گدعون لوی، ستون‌نویس روزنامه اسرائیلی هاآرتص، در مقاله‌ای تند به بررسی نقش رسانه‌های اسرائیلی در پوشش جنگ غزه پرداخته و از آنها به دلیل نادیده گرفتن فجایع انسانی در غزه انتقاد کرده است. او می‌نویسد: «اسرائیل به‌طور عمدی و خبیثانه یک توافق بین‌المللی را نقض کرده و به حملات وحشیانه‌ای در غزه دست زده است. در اولین حمله، بیش از ۴۰۰ نفر کشته شدند که ۱۷۴ نفر از آنها کودک بودند. اسرائیل خود اعتراف کرده که این بار هدف، نه مبارزان، که غیرنظامیان بوده‌اند و این یک جنایت جنگی آشکار است.»
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، لوی در مقاله ای با عنوان «دست‌کم به کشتار و ویرانی در غزه نگاهی بیاندازید تا ببینید که ما چه کرده‌ایم» می نویسد: «اکثر رسانه های اسرائیلی از بازتاب دادن این واقعیت ها استنکاف می ورزند و اجتناب می کند. جسدهای تکه‌تکه‌شده‌ای که روی عرابه ها یا خودروهای وانت حمل می‌شوند، جوانانی که با چکش و دست‌های خالی در میان آوارهای خانه‌هایشان به دنبال بازماندگان خود می‌گردند، مجروحانی که کف بیمارستان‌های از کار افتاده نوار غزه خونریزی می‌کنند، کودکانی ژنده‌پوش که به دنبال والدین خود می‌گردند، و پدرانی که جسد فرزندان خود را در آغوش گرفته‌اند. این‌ها تصاویری است که رسانه‌های اسرائیلی از انتشار آن اجتناب می ورزند.»
او به بحران آوارگان نیز اشاره می‌کند: «ده‌ها هزار نفر مجبور به فرار شده‌اند. آنها با مقدار اندک از وسایل باقی‌مانده از زندگی‌شان، به هر سمتی می‌گریزند. خودروها و عرابه ها زیر وزن آوارگان و وسایلشان خرد می‌شوند. بسیاری برای دومین یا سومین بار مجبور به فرار شده‌اند، اما جایی برای پناه‌گرفتن ندارند. افراد قطع‌عضوشده روی ویلچرها در شن‌ها گیر کرده‌اند، سالمندان روی کاپوت ماشین‌ها افتاده‌اند، و خانواده‌هایی که در مرحله اول جنگ عزیزان خود را از دست داده‌اند، اکنون بازماندگان خود را نیز از دست می‌دهند.»
لوی با انتقاد از رسانه‌های اسرائیلی می‌نویسد: «خیانت به امانت حرفه‌ای و این سکوت جنایت‌کارانه اکثر رسانه‌ها دیگر قابل بخشش نیست. حتی پس از ۷ اکتبر، زمانی که خون‌ها به جوش آمده بود، رسانه‌های واقعی موظف بودند تمام حقیقت را پوشش دهند. اما اکنون؟ وقتی اکثر رسانه‌ها مشغول مبارزه با دولت و حمایت از اسرا هستند، حتی تحلیلگران محافظه‌کار نیز اعتراف می‌کنند که ادامه جنگ یک شکست است. آیا هیچ کس در رسانه‌های اسرائیلی جرات دارد از جنایت جنگی صحبت کند؟ آیا باید غزه را نابود کرد، پنهانش کرد، انکارش کرد و سرکوبش کرد؟ فقط برای رضایت مخاطبان و ناراحت نکردن آنها؟»
او در پایان از مخاطبان اسرائیلی چنین می‌خواهد: «شما کشتار، اخراج و ویرانی به بار آورده‌اید. دست‌کم به آن نگاه کنید. چرا جسارت انتشار و دیدن این صحنه ها را ندارید؟ جشن بگیرید برای دیدن هر کودک یتیم و مجروح در غزه، برای هر خانه‌ای که ویران شده. بخندید بر هر پدری که جسد فرزندش را می‌بوسد. خوشحال باشید از دیدن هر معلولی که روی ویلچر نشسته. آواز بخوانید. اما دست‌کم نشان دهید و ببینید که چه کرده‌اید، ببینید که چه بر سر آنها آورده‌اید.»
