“امیر صیداوی” جوان فلسطینی ساکن قدس بامداد یکشنبه با شلیک گلوله به سمت اتوبوس حامل شهرک‌نشینان اشغالگر اسرائیلی در نزدیکی صحن براق در بخش قدیمی این شهر، توهم پیروزی اشغالگران صهیونیست بر عملیات‌های انفرادی فلسطینیان را پس از گذشت 7 سال از موج پیاپی عملیات‌های مقاومتی، از بین برد؛ عملیات‌هایی که سال 2015 آغاز شد و موجب شد تا دشمن صهیونیستی تمامی منابع و نیروهای خود را صرف سرکوب و ریشه‌کن کردن این پدیده کند.
روزنامه “العربی الجدید” در گزارشی بیان کرد که عملیات اخیر در قدس که هنوز پیامدها و بازتاب‌های آن نامشخص است، تمامی برنامه‌های سایبری و اطلاعاتی الکترونیکی دشمن از جمله برنامه ویژه نظارت بر شبکه‌های اجتماعی فلسطینی در قدس و اطراف آن به منظور شناسایی و بازداشت فلسطینانی که قصد اجرای عملیات‌های مقاومتی را دارند، به بن‌بست کشاند.
نگرانی نسبت به پیامدهای انتخاباتی
یائیر لاپید نخست وزیر رژیم صهیونیستی زمانی که از آماده‌باش شمار زیادی از نیروهای اسرائیلی در قدس به منظور جلوگیری از تکرار عملیاتی دیگر یا انجام عملیات انفرادی همانند عملیات صیداوی خبر داد، عملا به این ترس اذعان کرد. او می‌داند که عملیات‌هایی مشابه عملیات صیداوی چه پیامدهایی بر شانس او برای تشکیل ائتلافی دولتی با حداقل 61 عضو در مقابل ائتلاف دولتی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسبق در انتخابات نوامبر آینده کنست دارد.
اذعان لاپید به این نگرانی با تهدیدات بنی گانتز وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و تلاش او برای تقدیر از پلیس و سرویس‌های امنیتی در قدس به خاطر تعامل سریع با این عملیات ـ که به زخمی شدن 8 صهیونیست منجر شد ـ و بازداشت مجری عملیات (پس از گذشت 6 ساعت از اجرای آن) همزمان شد.
در پی عملیات‌های سرویس‌های امنیتی اسرائیلی در زمینه ترور فعالان و مبارزان گروه‌های مختلف مقاومت در کرانه باختری به ویژه در استان‌های نابلس و جنین ـ که آخرین نمونه آن ترور ابراهیم النابلسی بود ـ و بازداشت شمار زیادی از اعضای گروه‌های فلسطینی از جمله حماس و جهاد اسلامی و حتی گردان‌های شهدای الاقصی از یک طرف و باور صهیونیست‌ها به قدرت حملات 3 روزه اخیر در شکستن به اصطلاح “وحدت میادین” که جهاد اسلامی این درگیری‌ها را اینگونه نامگذاری کرد، موجب شد تا موجی از سرخوشی و خشنودی بر این رژیم حاکم شود.
عملیات صیداوی به کابوسی برای صهیونیست‌ها تبدیل شد، زیرا این عملیات نشان داد که تمامی اقداماتی که رژیم صهیونیستی از زمان انتفاضه افراد و چاقوها در سال 2017 اتخاذ کرده، در صورت وقوع عملیاتی دیگر بی‌نتیجه خواهد شد چه برسد به اینکه چند عملیات آن هم در مرکز شهر قدس انجام گیرد.
بهره‌برداری نتانیاهو از وحشت ایجاد شده
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که این مسئله ممکن است رژیم صهیونیستی را وارد یک وضعیت وحشت و هراس کند؛ امری که احتمالا نتانیاهو با موفقیت بی‌نظیری از آن علیه دولت کنونی، نخست‌وزیر و وزیر جنگ آن استفاده می‌کند و ممکن است در طول موج عملیات‌ها و انفجارهای پی درپی از سوی حماس و جهاد اسلامی، تلاش کند بار دیگر به موفقیت برسد. اندکی پس از امضای پیمان اسلو، عملیات‌های خونینی صورت گرفت که به کشته شدن دهها اسرائیلی منجر شد که مهمترین آن عملیات “بیت لید” در سال ۱۹۹۵ بود که با دو انفجار متوالی با فاصله ۲۰ دقیقه از یکدیگر در یک مقر تجمع سربازان صهیونیست، ۲۲ کشته و دهها نفر زخمی برجای گذاشت.
