماده شده علیه این جریان بود.
جمعه 39 ام یا “جمعه وفاداری به دلیرمردان مقاومت” که هدف از آن تاکید بر حمایت ملت فلسطین از ساکنان کرانه باختری بود که به پا خواسته بودند و در برابر جنایت های رژیم صهیونیستی مقاومت و ایستادگی می کردند.
جمعه 40 ام با شعار «بر سر حق مان سازش نخواهیم کرد» که این جمعه باعث تداوم تظاهرات های حق بازگشت و لغو محاصره در چهلمین هفته متوالی در سایه نگرانی های موجود پس از تاکید مقاومت فلسطین بر تصمیم خود برای واکنش به تجاوزات نظامیان صهیونیست علیه تظاهرات کنندگان در نزدیکی موانع مرزی در شرق باریکه غزه شد.
جمعه 41 ام یا “جمعه مقابله با عادی سازی روابط” که به منظور مخالفت با جنایت عادی سازی روابط و به منظور تاکید بر تحریم همه جانبه رژیم صهیونیستی برگزار شد.
جمعه 42 ام با شعار “پایداری ما محاصره را در هم خواهد شکست” که تاکیدی بر پافشاری ملت فلسطین برای شکستن محاصره و پایان دادن به درد و رنج ملت فلسطین و نیز تداوم نبرد مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی بود.
جمعه 43 ام با شعار “وحدت راه پیروزی است” که تاکیدی بر اهمیت وحدت در راه مبارزه با رژیم اشغالگر قدس بود و شهروندان فلسطینی مشارکت گسترده ای در تظاهرات این جمعه داشتند.
جمعه 44 ام یا “جمعه جنایت محاصره توطئه ای است که پیاده نخواهد شد” که با هدف تاکید بر پایبندی به تظاهرات های حق بازگشت به عنوان گزینه و ابزاری مبار زاتی برای تحقق اهداف مورد نظر برگزار شد و از مهمترین این اهداف می توان به شکستن محاصره غزه اشاره کرد.
جمعه 45 ام با شعار “اسرای ما تنها نیستند” که به منظور همبستگی و اعلام وفاداری به اسرای قهرمان دربند زندان های صهیونیستی برگزار شد که با سینه های عریان خود و سلاح ایستادگی و جوانی در برابر حملات اداره زندان ها و اقدامات نژادپرستانه و ابزارهای سرکوبگرانه جنایتکارانه آن مقابله می کنند.
جمعه 46 ام با شعار “بر سر لغو محاصره سازش نخواهیم کرد” که هدف از آن تاکید بر پایبندی ملت فلسطین به اصول و حقوق بحق خواد و مخالفت با تمامی اشکال باجگیری بود.
جمعه 47 ام با شعار “غزه تسلیم و جدا نخواهد شد”.
جمعه 48 ام یا “جمعه شهدای جنایت حرم ابراهیمی” که در سالروز وقوع جنایت حرم حضرت ابراهیم (ع) به دست یک جنایتکار صهیونیست به نام “باروخ گلدشتاین” برگزار شد.
جمعه 49 ام یا “جمعه باب الرحمه” که نشانگر دلبستگی به فلسطین اشغالی، شهر قدس و مسجد مبارک الاقصی بود.
جمعه 50 ام یا “جمعه زن فلسطنیی” همزمان با روز جهانی زن در تاریخ 8 مارس هر سال که به نشانه قدردانی از ایستادگی و پایداری زنان فلسطین و وفاداری به مبارزات آنها برگزار شد.
جمعه 51 ام با شعار “راهپیمایی ها گزینه ماست” که به منظور تاکید بر پایبندی به تظاهرات های حق بازگشت در کنار دیگر ابزارهای مقاومت برای شکستن محاصره رژیم صهیونیستی برگزار شد.
