“یعوو کاتس” خبرنگار و پژوهشگر نظامی – دفاعی صهیونیست در مقاله جدید خود برای روزنامه “جروزالم پست” می‌پرسد در این زمانه تراژیک که یک گروه دشمن موفق به حمله و وارد کردن آسیب انسانی و امنیتی بالایی به “اسرائیل” شده، رهبران کجا هستند؟
کاتس در ادامه این مقاله می‌نویسد یکی از مولفه‌های فرهنگ سیاسی “اسرائیل” همبستگی گروه‌ها و اقشار مختلف در زمانه‌های تراژیک و بحران‌های ملی، علی‌رغم اختلافات سیاسی است. اکنون که زمانه‌ای از مصیبت‌های ملی برای “اسرائیل” فرا رسیده رهبران کجا هستند و برای التیام زخم‌ها چه می‌کنند؟
با این حال، این مقاله به شدت از عدم ارتباط نشان داده شده توسط برخی از چهره‌های سیاسی انتقاد می‌کند. به طور خاص، از شلومو کرعی، وزیر ارتباطات، به دلیل اظهارات بی‌رحمانه‌اش علیه جنبش کیبوتص که درست قبل از بازگرداندن اجساد خانواده بیباس به سرزمین‌های اشغالی بیان شد، انتقاد شده است. این حادثه، عدم شفقت در حوزه سیاسی را حتی در دوران عزای “ملی” برجسته می‌کند.
انتقاد اصلی بر غیبت آشکار رهبران اسرائیلی در مراسم تشییع جنازه خانواده بیباس متمرکز است. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، اسحاق هرتزوگ، رئیس این رژیم و اسرائیل کاتس، وزیر جنگ، هیچ‌کدام دیده نشدند. این غیبت با سنت ایالات متحده مقایسه می‌شود که در آن رهبران، حتی رئیس جمهور یا معاون رئیس جمهور، در «ترحیم» سربازان کشته شده شرکت می‌کنند و رهبری و مسئولیت پذیری را نشان می‌دهند. نویسنده سوال می‌کند که چرا رهبران اسرائیلی در نشان دادن احترام به خانواده بیباس، (که قرباتی شکست رهبران هستند) ناکام ماندند؟
این مقاله استدلال می‌کند که رهبری واقعی فقط جشن گرفتن موفقیت‌ها نیست، بلکه رویارویی با لحظات دشوار، پذیرش مسئولیت شکست‌ها و ایستادن در کنار خانواده‌های داغدار است. این مقاله از رهبران می‌خواهد که شفقت نشان دهند، به کاستی‌ها اعتراف کنند و اتحاد “ملی” را که “اسرائیل” را تعریف می‌کند، به ویژه در زمان غم و اندوه عمیق، تجسم بخشند. در نهایت این مقاله نتیجه‌گیری می‌کند که در “اسرائیل” رهبرانی که این ویژگی را از دست بدهند محکوم به شکست و کنار رفتن از قدرت خواهند شد.
