آیا شگفت انگیز نیست که رئیس کشوری که کشور نیست و اصلا رئیس کشور تحت اشغال هم نیست با مردم سرزمینش با خشونت صحبت کند و برای آنان شروط غیر قابل اجرا وضع کند و با دشمن با نرمی و مهربانی رفتار کند. این وضعیت محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین است.
قبل از عزیمت عباس به سوریه ـ مقر گروه های مبارز فلسطین و سازمان آزادی بخش فلسطین ـ اظهارات و گمانه زنی ها در مورد دیدار قریب الوقوع وی با خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی حماس اوج گرفت و همگان امیدوار بودند که شاید این دیدار موجب بهبود روابط تیره میان جنبش های حماس و فتح شود، اما اظهارات دار و دسته عباس طبق معمول تمامی امیدهایی را که به این دیدار بسته شده بود به یاس مبدل کرد. آنان گفتند که چنین دیداری صورت نخواهد گرفت، مگر این که معجزه شود. در میان این امیدها و نامیدی ها محمود عباس در اقدامی گستاخانه اعلام کرد: تا زمانی که حماس دست از حاکمیت بر نوار غزه برندارد و رژیم اشغالگر قدس را به رسمیت نشناسد و به توافقنامه های بین المللی (شروط جائرانه کمیته چهارجانبه) پایبند نباشد هیچ وقت با خالد مشعل و دیگر رهبران حماس دیدار نخواهم کرد.
نکته جالب توجه این که هر وقت نست به حل بحران داخلی فلسطین احساس امیدواری می کند بر شروط غیر قابل اجرای عباس در زمینه گفت و گو و دیدار با رهبران حماس افزوده می شود؛ به نحوی که دشمن صهیونیستی از مطرح کردن پاره ای از آنها شرم و حیا کرد، حال آنکه این دشمن با حماس در زمینه آتش بس به طور غیر مستقیم (از طریق مصر) مذاکره می کند. عباس و طرفدارانش می دانند که حماس از دست جنبش فتح و جامعه بین الملل و رژیم صهیونیستی طی چند سال گذشته رنج ها و مصیبت های زیادی کشیده است، پس چرا عباس برای تحقق یک خواسته ملی و مردمی (گفت و گو) این شروط را مطرح می کند، حال آن که عباس می داند باید دیر یا روزد به خواسته ملی تن دهد؟
موضع گیری های خصمانه و غیر قابل انعطاف عباس در قبال حماس این ذهنیت را ایجاد می کند که انگار وی با دشمنش صحبت می کند، حال آنکه عباس طی چند سال گذشته چنین مواضعی را در قبال دیدار و مذاکره با سران تل آویو اتخاذ نکرده است و به رغم تداوم نقض تمامی توافقنامه های گذشته و فعلی از سوی رژیم صهیونیستی، اما عباس در جریان دیدارها و مذاکرات گرم و دوستانه اش با سران تل آویو اصلا چنین شروطی را مطرح نکرده است؛ به گونه ای که پایبندی “اسراییل” به یکی از این توافقنامه ها امری مستثنی می نماید، زیرا اساسا رژیم صهیونیستی به هیچ یک از تعهدات و توافقنامه پایبند نبوده است. تازه ترین این دیدارها همان دیداری است که عباس نقش میانجی را بین ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و جلال طالبانی رئیس جمهور عراق ایفا می کرد و در جریان همین دیدار حزب الله اعلام کرد که جنازه دلال المغربی از مبارزان جنبش فتح در جریان مبادله اسرا با رژیم صهیونیستی تحویل داده خواهد شد. این مبارز را خود باراک به خاک و خون کشید.
ما انتظار داشتیم که عباس چنین مواضعی را در قبال دشمن صهیونیستی اتخاذ کند؛ دشمنی که همچنان به ساخت و توسعه شهرک های یهودی نشین، یهودی سازی قدس شریف، یورش های روزمره به مناطق فلسطینی و بازداشت مجاهدان فلسطینی ادامه می دهد و به هیچ یک از تعهدات خود پایبند نیست و هرگز فراموش نخواهیم کرد که “اسراییل” ذاتا اشغالگر دارد، اما عباس و جنبش همچنان در قبال رژیم صهیونیستی موضعی نرم و لطیف اتخاذ می کنند و شدیدترین حالت فقط اسراییل را محکوم می کنند.
گفت و گوی ملی فلسطین یک خواسته ملی و مردمی است که روزی فتح و عباس به این باور خواهند رسید که باید در راستای شکل دهی به این خواسته حرکت کنند، خواه میلی به آن داشته باشند یا نه و مخالفت آمریکا با این خواسته چندان دوام نخواهد آورد و بالاخره خود آمریکا نیز به این واقعیت پی خواهد برد، اما زمان منتظر نمی ماند و باید جنبش فتح قبل از این که کار از کار بگذرد به حفظ موجودیت خود بشتابد و باید بداند که اقداماتش در زمینه تقویت سرویس های امنیتی عباس و دولت غیر قانونی سلام فیاض و سرکوب مقاومت و نهادهای جامعه مدنی راه به جایی نخواهد برد و این اقدامات توطئه آمیز در مقابل خواست مردم برای تحکیم و تقویت وحدت ملی و تداوم مقاومت و مبارز با دخالت های خارجی به شکست می انجامد و در نهایت فقط جنبش فتح است که در این معادله و بازی شکست می خورد.
به رغم این همه جنایاتی که صورت می گیرد باید حماس در رویارویی با تجاوزات و حملات روزمره اشغالگران صهیونیست و نیروهای امنیتی عباس و سلام فیاض و غیره مقاومت کند و باید به این واقعیت پی ببرد که سرانجام فتح به گفت و گو روی می آورد و چنین مواضع خصمانه ای نه تنها به حماس ضربه نمی زند، بلکه موجب تقویت پایگاه مردمی آن در جوامع فلسطینی و عربی و اسلامی خواهد شد و موجب تقویت ایمان مردم به مشی حماس خواهد شد که یگانه راه بیرون راندن اشغالگران صهیونیست از فلسطین اشغالی مقاومت است.
