قربانی کردن در صحن‌ها، گامی جدی در مسیر یهودی سازی مسجدالاقصی است. متاسفانه در سال اخیر میزان تعرضات صهیونیست‌ها به داخل صحن‌ها در مناسبت‌های مختلف افزایش جدی داشته که جای نگرانی دارد.
در سال‌های اخیر، مسجدالاقصی و شهر قدس به نقطه ثقل تحولات فلسطین تبدیل شده‌اند. این گزاره از عملیات سیف القدس به این سو جدی تر از گذشته هم شده است. صهیونیست‌های تندرو و یهودیان ارتدوکس سعی دارند در راستای هدف شوم شأن، تعرضات به مسجدالاقصی را افزایش و آئین‌های تلمودی خود را در آن انجام دهند تا به مرور پروژه یهودی سازی مسجدالاقصی و سپس تخریب آن محقق شود.
عید پسح یا فصح
امسال ایام عید پسح یهودی‌ها که به نوعی از مهم‌ترین اعیاد یهودی‌ها به مناسب زمان رهایی آنها از فرعون مصری هاست، با هفته سوم رمضان (۵ تا ۱۳ آوریل، ۱۴ تا ۲۳ رمضان) هم زمان شده است.
این هم زمانی از حدود ۲ ماه قبلهشدارها را به صدا در آورده بود. پس از حضور بی سابقه ۲۵۰ هزار نمازگزارفلسطینی در دومین جمعه ماه رمضان در مسجدالاقصی، روزنامه هاآرتص جمعه سوم ماه رمضان را آزمونی مهم و حقیقی برای دستگاه امنیتی رژیم صهیونیستی دانست. هاآرتص عنوان کرد که سومین جمعه ماه رمضان با جشن و مراسم‌های یهودیان به مناسبت عید پسحمصادف شده است و نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی از ابتدای ماه رمضان جهتمقابله با هرگونه حادثه و رخدادی به حالت آماده‌باش درآمده‌اند. هاآرتص در ادامه نسبت به تعرض ایتمار بن گویر وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به مسجد الاقصی به مناسبت عید یهودی پسح به شدت هشدار داده است.
سال گذشته هم صهیونیست‌ها به دنبال انجام یکی از اعمال عید پسح یعنی قربانی کردن در صحن‌های مسجدالاقصی بودند. اتفاقی که تاکنون نیافته و فلسطینی‌ها مانع آن شده‌اند.
سال گذشته گروه بنیادگرای یهودی«بازگشت به کوه معبد» که از ساخت «سومین معبد یهودی» در حرم شریف قدس،سومین مکان مقدس در اسلام، حمایت می‌کند و با گروه نژادپرست «کاخ» مرتبطاست، اعلام کرد که قصد دارد حیوانات را به عنوان بخشی از مراسم عید فصحیهودی در حرم شریف قربانی کند. حماس در پاسخ اعلام کرده بود که اجازهبرگزاری چنین مراسمی را نخواهد داد و «به هر قیمتی» از آن جلوگیری خواهدکرد. تشکیلات خودگردان فلسطین و دولت اردن نیز این طرح‌ها را محکوم کردند.واکنش‌ها مانع این اتفاق شد. اما امسال باری دیگر تلاش‌ها از سوی جریان‌هایصهیونیستی آغاز شده است.
شبکه ۷ تلویزیون رژیم صهیونیستیاعلام کرد که جنبش “بازگشت به کوه” طی فراخوانی برای صهیونیست‌هایی کهبتوانند در مسجد الاقصی قربانی کنند، جایزه تعیین کرده است. منبع مذکوراشاره کرد که بر اساس این فراخوان، هر شهرک‌نشین صهیونیستی که روز چهارشنبهآینده قربانی خود را به مسجد الاقصی ببرد، ۵۰۰ شِکِل (واحد پول رژیمصهیونیستی) و کسی که قربانی خود را در داخل این مسجد ذبح کند، ۱۲۰۰ شِکل بهعنوان جایزه دریافت خواهد کرد.
صهیونیست‌های اشغالگر درصدد تعرض دسته جمعی به مسجد الاقصی در روزهای آتی به مناسبت عید یهودی پسح هستند.
هم چنین ۱۵ خاخام افراطی با ارسال نامه‌ای رسمی به نتانیاهو و بن گویر خواستار اجازه ذبح قربانی در عید عبری فصح در داخل مسجد الاقصی شده‌اند.
