سفارت فلسطین در ایران به مناسبت روز جهانی همبستگی با ملت فلسطین بیانیه ای صادر کرد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، متن این بیانیه به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین، فراموش کردن صدای بمب وانفجارهایی که دوران کودکی در اوایل صبح روز ۲۵ مه ۱۹۴۸ وقتی مجبور به ترکوطن و خانه هایمان شدیم، برایم دشوار است. ما با هزاران نفر مثل خودمانمواجه شدیم که شهر زیبای مان صفد را ترک می کردند. باران و در پی آن سرما وگل به زنان، کودکان و سالمندان ما به طورهمزمان آسیب می رساند.
هفتاد و سه سال بر ملت فلسطین می گذرد و بیش از ۷۰۰ قطعنامه از مجمععمومی سازمان ملل متحد، وحدود ۲۰۰ قطعنامه شورای امنیت و ده ها قطعنامه ازنهادهای بین المللی صادر و انباشته می شوند که همگی از مظلومیت ما، عادلانهبودن قضیه ما و بازگرداندن املاک و زمین هایمان و همچنین درباره به رسمیتشناختن دولت مستقل خود در سرزمینمان مطابق با قطعنامه تقسیم ۲۹/۱۱/۱۹۴۷ ومحکوم کردن دشمن صهیونیستی و قتل عام های بیشمار آنها علیه مردم مظلوممانسخن می گویند.
ملت برادر جمهوری اسلامی ایران
اینگونه بود که امنیت مردم ما در وطن خود توسط بادهای آوارگی و ذلت، بهلرزه درآمد، و آواره در وطن خویش و دیگران شدند که اخبار فاجعه و گلایههای بین المللی خود را بازگویی می کنند و از حق بازگشت به وطن و زندگی آزادو شرافتمندانه دفاع می کنند. و در صف اردوگاه های بدبختی در پایان هر ماهبرای دریافت کمک های بشردوستانه و مقداری دارو می ایستند، و از قطعنامه ها و همدردی های شفاهی و نکوهش دشمنشان تغذیه می شوند.
در زمانی که سازمان ملل متحد منشور خود را تنظیم و اعلامیه جهانی حقوقبشر و توافق های چهارگانه ژنو را تصویب می کرد، ملت فلسطین از سرزمین خوداخراج می شدند و آنهایی که باقی مانده بودند از وحشی گری اشغالگران و قتلعام ها رنج می بردند. همه اینها به همراه گسترش انواع شهرک سازی که لحظه ایمتوقف نشدند.
ملت برادر جمهوری اسلامی ایران
علیرغم به رسمیت شناختن جهان از حق پناهندگان ما برای بازگشت آبرومندانهبه وطن خود، طبق قطعنامه بین المللی (۱۹۴) ۱۱/۱۲/۱۹۴۸ (بازگشت و غرامت) وقطعنامه بین المللی (۳۲۳۶) ۲۲/۱۱/۱۹۷۴ که حقوق مسلم مردم ما برای بازگشت،تعیین سرنوشت و داشتن کشور مستقل بر روی خاک ملی خود و قطعنامه های بینالمللی متوقف و انباشته شده در کشوهای سازمان های بین المللی مختلف وهمچنین انقلاب‌هایی که همراه با تاریخ مقاومت ما در برابر اعلامیه فاجعه‌بار بالفور در ۲ نوامبر ۱۹۱۷، و قیمومیت بریتانیا بر کشور ما پس از سال۱۹۲۰ و انقلاب‌های پی‌درپی که مردم بزرگ ما علیه سیاست کشاندن مهاجرانصهیونیست از سرتاسر جهان برای جایگزینی مردم ما در سرزمین خود شوند که باهمکاری کامل استعمار انگلیس وحامی اصلی آن ایالات متحده آمریکا انجام دادهشد و کاملا در چارچوب یک طرح بین المللی است که هدف آن یهودی سازی کلسرزمین فلسطینی ما ، تا اینکه به یک پایگاه مرکزی برای استعمار کل جهان اسلامتبدیل شود و سپس تا آنجا که می توانند در منطقه ما گسترش پیدا کنند تا ازهر گونه تلاش برای قیام مجدد ملت ما و وحدت جغرافیایی آن جلوگیری کنند.نشانه های اولیه این طرح در کنار اخراج، آوارگی و استعمار متجاوزانه درسرتاسر سرزمین ما فلسطین راه اندازی شد.
