شنیدیم که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان سه تن از نزدیکان خود (روحی فتوح، نصر یوسف و صالح رافت) را به دمشق فرستاده است که مقامات سوری را قانع کنند تا از میزبانی کنفرانس ملی فلسطین که با حضور اپوزسیون در هفتم ماه آتی برگزار می شود، خودداری نمایند. البته انجام چنین اقدامی از سوی رئیس تشکیلات خودگردان کاملا طبیعی بود، زیرا هرگز انتظار نمی رفت و نمی رود که رهبران سازمان آزادیبخش فلسطین در مقابل چنین کنفرانسی ساکت بنشینند ؛ ولی چیزی که در این میان عجیب و غیر طبیعی می نماید، اظهاراتی است که برخی مقامات تشکیلات خودگردان در مورد مخالفت شان با کنفرانس دمشق بیان می دارند که از آن میان می توان به گفته های مشاور سیاسی رئیس تشکیلات خودگردان اشاره کرد آنجا که می گوید: «کنفرانس دمشق تنها در راستای تامین منافع رژیم صهیونیستی است و باعث می شود تا طرف فلسطینی به عنوان یک طرف ضعیف و ناتوان چهره نماید.»
صالح رافت که یکی از اعضا هیات اعزامی تشکیلات خودگردان به سوریه است، در مورد کنفرانس ملی فلسطین می گوید: “این کنفرانس باعث تعمیق شکاف موجود می شود و تلاش هایی را که از سوی کشورهای عربی برای پایان دادن به بحران کنونی در کشور صورت می گیرد، بر باد می دهد.”
باید این نکته را نیز متذکر شد که آقای صالح رافت خود به خوبی می داند فراخوان های حماس برای گفتگو، همیشه با شروط غیر قابل اجرای طرف مقابل رو به رو می شد.
توصیفی که کمیته مرکزی جنبش فتح از کنفرانس ارائه می دهد و آن را کنفرانس کودتاگران می داند، از همه جنجال برانگیز تر است ؛ زیرا اعضای این کمیته به خوبی می دانند حاضران در نشست دمشق نماینده بیش از نیمی از فلسطینیان داخل و اکثر فلسطینیان ساکن خارج کشور هستند و حال آنکه تشکیلات خودگردان که همیشه آماده امتیازدهی در زمینه حق بازگشت آوارگان است، به هیچ وجه محبوبیتی در میان فلسطینیان ساکن خارج ندارد.
مواضع مقامات تشکیلات خودگردان در قبال کنفرانس دمشق حکایتگر دیدگاهی است که رهبران فتح هرگز حاضر به دست برداشتن از آن نیستند، دیدگاهی که هسته اصلی آن به انحصار گرفتن تصمیم گیری های ملی است ؛ گویی اینکه همچنان وضعیت دهه شصت بر جامعه حاکم است و هیچ گونه تغییری در این وضعیت صورت نگرفته است.
اگر به فراخوانی که از سوی دست اندرکاران کنفرانس دمشق منتشر شده است، نگاهی بیاندازیم به این نتیجه واضح و مبرهن می رسیم که این فراخوان مشمول چهار بند است و در آن هیچ اثری از کودتاگری وجود ندارد ؛ بلکه تماما بر اصل وحدت، واقع بینی و تلاش برای تحقق خواست و اراده ملی فلسطینیان تاکید دارد.
بندهای فراخوان کنفرانس دمشق به شرح ذیل است:
1 ـ مقابله با خطراتی که در نتیجه دسیسه چینی های تل آویو و واشنگتن مسئله فلسطین را تهدید می کند و همچنین بر حذر بودن از تحقق اهداف پلید کنفرانس بوش
2 ـ تعیین ساز و کاری برای مقابله با شکاف موجود در فلسطین با تکیه بر اصل گفتگوی فراگیر ملی، تاکید بر ضرورت تحکیم همبستگی ملی و بازسازی سازمان آزادیبخش فلسطین بر اساس اصولی دموکراتیک
3 ـ تاکید بر حق ملت فلسطین در تداوم مقاومت علیه اشغالگران قدس ؛ به این اعتبار که مقاومت یکی از اشکال اصلی مبارزه ملی به شمار می رود.
4 ـ تاکید بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به میهن
سوال اینجاست: کدام فلسطینی با اهداف چهارگانه فوق که از سوی دست اندرکاران کنفرانس مطرح شده، مخالف است؟ کجاست کودتای کذایی که از آن صحبت می کنند؟ آیا حقیقت این است که کنفرانس دمشق تحقق بخش منافع صهیونیست ها و کنفرانس بوش به نفع فلسطینیان است؟