مسیر گام به گام سیطره صهیونیست‌ها بر مسجدالاقصی
برای درک اهمیت و حیاتی بودن ایام عید پسح و قربانی کردن در آن باید مروری بر تاریخ و مسیر گام به گام صهیونیست‌ها برای این مسجد داشت. پس از اشغال بیت المقدس شرقی توسط رژیم اشغالگر در سال ۱۹۶۷ (جنگ شش روزه)، وزیر جنگ در آن زمان، موشه دایان، تصمیم گرفت به اوقاف فلسطینی که تبدیل به اوقاف اردن شده بود، اجازه دهد که حرم شریف یا آنچه یهودیان «جبل الهیکل» می‌نامند را مدیریت کند.
خاخام‌های اعظم اشکنازی و سفاردی در سرزمین‌های اشغالی به همراه صدها خاخام دیگر حکم هلاخا(به مجموعه قوانین شریعت یهود گفته می‌شود) صادر کردند و پس از تخریب«معبد دوم» از ورود یهودیان به این منطقه و همچنین نماز خواندن در آنجا بهدلیل «نجاست» همه، جلوگیری کردند.
با این حال، شلومو گورن، خاخام ارتش رژیم که در سال ۱۹۷۳ خاخام اصلی اشکنازی‌ها شد، بیشترین تأثیر را در تغییر نگرش یهودیان تندرو به مسجدالاقصی داشت. گورناستدلال می‌کرد که یهودیان می‌توانند از مناطقی از معبد باستانی که درپایان دوره معبد دوم به مکان اصلی اضافه شد، بازدید و در آنجا نمازبخوانند، و این نقض قانون هلاخانیست. او می‌گفت شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه یهودیان تا قرن شانزدهمبنایی دائمی برای نماز و دعا در “کوه معبد” داشته‌اند، ادعایی که مورخان باآن مخالفت می‌کنند.
در سال ۱۹۹۴، گورنبه نخست وزیر اسحاق رابین نوشت که “ما نمی‌توانیم در مورد دیوار غربی (بهعنوان مکان خاص عبادت یهودیان) ادعای حقوقی داشته باشیم” و باید به یهودیاناجازه داده شود که در سراسر منطقه “کوه معبد” (کل آنچه امروز مسجدالاقصینامیده می‌شود) نماز بخوانند. در دهه هشتاد قرن گذشته، خاخام‌های ارشد دررژیم شروع به پذیرفتن این ایده کردند و خاخام‌های سفاردی و اشکنازی، با وجود اصرار یک خاخام سفاردیمبنی بر اینکه کنیسه بالاتر از مسجد باشد، پیشنهاد ساخت کنیسه در گوشهجنوب شرقی منطقه، پشت مسجد الاقصی، یعنی خارج از منطقه حرم را دادند.
در واقع، خود دیوار براق، و نهحرم شریف، پیش از ظهور صهیونیسم هرگز اهمیت مذهبی مرکزی به عنوان مکان دعابرای یهودیان نداشته است. در سال ۱۹۸۶، ۷۰ خاخام که توسط گورنفراخوانده شده بودند، دستور جدیدی صادر کردند که به یهودیان اجازه می‌داد«در بیشتر قسمت‌های حرم شریف وارد شده و نماز بخوانند» و اینکه واقعاًمی‌توان یک کنیسه در آنجا ساخت.
در سال ۱۹۹۰، خاخام لوباویچر مناخم اشنیرسونبه پیروان خود دستور داد تا جشن‌هایی را در حرم برگزار کنند، در حالی کهدر این بین، گروه «مؤمنان کوه معبد»، که در سال ۱۹۶۷ تأسیس شد و توسط گرشون سالومون رهبری می‌شد، قصد داشت سنگ بنای ساخت «معبد سوم» در محوطه حرم را بگذارد.
سالومونیک ناسیونالیست بود و در آن زمان مذهبی نبود، اگرچه به نظر می‌رسد که دراواسط دهه ۱۹۹۰ چنین شده است، همانطور که ادبیات مذهبی ناسیونالیستی در حالرشد جنبش او و پیوندهای مالی آن با گروه‌های بنیادگرای مسیحی این تغییر رانشان می‌دهد.
