امروز در تاریخ ملت فلسطین به «روز نکبت» (یوم النکبه) نام گذاری شده است، ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ برابر با ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی صهیونیست ها با اشغال سرزمین فلسطین، پایه های ناامنی، بی ثباتی، جنایت و اشغالگری را در منطقه بنا کردند.
امسال ، روز نکبت همزمان با موج تازه ای از حملات وحشیانه صهیونیست هاعلیه ملت مظلوم فلسطین شده است، حملاتی که تنها در چند روز اخیر به شهادتحدود 120 فلسطینی و صدها نفر دیگر از آنها منجر شده است.
اکنون نزدیک به ۸ دهه از اشغال سرزمین مقدس فلسطین از سوی صهیونیست هامی گذرد و در این مدت اشغالگران صهیونیست با بیرون راندن فلسطینیان ازسرزمین آبا و اجدادی شان از هیچ جنایت و وحشیگری برای تصاحب و ادامهاشغالگری خود فرو گذار نبوده اند.
واژه نکبت نزد ملت فلسطین یادآور اشغال و بیرون راندن اجباری آنان توسطصهیونیست ها با حمایت گسترده انگلیس ها، اروپایی ها و آمریکایی ها است، درواقع با این اقدام صفحه ننگینی در تاریخ بشریت ورق خورد، در جایی کهصهیونیست ها برای نیل به هدف اشغالگری دست به هزاران جنایت هولناک ووحشتناک زده اند و هنوز هم با وجود گذشت بیش از ۷۰ سال این جنایت ها تکرارمی شود، گویی که در سکوت و چراغ سبز غربی ها و نهادهای بین المللی انتظاربر پایان و تکرار آنها از سوی صهیونیست ها بیهوده خواهد بود.
صهیونیست ها در همان ابتدا پس از حمله به ۷۷۴ روستا و شهر در سرزمین هایفلسطینی و کشتار ۱۵ هزار غیرنظامی مسلمان و مسیحی نزدیک به ۸۰ درصد از خاکفلسطین را اشغال کردند و بازماندگان این فاجعه انسانی را به کرانه باختریرود اردن، باریکه غزه و کشورهای همسایه مانند سوریه، اردن و لبنانکوچاندند.
آوارگی فلسطینیان پیامد شکل گیری نخستین هسته های صهیونیسم در سال ۱۸۹۷، (۱۲۷۶ شمسی) در شهر «بال» سوییس و واگذاری قیمومیت فلسطین به بریتانیا وسپس صدور اعلامیه «بالفور» از سوی وزیر امورخارجه وقت انگلیس در سال ۱۹۱۷میلادی بود و سرانجام سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۷ با قطعنامه ۱۸۱، فلسطینرا به دو بخش صهیونیست نشین و عرب نشین تقسیم کرد و یک سال پس از آنصهیونیست ها که مهر تایید بر اشغالگری خود را نشانه ای از پشتیبانی کاملغرب می دانستند برای تحقق رویای دیرینه خود «از نیل تا فرات» فصل تازه ایاز کشتار و خشونت و اشغال را آغاز کردند؛ به گونه ای که فقط نزدیک به ۱۶۰هزار فلسطینی عرب تبار در بخش های اشغال شده باقی ماندند.
طبق گزارش آژانس کار و امداد آوراگان فلسطینی (آنروا) در سال ۲۰۱۹ شمارآوارگان فلسطینی، ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر بود. براساس این گزارش ۲۸ درصداز آوارگان در ۵۸ اردوگاه رسمی وابسته به آژانس آنروا، ده اردوگاه دراردن، ۹ اردوگاه در سوریه و ۱۲ اردوگاه در لبنان و ۱۹ اردوگاه در کرانهباختری از جمله در شهر قدس و ۸ اردوگاه در نوار غزه زندگی می کنند. اما طبقبرآوردها بخش بزرگی از جمعیت آوارگان نیز در لیست آنروا ثبت نشده اند چراکه آمار آنروا شامل مردم آواره شده پس از سال ۱۹۴۹ و بخصوص در نتیجه جنگ ششروزه در سال ۱۹۶۷ نیست. در حال حاضر، بیشترین آمار آوارگان جهان مربوط بهفلسطینی ها است و پیش بینی می شود تعداد آنان تا پایان سال ۲۰۲۰ به بیش از۷ میلیون نفر برسد.