ژنرال آلنبی هنگامی که در ۱۱/۱۲/۱۹۱۷ وارد شهر قدس شد، گفت: ‘اکنون جنگهای صلیبی به پایان رسیده است’. همچنین ژنرال گورو، زمانی که دمشق را اشغالکرد، مستقیماً به آرامگاه قهرمان صلاح الدین الایوبی رفت و خطاب به اوگفت: «صلاح الدین، ما برگشتیم».
بنابراین با ذکر این مصادیق، روشن می شود که هدف تجاوز مستمر به مردم ومنطقه ما تنها به اخراج، جایگزینی و استعمار محدود نمی شود، بلکه فراتر ازآن به تغییر جغرافیا و دموگرافی جمعیت فلسطین در یک طرح سنجیده برای ایجادیک تغییر جامع و کامل، نه تنها برای انسان و سنگ، بلکه برای هویت و شخصیتباورهای مذهبی، سیاسی، ملی و فرهنگی طراحی شده است. همچنین سعی کردندتضادهای موجود بین دولت های مختلف ناشی از طرح سایکس پیکو را منفجر کنند تاطرح جامع منطقه را از بلای وحدت کشورهای پراکنده اش ایمن سازند، زیرا کهاتحاد بین این کشورهای موجود و موروثی از امپراتوری عثمانی ممنوع است. براین اساس، اتحاد مصر و سوریه در سال ۶۱ سقوط کرد، اتحاد مصر، سوریه و عراقپس از آن، اتحاد پسرعموها در عراق و اردن، اتحاد مصر و سودان، اتحاد یمن واتحاد بین کشورهای برادر در اندلس، زمانی که حاکم مسلمان از کمک فرنگی هابر علیه برادران خود استفاده می کرد، ودر نتیجه، اندلس به خاطراتی تبدیل شدکه ما در کوردوبا، سویل و گرانادا از آن بازدید می کنیم و نمادهای موجودکه ما را به یاد گذشته خود می اندازند. گذشته باشکوه و شکوه زودگذر ما.
ملت برادر جمهوری اسلامی ایران
ملت ما در انقلاب های پی در پی با نقشه آمریکایی-صهیونیستی جنگیدند و دهها هزار شهید دادند واین باعث می شود که بگوییم: افتخار جهاد و شهادت، یکخانواده فلسطینی را مستثنی نکرد، بلکه همه مردم ما را با عزیزترین شهدا،مجروحان، اسیران و معلولان گرامی داشت. و اینکه مراحل مبارزه ما قبل و بعداز فاجعه فلسطین همچنان مستحق از خودگذشتگی بیشتر در همه سطوح و از راه‌هایمختلف جهادی برای آزادسازی سرزمین و اماکن مقدس اسلامی و مسیحی‌مان است.
فاجعه ما پس از ۱۵ مه ۱۹۴۸ ملتمان را به پناهندگانی در میهن خویش یاآوارگانی چادرنشین و پخش شده در سراسر جهان تقسیم کرد. ما علیرغم قطعنامهبین المللی تقسیم فلسطین در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ به سرعت متوجه شدیم که اینقطعنامه برای اجرا صادر نشده است، بلکه تسکین درد ما بود، به عنوان بخشی ازیک برنامه جامع برای تصرف وطن مان و رها کردن مردم ما در زیر درد ورنجشان. پس از انتظار برای عدالت بین المللی که محقق نشد، انقلاب مسلحانهخود را در ۱/۱/۱۹۶۵ شروع کردیم و ده ها هزار شهید تقدیم کردیم، قرارداداسلو در سال ۱۹۹۳ که رویای یک کشور مستقلی بود که محقق نشد، نتیجه جنگژوئن ۱۹۶۷ تصرف کرانه باختری، نوار غزه و تپه های جولان سوریه، شبه جزیرهسینا و قدس شرقی از سوی دشمن بود که ما تا به امروز هم در آن نبردها میجنگیم.
هنگامی که ما اسلو را در ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳ (یا اعلامیه اصول خودگردانیانتقالی و دولت موعود) را در حضور رئیس جمهور ایالات متحده بیل کلینتونامضا کردیم، حتی یک شهرک نشین در کرانه باختری یا قدس شرقی وجود نداشت. امااکنون می بینیم که کرانه باختری را زیر گوش و چشم ما یهودی سازی می کنند وبیش از هفتصد هزار شهرک نشین صهیونیست در آن زندگی میکنند. و همچنین درقدس شرقی بیش از دویست هزار شهرک نشین وجود دارد. اسلو وعده ای بود به مابرای ایجاد کشور مستقل در ماه مه ۱۹۹۹، توافقی که اسحاق رابین، قهرمان دشمندر جنگ ۱۹۶۷ را به قتل رساند. و آن به این دلیل بود که تنها او جرات داشتتأسیس کشور ما روی تکه ای از زمین اشغال شده خودمان را روی کاغذ امضا کندکه در آن زمان و تا به امروز محقق نشد، این کشور مستقل فقط وفقط بر پیکرقافله‌های شهدا محقق خواهد شد. آن کشور کجاست؟!! و حتی صحبت ها در موردتأسیس آن دولت کجاست؟!!. دشمن صهیونیستی بدون اشاره به راه حل سیاسی ازبهبود وضعیت اقتصادی مردم ما صحبت می کند. دشمن به شهرک سازی، یهودی سازی وراه‌های پیچ در پیچ مشغول شده است که به فلسطینی ها این امکان را می دهدکه بین مهاجرت از سرزمین خود یا آواره شدن توسط نیروی مسلح دشمن یکی راانتخاب کنند.
