جهان در حالی درگیر بحرانی به نام مقابله با کرونا ویروس است که همزمان رژیم صهیونیستی به رغم بحرانهای شدید داخلی در مقابله با کرونا، ابعاد گستردهتری از اشغالگری را در پیش گرفته است. بخشی از این طرح در قدس و استمرار محاصره غزه صورت میکند و بخشی نیز در حوزه دره اردن یا همان غور اردن صورت میگیرد. منطقه غور یا دره اردن و شمال بحر المیت که به منطقه الاغوار هم شناخته می شود، به موازات رود اردن قرار دارد، حدود یک سوم کرانه باختری معادل ۳۰ درصد آن را تشکیل می دهد . این منطقه، با وسعت ۱.۶ میلیون دونم ، دارای حدودا ۱۲۰ کیلومتر طول و حدود ۱۵ کیلومتر عرض می باشد. دره اردن به دلیل همجواری با مرز اردن اهمین حیاتی برای رژیمصهیونیستی دارد در همین حال این منطقه که از منظر استراتژیک برای رژیمصهیونیستی بسیار مهم است و بسیاری از شرکتهای اسراییلی به ویژه شرکتهای کشاورزی، در آنجا مستقر شده اند. هر چند پیش از این عنوان می شد که این اقدام صرفا یک شعار انتخاباتی از سوی نتانیاهو بوده اما تاکید بنی گانتص رهبر آبی – سفید، مبنی بر همراهی با این طرح نشان میدهد که این اشغالگری از اهداف کلان رژیم صهیونیستی بوده است. اقدامی که به واسطه عملکرد آمریکا در به رسمیت شناختن پایتختی قدس برای این رژیم، تثبیت حاکمیت آنان بر جولان قوت گرفت و همراهی برخی کشورهای عربی با معامله قرن آن را تشدید کرده است. برخی ناظران سیاسی بر این عقیدهاند که طرح مذکور، سناریوی دو دولتی را باطل ساخته و موجب می شود تا عملا کرانه باختری برای فلسطینیها باقی نماند. نکته قابل توجه آنکه بسیاری تاکید دارند که این اقدام شاید در ظاهر زمینه ساز امنیت بیشتر صهیونیستها اما در عمل موجب شکل گیری ابعاد جدیدی از انتفاضه گردد بویژه تمام گروههای فلسطینی حتی جریانهایی مانند تشکیلات خودگردان که پیرو روند سازش هستند نیز حاضر به پذیرش این طرح نبوده و احتمال رویکرد آنها به واکنش مسلحانه بسیار بالا خواهد بود.
شاید به همین دلیل باشد که حتی در داخل اراضی اشغالی نیز با این طرح مخالفت شده و بسیاری این اقدام را برابر با تشدید ناامنی میدانند. هر چند که آمریکا از این رویکرد حمایت کرده اما اروپا، روسیه، چین و بسیاری از نهادهای بینالمللی با این طحر مخالفت کرده و از آن حمایت نمیکنند روندی که موجب میشود که واکنش مسلحانه فلسطینیها با واکنش منفی جهانی نیز مواجه نشود و این بر هزینههای امنیتی صهیونیستها خواهد افزود.
منبع : سیاست روز ، فرامرز اصغری ، 06/02/1399