آمار سازمان مرکزی فلسطین نشان می دهد که جمعیت شهروندان فلسطینی ازروز نکبت در سال ۱۹۴۸ میلادی، ۹ برابر افزایش یافته و اکنون جمعیت آنها ۱۳میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در داخل سرزمین های فلسطینی و خارج از آن است. ازمیان این آمار تقریبا نیمی از جمعیت فلسطینیان یعنی ۶ میلیون و ۶۴ هزارنفر در داخل سرزمین تاریخی فلسطین در (سرزمین های اشغالی، کرانه باختری، نوار غزه) زندگی می کنند. جمعیت فلسطینیان در سرزمین های اشغالی یکمیلیون و ۶۰ هزار نفر است. اشغالگران اسرائیلی در طول نکبت، ۷۷۴ روستا وشهر فلسطینی را اشغال و ۵۳۱ مورد را به طور کامل نابود کرده اند و بقیه نیزبه همان شکل سابق تحت کنترل آنها هستند.
اشغالگری، اخراج و ویران کردن روستاها و شهرک های فلسطینی و کشتارسازمان یافته فلسطینی ها و تلاش برای از بین بردن مساله حق فلسطینیان برایبازگشت به سرزمین هایشان از جمله تلاش های صهیونیست ها برای یهودی سازیسرزمین های فلسطینی ها است.
طبق یک گزارش به مناسبت روز نکبت، اشغالگران اسرائیلی در دهه های گذشته۷۰ جنایت و قتل عام را نظیر کفرقاسم در حق فلسطینیان مرتکب شده اند که درنتیجه آن ۱۵ هزار فلسطینی به شهادت رسیده اند. همچنین طبق آمارها بیش ازیکصد هزار فلسطینی از سال ۱۹۴۸ تاکنون در جریان انواع سرکوبگری ها وحملات اسرائیلی ها شهید و یک میلیون فلسطینی از سال ۱۹۶۷ طعم بازداشت بهدست نظامیان رژیم صهیونیستی را چشیده اند..
حق بازگشت فلسطینیان
حق بازگشت فلسطینیان (حق العودة) به حق قانونی ساکنانسرزمین فلسطین اشاره دارد که فلسطینیانی که به هر دلیلی از سال ۱۹۴۸میلادی به بعد، از میهن خود بیرون شده اند، می‌توانند سرزمین و خانه‌ای کهپیش از آن در آنجا می‌زیسته‌اند، بازگردند. این حق رسماً در قطعنامه ۱۹۴شورای امنیت به رسمیت شناخته شدهاست.
این قطعنامه، اصلی ترین متن مورد استناد طرفداران حق بازگشت است. دلیلعمده این اهمیت نیز این است که قطعنامه مزبور صرفا درباره آوارگان فلسطینیبوده و رژیم صهیونیستی مشروط بر پذیرش این قطعنامه و نیز قطعنامه ۱۸۱سازمان ملل متحد به عضویت این سازمان در آمده است. از سال 1948 تا کنون 131قطعنامه در موضوع درگیری های فلسطین و اسرائیل صادر شده است.
از سوی دیگر در بعد حقوق بشری سازمان ملل متحد در منشور خود تعریف واضح ومبرهنی درباره حقوق سرزمینی هر انسانی تعریف کرده است به طوری که ماده ۱۳بند ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، حق بازگشت را اینگونه تعریف می کند: هر فردهمانطور که حق دارد هر کشوری را از جمله کشور خود ترک کند، حق دارد به آنبازگردد. همچنین ماده۱۲ بند ۴ منشور جهانی ویژه مربوط به حقوق شهروندی وسیاسی عنوان می کند که محروم کردن افراد از ورود به کشورشان با استفاده اززور ممنوع است. رژیم صهیونیستی این منشور را بدون وارد کردن هیچ ملاحظه ایامضا کرده است. همچنین ماده ۲ بند یک این منشور جهانی، مداخله حکومتها درحقوق ذکر شده در آن را به دلیل رنگ پوست، زبان، قومیت، دین و تفکر سیاسیممنوع قلمداد می کند.
