پیشنهاد محاصره نوار غزه و اعمال مجازات های هر چه بیشتر علیه آن فایده ای ندارد. باید درباره آتش بس طولانی مدت و شروط و نتایج آن با جنبش مقاومت اسلامی “حماس” وارد مذاکره شد.
من اولین باری که پیشنهاد “حییم رامون” معاون نخست وزیر رژیم صهیونیستی مبنی بر قطع جریان برق نوار غزه در واکنش به حملات موشکی به شهرک “اسدوروت” را شنیدم، تصور کردم که این پیشنهاد منطقی به نظر می آید، اما واقعیت این است که این پیشنهاد واقعا احمقانه و مایوس کننده است. تصویر کودکان وحشت زده “اسدوروت” بسیار دردناک است و حوادثی که در این شهرک رخ می دهد، هرگز قابل تحمل نیست. اما واقعیت این است که پیشنهاد قطع برق نوار غزه حتی تاثیری در خود نیروگاه برق این منطقه نیز نخواهد داشت. اشتباه این راهکار، در نادیده گرفتن تجربه قبلی و تکیه آن بر این نظریه صهیونیستی است که ابتکار بعدی مشکلات را حل خواهد کرد.
مقامات صهیونیستی وقتی دیدند که ترور فرماندهان و رهبران بزرگ جنبش حماس دردی را دوا نمی کند و عملیات های هوایی و زمینی نظامیان صهیونیست نیز هیچ فایده ای ندارد، به این فکر افتادند که جریان برق و آب این منطقه را قطع کرده و مانع از رسیدن تانکرهای سوخت رسانی به این منطقه شوند. به عبارت دیگر مقامات این رژیم تصمیم گرفتند که برای مجازات جمعیت یک میلیون و نیم نفری نوار غزه که از گرسنگی و مشکلات دیگر رنج می برند، از شیوه جدیدی استفاده کنند.
طرح دیگری که برای مقابله با حماس مطرح شده است، پیشنهاد حمله گسترده نظامی به نوار غزه است و از آنجایی که ما عادت داریم تا اقدامات تکراری انجام دهیم، حمله به نوار غزه می تواند عملیات “سپر دفاعی” دیگری باشد. چه پیشنهاد حیرت آوری که پس از جنگ اخیر علیه لبنان مطرح شده است.
حمله به نوار غزه به مثابه حمله به جنوب لبنان است. این منطقه (نوار غزه) یک منطقه ناشناخته و مملو از مین است که از سال ها پیش خود را برای چنین روزی و مقابله با تانک های صهیونیستی از جمله تانک “میرکاوا” آماده کرده است.
ارتش رژیم صهیونیستی و در راس آن رئیس ستاد مشترک آن حق دارند که از پذیرش فوری پیشنهاد حمله به نوار غزه خودداری کنند، زیرا حتی در صورتی که این اقدام باعث توقف شلیک موشک های گردان های شهید عزالدین قسام به شهرک اسدوروت شود، مطمئنا این کار موقتی خواهد بود و این عملیات باعث شکل گیری گروه های مبارز جدید در این منطقه خواهد شد. علاوه بر این، تنها لحظاتی پس از پخش تصاویر حمله ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه و پخش صحنه های دردناک کشتار شهروندان بی پناه این منطقه، اعتراضات گسترده ای نسبت به این حملات صورت خواهد گرفت.
پس چاره چیست؟ شاید بتوان بازی با “محمود عباس” (ابو مازن) رئیس تشکیلات خودگردان را که اولمرت برای سرگرمی خود در اواخر تابستان آغاز کرده است، ادامه داد. اما ابو مازن علاوه بر اینکه قدرت هیچگونه تاثیر گذاری واقعی در عرصه فلسطین را ندارد، بدون تضمین حق بازگشت آوارگان فلسطینی به این کشور، به سازش حقیقی با اولمرت دست نخواهد یافت؛ حقی که عامل اصلی اختلاف میان دو طرف است و هیچ یک از مذاکرات سازشکارانه نخواهد توانست بر روی آن سرپوش بگذارد.
یادآوری این مساله نیز خالی از لطف نیست که در طول ده سال قبل از عقب نشینی ما از لبنان، ده هزار موشک “کاتیوشا” به سوی شهرک های صهیونیستی شلیک شد که چهار هزار فروند از این موشک ها به شهرک “کریات شمونه” اصابت کرد. نکته ای که در اینجا باید به آن توجه کرد، این است که این مقدار دو برابر مقدار موشک های شلیک شده در 6 سال پس از عقب نشینی و نیز جنگ اخیر لبنان است. البته این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که ما نتوانستیم پرتاب موشک به شهرک های شمالی و جنوبی را با استفاده از شیوه های نظامی متوقف کنیم و اگر راه حلی در این زمینه وجود داشته باشد، مبتنی بر سازش و توافق با طرف فلسطینی است که در این مرحله، این توافق باید میان رژیم صهیونیستی و حماس و دولت منتخب صورت گیرد.
اما این توافق از طریق دولت اولمرت صورت نخواهد گرفت بلکه به صورت محرمانه و با میانجیگری برخی افراد که ژنرال “یوفال دیسکین” رئیس “شاباک” آنها را می شناسد، صورت خواهد گرفت. در صورت حصول این توافق می بایست پیشنهاد حماس مبنی بر آتش بس ده ساله و تاوان آن از جمله دست برداشتن از محاصره غزه، بازگشایی فرودگاه رفح، پایان دادن به محاصره دریایی و نادیده گرفتن ورود سلاح به نوار غزه را پذیرفت. در این صورت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا آنان (حماس) هواپیماهای اف 15 یا زیردریایی های جدید را وارد خواهند کرد؟
خلاصه کلام اینکه به طور علنی یا غیر علنی باید اعلام کنیم که ما حاضر به گفتگو با هر طرفی در مورد هر مساله ای هستیم. اگر آنان خواستار صادرات پرتقال هستند ما از آن استقبال می کنیم و ما می توانیم این مساله را خود آغاز کنیم و اگر کار امروز را به فردا واگذار کنیم برای ما بسیار هزینه بردار خواهد بود پس باید دست به کار شد.