بنابراین آنچه مطلوب است، به ویژه پس از آخرین نبرد قهرمانانه غزه(شمشیر قدس) با دشمن صهیونیستی، این است که بر اساس موارد زیر حرکت کنیم:
۱. تشکیل حکومت وحدت ملی که شامل همه جنبش‌های فلسطینی باشد و پایان دادن به تفرقه بین همه جنبش‌ها.
۲. تنظیم برنامه سیاسی مورد توافق همه که در آن تمرکز بر هدف آزادی فلسطین و به تعویق انداختن تضادهای ثانویه به بعد از پیروزی.
۳. اعمال همه اشکال ممکن مبارزه بر اساس قطعنامه های بین المللی، از مبارزه مردمی گرفته تا انواع مختلف مبارزه.
۴. تشکیل یک حمایت سخت عربی و اسلامی و تعیین وظایف هر کشور اسلامی ونقش آن در تأمین حقوق ما که توسط جامعه بینالمللی تعیین شده است و فعالکردن دهها قطعنامه صادر شده توسط شورای امنیت، مجمع عمومی و سایرسازمان‌های بینالمللی که مشخص می کند حقوق مسلم ما، از جمله حق ما برایتعیین سرنوشت و ایجاد کشور مستقل ما در سرزمینمان.
۵. تعیین نقش هر جنبشی در ماموریتهای سیاسی، رسانه ای و مبارزاتی درعرصه های مختلف، مشروط بر اینکه به صورت تیمی کار کنیم که نقش‌ها و وظایفمورد نیاز بین طرفهای مختلف تقسیم شده باشد.
۶. درخواست از جامعه بینالمللی برای فعال کردن تصمیمات مکرر خود برایتأمین حمایت بینالمللی از ملت ما در همه جا (در برابر سیاست‌هایاشغالگرانه برای الحاق سرزمین‌های فلسطینی، اقدامات نژادپرستانه علیه ملتما و دفاع از مقدسات اسلامی و مسیحی در مسجد مبارک الاقصی، کلیسای قیامتوحرم ابراهیمی شریف).
۷. درخواست از کشورهای جهان برای به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین. واین همان چیزی است که ما امیدواریم از برگزاری کنفرانس بین المللی دربارهمبارزه عادلانه و مشروع ما و نتایج مورد انتظار آن در سال آینده حاصل شود.
به همین مناسبت به همه جهان به ویژه دشمن غاصب صهیونیستی برخی ازقتل‌عام‌هایی را که در روستاهای فلسطینی علیه مردم ما انجام داد را یادآوریمی‌کنیم:
بلد الشيخ ۱۹۴۷، دير ياسين ۱۹۴۸، أبو شوشة ۱۹۴۸، الطنطورة ۱۹۴۸، قبية ۱۹۵۳، قلقيلية ۱۹۵۶، كفر قاسم ۱۹۵۶، خان يونس ۱۹۵۶.
علاوه بر دهها قتل عام علیه برادران ما در جهان عرب از بحرالبقر تا سیناتا قانا، تا جولان تا ده ها شهر و روستای کشورهای برادر سوریه و اردن، اشغال صهیونیستیها به سرزمین فلسطین ما که همچنان ادامه دارد و نقض تمامقوانین و توافقهای بین المللی. این امر ملت فلسطین، ملت عرب و اسلامی ما وجامعه جهانی را رو به روی تعهدات ومسئولیتهای های شرعی، قانونی وبشردوستانه خود قرار می دهد تا به این بی عدالتی فاحش و دستکاری به سرنوشتمردم ضعیف و ستمدیده پایان دهد.
خداوند می فرماید:
(أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُواوَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ) الحج﴿۳۹﴾
صدق الله العظيم
سفارت دولت فلسطین
تهران ۲۹/۱۱/۲۰۲۱