در حالی که رژیم اشغالگر از سال گذشته، عملا تلاش‌های نظامی و اطلاعاتی خود را حتی پیش از علنی کردن عملیات موسوم به “کاسر الامواج” (موج شکن) بر روی تعقیب، بازداشت و پاکسازی هسته‌های نظامی وابسته به جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی در مناطق مختلف کرانه باختری متمرکز کرده بود، عملیات صیداوی، وضعیت سستی و شکنندگی امنیتی این رژیم در همه امور مربوط به عملیات‌های سایبری قبلی و نیز غفلت از سناریوهای بازگشت عملیات انفرادی که ممکن بود توسط کسانی انجام شود که از نظارت های امنیتی سنتی دور مانده‌اند، برملا کرد.
به نظر می رسد این امر با وجود تشدید تنش تقریباً دائمی در قدس اشغالی اتفاق افتاد، حالا چه به سبب تمرکز کابینه لاپید – بنت در طول سال گذشته بر روی تعرض صهیونیست‌ها به مسجد الاقصی ـ که حاکی از تقسیم زمانی علنی این مسجد است ـ و تعیین دو نوبت صبح و عصر برای تعرض صهیونیست‌ها، در کنار رصد کلیه فعالیت‌های مرابطین و نگهبانان مسجد الاقصی و اهتمام به آن و بعد دینی که دشمن صهیونیستی درصدد برجسته کردن آن است و غافل ماندن از احتمال بازگشت بعد ملی اساسی به عملیات‌های ضد صهیونیستی.
با وجود اینکه رژیم صهونیستی به سیاست یهودی‌سازی، تخریب، بیرون راندن و اسرائیلیزه کردن مواد آموزشی ادامه می‌دهد، اما احساس قدرت و پیروزی این رژیم در سایه اوضاع نابسامان تشکیلات خودگردان و تعمیق دودستگی و اختلافات داخلی فلسطینیان و باور این رژیم به سیطره بر ساکنان قدس، موجب شده تا سرویس‌های امنیتی این رژیم فعالیت‌های خود را بر دایره‌هایی محدود متمرکز کنند و همین مسئله موجب شد تا صیداوی عملیات خود را اجرا کرده و 6 ساعت پس از آن نیز آزاد باشد بدون اینکه حتی با یک خودروی پلیس مواجه شود.
به تنگ آمدن فلسطینیان در قدس
در کنار این ناکامی‌های صهیونیست‌ها که موجب شد صیداوی به سبب نداشتن سابقه امنیتی و اطلاعاتی نسبتا به راحتی، عملیات خود را انجام دهد، وضعیت شدیدا بغرنج فلسطینیان در قدس در سایه فقدان یک چتر حمایتی واقعی برای ساکنان این شهر، در را به روی احتمال انجام عملیات‌های دیگر، باز می‌کند؛ امری که اشغالگران به سبب پیامدهای چنین عملیات‌هایی نه تنها در مورد انتخابات آینده، بلکه در رابطه با احتمال گشودن جبهه‌ای دیگر علیه این رژیم از آن بیم دارند، هرچند که این رژیم گمان می‌کرد از طریق برنامه نظارت سایبری می‌تواند بر این مسئله غلبه کند و این خطر را از بین ببرد.
شاید این یک تناقض است که طمع اشغالگران در اسرائیلزه کردن ساکنان قدس، از زمانی که برنامه‌های یهودی‌سازی، مصادره و ریشه‌کن کردن آنان پس از اشغال بخش شرقی قدس در سال ۱۹۶۷ آغاز شد و مجبور شدن تل‌آویو به اعطای «کارت‌های هویتی اقامت دائم» آبی به ساکنان قدس اشغالی که به آن‌ها فرصت حرکت آزادانه نه تنها در داخل شهر، بلکه در داخل خط سبز داد، شکافی را به وجود می‌آورد که به عاملان عملیات‌های انفرادی فرصت انجام عملیات با استفاده از آزادی رفت و آمد و دسترسی به هر مکان در شهر و خارج از آن را می‌دهد. در چنین شرایطی اشغالگران با معضل مقابله با موج جدیدی از این عملیات‌ها در شهر قدس روبرو هستند، حال آنکه تاکنون تمام تلاش خود را وقف جلوگیری از اجرای عملیات‌ها در کرانه باختری کرده بودند.