یک گروه تندروتر صهیونیستی که خواستار حق ادعایی یهودیان برای تصرف و نماز در حرم شریف بود، جنبش “های وی کایام (Hai Ve-Kayam)” به رهبری یهودا عتصیون بود، که پدرش یکی از اعضای گروه تروریستی “لیحی” بود. عتصیون هفت سال را به دلیل عضویت در یک سازمان تروریستی یهودی در دهه ۱۹۸۰ در یک زندان گذراند که می‌خواست قبة الصخره را منفجر کند. عتصیونو گروهش اصرار داشتند که در حرم نماز بخوانند، که پلیس رژیم مجبور بهاخراج آنها شد، همین امر منجر به افزایش حمایت از جنبش در جامعه یهودیاستعمارگر اسرائیل، چه مذهبی و چه سکولار شد. سایر گروه‌هایی که ادعاهایمشابهی دارند عبارتند از «یمین اسرائیل»، «کاخ» و «کاهانه های»، «مؤسسه معبد»، «جنبش تأسیس معبد» و «آترت کهنیم» و غیره.
بسیاری از این گروه‌ها پس از معاهده اسلواز ترس اعطای اختیار به تشکیلات خودگردان فلسطین بسیج شدند، به‌ویژه پس ازتوافق‌نامه صلح رژیم صهیونیستی و اردن در سال ۱۹۹۴ که اسرائیل را ملزم بهاحترام به «نقش ویژه اردن» در زیارتگاه‌های مسلمانان قدس کرد.
در فوریه ۱۹۹۷، کمیته خاخام‌های یشع،یکی از اجزای مرکزی جنبش استعماری و ملی-مذهبی صهیونیستی، حکمی را تصویبکرد که به خاخام‌هایی که معتقدند یهودیان باید در حرم نماز بخوانند، اجازهانجام این کار را می‌داد. در همین حال، چندین تن از قضات دادگاه عالی وسیاستمداران شروع به درخواست از دولت و خاخام اعظم برای لغو ممنوعیت نمازخواندن یهودیان در حرم کردند. این تلاش‌ها با بازدید آریل شارون، رهبر حزب لیکود از حرم شریف در سپتامبر ۲۰۰۰ به همراه پلیس ضد شورش تلآویو به اوج خود رسید.
این مساله اعتراضات فلسطینی‌ها رابه دنبال داشت و در پی آن ۴ فلسطینی شهید و ده‌ها نفر زخمی شدند. سفرشارون، آتش انتفاضه دوم فلسطین را شعله‌ور کرد و در هفته بعد صهیونیست‌ها۷۰ فلسطینی را کشتند و شارون پس از ۵ ماه به عنوان نخست وزیر انتخاب شد.
۲۰۰۳، شروع تعرضات جمعی به داخل مسجدالاقصی
قبل از سال ۲۰۰۳، رژیم صهیونیستیبه بیش از ۳ یهودی مذهبی به طور همزمان برای زیارت و بازدید از حرم اجازهنمی‌داد، اما از آن زمان به بعد این تعداد را به طور پیوسته به بیش از ۵۰نفر رسانده است و این کار را بدون تأیید مقامات اوقاف اسلامی انجام می‌دهد.
در سال ۲۰۰۹، پس از اظهارات نژادپرستانه در مورد فلسطینی‌ها، اسحاق آهارونویچ، وزیر امنیت داخلی اسرائیل، از حزب راستگرا، بار دیگر از حرم بازدید کرد. تحریکات و هتکحرمت صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان ادامه یافت و در سپتامبر ۲۰۱۵، دولتاسرائیل از ورود فلسطینیان به حرم جلوگیری کرد تا برای یهودیان امکانی رافراهم کنند تا به آنجا بروند.
در واقع، موضوع اجازه دادن بهیهودیان برای ورود به حرم شریف، چه رسد به اینکه در آنجا نماز بخوانند،همچنان یکی از موضوعات اصلی اختلاف در محافل مذهبی یهودیان است، به طوری کهنتانیاهو سال گذشته با یک خاخام محافظه‌کار و رئیس یک حزب سیاسی به توافقرسید تا به طور موقت یهودیان را از ورود به حرم در ازای پیوستن به دولتائتلافی خود منع کند.
جمع بندی
قربانی کردن در صحن‌ها، گامی جدیدر مسیر یهودی‌سازی مسجدالاقصی است. متأسفانه در سال اخیر میزان تعرضاتصهیونیست‌ها به داخل صحن‌ها در مناسبت‌های مختلف افزایش جدی داشته که جاینگرانی دارد. باید منتظر بود و دید این نبرد جدی به کجا خواهد رسید.
منبع: خبرگزاری مهر
