یک نشریه آلمانی با اشاره به اعتراضات گسترده علیه هیئت‌حاکمه رژیم صهیونیستی، آن را بدترین بحران سیاسی این رژیم از زمان شکل‌گیری در ۷۲ سال پیش ارزیابی‌کرد.
اراضی اشغالی فلسطین ماه هاست که شاهد تظاهرات گسترده شهرک نشینان و بیثباتی سیاسی است. نشریه دی سایت آلمان با دستمایه قرار دادن این موضوع درگزارشی به بررسی نظام سیاسی رژیم صهیونیستی پرداخته و نوشته است: اسرائیلبا هزاران شهروندی که در ماه های اخیر به خیابان ها ریخته اند ، در بدترینبحران سیاسی تاریخ خود قرار دارد. ساختار دموکراسی در آنجا چگونه است؟
اسرائیل این روزها می کوشد با تسریع در واکسیناسیون کرونا ، نام خود رادر صدر کارزار واکسیناسیون جهانی ثبت کند. سه هفته پس از اولین واکسیناسیون، حدود ۱.۸ میلیون نفر – حدود ۲۰ درصد از کل جمعیت – واکسینه شده اند. امااین موفقیت نمی تواند این حقیقت را پنهان کند که ، ۷۲ سال پس از تأسیساسرائیل، این رژیم در عمیق ترین بحران سیاسی داخلی قرار دارد.
برای چهارمین بار در دو سال گذشته ، انتخابات پارلمانی در پایان ماهمارس (اواسط فروردین ۱۴۰۰) برگزار می شود. یک مطالعه اخیر که در آن اسرائیلبا ۱۹ کشور دموکراتیک غربی مقایسه شده نشان می دهد از سال ۱۹۹۶ تاکنون درهیچ جای دیگر به اندازه اسرائیل رأی داده نشده است.
مدت ها است که بسیاری از افراد تردید دارند که آیا اسرائیل هنوزدموکراتیک است یا خیر. هزاران شهروند ماه ها به خیابان ها ریخته و ازفرسایش ساختارهای دموکراتیک انتقاد کرده اند. تمرکز معترضان بیشتر بر«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر است که به مدت ۱۴ سال زمام امور را به دستدارد. این باعث می شود که وی با دوام ترین رئیس رژیم در تاریخ اسرائیل لقببگیرد و در عین حال اولین گزینه معترضان برای محاکمه به دلیل ارتکاب جرایمجنایی ، فساد ، سلب اعتماد و رشوه باشد.
اسرائیل قانون اساسی ندارد. پس از تأسیس، آنها نتوانستند در این مورد بهتوافق برسند ، خصوصاً نخست وزیر وقت «دیوید بن گوریون» مخالف این مسئلهبود و اعلام کرد تا زمانی که اکثریت مردم یهود هنوز در دیگر کشورها زندگیمی کنند ، هیچ قانون اساسی پایداری تصویب نخواهد شد. در عوض ، حقوقی اساسیبا وضعیت قانون اساسی ترسیم شد که تا امروز پایه و اساس حاکمیت این رژیم راتشکیل می دهد.
این قوانین اساسی شامل حق آزادی مطبوعات ، حمایت از اقلیت ها و استقلالدادگستری است. دادگاه عالی که مقر آن در بیت المقدس است، از این قوانینمراقبت می کند. سکوت این مکان با هرگونه غوغای سیاسی و فریادهای شیون‌گونهمعترضان در تضاد است. اگر می خواهید بدانید که دموکراسی در اسرائیل چگونهکار می کند ، باید در این مکان به دنبال پاسخ باشید.
دفتر «الیاکیم روبنشتاین» در طبقه دوم است. این پیرمرد ۷۳ ساله معاونسابق دیوان عالی کشور و دیپلمات، یکی از طراحان توافق نامه های صلح با اردنو مصر است و امروز نیز به عنوان مشاور فعالیت می کند. روبنشتاین در توافقنامه جدید با امارات دخیل نبود ، اما از آن راضی است. روبنشتاین می گویداحترام به نهادها و دموکراسی رو به زوال است.
