گزارش جدید هیئت رسیدگی به امور اسرا و آزادگان و باشگاه اسیر فلسطین شهادت های جدید اسرای غزه پس از ملاقات های صورت گرفته با 23 نفر از آنها در زندان های نقب و نفتالی از روز ششم تا هشتم ماه ژانویه جاری را ثبت کرده است که در آنها به جزئیات شوکه کننده ای از عملیات های شکنجه سازمان یافته اسرای فلسطینی اشاره شده است.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، هیئت رسیدگی به امور اسرا و باشگاه اسیر در این گزارش تاکید کرده اند که زندان «سدیه تیمان» دیگر تنها زندان محل شکنجه اسرای فلسطینی؛ از جمله تجاوزات جنسی به آنها نیست، بلکه شهادت های اسرا نشان می دهد که در اکثر زندان های اصلی و بازداشتگاه ها این حجم از وحشیگری سازمان یافته رواج پیدا کرده است.
عذاب قیامت
اسیر «ک. ن» (45 ساله) که از ماه دسامبر 2023 در اسارت به سر می برد، در سخنان خود درباره شکنجه های صورت گرفته در زندان های صهیونیستی می گوید:« از لحظه بازداشتم، در معرض ضرب و شتم شدید قرار گرفتم و حتی برخی اعضای بدنم دچار شکستگی شد و آنها سعی کردند که از من اعتراف بگیرند. من 58 روز در یک بازداشتگاه در اطراف غزه ماندم». وی شکنجه های صورت گرفته در این بازداشتگاه را «مانند عذاب قیامت» توصیف می کند که شامل بستن دست و پا و ضرب و شتم مداوم و توهین و تحقیر می شدند. این اسیر خاطر نشان کرده است که «وقتی به زندان «نقب» منتقل می شدم، مرا با آب داغی که با کتری به سمتم پاشیدند، سوزاندند و هنوز آثار سوختگی به وضوح در بدنم دیده می شود. من امروز در چادر زندگی می کنم و چادرها معمولا پاره هستند و ما در معرض سرمایه شدید قرار داریم و امروز از سرما و گرسنگی می میریم.»
اسیر دیگری به نام «ع. ه» (21 ساله) در اظهاراتش گفته است که «من در فوریه 2024 در جریان ترک منزل مان بازداشت و به یکی از بازداشتگاه ها در اطراف غزه منتقل شدم و 12 روز در آنجا ماندم. سپس مرا به بازداشتگاهی در قدس و از آنجا به عوفر و سپس به نقب انتقال دادند و هر کدام از این سفرها به منزله یک سفر عذاب آور و سفر مرگ بود و همان طور که می بینید، پس از ابتلایم به بیماری گری دمل ها و زخم ها و سوراخ ها همه جای بدنم را فرا گرفته است. امروز گرسنه می خوابم و گرسنه بیدار می شوم و در کنار آن مشکل فشار چشم هم دارم و از بچگی چشم راستم بینایی نداشت، اما امروز چشم چپم هم در معرض خطر شدید قرار گرفته است.»
«م. ح» که از دسامبر 2024 بازداشت شده است، می گوید:« روزهای نخست بازداشتم فاجعه بود و من در معرض شکنجه و ضرب و شتم قرار می گرفتم. صبح تا شب ما را می زدند و می کشتند». وی می افزاید:«سپس ما را به جای دیگری منتقل کردند و فاضلاب ها را به سمت ما می پاشیدند. بر روی ما ادرار می کردند. سپس به مدت 27 روز ما را به بازداشتگاه منتقل کردند. آنجا فقط روی زانو می نشستیم و چشم ها و دست ها و پاهایمان را می بستند. سپس به زندان نقب منتقل شدیم و امروز عذاب و مرگ تدریجی را به صورت شبانه روزی تجربه می کنیم.»
وکیلی که با این اسیر ملاقات کرده بود، می گوید که وی در حالی از بازداشتگاه بیرون آمد که یک لباس تابستانی و پاره پاره بر تن داشت و از شدت سرما می لرزید و بیماری گری کل بدنش را فرا گرفته بود.
در جهنم به سر می بریم
در شهادت اسیر «خ. ج» هم آمده است که «در آغاز بازداشت در جهنم به سر می بردیم. نمی دانستیم سرنوشت مان چه می شود و چه وضعیت حقوقی داریم. تمامی اشکال جنایت و سرکوب و محرومیت علیه ما اعمال شد و امروز در معرض گرسنگی قرار داریم. مقادیر غذایی که به ما داده می شود واقعا کم و برای انسان غیر قابل استفاده است. اکثر اسرا لقمه های غذا را جمع می کنند تا آخر شب یک وعده غذا بخورند. از وقتی که بازداشت شدیم، از شکر و نمک محروم شدیم و امروز از شرایط بازداشت سخت رنج می بریم؛ به طوری که از تمامی ملزومات اساسی زندگی محروم شده ایم.»
اسیر «م. أ» (25 ساله) می گوید:«من از یکی از مدارس توسط ارتش صهیونیستی بازداشت شدم و مورد ضرب و شتم قرار گرفتم و مرا لخت کردند و در معرض بازجویی صحرایی قرار دادند. سپس با چشم های بسته به یکی از بازداشتگاه های اطراف غزه و پس از آن به قدس منتقل شدم و در ادامه به زندان های عوفر و نقب انتقال پیدا کردم. امروز اکثر اسرا از خستگی شدید رنج می برند و این وضعیت به مرور زمین شدیدتر می شود و بسیاری از آنها از حال می روند. اوضاع خیلی سخت است و به همین شکل هم ادامه دارد. اسرا گرسنه و بیمار هستند و تمام شب از سرما به خود می لرزند.»
یکی دیگر از این اسرا «م. د» بود که به وکیلش گفته است که «من از یکی از پناهگاه ها که به همراه خانواده ام در آنجا حضور داشتم، بازداشت شدم و پس از آن به اطراف غزه منتقل شدم و 60 روز آنجا بازداشت بودم و بعدا به زندان نقب انتقال پیدا کردم. در اثر ضرب و شتم شدید، لنز چشمم از جا درآمد و در نتیجه آن امروز دچار خشکی چشم می شوم، اما نظامیان صهیونیست به آن اکتفا نکردند، بلکه عینکم را هم گرفتند.»
در گزارش هیئت رسیدگی به امور اسرا و باشگاه اسیر آمده است که در بازداشتگاه نفتالی، اظهارات بازداشت شدگان همان حجم وحشیگری صورت گرفته از سوی اداره زندان های رژیم صهیونیستی در زندان های دیگر را نشان می دهد که بازجویان با شکنجه و ضرب و شتم از اسرا اعتراف می گیرند و بازداشت شدگان در این مرکز از جنایت های پزشکی رنج می برند و از درمان محروم می شوند. یکی از اسرایی که وکلا با وی ملاقات کرده بودند، مبتلا به سرطان و نیازمند به درمان بود و یکی دیگر از اسرا هم اعضای خانواده اش را از دست داده بود و بعدا پدرش هم از دنیا رفت و این وضعیت تاثیر بدی بر روی او داشت.
در پایان این گزارش آمده است که اظهارات و شهادت های اسرای غزه، تحولی مهم در حجم وحشیگری اداره زندان های صهیونیستی بود که بیانگر حجم بی سابقه ای از جنایت های شکنجه، ضرب و شتم و تحمیل گرسنگی در کنار جنایت های پزشکی هدفمند و تجاوزات جنسی و نیز استفاده از آنها به عنوان سپرهای انسانی است.