تامیر پاردو رئیس اسبق سازمان اطلاعات خارجی رژیم صهیونیستی (موساد) با این مساله که ایران و فلسطینیان بزرگترین تهدید علیه اسرائیل به شمار می‌روند مخالفت کرد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین به نقل از منابع عبری زبان، وی امروز با انتشار مقاله‌ای در روزنامه یدیعوت آحرونوت تاکید کرد: تهدید اصلی خود ما هستیم و به طور دقیق نظام خود تخریبی که در سال‌های اخیر آغاز شده و شباهتی کامل به دوره خراب هیکل دوم دارد.
وی ضمن اشاره به احزاب راستگرای معارض به رهبری بنیامین نتانیاهو که نتایج انتخابات را قبول ندارند گفت: آنها حتی نفتالی بنت را به عنوان نخست وزیر رسمی اسرائیل به رسمیت نمی‌شناسند و زمانی که رهبر ده‌ها نفر در کنست حتی به صورت نمادین ژست پذیرش بنت را به خود نمی‌گیرد این به معنای تخریب شدید توافقی سیاسی است که سنگ بنایی برای وجود اسرائیل محسوب میشود.
پاردو در ادامه از مخالفت جریان اپوزیسیون با تمام قوانین طرح شده در دولت انتقاد کرده و ضمن اشاره به حق آن برای این منظور و همچنین تلاش‌های آن برای سرنگونی دولت ادامه داد: اما معقول نیست که با تصویب قوانینی که به نفع خود آنها، منافع ملی و مصالح عمومی است مخالفت کنند. وی افزود: ایجاد اختلال در عملکرد دولت نباید در چارچوب میثاق‌های اجتماعی که نظام دموکراتیک بر آن مبتنی است صورت پذیرد.
پاردو تاکید کرد: ویژگی گفتمان اسرائیلی عدم تحمل و خشونت کلامی در برابر کسانی است که افکار متفاوتی دارند، کنست اسرائیل نمونه‌ای منفی از آن چیزی است که در جامعه اسرائیل جریان دارد. قطبی سازی در میان افکار سوسیالیستی، سرمایه داری، لیبرال، محافظه کار و یا راست و چپ بر اساس عقاید رایج در میان آنها وجود ندارد.
رئیس اسبق موساد معتقد است: قطبی سازی حقیقی که به عمد وجود آن انکار میشود اساساً از مفهوم زیربنایی که جوهره (کشور) یهودی را تشکیل می‌دهد سرچشمه می‌‌گیرد. مناقشه اصلی در سال 1948 در مورد مسائل مربوط به مذهب و کشور بوده است و اختلافات سیاسی ناشی از آنها موجب عدم شکل گیری قانون اساسی شد. مناقشه دومی که پایان نیافته در مورد مرزهای اسرائیل است و این با وجود آن است که تعریف اساسی برای کشور ساختاری سیاسی است که هدف آن تحقق منافع مدنی در منطقه‌ای مشخص است.
این مسئول امنیتی سابق در رژیم صهیونیستی گفت: (کشور) اسرائیل از 10 ژوئن سال 1967 بدون مرز باقی مانده و در 55 سال گذشته دولت‌های راستگرا و چپگرای اسرائیل به استثنای تاکید بر الحاق قدس شرقی و ارتفاعات جولان هیچ موضعی در قبال کرانه باختری و نوار غزه که در مرزهای ما هستند اتخاذ نکرده‌اند. امروز 3 نسل در اسرائیل زندگی می‌کنند که از لحاظ یهودی و غیر یهودی بودن مساوی هستند.
پاردو ادامه داد: ما از ژوئن 1967 (کشوری) بدون استراتژی بوده‌ایم و این سوال که در 30 سال آینده اسرائیل را چگونه می‌خواهیم یا چگونه می‌بینیم تقریباً پاسخی ندارد و هیچ یک از سیاسیون آمادگی آینده نگری در این خصوص را نداشته و بیشتر آنان از پاسخگویی فرار می‌کنند. تمام رهبران اسرائیل از تصمیم گیری امتناع می‌کنند و از گذشته تاکنون از تصمیم گیری واهمه داشته‌اند، آنها مسئولیت واگذاری بخشی از سرزمین موعود را بر عهده می‌گیرند و از سوی دیگر نگران از بین رفتن آرزوی یهودیان برای تشکیل (کشوری) یهودی هستند.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: هر کسی که خود را صهیونیست می‌داند درک می‌کند که (کشور) از اکثریت مطلق یهودی که تضمین کننده آرزوی صهیونیسم است برخوردار نیست. امروز میان بحر و نهر یهودیان صهیونیست و غیر صهیونیست حضور دارند و این غیر از یهودیان داخل کرانه باختری و نوار غزه است. این اعتقاد یا توهم که روزی فرا می‌رسد که در آن افرادی خواهند بود که موافق تبعیض بوده و حاضر هستند با حقوق نامساوی در کنار یهودیان زندگی کنند دیوانگی است. باید درک کنیم که تا ابد هیچ قدرتی در جهان به وجود نخواهد آمد که انسان را از دستیابی به آزادی و برابری باز دارد.
وی در پایان گفت: کلمه مرز در زبان عبری معانی مختلفی دارد و عدم ترسیم مرز یا سرزمین می‌تواند به نقض مرزهای اخلاقی و ناهنجاری منتهی شود. عدم توجه به افکار دیگران پذیرش اشکال مختلف خشونت و عبور از آستانه تحمل است، این تنها بخشی از مساله از دست دادن مرزها است که از عدم تمایل به پرداختن به مشکل اصلی ناشی میشود که اسرائیل با آن مواجه است و آن این است که ما نمی‌دانیم چه می‌خواهیم و مرزهای خود را تعیین نمی‌کنیم.