طبق تعریف اداره امور پناهندگان سازمان آزادیبخش فلسطین(ساف)، آوارهفلسطینی کسی است که در نوامبر ۱۹۴۷ یا پس از این تاریخ طبق قانون ۲۴ ژوئن۱۹۲۵ شهروند فلسطین و محل اقامت طبیعی وی در مناطقی از فلسطین بوده است وبعدها در فاصله ۱۵ می ۱۹۴۸(تاسیس رژیم صهیونیستی) تا ۲۰ ژوئن ۱۹۴۹ تحتسیطره این رژیم قرار گرفته و در نتیجه جنگ مجبور به ترک محل زندگی خود شده وبه دلیل اقدامات اسرائیل دیگر نمی تواند به مکان اصلی خود بازگردد.
تعریف آواره همچنین به کسی اطلاق می شود که در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۴۶ یاپس از این تاریخ در خارج از محل زندگی خود به سر می برد و دیگر بر اثر جنگیا اقدامات رژیم صهیونیستی نتوانست به مکان زندگی خود بازگردد؛ صرف نظر ازاینکه ساکن یکی از روستاهای مرزی کرانه باختری بوده و زمین های خود را ازدست داده یا اینکه یکی از افراد قبایل صحرانشین یا شبه صحرا نشین بوده است.این تعریف درباره نسلهای بعد از این افراد و همسران آنها خواه زنده باشندیا مرده صدق می کند.
آژانس آنروا نیز تعریف مشخصی از این حق برای فلسطینیان ارایه داده و آنرا برای فلسطینیانی که محل سکونت طبیعی آنها بین اول ژوئن ۱۹۴۶ و ۱۵می ۱۹۴۸ بوده ، تعیین می کند و این مساله شامل وضعیت آوارگان فلسطینی استکه به دلیل جنگ سال ۱۹۴۸، خانه ها و معیشت خود را از دست داده اند و درمورد فرزندان و نوادگان آوراگان فلسطینی نیز صدق می کند.
این آژانس در سال ۱۹۴۹ تاسیس شد، یعنی یک سال پس از جنگ اعراب و اسرائیلکه در نتیجه آن حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی مجبور به فرار شده، یا به موجباعلامیه تاسیس رژیم اسرائیل و غصب سرزمین های فلسطینی در می سال ۱۹۴۸شهروندان فلسطینی از منازل خود اخراج شدند.
آمریکا و حق بازگشت
مسأله حق بازگشت فلسطینی ها همواره یکی از چالش های مذاکرات میان اعراببا اسرائیل برای سازش است و این مساله یکی از مسایلی بوده که اسرائیلی هابا عدم پذیرش آن باعث شده اند تا مذاکرات صلح خاورمیانه در دهه های گذشتهبا نظارت طرف های بین المللی به نتیجه نرسد.
به عنوان بخشی از هر توافقنامه صلح، فلسطینیان از حق بازگشت بهپناهندگان حمایت می کنند، اما اسرائیل آن را رد می کند، و آن را یک تهدیدجمعیتی می داند که اکثریت یهودی را تهدید می کند و بنابراین آن را مخالف وتهدیدی بزرگ برای طرح های خود برای تشکیل یک کشور و تحمیل یک کشور فلسطینیدانسته و همواره از آن بیم دارند.
برای حفظ “حق بازگشت” فلسطینی ها، کشورهای عربی از اعطای تابعیت هایجایگزین از ملیت های اصلی خود به پناهندگان خودداری کردند که بیشتر آنها دراردن، لبنان، سوریه و مناطق فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه توزیع شدهاست.
در دور جدیدی از این نوع مذاکرات که آمریکا ابتکار عمل آن را به طرح خودموسوم به “معامله قرن” در پیش گرفته نیز مساله بازگشت فلسطینیان از مسایلمورد اختلاف است و فلسطینیان معتقدند که آمریکا میانجی صادقی نبوده و باطرفداری از اقدامات اسرائیلی ها در فکر از بین بردن حق بازگشت و ایجاد وطنجایگزین در کشورهای همسایه برای آنها است.
یکی از اقدامات مشکوک آمریکا در این باره که با مطرح شدن معامله قرنسوظن ها به حسن نیت آمریکا را ثابت کرد، قطع کمک ۳۵۰ میلیون دلاری خود بهسازمان بین المللی آنروا به عنوان نمادی از مساله آوارگی فلسطینی ها بود وآمریکا همچنین وضعیت آوارگی را برای ۵۰۰ هزار فلسطینی تایید می کند در حالیکه در آمار آنروا، آوارگان ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر اعلام شده اند. آنروااعلام می کند که این تعداد آواره فلسطینی با حقوق مسلم و غیر قابل انکاروجود دارند و با ناکامی جامعه بین المللی در حل و فصل اختلاف های میانفلسطین و اسرائیل نمی توان، آنروا را مسئول ادامه مساله آوارگان دانست.
