محمد الطوس (ابو شادی) یکی از اسرای فلسطینی است که حدود 37 سال از عمر خود را به طور مداوم در زندان‌های اسرائیلی گذرانده است. خانواده وی پس از آنکه به همراه گروه مسلحی که با آن همکاری داشت بازداشت شد به گمان آنکه به شهادت رسیده مجلس عزاداری برایش برگزار کردند. اما چندی بعد مشخص شد ابو شادی همچنان زنده است و بعدها به شهید زنده ملقب گردید.
ابو شادی 66 ساله که در سال 1985 و در حالی که مجروح شده بود توسط اشغالگران اسرائیلی بازداشت شد پدر دو پسر و یک دختر است. وی در یکی از گروه‌های نظامی وابسته به فدائیان فلسطینی فعالیت می‌کرد که این گروه «جبل الخلیل» نام داشت و پس از 36 سال کتابی به نام «عین الجبل» در مورد آن منتشر شده است.
مرد بیابان و کوه‌ها
خالد الازرق اسیر سابق فلسطینی که 29 سال از زندگی خود را در زندان‌های اسرائیل گذارنده و مدتی طولانی با ابو شادی همراه بوده وی را این گونه توصیف می‌کند: او یک مرد فلسطینی بود که زندگی در بیابان و کوه‌ها را دوست دارد، او از جزئیات زندگی در این مناطق از جمله انواع گیاهان، محل چشمه‌های آب، غارها و دیگر مسائل اطلاع دارد، به ویژه در مناطقی که در آن روستای الجبعة (غرب بیت لحم در جنوب کرانه باختری) که محل زندگی خودش است تا سواحل عسقلان در کرانه دریای مدیترانه امتداد می‌یابد اطلاعات دقیقی دارد.
الازرق 55 ساله در گفتگو با الجزیره نت می‌افزاید: ابو شادی اسیر مبارزی است که به قطعی بودن پیروزی اطمینان دارد، او به لحاظ فکری آگاهی زیادی در خصوص حوادث اطراف خود دارد، ابو شادی فردی متواضع، ورزشکار، قاری قرآن، فرهنگی و اجتماعی است، در تمام اقدامات مبازراتی انجام شده در زندان‌ها مشارکت داشت و در اعتصابات مختلف غذا که در تاریخ جنبش اسرا علیه مقامات زندان تعیین کننده بود حضور داشت.
ابو شادی در سال 2014 همسر خود را از دست داد. در آن زمان نام وی در میان 30 اسیری بود که بر اساس برنامه ریزی‌ها قرار بود پس از مذاکرات میان تشکیلات خودگردان فلسطین و اسرائیل در قالب چهارمین گروه از اسرا آزاد شود. در جریان این مذاکرات 3 گروه از اسرا آزاد شدند اما اشغالگران نسبت به آزاد کردن گروه چهارم تعلل کردند و ابو شادی در زندان باقی ماند تا اینکه در نهایت آزادی این گروه از اسرا به طور کامل لغو شد. این اتفاق تاثیر شدیدی بر همسر ابو شادی داشت که دچار سکته مغزی شده بود و چندی پس از این حادثه درگذشت.
فعال سیاسی
عسیی قراقع رئیس پیشین کمیته امور اسرا و آزادگان فلسطین – که کتاب عین الجبل را مورد بررسی قرار داده و از جزئیات آن آگاه است – می‌گوید ابو شادی این کتاب را به عنوان زندگی نامه خود و با تمرکز بر عملیات‌های شهادت طلبانه خود نوشته است، عملیات‌هایی که باعث شده وی در آستانه 37 امین سال اسارت مداوم خود در زندان‌های اسرائیلی قرار گیرد.
قراقع در گفتگو با الجزیره نت تاکید کرد ابو شادی تمام تحولات سیاسی و اجتماعی داخل فلسطین و خارج آن را دنبال کرده و از آنها آگاه است، وی از رویکرد و موضعی روشن در خصوص مسائل مختلف برخوردار بوده و در آنها شرکت می‌کند. ابو شادی در این سال‌ها ثابت کرده فردی منزوی نیست و در تمام دوران اسارت خود از وابستگی به سرزمین، وطن و ملت خود دست نکشید.
عملیات شهادت طلبانه
ابو شادی در کتاب خود به جزئیات عملیات گروه «جبل الخلیل» وابسته به فدائیان فلسطینی که یکی از اعضای آن بوده می‌پردازد. این گروه طی 3 سال چندین عملیات علیه اشغالگران اسرائیل انجام داده است که در نهایت در سال 1985 تمام افراد آن بازداشت می‌شوند. این افراد عبارتند از علی خلایله، محمد نفیعات، محمود النجار، محمد عدوان و چنانچه خود ابو شادی در این کتاب می‌گوید به طور معجزه واری وی پنجمین نفر آنها بوده است. چرا که ابو شادی دچار مجروحیت شدیدی شده و همگان اعتقاد داشتند که به شهادت رسیده تا جایی که خانواده‌اش برای وی مجلس عزا نیز برپا کرد. اما بعداً مشخص شد ابو شادی مجروح شده و در سال‌های طولانی اسارات بهبود یافته است.
ابو شادی در کتاب خود از تعقیب فدائیان فلسطینی در کوه‌ها غارها و عملیات شهادت طلبانه آنان در آن دوره زمانی حکایت می‌کند. در این کتاب اشاره شده که ابو شادی نهایتاً در جریان هیچیک از مذاکرات و توافقات آزاد نشده و با این وجود هیچ گونه ناامیدی در وی بروز نکرده است. در این کتاب آمده ابو شادی مشکلات فراوانی را تحمل کرده به ویژه تخریب 3 باره خانه وی پس از بازداشت که در آن زمان کودکانش سن کمی داشته‌اند و همچنین فوت همسرش که در انتظار آزادی ابو شادی بوده است.
قراقع تاکید دارد برای هر خواننده‌ای روشن است که ابو شادی یک فلسطینی مبارز بوده و تمام عمرش را برای آزادی وطن صرف کرده است. در بسیاری از صفحات کتاب بزرگی، شجاعت و اراده قوی به چشم می‌خورد و بسیاری از تفکرات نقادانه نیز ارائه می‌شود. در بخشی از این کتاب آمده: چرا در تمام این سال‌ها ما را در زندان تنها گذاشتید؟ باید این رنج‌ها پایان یابد، به ویژه در مورد اسرایی که 40 سال از زندگی خود را در زندان‌های اشغالگران سپری کرده‌اند، باید رنج‌ها و مصیبت‌های آنان پایان یافته و ظلم و ستم اعمال شده علیه آنان متوقف شود.