این که اسرائیل یک نظام دموکراتیک و یهودی است، نشان دهنده تناقضی آشکاراست. ادعای یک کشور یهودی بودن، با اصل برخورداری از حق اساسی دموکراتیکدر آزادی مذهبی همخوانی ندارد. روبنشتاین یکی از معدود افرادی است که موفقبه حفظ تعادل این تقابل ها می شود. او در کیف پول خود نسخه کوچکی ازاعلامیه استقلال اسرائیل را که ورقه ورقه شده است، حمل می کند. تقریباً دروسط متن می گوید: «اسرائیل در برابر مهاجرت یهودیان و بازگشت یهودیان ازتبعید باز خواهد بود و خود را وقف توسعه کشور به نفع همه ساکنان آن صرف نظراز مذهب ، نژاد یا جنسیت ، برابری اجتماعی و سیاسی خواهد کرد.» در اینجانیز تناقضی آشکار بین یهودیان بازگشته و الزام به نگاه بی طرفانه بهپیروان دیگر ادیان وجود دارد.
وقتی محاکمه بنیامین نتانیاهو در اواسط ماه می (اردیبهشت) آغاز شد ، ویبه دادستان کل کشور و دادگاه منطقه ای مسئول حمله کرد و گفت که بازرسان ودادستان ها علیه او توطئه کرده اند. وی با دامن زدن به نظریه توطئه راستگرایان گفت: هدف این است که یک نخست وزیر قدرتمند راستگرا برکنار شود وبنابراین اردوگاه ملی گرایان برای سالها از رهبری کنار گذاشته شود. این فقطیک نمونه از تلاش های نتانیاهو و طرفدارانش برای تضعیف حاکمیت قانون است.
در یکی از مناطق خشن تل آویو ، در خیابانی که مغازه ها خالی هستند وخانه ها خراب می شوند ، دفتر «یائر تارچیتسکی» و اتحادیه روزنامه نگاراناسرائیل که او تأسیس کرده قرار دارد. تارچیتسکی در پاسخ به این سوال که آیامحل دفتر مناسب وضعیت روزنامه نگاری در اسرائیل است می گوید:شاید، اماهمچنین می تواند پیشرو باشد. لازم نیست نگران نحوه پرداخت اجاره در زمانهمه گیری باشیم. هزینه های اینجا در این مکان کم است.
او به عنوان کارمند روزنامه هاآرتص متوجه شد که روزنامه نگاری دراسرائیل از یک مشکل ساختاری رنج می برد. این صنعت با کمبود بودجه مواجه ودر برابر نفوذ آسیب پذیر است. این همیشه بد است ، اما وقتی نخست وزیریمانند بنیامین نتانیاهو روی کار می آید و می داند چگونه از این ضعف استفادهکند ، بسیار بدتر می شود.
تارچیتسکی می گوید این روند در سال ۱۹۹۹ آغاز شد. نتانیاهو به تازگی درانتخاب مجدد ناکام مانده بود که دلیل اصلی آن گزارش های انتقادی رسانه هااز وی بود. آن زمان همچنین دوره بحران بزرگ رسانه ای بود. اینترنت آمده بودو منابع آگهی های تبلیغاتی رسانه ها کاهش یافته بود. تارچیتسکی می گوید:نتانیاهو یکی از اولین سیاستمداران نسل جدید بود که می خواست در رسانه هاوارد شود، چرا که رسانه ها میدان نبرد دموکراسی هستند.
اولین روزنامه رایگان اسرائیل (اسرائیل هایوم) از سال ۲۰۰۷ منتشر میشود. مالک آن «شلدون اندرسون» غول کازینوی آمریکایی ، میلیاردر و دوست شخصینتانیاهو است. این روزنامه تقریباً منحصراً در جهت منافع نخست وزیر کار میکند و نه تنها گفتمان را تغییر داده بلکه بیش از هر چیز بازار تبلیغات رااز بین برده است. در این میان یدیعوت آحارونوت ، بزرگترین روزنامه روزانهدر اسرائیل تا به امروز ، از این مسئله به شدت آسیب دیده است.
