باید مقامات اسرائیلی به دلیل جنایت تبعیض نژادی علیه فلسطینی‌ها مجازات شوند، از آنها خواسته می‌شود اشخاصی را که مرتکب نقض حقوق بشر شده‌اند محاکمه نمایند
«باید مقامات اسرائیلی به دلیل جنایت تبعیض نژادی علیه فلسطینی‌ها مجازات شوند، از آنها خواسته می‌شود اشخاصی را که مرتکب نقض حقوق بشر شده‌اند محاکمه نمایند؛ همه می‌دانیم اسرائیل تاریخ و عملکرد ضعیفی در مجازات عاملان جنایت‌هایش دارد و به همین دلیل از نهاد‌های بین‌المللی از جمله دیوان کیفری بین‌المللی درخواست اقدام فوری شده است». این جملات تنها بخش کوچکی از گزارش ۲۷۸ صفحه‌ای است که عفو بین‌الملل با عنوان «نظام آپارتاید اسرائیل علیه فلسطینی‌ها: نظام ددمنشانه‌ای بر پایه جنایات ضد بشری و سلطه‌گری» به تازگی منتشر کرده است.
«اگنس کالامار» دبیرکل عفو بین‌الملل، ضمن اشاره به فشار‌های بسیاری که از سوی مقامات و لابی‌های صهیونیستی برای عدم انتشار این گزارش وجود داشت، اعلام کرد عملیات سلطه بر اراضی و املاک فلسطینی‌ها، کوچ اجباری، قتل‌ها و دستگیری‌های غیرقانونی، محدودیت‌های شدید بر تردد و رفت و آمد فلسطینی‌ها، از میان بردن حق و حقوق شهروندی و تابعیت برای آنها، اقدامات مختلف اسرائیل است که سال‌هاست به صورت نظام‌مند «آپارتاید» را در این سرزمین پیش می‌برد و اینگونه اسرائیل با جنایات ضد بشری و تبعیض نژادی قادر به حفظ خود بوده است.
آپارتاید در ماهیت نظام صهیونیستی
رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۱۷ طی بیانیه‌ای بالفور تلاش خود را در عرصه بین‌المللی برای تأسیس آغاز کرد؛ رژیمی که بر پایه جنبش صهیونیسم تاکنون فراز و فرود‌های بسیاری را از سرگذرانیده است. جنبش صهیونیسم با هدف تشکیل میهنی برای یهودیان شکل گرفت که آغازگر موج دوم مهاجرت بیش از ۴۰هزار یهودی با ملیت‌های مختلف به خاورمیانه شد. جامعه‌ای که بر پایه مذهب بنیان نهاده شده، ساکنان آن از ملیت‌های مختلفی دور هم جمع شده‌اند و سرانجام در سال ۱۹۴۸ با اشغال بخش بزرگی از فلسطین اعلام موجودیت کرد. از آن زمان تاکنون منازعات بسیاری میان رژیم اشغالگر و اعراب به ویژه فلسطینیان در جریان بوده است. مهم‌ترین این جنگ‌ها و منازعات، جنگ‌های ۱۹۴۸، کانال سوئز، جنگ شش روزه، جنگ یوم کیپور، جنگ داخلی لبنان، جنگ علیه حزب‌الله لبنان، جنگ علیه حماس در غزه و منازعات پراکنده با لبنان و سوریه است. اسرائیلی‌ها در این منازعات به دلیل جنایات هولناکی که علیه فلسطینی‌ها و سایر طرف‌های درگیر داشته‌اند، از طرف عفو بین‌الملل و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، به‌طور مکرر به نقض حقوق بشر و انجام جنایات جنگی متهم شده‌اند.
ساخت دیوار حائل بر گرداگرد نوار غزه که با پایان آن در ۱۵ سال پیش و ارتقای روز به روزش تاکنون، غزه را به «بزرگ‌ترین زندان انسانی جهان» مبدل کرده، تنها یک نمونه است. این دیوار با تجهیزات پیشرفته متعدد با ۶ متر ارتفاع از روی زمین و موانع مختلف زیرزمینی، تمام سعی خود را در محدود نمودن ساکنان غزه دارد. در غزه بیش از ۲ میلیون نفر زندگی می‌کنند، طول آن حدود ۴۰ کیلومتر است و عرض آن از ۶ تا ۱۲ کیلومتر متغیر، تراکم جمعیت در آن به حدی بالاست که در هر کیلومتر مربع ۵۴۵۰ نفر زندگی می‌کنند و، اما در مقابل در اراضی اشغالی این تراکم برای صهیونیست‌ها حدود ۴۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع است. در غزه، نرخ بیکاری به حدود ۵۰ درصد رسیده و قریب به ۸۵ درصد از افراد زیر خط فقر قرار دارند. این در حالی است که طی دو دهه گذشته تل آویو چهار جنگ ضد بشری را به سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۰۹، ۲۰۱۲، ۲۰۱۴ و ۲۰۲۱ در نوار غزه به راه انداخته است. این تنها گوشه‌ای از جنایت ضد بشری اسرائیل علیه فلسطینی‌هاست که غالب دولت‌های نظام بین‌الملل به ویژه اعراب در برابر آن سکوت کرده‌اند.