بخش عمده آوارگان فلسطین در اردن، سوریه، لبنان، عراق، نوار غزه و کرانهباختری بسر می برند یعنی پنج میلیون و ۵۵۵ هزار و ۴۵۱ فلسطینی و در دیگرکشورهای عربی یک میلیون و ۳۳۷ هزار و ۴۰۰ فلسطینی زندگی می‌کنند.
دفتر مرکزی آمار فلسطین اعلام می کند که در آمریکای جنوبی ۸۲۱ هزار و۸۰۰ فلسطینی، در اروپا ۲۹۴ هزار و ۸۰۰ نفر، در آمریکای شمالی ۲۹۹ هزارفلسطینی، در مالزی، پاکستان و اندونزی پنج هزار و ۱۰۰ نفر و در استرالیاهزار و ۱۰۰ فلسطینی زندگی می‌کنند.
طبق گزارش ها با قطع کمک ها به آنروا، زندگی بیش از نیم میلیون فلسطینیدر منطقه تحت محاصره غزه که تحت حمایت این آژانس و سازمان های بین المللیدیگر هستند، به مخاطره افتاده در حالی که نرخ بیکاری ۴۶ در صد بوده و علاوهبر این جمعیت کارکنان آنروا بیش از ۱۳ هزار نفر است. در این منطقه آنرواهمچنین ۳۰۰ مدرسه با سالانه ۲۷۰ هزار دانش آموزش تحت پوشش دارد. تعطیلیآژانس آنروا به معنای محرومیت حداقل ۵۳۰ هزار دانش آموز فلسطینی از مدارسسازمان ملل متحد و ۹ میلیون بیمار از خدمات اساسی ۱۵۰ کلینیک پزشکی در غزه،کرانه باختری و کشورهای عربی میزبان آوارگان است.
این ها همه درحالی رخ می دهد که سازمان ها محافل بین المللی به ارایهقطعنامه ها اکتفا کرده و در عمل هیچ گونه اقدامی در برابر اقدامات اسرائیلدر دهه های گذشته برای اعمال فشار یا تحریم این رژیم اتخاذ نکرده و برخیسران عرب نیز گام های عملی برای مقابله با این رژیم برنداشته اند و هموارهسکوت اختیار کرده اند و حتی در طرح آشتی جویانه معامله قرن روابط خود را بااین رژیم عادی کردند.
اکنون و در این روزها مصادف شدن سالگرد روز نکبت، روز اعلام موجودیتنامشروع رژیم جعلی، پوشالی، استعماری و نژادپرست صهیونیستی در سرزمین بزرگ وتاریخی فلسطین با شعله ور شدن آتش خشم ملت مبارز و قهرمان فلسطین علیهاشغالگران صهیونیسم در قدس و غزه تاکیدی برحقانیت تداوم مقاومت مشروع ملتفلسطین علیه باطل بودن اقدام استعمارگران انگلیسی و آمریکایی است.
هفت دهه مقاومت و مبارزه ملت فلسطین و دفاع قهرمانانه امروز آنها از قدسشریف و مسجدالاقصی پیام آشکاری به آمریکا و حامیان صهیونیست ها است کههمچنان با حمایت های کور خود علیه ملت اصیل فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی ویهودیان به سیاست جنگ افروزی در منطقه دامن می زنند..
متاسفانه سکوت داعیان مدافع حقوق بشر در مقابل حملات ددمنشانه و وحشیانه صهیونیست ها و قتل عام ملت بی دفاع فلسطین به ویژه زنان و کودکان، عاملدیگری بر تداوم تهاجم صهیونیست ها و مشارکت آنها در این جنایات جنگی است.
امروز با اقتدار گروه های مقاومت فلسطینی در عرصه جهادد با اشغالگران ودر سایه رشد آگاهی مسلمانان جهان آنچه که قطعی خواهد بود، شکست صهیونیستهای جنایتکار در این جنگ مقدس است.
منبع : ایرنا ، 24/02/1400