در سال ۲۰۱۷ مکالمه تلفنی بین «آرنون موز» رئیس گروه یدیعوت آحارونوت ونتانیاهو علنی شد. آرنون موز در گفتگو نخست وزیر را به ارائه گزارشیدوستانه ترغیب و اقدامات تجاری ناعادلانه اسرائیل هایوم را محکوم می کند.تحقیقات در مورد این معامله منجر به پرونده ای شد که به عنوان پرونده ۲۰۰۰شناخته می شود ، یکی از سه پرونده ای که نتانیاهو اکنون برای آن محاکمه شدهاست. در همه موارد تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم او بر رسانه ها مطرح است.
حدود ۲۰ درصد از ۹ میلیون اسرائیلی عرب هستند. بیشتر آنها در اراضیشمالی زندگی می کنند. «نزار بکری» یک اسرائیلی عرب به شغل وکالت مشغول است.او جلوی رایانه اش در آشپزخانه خانه ، در شهری با جمعیتی حدود ۵۰ هزار نفرکه عمدتا اسرائیلی های یهودی هستند ، نشسته است. پس از آنکه اسرائیلمحدودیت های جدید را تا ابتدای ژانویه اعمال کرد، گفتگو از طریق ویدیوییانجام می شود.
بکری به زبان عبری و عربی روان صحبت می کند ، اما فرزندان او و برادرشدیگر قرار نیست عربی یاد بگیرند. حداقل دادگاه منطقه ای در این خصوص ازحمایت شهروندان عرب امتناع می ورزد و برای اولین بار قانونی را اعمال میکند که از زمان تصویب آن در دو سال پیش تاکنون بسیار بحث برانگیز بوده است:قانونی موسوم به “قانون دولت-ملت یهود.”
تا دو سال پیش عبری و عربی زبانهای برابر محسوب می شدند ، اما اکنونزبان عبری به یک جایگاه خاص رسیده است. قوانین مصوب با سایر حقوق اساسیمانند حمایت از اقلیت ها رقابت می کند. بکری می گوید: ما همیشه تبعیض راتجربه کرده ایم. اما با این قانون، نژادپرستی یک چارچوب قانونی پیدا کرده واکنون می بینیم که وقتی قاضی آن را به نفع خود تفسیر می کند چه اتفاقی میافتد.
در سالهای اخیر ، بنیامین نتانیاهو به طور فزاینده ای از طرد علنی دومیلیون شهروند عرب حمایت کرده است. حزب حاکم لیکود و متحدان راست آن باخوشحالی از تصویب این قانون در کنیست استقبال کرده اند. پاراگراف های تدوینشده در آن منعکس کننده موضع نتانیاهو است. او تاکید می کند کهرژیم اسرائیل به همه ساکنان اراضی اشغالی تعلق ندارد. وی در سال ۲۰۱۹ درتوییتر نوشت: اینجا متعلق به ملت یهود و تنها آنها است.
در اسرائیل شکایت از قوانین و احکام دادگاه ها می تواند مستقیماً بهدیوان عالی کشور ارائه شود. چندین سازمان قبلاً دادخواست مشترکی علیه قانونیادشده داده اند و پرونده بکری به عنوان مدرکی درباره ماهیت تبعیض آمیزقانون به آن پیوست شده است. بکری می گوید: دموکراسی در اسرائیل در بهترینحالت فقط برای اسرائیلی های یهودی وجود دارد.
به گزارش ایرنا، فلسطین اشغالی در سالی که گذشت شاهد مهمترین تحولاتپرچالش بویژه در عرصه سیاسی بوده است. گستردگی ابعاد این تحولات در سالگذشته میلادی تا جایی است که بسیاری از کارشناسان از ۲۰۲۰ به عنوان یکی ازپرچالش‌ترین سال سیاسی رژیم صهیونیستی از زمان تاسیس این رژیم در سال ۱۹۴۸یاد می‌کنند.
عادی سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، اعتراضات علیهنتانیاهو در سرزمین اشغالی، انحلال کنست (پارلمان) و ناکامی در تشکیلکابینه و برگزاری انتخابات برای چهارمین بار متوالی در ظرف کمتر از دو سالاخیر که نشان می‌دهد این رژیم کاملا به بن‌بست سیاسی رسیده است.
منبع : ایرنا ، 22/10/1399