دشمن‌سازی بیرونی؛ یکدست‌سازی نژادی
صهیونیست‌ها در راستای یکدست‌سازی نژادی و از میان بردن فلسطینی‌ها، خط مشی‌های مختلفی را پیگیری کرده‌اند که مهم‌ترین آن دشمن‌سازی بیرونی برای انحراف افکار عمومی جهانیان است تا در سایه آن اقدامات ضد بشری خود را بدون مخالفتی در سرزمین‌های اشغالی پیش ببرند. دستگاه تبلیغاتی و رسانه‌ای صهیونیسم در سال ۲۰۰۶ اقدام به راه‌اندازی نهادی مهم به نام «هِسبارا» نمود که پیش برنده دیپلماسی عمومی اسرائیل در عصر دیجیتال معرفی و برای آن دو وظیفه اصلی در نظر گرفته شد: اول، ایجاد و تقویت بیش‌از‌پیش ایران‌هراسی و تلاش برای نشان دادن چهره ایران به عنوان از میان برنده نظم و امنیت بین‌المللی و تهدیدی آشکار علیه غرب در خاورمیانه و سایر نقاط جهان؛ و دوم مشروعیت‌زدایی و تحت فشار قرار دادن هر شخص یا نهادی که علیه تل آویو اقدامی نماید، چه در امر تحریم کالا‌های اسرائیلی و چه اعلام مخالفت و آشکارسازی جنایات این رژیم.
نباید از یاد برد که جامعه اسرائیل، ویژگی مهم و تنش‌آفرین «چندپاره بودن» را در ماهیت خود به همراه دارد. به‌عبارتی اسرائیل ماهیتاً از داخل، جامعه‌ای است چند‌ملیتی که حول مذهب به‌گونه‌ای شکننده شکل یافته است. وجود بیش از ۴۰ حزب گوناگون همچون لیکود، یش عتید، شاس، آبی و سفید، یامینا، حزب کار، آگودات، دگل، اسرائیل خانه ما، متحد عرب، میرتس، دزدان دریایی، قلب یهود، تسومت، ام شالم، شاما و از این دست، نشان از چند‌دستگی سیاسی گسترده‌ای دارد که برآمده از نظام اجتماعی چندپاره در آن است. از ابتدای تاریخ تشکیل این رژیم، چنین گسست‌هایی که عمدتاً منشأ داخلی دارند، وجود داشته و سیاستمداران، سعی در مدیریت آن با استفاده از شرایط بین‌المللی داشته‌اند. به این ترتیب صهیونیست‌ها همواره با دشمن‌سازی بیرونی، چندپارگی‌های داخلی را برای مدتی پنهان کرده‌اند. نمونه دشمن‌سازی اعراب، حکومت بعث عراق و اکنون نیز جمهوری اسلامی ایران در قالب این خط‌مشی قابل تعریف است. به سخن دیگر، حیات و ممات اسرائیلی‌ها منوط به دشمن‌سازی بیرونی است. رژیم صهیونیستی همواره نیاز به مطرح شدن در رأس رخداد‌های بین‌المللی دارد تا از این طریق ضمن نشان دادن خود به‌عنوان موجودیتی مهم و تأثیرگذار، افکار عمومی داخلی را منحرف و اتحاد لازم را میان جامعه‌ای چندپاره ایجاد نماید. به این ترتیب، ناکامی در دشمن‌سازی بیرونی طی سال‌های اخیر و نارضایتی‌های داخلی گسترده نسبت به کابینه از یک سو و از سوی دیگر اختلافات دامنه‌دار و رو به فزونی در سطح اجتماع که می‌توان آنها را در قالب دو دسته بنیادگرا‌های صهیونیستی (سیاه و سفیدها) و اصلاح‌طلبان یا سکولار‌ها (چندرنگ‌ها) جای داد، اسرائیل را از بعد سیاسی و در ادامه اجتماعی، به تشنج رهنمون خواهد ساخت. همین مهم نیز فرصتی ایجاد نموده که از درون این جامعه گروه‌های حقوق بشری همچون: «بتسِلیم و یش‌دین» طی گزارشی به سال ۲۰۲۰، اعلام نمایند: «جنایت علیه بشریت آپارتاید در کرانه باختری در حال انجام است؛ عاملان این حمله اسرائیلی‌ها و قربانیان آن فلسطینی‌ها هستند.»
با اینکه این گزارش با سال‌ها تأخیر انتشار می‌یابد و ماهیت ضد بشری رژیم صهیونیستی را بیش از پیش آشکار می‌سازد، اما ضمن نشان دادن حقانیت خط‌مشی‌های به حق ایران مقابل اسرائیل، زمینه مناسبی را برای طرح موضوع در نهاد‌های حقوقی بین‌المللی دیگر فراهم می‌آورد. ناگفته نماند، در بعد منطقه‌ای نیز که دست یاری برخی از دولت‌های عربی به سوی تل آویو دراز شده و در حال گسترش روابط سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی خود با آن هستند، چنین گزارشی که بی‌پرده صهیونیست‌ها را محکوم به «آپارتاید» علیه فلسطینی‌ها می‌کند، شرایط سختی را برای دولتمردان آنها رقم زده است.
منبع: روزنامه جوان ، 22/11/1400
